tag:blogger.com,1999:blog-51634483561513039672024-02-01T22:36:49.524-08:00Aru-ගේ අඩවියඅරූට, මූට කාටවත් නොව, Aruට හිතෙන දේවල්..Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.comBlogger86125tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-78333138606137889892014-07-31T08:22:00.000-07:002014-07-31T08:22:12.194-07:00Mee හරක් සහ My හරක්ආදරනීය කියවන්නෙනි.......මේ අපහසුතාවය මට වටහාගත හැකිය. මට සමාවෙන්න... කොමෙන්ට් කිරීමේ අපහසුවක් ඇතත්...වර්ඩ්ප්රෙස් අඩවියට පැමිණ කියවන්න. කමෙන්ට් නොකලාට ..කියවා යමක් ලබාගන්නවා නම් ඒ මට සෑහේ!!!!!!!<a href="http://arugeadaviya.wordpress.com/">http://arugeadaviya.wordpress.com/</a>Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-86515724177084545762014-07-22T08:16:00.000-07:002014-07-22T17:37:57.678-07:00අවුල් වන්නට පෙර (46)... වැලිගමයි...මමයි.ගල්කිස්සේ සේවය කරනා කාලය තුළ, අප අවන්හලට පැමිණි ශ්රීලාංකික අමුත්තන් සිටියා නම්, ඒ අතළොස්සක් පමණි. ඒ සමහරක් පවා සිංහලයන් වුවත් ඔවුන් කතා කරන්නට හුරුව තිබුණේ ඉංග්රීසියෙන් පමණි. මව් භාෂාවෙන් කතා කිරීමට එකල ධනවතුන් මැලිකමක් දැක්වීය. ඒ ඇයි දැයි කියා මම නොදනිමි. 1981 මුල් යුගයේ එක අවස්ථාවක පිට පිටම දින දෙක තුනක්, අප අවන්හලට පැමිණි ශ්රීලාංකිකයින් කිහිප දෙනෙක් මා හා කුළුපග විය. ඔවුන් සියල්ල නිරීක්ෂණය කරනා වගත් පැහැදිලි විය. තුන්වැනි දිනයේ ඔවුන්ගේ අවශ්යතාවය මට තේරුම් ගියේය<br />
<br />
වැලිගම පළාතේ ඔවුන් සතුව තරු තුනේ හෝටලයක් ඇති බවත්, අවන්හල් සේවකයින් සඳහා පුරප්පාඩු ඇති බවත්, මා ලබන වැටුපට වඩා ගෙවීමක් කර බඳවා ගැනීමට හැකි බවත් පැවසීය. දින දෙකකින් ඔවුන් වැලිගම බලා පිටත්ව යන බැවින්, හැකිනම් ඔවුන් හා සමග එක්වෙන ලෙසත් ආරාධාන කළෝය. කිසිවක් වැඩිපුර සිතන්නට කාලයක් නොවීය. මුහුකුරා ගිය අවබෝධයක් නොමැති කමත්, වැටුප ගැන ඇතිවූ ආශාවත් නිසා, මම එහි යන්නට තීරණය කළෙමි. අද මෙන් ජංගම දුරකථන පහසුකම් නොවූ බැවින්, ඒ මොහොතේම තීරණයක් අපේක්ෂා කල මොවුන්ට මම කැමති යැයි ප්රකාශ කෙරුවෙමි. නියමිත දින එම ආයතනයේ ප්රධානියෙක් සහ රියැදුරු සමග පොරෝලිස් මාමාගේ නිවස ඉදිරියට පැමිණි වාහනයේ ගොඩවී, මම වැලිගම බලා පිටත්ව ගියෙමි. සියල්ලන්ටම සමුදුන් මම ජීවිතයේ තවත් කඩ ඉමක් කරා ගමන් කළේ චකිතයෙන් යුතුවය. ඔවුන් කීවේ, දින තුනක කාලයක් ඔවුන් කංඩායමක් අප අවන්හලත් තවත් ස්ථාන කිහිපයක් නිරීක්ෂණයෙන් පසු තිදෙනෙක් තෝරාගත් බවත්, ඒ අතරින් මමත් එකෙක් බවය. මට වටිනාකමක් ලැබී ඇත. නිහතමානී ආඩම්බරයක් මෙන්ම කුතුහලයක්ද විය. අනිත් දෙදෙනා ගොඩවූයේ බේරුවලින් සහ බෙන්තොටින්ය.<br />
<br />
මගේ දෙවැනි රැකියා ස්ථානය වූයේ Weligama Bay Beach Hotelයයි. ඒය පාලනය කළේ නම් Mercantile Hotel Management ආයතනයයි. නමුත් එහි අයිතිය Letherette Ceylon සමාගමටයි. එහි හිමිකරුවූයේ ලාල් විජේසේන නම් ,රොස්මිඩ් පෙදෙසේ සිටි මහත්මයෙකුට බවත් දැනගතිමි. ඔහුද එදා මා හා කතා කල අය අතර විය.මෙම හෝටලය පිහිටියේ වැලිගම නගරයට ආසන්නයේය. එය තරු තුනේ හෝටලයක් විය. ගාල්ල සිට පැමිණෙන විට කුෂ්ඨරාජගල විහාරය පසුකර යනවිට ,වැලිගම නගරයට නුදුරින් කප්පරතොට කුඩා පාලම අසලින් දකුණට හැරුණු විට ඒ මුහුදු තීරයේ මේ හෝටලය හමුවේ.<br />
<br />
පළමු රාත්රිය හෝටල් කාමරයක ගතකළ පසු දෙවැනි දිනයේ සිට කප්පරතොට අසල නිවසක ලැගුම් ගන්නට සුදානම් කර තිබිණි. මෙහි නැවතී සිටියේ පිටින් පැමිණි හෝටලයේ සේවකයින් කිහිප දෙනෙක්ය. ජීවිතයෙන් අඩකටත් වඩා නිවසින් පිට ජීවත්වූ මට මෙය අමුත්තක් නොවීය. නිවස හිමිවූයේ කරුණාවන්ත වැඩිමහල් කාන්තාවකටය. රාජකාරී වේලාවෙන් පිට කෑම බීම නිවසින් සැපයූ අතර, මාසික කුලිය කීයදැයි මතකයේ නොමැත. එකල දකුණු පළාතට පැමීනෙන සංචාරකයින් සඳහා විශාල හෝටල් ලෙස තිබුණේ Benthota Beach Hotel, Lihiniya Surf, Koggala Beach Hotel, Horizon වැනි තරු තුනේ, හතරේ Hotels සහ Motels, Inns & Guest Houses පමණි. ඊට අමතරව Weligama Bay Beach Hotel පවත්වා ගෙන ගිය අතර මෙහි කාමර 160ක් පමණ තිබූ බව මතකය. පසු කලෙක අහුන්ගල්ලට Triton නම් විශාල හෝටල් සංකීර්ණය පිවිසියේය. <br />
<br />
හික්කඩුව, බෙන්තොට ගැවසීමට පැමිණෙන සංචාරකයින්ට වැලිගමට පැමිණීමට කිසිම හේතුවක් නොවිය. එම හෝටලයට පැමිණියේ යාල අභය භූමිය නැරඹීමට පැමිණෙන ධනවත් සංචාරකයින්, දිනකට හෝ දෙකකට නවාතැන් ගැනීම (transit) සඳහා පමණය. යාල, තිස්ස, මාතර වැනි ප්රදේශයන්හී පහසුකම් සහිත හෝටල් නොතිබූ බැවින්, වැලිගම හෝටලයට සංචාරයකින් කංඩායම් වශයෙම් ලබාදීම, සංචාරක සමාගම් මගින් සිදුවිය. එම නිසාම මෙම හෝටලය එතරම් කාර්ය බහුල ස්ථානයක් නොවීය. නාගරික ජීවන රටාවටත්, කාර්ය බහුලත්වයටත් හුරුවී තිබූ මට, මෙම ස්ථානය එතරම් ගෝචර නොවීය. අනිත් කාරණය වූයේ සේවකයන් අතරවූ කල්ලිවාදයයි. කොළඹ, නුවර, සහ දකුණ වශයෙන් ඔවුන් වෙන් වෙන්ව එකතුවීමට පුරුදුව සිටියෝය. අනිත් හේතුව හෝටලය සහ ගැමියන් අතර මන සබඳතාවයක් නොවීමයි. ඒයට හේතුවූයේ හෝටලය විසින් වෙරළ තීරුවේ යම් කොටසක්, හෝටලය සතු කර ගෙන, ගැමියන්ට එහි වෙළඳාම තහනම් කිරීමත්ය. ගැමියන් පිටින් ආ අපට සැලකුවේත්, අපත් හෝටලයේ අයිතුකරුවන් යන පටු චින්තනයෙන්ය. එම නිසා සුළු සුළු ගැටුම්ද නොතිබුණා නොවේ. අදටත් සමාජීය කල්ලිවාදය පිළිකෙව් කරනා මා වැන්නන්ට, මෙය එතරම් සුදුසු පරිසරයක් නොවූ බව කිව යුතු නොවේ. මගේ විෂය ක්ෂේත්රය තුළ අධ්යයනයන් කිරීමටද මා තදබල ඇල්මක් දැක්වීය. එය ස්වයං අධ්යාපන රටාවක් විය. සේවා කාලය තුළ ඇති කාර්ය බහුලත්වයටත් මම අදටත් කැමැත්තෙමි. සේවා මුරය ඇඟට පතට නොදැනී අවසාන කර ගැනීමට මෙය ඉවහල්වේ. මේ පුරුදු නිසාම පසුකාලීනව බොහෝ රෙකමදාරුවන්, උසස්වීම් සහ අප ක්ෂේත්රයේ කෙනෙකුට නොලැබෙනා අවස්ථා උදාවිය. ගන්නා පඩියට මගේ ශ්රමය හැකි පමණින් යෙදවීම මම අගය කෙරුවෙක්මි. අනිකා කරන්නේ කුමක්දැයි මට අදාළ නැත. කල්ලිවාදය බැහැර කිරීමට මා දැක්වූ උනන්දුව නිසා සේවා ස්ථානයේත්, සමාජයේ ඕනෑම තලයක මිනිසුන් හා ඇසුරු කිරීමටත් , ඔවුන් හා සුහද ගනුදෙනුවක් පවත්වා ගෙන යාමටත් මට අවස්ථාව උදාවිය. මම කංඩායම් ක්රීඩකයෙක් විය. මේ නිසාම මම ප්රාණවත් සමාජ සත්වයෙක් වීමටත්, ඇති පදම් අත්දැකීම් ලබන්නටත් අවස්තවාක් උදාකරගත්තෙමි. එය මැනවින් ප්රගුණ කළයුතු අංගයක් බව ලියා තබන්නෙමි.<br />
<br />
මම වඩාත් ප්රිය කළේ හැන්දාවරුවට සේවය කර මධ්යම රාත්රියේ සමාජ ජීවිතයටත්, උදය වරුවේ නිදාගැනීමටත්ය. ගල්කිස්සේ මෙන් නොව වැලිගමදි රාත්රී 11-12න් පසු සේවය අහවර කර අරක්කු බෝතලයක් හොයාගන්නටවත් තැනක් නැත. බොහෝ සගයන් ගංජා සුරුට්ටුවකින් රාත්රිය ගත කරන්නට පුරුදුවී සිටියහ. මමද ඔවුන් හා එක්වුණෙමි. ඒ තරුණ කාලයේ තිබු එක් එක් නරක පුරුදු යැයි මම සිතමි. නිවාඩු දිනයන්හී නම් අපි ඇති තරම් විනෝද වූයෙමු. වැලිගම සිටි කෙටි කාලය තුළදී පවා මම කුෂ්ඨරාජගල නැරඹීමටවත්, විහාරයටවත් ගොඩවී නැත. ඒ වෙනුවට අප කාලය ගත කළේ ගාල්ල කොටුව, මාතර කොටුව හෝ වැලිගම මුහුදු තීරයේය. ඒ ගැන පසුතැවීමක් නැත. ඒ වයසේදී ජීවිතය ගෙවුණේ එලෙසය. <br />
<br />
වැලිගමදී මට අමතක කල නොහැකිම දර්ශනය වන්නේ නම් මුහුදු තීරය අසලම තිබු දූපතත්, මහපාරට ආසන්නව තිබු Weligama Bay Inn එකත්, ඒ මැදිව තිබූ තිබූ මුහුදු තීරයත්ය. ධීවර යාත්රා කිහිපයක්ද නවතා තිබූ මේ තීරයේ අප එළිවෙන ජාමය වෙන තුරු කමින් බොමින් , ගී ගයමින් කාලය ගත කෙරුවෝය. ගාල්ල කොටුවත්, මාතර කොටුවත් අවට හෝටල් සේවකයන්ගේ සොඳුරු පාරාදීසය විය. වැලිගම මුහුදේ තිබු ඒ දූපත Count de Maunay Island නම් විය. එය දැන් තැප්රොබේන් අයිලන්ඩ් නම්වේ. මහපාරේ එක් පසක සොඳුරු බිම්කඩකවූ Weligama Bay Inn එක ලංකා හෝටල් සංස්ථාව සතුවිය. මෙම ඉතා මනරම් ස්ථානය පසුව පෞද්ගලික සමාගමකට පවරාදුන් බව මතක්වේ. ගාමිණි රංජන් ජයවර්ධන නමින් දිවයින පුවත්පතට 'තානායම් පල්ලාගේ සටහන්' නමින් රසවත් ලිපි ලියු ලේඛකයාද බේ ඉන් ආයතනයේ සේවය කල බව අසා ඇත. ඒ කොයි යුගයේද කියා මතක නැත. ඔහු බේ ඉන් එක ගැන ලියූ ලිපි මමද කියවා ඇත්තෙමි. ගාල්ලට ගොස් කා බී ප්රීතිවී එන අපට සල්ගාදු හෝටලයේ ආප්ප සංග්රහයද අමතක කල නොහැකිය. <br />
<br />
තැප්රොබේන් දූපත තුළට යෑමට තදබල ආශාවක් තිබූ මුත්, එය සපුරා ගැනීමට නොහැකි වූයේ, එහි පෞද්ගලික හිමිකාරිත්වය සුද්දෙක් සතුව තිබූ නිසාය. ඔහුගේ රූපය මතක මුත් නම මතකයේ නැත. බාදිය වේලාවට පයින් ඇවිද යා හැකි වුවත්, වඩදිය විටදී යාමට නම් බෝට්ටුවක් අවශ්යමවේ. මෙහි මැනවින් ඉදිකර තිබු විශාල බංගලාවක් ඉතා කදිමට නඩත්තු කළේය. විශාල ගස් කොළන් වලින් වටවූ මෙම නිවස පාරට පෙනුණේ නැත. මෙහි නොයෙකුත් ක්රියාකාරකම් සිදුවූ බව නම් දනිමි. මෙහි අතීත කතාව ලියා මගේ ලිපිය දීර්ඝ කරනවාට වඩා මෙම<br />
<br />
<a href="http://en.wikipedia.org/wiki/Taprobane_Island">විකිපීඩියා සටහන කියවා මූලික අදහසක් ලබාගත හැක</a> . <br />
<br />
වැලිගමදී තරම් මාළු කෑමට ලැබුණු ගමක් තව ඇත්තේද මතක නැත. හැම වේලකටම මාළුය. ඉඳහිට මසුත් ලැබේ. බෝඩිමේ ඇන්ටී වැලිගමට හුරු නොයෙකුත් මාදිලියේ මාළු වට්ටෝරු පිසීමට රුසියෙකි. වෙන පළාත්වල උදවිය මෙයට මෙතරම් දක්ෂ නොවේ යැයි මම සිතමි. ඉන් මා වඩාත් සිත්ගත්තේ බලමාළු පොල් මැල්ලුමය. සුදුලුුනු, ඉඟුරු යහමින් යොදා පොල් සමගින්, කොස් මලවනවා සේ ඇය මෙය සාදයි, ඉතා ප්රණීත ආහාරයකි. වැලිගම මුහුදු තීරයේ බූවල්ලන්ද (Octopus) බහුලය. සංචාරකයින් වෙරළට පැමිණෙනා ධීවරයන්ගෙන් මිලදී ගෙන, හෝටලයට රැගෙන විත් සාදවා ගනී. බූවල්ලන් ශුද්ධ පවිත්ර කිරීම එතරම් පහසු නැත. මම බූවල්ලන් ප්රථම වතාවට රස බැලුවේ වැලිගමදීය.<br />
<br />
මට වැලිගමදී හමුවු අපූරු හෝටල් සේවක සගයන් දෙදෙනෙකු විය. එකෙක් මහනුවරය. ඔහුගේ පියාගේ නිල නිවාසය තිබුණේ නුවර Wace Park එකේ ඇතුළේ බව මට මතකයේ තිබේ. ඔවුන් වැදගත් මිනිසුන් විය. මගේ මිතුරා පසු කාලයකදී අප රටට පැමිණි මාරාන්තික මත් රකුසා නිසා අන්ත දුගියෙක්, පාදඩයෙක් ලෙස ජීවිතය ගතකෙරූ බව මම දුටුවෙමි. වැලිගමදී අප පිනවූ ගිටාර් වාදකයා, මියුරු ගායකයා ඔහු විය. අනිකා ගාල්ල නගරයේ ප්රසිද්ධ තොග සහ සීල්ලර ව්යාපාරිකයෙක්ගේ පුත්ර රත්නය විය. එකල හෝටල් ක්ෂේත්රයට, මෙවැනි සල්ලිකාරයින්ගේ දරුවන්ද, හුදෙක් විනෝදයම පතා සේවයට පැමිණි බව මම කලින් ලියා ඇත්තෙමි. ඔහුද මා කියනා මේ මත් රකුසාට බිලිවී, පසුකාලයකදී රාජකීය විදුහලේ කැන්ටිමේ සුළු සේවකයකු ලෙස කාලය ගත කෙරූ බව මම දනිමි. මේ විෂය ගැන සමාජ, අධ්යාපනික වටිනාකමින් යුතු ලිපියක් පසුව ලිවීමට මගේ කතාව තුළ ඉඩ ඇති බව මම දන්නෙමි.<br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<object class="BLOGGER-youtube-video" classid="clsid:D27CDB6E-AE6D-11cf-96B8-444553540000" codebase="http://download.macromedia.com/pub/shockwave/cabs/flash/swflash.cab#version=6,0,40,0" data-thumbnail-src="https://ytimg.googleusercontent.com/vi/dzVmMILRi_s/0.jpg" height="266" width="320"><param name="movie" value="https://youtube.googleapis.com/v/dzVmMILRi_s&source=uds" /><param name="bgcolor" value="#FFFFFF" /><param name="allowFullScreen" value="true" /><embed width="320" height="266" src="https://youtube.googleapis.com/v/dzVmMILRi_s&source=uds" type="application/x-shockwave-flash" allowfullscreen="true"></embed></object></div>
මේ කාලය තුළ සිදුවුදේ තවත් බොහෝ ඇත. මම තවත් රැකියාවක් සඳහා නැවත කොළඹ පැමිණීම, 1982 ජනමත විචාරණය ආදී දේ ගැන පසුව ලියන්නෙමි. <br />
<br />
<br />
<br />Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com68tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-5419990950402311782014-07-04T10:53:00.000-07:002014-07-04T10:54:06.545-07:00අවුල් වන්නට පෙර..(45) රණසිංහ අන්කල්..ඉන්ටවල් ඉවරය! දැන් ඔළුවෙන් හිටගන්නා වෙලාවය!!!! :D<br />
<br />
<br />
ගල්කිස්සේ මා සේවය කල කාලය පුරාවටම , නොයෙකුත් ජාතින් සහ නොයෙකුත් ආකරයේ මිනිසුන් ,ගැහැනුන් මුණ ගැසුණි. ඒ අතර නොයෙකුත් රටවලින් පැමිණ හඳුනාගත් විදේශිකයන් රාශියක් සහ ලිපි හුවමාරුද බොහෝ විය. ඉන් සමහරක් පසු කාලයන්හී මට නැවත හමුවී ඇත. එවන් අපූරු තරුණ යුවලක් මට මුණ ගැසුණේ ගල්කිස්ස වෙරළේදීය. සේවා මුරයේ ලැබෙන කුඩා සිගරට් විවේකයේදී වෙරළටවී සිටිනා විට මේ යුවළ මා අසලට පැමිණ සිගරට් එකක් තිබෙනවා නම් දෙන්න යැයි ඉල්ලා සිටියෝය. එසේ යමක් ඉල්ලා සිටින බටහිර මිනිසුන් මා දැක තිබුණේ නැත. මම දුම් වැටි දෙකක්ද මොවුන්ට ලබාදී කතාවට වැටුණෙමි.<br />
<br />
අවුරුදු තිහක් පමණැති ජර්මන් ජාතිකයන්වූ මොවුන් දෙදෙනා, ලොව වටා සංචාරයක් යන අය බවත්, ඔවුන් පැමිණි කැරවෑන් රථය පාකිස්ථානයේදී ගිනිබත්වූ බවත්, ගමන් බල පත්රය සහ යම්කිසි මුදලක් සහිතව ඔවුන්ට ශ්රීලංකාවට ගොඩ බැසීමට හැකිවූ බවත් කීහ. දින දෙක තුනක් සිට නැවතී ඉන්නේ කුඩා කාමරයක බවත්, අත තිබූ මුදල් අවසන් බැවින් කෑම, බීම, නවාතැන් පවා ප්රශ්නයක් බව පැවසීය. තව දින කිහිපයකින් ජර්මන් තානාපති කාර්යාලය හරහා තම රටින් මුදල් ගෙන්වා ගැනීමට සුදානම් බවත් පැවසීය. එකල ඉතා සුළු සංචාරකයන් පිරිසක් අතර මිසක් අන් අය ළඟ AMERICAN EXPRESS, DINERS CLUB CARD වැනි ගෙවීම් පහසුකම් නොවීය. TRAVELLERS CHEQUES (THOMAS COOK)භාවිතය බහුල විය. අද මෙන් එදා VISA. MASTER CARD වැනි ක්රම වේදයක් නොවීය. මොවුන් හිපියන් හෝ එවැනි වර්ගයේ සංචාරකයින් බව නොපෙනේ. එවැන්නන් හඳුනාගත හැකිය. මොවුන් දෙදෙනා අවන්හලට රැගෙන විත්, කෑමෙන් , බීමෙන් සංග්රහකර. මගේ පඩිපතින් කපාගන්නා ආකරයේ වැඩ පිළිවෙළක්ද යොදා , ඔවුන් අතට සුළු මුදලක්ද, සිගරට් පැකැට්ටුවක්ද දී, පසුදින මා නිවාඩු නිසා හමුවෙන ලෙස දන්වා සමුදුන්නෙමි<br />
<br />
ගල්කිස්සේ පොරෝලිස් මාමාගේ ගෙදර උදවීයටත් මේ බව දන්වා, ඔවුන් දෙදෙනාට රාත්රී භෝජන සංග්රහයක් සුදානම් කළේය. පොරෝලිස් මාමා කිව්වේ "උඹ ගෙනාවොත් ගේන්නේ හිඟන්නන් "බවය. ඇත්තටම එතනට එන්නේ ධනවත් සංචාරකයින්ය. ඒ මැණික් භාණ්ඩ මිලදී ගන්නට මිස කන්න බොන්න නොවේය. කෙසේ වෙතත් නියමිත පරිදි සතුටින් කා, බී, ප්රීතිවී විසිර ගියෝය. නැවතත් දින දෙකක්, තුනක් යනතුරු මට ඔවුන් මුණ නොගැසුණි. මම හිතුවේ මුන් නම් නියම පොලු කාරයන් බවය. නමුත් එය එසේ නොවීය. ඔවුන් මා සේවය කල අවන්හලට පැමිණියේ මටත්, පොරෝලිස් මාමගේ ගෙදර අයටත් තෑගී බෝගධ රැගෙන ඉතා සතුටින්ය. මධ්යම රාත්රිය වන තෙක් ඇති පදමට කා බී විනෝදවී, සියලු ගනුදෙනුද පියවා ඔවුන් අප හෝටලයේම නවාතැන් ගති. ඒ ජර්මන් යුවළ ඉන් පසුවත් ලංකාවෙන් පිටව යන තුරු මා හා සමීප සම්බන්ධතාවයක් පැවැත්වීය. වරින් වර ලංකාවට පැමිණි ඔවුන්ගේ මිතුරන් අත මට තෑගී බෝගධ එවූ බව මතකය. පසු කාලයකදි ඔවුන් දෙදෙනාද, ඉන් පසු වරක් ඇය පමණක්ද ලංකාවට පැමිණියේ, මා නිසාම බව ඇය මට පවසා ඇත. ලිපි ගනුදෙනු හුවමාරුවට මා දැක්වූ අලසකම නිසාම, මේ ගනුදෙනු සම්බන්ධතා පසු කාලයකදි මග හැරුණි. මෙවැනි අය අතහැරූ අවස්ථා කිහිපයක් විය. මට පිටරටකට යෑමටවත්, මේවා ගැන උනන්දුවක්වත් නොවීය. මා ජීවිතය රස වින්දෙමි. ඒ නිසාම අද මම සියලු දේ නොව හොඳම දේ රස විඳින්නෙමි.<br />
<br />
ඉතාමත් තරුණ වියේදීම රැකියාවකට යාමත්, ඇති පදමට මුදල් ගැවසීමත් නිසා ,මුදල් පිළිබඳ නිසි අගයක්, වැටහීමක් නොතිබුණා යැයි සිතමි. මෙයට මූලික හේතුවක් විය හැක්කේ මගේ රැකියාවේ ස්වභාවය විය යුතුය. මාසයකට වරක් ලැබෙනා වේතනයක් පමණක් වූවා නම් එය සීරුමාරුවෙන් පරිහරණය කරගැනීමට ඕනෑම කෙනෙක් පෙළෙඹේ. අපට දිනපතාම ඇතිතරමට කාසි මුදල් ලැබෙන නිසා, නිතරම හිතුවේ ඒ මුදල එදාට වියදම් කර දමා, මාසිකව ලැබෙන වේතනයෙන් අනිකුත් වැඩ කරන්නටය. හෝටල් සහ අවන්හල් සේවකයන් බොහෝ දෙනෙක් එයට හුරුවී තිබුණි. මට කෑමට වියදමක් නැත. නැවතීමේ පහසුකම් සඳහා ගෙවිය යුතු නැත. පොරෝලිස් මාමාට දිනකට දෙකකකට වරක් නෙවිකට් පැකට් එකක් අරන් දුන්නා මිස, ඒ ගෙදරට මගෙන් විය යුතු අන් කිසිවක් නොවීය. මුදල් හා සම්බන්ධව මට තිබුණේ අවම වැටහීමක් පමණි.<br />
<br />
මම හැකි පමණින් අම්මා අතට මුදල් දීමට මැලි නොවූයෙමි. ගෙදර යන්නේ මාසයකට වරක් පමණක් නිසාත්, අම්මා ගල්කිස්සට පැමිණෙන්නේ මාසයකට වරක් හෝ දෙවරක් නිසාත්, අත ඇති මුදල් සියල්ලම මම ඇය අත තැබුවෙමි. මගේ හෙට වියදමට ඩොලර් හෝ රුපියල් නැවත ලැබෙන බව නියතය. ඒ ගැන වැඩිය සිතිය යුතු නොවීය. ඒ කෙසේ වෙතත් ගෙදර උදවිය දැන් තරමක් දුරට ,තම හැකි පමණින් වැඩ කටයුතු කරගෙන යනු ලැබේ. සහෝදර සහෝදරියන් පාසැල් ගමනේය. ලොකු මල්ලි වැල්ඩින් වැඩ පුරුදුවෙන්නට යයි. ලොකු නංගි මා සමග පොරෝලිස් මාමාගේ ගෙදර නැවතී සිටී. ආච්චි. අම්මා, රොමානිස් නොහොත් පොඩි අයියා ඇතුළු කට්ටිය දෙල්කඳ ලොකු අම්මාගේ නිවසේ එක් පැත්තක්ක වාසය කරති. තාත්තා රක්ෂණ සංස්ථාවේ කොළඹ ශාඛාවේ වැඩය. තාත්තාගේ මිතුරු ඇසුරත්, බීමත් පොඩ්ඩකින්වත් අඩු නැති බව නම් බොහෝ කලක් යන තුරු මම දුටුවෙමි. <br />
<br />
අප පදිංචිව සිටි ඉරිදාපොළ ඉදිරිපිට මේ කුඩා නිවස, බොහෝ පැරණි නිවසක්ය. අපේ අයත් තම පහසුකම් සපයාගත්තෙත් නොයෙකුත් අපහසුතා මැදින්ය. තාත්තා, ඒ මදිවාට තව යහළුවන් දෙදෙනෙක්ද ගෙදරට වඩම්මවා ගෙන ඇත. මේ එයාගේ පැරණි මිතුරන්ය. ඊට අමතරව තව කෙනෙක් අම්මාගෙන් උදේට රුපියල් පහක් හෝ දහයක් හෝ දහයක් දඩයක් දා ගනී. ඒ චාල්ස් අංකල්ය. ඒ අයටත් අපේ අම්මා උදව් කළේ වෙන මොහොකටවත් නොව, ඔවුන් අපටද කල උදව් පදව් අම්මාට මතක ඇති නිසාය. අද මේ තත්පරයේ අම්මාට කතා කල විගසම ඇය කිව්වේ, මට බෙහෙත් ගන්නට මුදල් නැති දිනෙක චාල්ස් අංකල් මාව මහරගම ඩොක්ටර් සිල්වා ගාවට එක්කන් ගිය කතාවක්ය. මට ලියන්න කතා ගොඩය. අපේ අම්මා මැණිකක්ය. දැනුත් කතා කරමින් සිනා වෙන්නීය. මේ තාත්තාගේ මිතුරන් ජීවිතයේ අසරණ අඩියක ගත කල බව ඇත්තය. අපේ තාත්තා ඊට වඩා අසරණය. නමුත් අපේ තාත්තාට වඩා අම්මා දුකට පිහිට විය. අපේ අම්මා නැතිබැරි එකා වෙනුවෙන් පිහිට වුණේ තාත්තා මෙන් බත් පතටත් එහා ගිය අති පාරිශුද්ධ මානුෂිකත්වයකින්ය. මම ඒ ගැන පසුව ලියමි.ඔවුන් සොඳුරු මිනිසුන් බව ඇත්තය. නමුත් අප ජීවත්වීමේ අඩුපාඩු ගැන සිතිය යුතුය. තාත්තා තම බත් පත අනිකෙකුට දී නිදාගන්නා මිනිසෙක් වුවත්, එය ජීවිතයේ පුරුද්දක් ලෙස කරගෙන යෑම අප වන් දිළින්දන්ට යෝග්ය නොවේ. නමුත් අප නිවසේ සිදුවූයේද එයමය. නමුත් ඒ අතීත ය ගැන පසුතැවිලි වෙනවාට හෝ හඬා වැටෙනවාට වඩා ඒ ගැන ලියා තැබීම වරදක් නොවේ.<br />
<br />
මම ඔය කිවූ දෙදෙනාගෙන් එක් අයෙක් නම් සොඳුරු මිනිසෙක් යැයි කීමට නොහැකිවුවත් , ඔහු නිසා මා එක් ජීවන කඩ ඉමක් පසු කෙරුවෙමි. ඒ ධර්මපාල අංකල් නම්වූ මිනිසා නිසාය. ඔහු අන්කල් කෙනෙක් වූවත් ධර්මපාල කමක් නොවීය. ඔබ මගේ කතාව මුල සිට කියෙව්වුවානම් . අපේ ආච්චිගෙ අගස්ති මාලය උගස් තියා අපට මුදල් ගෙන එනවා යැයි කියා වසර ගණනක් වසන්වී සිටියේ මොහුය. අපේ ආච්චී මොහුව නැවතත් පිලිගත් සැටි මම පසුව කියමි. ඒ අන් කිසිවක් නිසා නොව, රණසිංහ අංකල් නම්වූ අනිකා ගැන ලිවිය යුතු දේ බොහෝ නිසාය. තාත්තාට රණේත්, රණේට, බෑඩ් (BAD )යනුත් අතිජාත බොක්කවල්ම වූ නිසාය. අපි ඒ බැව් කුඩා කල සිට දන්නෙමු. ඔවුන් රක්ෂණයේ පුරෝගාමින්ය.BAD(බෑඩ්) නම් අපේ තාත්තා නම්වූ සුහදවන්තයාගේ මුල් අකුරුය. බෑඩ් නොහොත් බී.ඒ.ඩී. පෙරේරා කිව්වොත් එදා රක්ෂණ සංස්ථාවේ සහෝදර සේවක අයිතීන් වෙනුවෙන් ජීවිත පරදුවට තබා වෘත්තීය අරගලයන්හී යෙදුණ මිනිසෙක් විය. රණසිංහ අන්කල් ඊට නොදෙවෙනිය. රංජිත් යහම්පත්, මිල්ටන් ගුණපාල වැනි අයද එතැන සිටි බව කිව යුතුය. පසුව රන්ජිත් අන්කල් ඒට්කන් ස්පෙන්ස් ආයතනයේ රක්ෂණ ව්යාපාරය ඇරඹීමේ මූලිකයා විය. මිල්ටන් ගුණපාල , විජය කුමාරණතුංග සමග ශ්රී ලංකා මහජන පක්ෂය ඇරඹීමේ පුරෝගාමිකයෙක් විය. මේවා දිග වැඩි කථාය. අපේ අම්මා නම් කිව්වේ BADලා, රණසිංහලා කසාද බඳිනවාට වඩා දේශපාලනය හෝ බෝතලය, ජීවිතය කරගත්තා නම් හොඳ බවය. සහතික ඇත්තය. රණසිංහ අන්කල් නම් කිසිදාක විවාහවී සිටියේ නැත. ඔහුගේ විවාහය බෝතලය සමග විය.<br />
<br />
රණසිංහ අන්කල් ප්රමාණික උගතෙකි. බුද්ධිමතෙකි. පාලි,සංස්කෘත, හින්දි, දෙමළ, සිංහල, ඉංග්රීසි භාෂා ගැන ඔහුට තිබුණේ විශිෂ්ට දැනුමකි. බෞද්ධ දර්ශනය පිළිබඳ පෘථුල දැනුමක් විය. දහම් පාසල් අධ්යාපනය සහ එහි හරයන් ගැන විභාග ඉහළින් සමත් වූ අයෙක් විය. මොහු මෙතරම් නිහඬත්වයට සහ බීමත්කමට ආදරය කළේ ඇයි දැයි මම නොදනිමි. ඔහු කතා කළේ අඩුවෙන්ය. සවන්දීමට ප්රිය කළේය. ඉඳහිට හෝ කියන්නේ, කෙනෙකුට නැවත නැවතත් සිතිය යුතු දේ අඩංගු වාක්යයක් හෝ දෙකක් පමණි. ඔය ආදරණීය මිනිසා නිදාගත්තේ අපේ අර කුඩා නිවසේ ඉස්තෝප්පුවේ පැදුරක් එළාගෙන එක් කොණකය. ධර්මපාල අංකල් තව කොණකය. රොමානිස් නොහොත් පොඩි අයියා නම් වයෝවෘද්ධයා ඊට හපන්ය. (ඔහුව කුඩා කල පාරක අත හැර දමා තිබියදි, අපේ සීයා විසින් හදාවඩා ගත් කෙනෙක් නිසා අම්මා කතා කරේත් පොඩි අයියා කියාය. හොරෙන් ගංජා බිවු බව මම හොඳින් දනී) ඔහු තව පැත්තකය.<br />
<br />
අපේ අම්මාගේ මිතුරියක් විය. ඇය වීරරත්න ඇන්ටි නම්, ඉතා කෙසඟ සිරිරුක් හෙබි කට සැර ධනවත් කාන්තාවකි. ඇය අපේ අම්මාට බොහෝ ලෙසින් ආදරය කළේ අම්මාගේ තිබු ලෙන්ගතු මනුස්සකමට විය යුතුය. අපේ ගෙදරට නිතර පැමිණෙනා ඇය තාත්තාට නිතර දොස් පවරන්නේ , වෙන කිසිවක් නිසා නොව තාත්තාගේ අනවශ්ය වියදම් නිසාමය. ඇය නිතර අප නිවසට පැමිණියේ ඇයගේ දරුවන් ඇයට සවන් නොදෙනා නිසා බව අප දනිමු. ස්වාමියා ඇය අත හැර ගොසින්ය. දරුවන් අයාලේය. ඒ මසුරුකමේ පීඩාවන්ය. අප ඉස්තෝප්පුවේ නිදාගන්නා රණේ සහ ධර්මේ දකිනා ,ඇය කියන්නේ "මිසිස් පෙරේරා...හොඳ පුන් කලස් දෙකක්නේ ගේ ඉස්සරහින් තියන් ඉන්නේ...මුන් පන්නන්න "කියාය. අපේ අම්මා කට කොනකින් සිනහා වුණා මිස, කවදාවත් ඔවුන්ට හිත රිදෙනා වචනයක් කීවා නොවේ. ඒ අපේ අම්මාගේ හැටිය. ඇය නැති බැරි එකාගේ දුක මැනවින්ම හඳුනාගත් ගැහැනියක්ය. මේ කතා දීර්ඝව ලිවිය යුතු ඇත.<br />
<br />
මෙවැනි මිනිසුන් නැති ලෝකය අද්භූතය.. මා යෞවනයේ අත් වින්දේ සැබෑ මිනිසුන්ගේ ලෝකයයි..එවැනි මිනිසුන් අහිමිවූ ලෝකය තුළ දකින්නට ඇත්තේ පුස්සන්ය. සැබැවින්ම පුස්සන්ය.Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com51tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-475902457693552392014-06-24T06:51:00.001-07:002014-06-26T01:36:53.480-07:00පොඩි විවේකයක් මචංස්ලා...නැව් කාරයින්,සංචාරකයින්,මිතුරන්,සංගීතය, මධුවිත ආදී එකී නොකීදේ අතරින් මගේ ජීවිතය ගලාගෙන ගියේය. නමුත් මට මේ කිසිම දෙයක් තුල අමතක කල නොහැකි එක් කුඩා කංඩායමක් විය. ඒ මගේ ආදරනීය අම්මා, ආච්චී, ලොකු අම්මා,සහෝදර සහෝදරියන් ඇතුළු පවුල් සංස්ථාවයි. ඔය කාලය තුල මම ඔවුන් වෙනුවෙන් උපරිම දායකත්වය සැපයුවෙමි. මගේ කතාවේ ඒ කොටස් මම මග හරිනවා නොව, ඒ හැම තුලට පිවිසීමට පෙර, ඒ හා බැඳුනු වටපිටාව ලියා තබනවා යැයි සිතා ගත්තෙමි. මගේ පෞද්ගලික ජීවිත කතාව පමනක් ලියා තැබීමෙන් කිසිවෙකුටත් සුගතියක් නොවේ. ඒ නිසාම මම ඒ හා බැඳුණු සමාජ, ආර්ථික , සංස්කෘතික වටපිටාවන් මේ ගොනුවට එකතුකර තැබීමට යුහුසුළු වන්නෙමි. එසේ නොවුනා නම්, මේ කථා පෙළ කොටස් විස්සක් විසිපහකින් අවසන් කල හැකිව තිබිණි. එය නීරස අකුරු ගැලපීමක් වෙන්නට ඉඩ තිබුණි. මතක අවදිකරන්නෙක් ලෙස, ඒ කතා පුවත නීරස වූවා නම්, මටත්, කියවන නුඹලාටත් මෙය තව අඬෝවැඩියාවකක් වනු නො අනුමානය. මේ මාගල් කතා පෙල මා ලියන්නේ ඔබ දැණුවත් කරන්නටත්, මගේ තෘප්තිය හා හෘද්ධ සාක්ෂිය , ඉතා විවෘතවූ මනසකින් සාකච්ඡා මේසකයට කැඳවා ගැනීමේ අරමුණින්ය. ඒ නිසාම මා ලද අත්දැකීම්, මගේ පවුලේ කතාවකටත් වඩා, සමාජයේ, රටේ , ලෝකයේ කතාවක් ලෙස ඉදිරියට ඇදේ. ඔබේම පහසුව සඳහා, ඔබේ විවේචන අවැසි වේ. මට වෙනස් විය හැක. නමුත් මගේ කතාව සහ මා දුටු අත්දැකීම් වෙනස් කරලිය නොහැක. මේ තුල යක්ෂයින්ද, සුරඟණ සුරඟණාවියන්ද, ඒ කුලයන් දෙකටම අයිති නොවූ නුඹ මා වැනි පෘථග්ජන මිනිසුන්, ගැහැණුන්ද බොහෝය. මම සෙමින් සෙමින් මගේ කතාවත් මේ තුල ගලාගෙන යන්නට ඉඩහැර ඇති බව මට විශ්වාසය.<br />
<br />
ගලාගෙන යන ගඟකින් ඇතිවන පාරසරික සමතුලිතථාවයන් , එක තැන පල්වෙන මඩ ගොහොරුවකට වඩා බොහෝ වටිනාබව මම අත්දැකීමෙන් දණිමි. ඒ මිනිසාටත්, සතාටත්, එහිම වෙසෙනා මසුන්ටත් වඩ වඩාත් වාසි ලබාදේ. මා දකිනා ජීවිත යථාර්තයද එයම වේ. දැළක්, පිත්තක්, වළක් ගොඩ දමා මසුන් මරන්නන්ට වඩාත් වැදගත් වන්නේ ලොකු මසුන් හෝ ඇම ගිලිනවුන්ය. මම ඔය කොටස් දෙකෙන්ම බේරී ජීවිතය නම්වූ ගංගාවේ පීනා යන දංඩියෙක් වෙමි. එය ඉතා පහසුය. දංඩියෙක් දෙස බලා සිටින්න. ඇත්තටම ඌ අසුවන්නට ඇති ඉඩ අවමය. ඒ ඌගේ ඇති නිදහස් චලන රටා නිසාමය. ලොකු ලොකු මසුන් දැල් තුලට පීනා යද්දී, අනිකුන් කුස ගින්නට හෝ ඇමට හසුවෙද්දී මම කාටවත් අවැසි නොවන දන්ඩියෙක් සේ පිහිණුවෙමි. නමුත් මම හැම අතකටම අසුවන හඳ තිත්තයෙක්වත්, ටැංකි සරසන සාරි ගප්පියෙක්වත්, මඩම ජීවිතය කරගත් මඩකරියෙක්වත් නොවන්නට වග බලා ගත්තෙමි. තෝරුන්, මෝරුන් මෙන්ම, සාරි ගප්පින් වැනි හැඩ වැඩ අති මසුන්ද මා දුටු ජීවන සත්යය වටහා ගන්නේ නම් , මගේ කතාවට නුඹලා තවත් නව අර්ථ දැක්වීම් එකතු කරනු නිසැකය. තවත් වටයකින් මේ කථාව පටන් ගත යුතුය. මේ ලියන්නේ ඒ කතාව නැවත ලියන්නට පෙර අවශ්ය කුඩා විවේකයකට ඉඩක් ලබාගැනීමටය. මොහොතකට සමුගනිමි.<br />
<br />
මට වරක් හමුවූ ගාමිණි ෆොන්සේකා නම් ඒ මහා මිනිසා , දේශපාලනය සහ සිනමාව තුල ඇති නොවිය යුතුවූ ගැටුම් විග්රහය කලේ මෙසේය. මම ගාමිණි ෆොන්සේකා නම් රංගධරයාට තදින් ඇළුම් කලත්. ඒ තුලින් බිහිවූ දේශපාලකයාට එසේ ලොල් නොවීය. එදා ගාමිණි සමග , අගය නිම කල නොහැකි මැණිකක්වූ සුමණා නෙල්ලම්පිටිය කල අගනා සාකාච්ඡාවක් මෙලෙස දිග අරින්නෙමි. එදා පැවැත්වූ මේ සාකච්ඡාව අදට හෙටට එදාට ගලපාගන්න. මම නැවත ලබන සතියේ ලියන්නෙමි. අදහස් පලකරන්න.<br />
<br />
<br />
<br />
ප.ලි......අද නම් අකුරු වැරදි බොහෝය. මා නිවැරදි කරනා සුබස අද හොඳටම ඩෝප්ය. නැගිටවාගන්නට නොහැකිය. මමද ඩෝප් වන්නට තීරනය කලෙමි.<br />
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.youtube.com/embed/nZ2Vtd3aa9g?feature=player_embedded' frameborder='0'></iframe></div>
<br /></div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com21tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-3876173515092044852014-06-19T05:28:00.000-07:002014-06-19T11:31:14.745-07:00අවුල් වන්නට පෙර (44)...පොලිස් කැස්බෑවෝබාලගිරි දෝෂය අද නොවේ හෙට යැයි සිතමින් කල් ගත්තෙමි. ඒ වැඩ කටයුතු බහුල වීම නිසාමය. කෙසේ හෝ අද මේ කොටස ලියමි.<br />
<br />
ගල්කිස්සේ සේවය කරනා කාලය තුළ බොහෝ රාත්රී යාමයන් අප ගෙවා දැමුවේ මුහුදු වෙරළේ හෝ රාත්රියට හිස්වන අප සේවා ස්ථානයේ මේස පුටු අතරය. මේ සෑම රාත්රියක්ම මධුවිතින් ඇති පදම් සප්පායම් වීමට මුදලුත්, තරුණ ජවයත් පිරී ඉතිරී ගොස් තිබුණි. සිය දහස් ගණනින් වෙරළ පුරා සිටි සංචාරකයින්, වෙළෙන්දන්, බීච් බෝයිස්ලා, රස්තියාදුවෙන්නන් රාත්රී හත,අට වෙනවිට විසිරී ගොස් අවසන්ය. නැවත අවන්හල් පිරෙන්නට ගන්නේ මේ වේලාවෙන් පසුවය. නොකඩවා ඇදී එන සුදු සංචාරකයන් නිසා අප කාර්ය බහුල වෙන්නෙමු.<br />
<br />
ඒ යුගයේ මාසයකට වරක් හෝ දෙවරක් විදේශීය නාවුක හමුදාවන්ට අයත් නැව් කොළඹ වාරයට සේන්දුවේ. 'නැවක් බැහැලා' යැයි පොදු ව්යවාහරයේ තිබූ යෙදුම විය. මේවා බොහොමයක් යුරෝපීය රටවල් වල නාවුක හමුදාවන් මුහුදු සංචාරයන් අතරතුර දිනකට හෝ දෙකකට ගොඩ බැසීමේ ක්රම වේදයක් විය. සමහර නෞකාවන්හී පන්සීයකට අධික නැවියන් සිටි බව අසා ඇත්තෙමි. කොළඹට නැවක් පැමිණිවිට වඩාත්ම කාර්ය බහුලවන්නේ ගල්කිස්සය. මේ නෞකාවන් දින දෙක තුනකට වඩා නැංගුරම්ලා සිටින්නේද නැත. මහ සයුරේ සති මාස ගණන් ගමනේ යෙදෙනා නැවියන් සහ එහි කාර්ය මංඩලය නැවෙන් එළියට බහින්නේ කූඩුවෙන් එළියට පියාඹන කුරුල්ලන් සහ කිරිල්ලියන් මෙනි. කොළඹ අවට ප්රදේශයන්හී නම් ඒ ඒ රටවල නාවික හමුදා නිල ඇඳුමෙන්ම සැරසුණු නැවියන් දහවල් කාලයේ හතර අතේ ඇවිදිනු පෙනේ. ගොඩබිම සිටිනා කෙටි කාලය තුළ උපරිම සතුටක් භුක්ති විඳීමට ඔවුන් වගබලා ගනී. දිනකින් හෝ දෙකකින් නැවත පිටවෙන නිසා ඈත පළාත්වලට නොයනා මොවුන් බොහෝ විට ගල්කිස්ස ඔවුන්ගේ සතුටු පාරාදීසය කරගනී. අවට ප්රදේශවල ටැක්සි රියදුරන්, ගණිකාවන්, තැරැව්කරුවන් මෙන්ම කුඩා සංචාරක නවාතැන් හිමිකරුවන්ද, අවන්හල්ද කඩිමුඩියේ වැඩට බසී. මේ දිනවලට නම් මාසයක දෙකකට අපි උපයනා දේ දවසින් දෙකෙන් උපයා ගන්නේ ඔවුන්ගෙන් ලැබෙනා සංතෝසම් නිසාය. හෝටල් පිරෙනවාට එහි සේවකයන් කැමතිය. එවිට අපට ලැබෙනා සර්විස් චාජ් එකත් වැඩිය.<br />
<br />
<span class="wordUnknown">නැවියන්ගේ ජීවන රටාව ගැන අමුතුවෙන් කිව යුතු නොවේ. ගණන් බැලීමකින් තොරව හිතුමතේ අතපය දිගහැර වියදම් කරනා මොවුන්, සියලු සැප සතුට එකවර ලබාගන්නේ, ලෝකය හෙට දින කඩා වැටේවී යැයි පහළවූ බියකින් දැයි සිතේ. එහි ඇති වරදක් නැතැයි නැවත සිතෙන්නේ ඔවුන්ගේ ඒකාකාරී මුහුදු ජීවිතය ගැන සිතා </span>බැලූ විටය. මොවුන් බීමතින් කලහකාරී ලෙස හැසිරෙන අවස්ථා නැත්තේද නොවේ. නැවෙන් බැස කුඩා කංඩායම් කංඩායම් ලෙස වීදි බසිනා, මොවුන් තුලා මා දුටු සුවිශේෂී ලක්ෂණයක් විය. එනම් ඒ ඒ කංඩායමේ එකෙක් හෝ දෙදෙනෙක් බීමත්ව නොසිටීමට වගබලා ගැනීමයි. සමහර විට ඔවුන් බීමට පුරුදු නොවූ අය විය යුතුය. ඒසේ නොමැතිනම් ඒ ඔවුන් සංවිධානය වෙන ආකාරය විය යුතුය. මන්ද යත් පළමු දිනයේ නොබී සිටිවුන් දෙවෙනි දවසේදී ඔසවාගෙන යන තෙක් බොන බැව් දැක ඇති නිසාය. එදාට නොබී ඉන්නේ පෙරදා කරටි කැඩෙන්නට බිව් එකෙක් හෝ දෙදෙනෙකි. ඒ කුඩා කංඩායමම මෙහෙයවන්නේ නොබී ඉන්නා එකා හෝ දෙදෙනාය. බීමත්ව හැසිරෙනා ඔවුන් රැකබලා ගන්නේත්, පාලනය කරන්නෙත් ඔවුන්ය. ඒ හඬට බීමත්වුන් අවනතය. ඒ නැවියන්ගේ සිරිතක්දැයි මම නොදනිමි.<br />
<br />
මධ්යම රාත්රිය වන විට බාර් එක හිස්වූ අවස්ථාද මම දැක ඇත්තෙමි. එවැනි අවස්ථාවල ඉල්ලුමට සැපයුම මදවූ විට, කෑමෙන් පසු කෝපි සමග එක් වරක් කුඩා වීදුරුවකින් බීමට ගන්නා නොයෙකුත් Liqueur වර්ග පවා බෝතල් ගණනින් හිස් කර දමති. සාමන්යයෙන් මේවා සපයනු ලබන්නේ මිලි 15-20 වැනි කුඩා වීදුරුවලය. මොවුන් සීයේ ෂොට්ස් හෝ බෝතල් ගණන් මේසයට ගෙන්වා ගන්නේ කෙසේ හෝ මත්වීමටය. Liqueur යනු මත්පැන් වර්ගයක් වුවත් පැණි රස සහ එක් එක් පලතුරු රසයන් අඩංගු නිසා මේවා මත්වීමට බොන වර්ගයක් නොවේ. එය අහාර දිරවීම පහසු කිරීමට ගන්නා මත්පැන්ය. ඩෝප්වී කර පිටින් යන්නෝ බොහෝය. ඒ වෙනුවෙන් ටැක්සි කරුවෝද, පමණට මත්වූවන් වෙනුවෙන් පිම්පියන්ද දුම් රිය පාර අයිනේ බලාසිටී. මේ නැවියන්ට අමතරව,මගී ප්රවාන නෞකාවලින්ද ධනවත් සංචාරකයින් කොළඹට පැමිණියෝය. පසු කාලයක මා දන්න මිතුරන් කිහිප දෙනෙක්ද මෙවන් විදේශීය වල සේවයට බැඳුණි. මට ඒ සඳහා කැමැත්තක් නොවීය.<br />
<br />
මධ්යම රාත්රීයේ මුහුදත්, වෙරළත් ,සේවය නිමවූ අපත් සන්සුන්ය. දෙතුන් සීයකට කන්න බොන්න දුන් අප සේවකයන්ගේ කන බොන වාරය පටන් ගන්නේ මින් පසුවය. බොහෝ හෝටල් සේවකයන්ගේ ජීවන රටාව ඔය ආකරයේය. ගල්කිස්සේ වෙරළේ සුද්දන් වෙනුවෙන් තනා තිබූ පොල් අතු මඩුවල අප, බෝතල් සහ කෑමද ගෙන ගොස් සෙට් වෙන්නෙමු. වෙරළ පාළුය. හඳ නැති දිනෙක නම් දැඩි කළුවරය. ඉඳහිට තැනක හෝ දෙතැනක කම්සැප ලබමින් මුහුදේ නාමින් සිටිනා තරුණ සුදු ජෝඩුද නැත්තේ නොවේ. නිහඬ රාත්රියක,පාළු මුහුදු වෙරළේ , කවුරුන් හෝ ඇස නොගැටෙනා මායිමක ,චමත්කාර ලෙස ප්රේමයෙන් අනුරාගයෙන් වෙලී රති ක්රීඩාවේ යෙදීම ඔවුන්ට නැවුම් අත් දැකීමක් විය යුතුය. නැවුම් අත්දැකීම ලබන්නට අකැමත්තෝ සිටීද? අප ඔවුනට කිසි විටෙකත් බාධා නොකළෙමු. <br />
<br />
මහා රාත්රියේ බැටන් පොලු දෙකක්ද අතැතිව රාත්රී මුර සංචාරයේ යෙදෙනා පොලිස් රාලහාමිලා දෙදෙනෙක්ද ඉඳහිට ගැවසේ. අප කුඩා පොල් අතු මඩුවක බොමින් කමින් කාලය ගතකරනා එක් රාත්රියක , මොවුන් දෙදෙනෙක් අප පසුකර වෙරළේ දෙහිවල දෙසට ඇවිද යනු අප දුටුවෙමු. ඔවුන් අප දුටුවේ නැත. මගේ මිතුරෙක් ඇස ගැටුණේ මුහුදේ සිට වෙරළට ඇදෙනා කැස්බෑවෙකුගේ දසුනකි. අප නිහඬව බලා සිටියෙමු. දනි පනි ගා කැස්බෑවා දෙසට ඇදුණු රාලහාමිලා, වෙහෙස දරා කැස්බෑවා අනිත් පිට පෙරළා ගත් බව දැක්කෙමි. අනිත් පිට පෙරළු විට කැස්බෑවුන් තම ඉදිරි පාද දෙකෙන් තම බඩවතට ගසා ගනිමින් හැකි ඉක්මනින් නැවත හරිපිට පෙරළෙන්නට උත්සාහ දරති. විශාල ශබ්දයක් ඇතිකරමින් දඟලන කැස්බෑවාට රාළහාමි බැටන් පොලු ප්රහාරයක් එල්ල කරයි. මෙය ඉවසා බලා සිටීමට බැරි තැන අප එතනට ඇදුණේ 'මොකද රාළහාමි..කරදරයක්ද' යැයි අසමිනි. අප දුටු මොවුන් දෙදෙනා කලබලයට පත්වී ' නෑ ඕයි මූව මුහුදට තල්ලු කරන්න උදව් වෙනැයි' කියා සිටී. ආ ඕක සුළු වැඩක් යැයි කියු අප කැස්බෑවාව මුහුදට තල්ලු කර දැමුවෙමු. මිනිස්සුන්ව බලාගන්නවාට වගේම අපිට දැන් කැස්බෑවොත් බලාගන්න වෙලා අයිසේ...යැයි මජර හිනාවක්ද දමා, බොන්නට දෙයක් නැත්දැයි අසා අප සමග අඩියක් ගසන්නට හවුල්වී පිටත්ව ගියේ, කැස්බෑ සංරක්ෂණය පිළිබඳ වැදගත් උපදෙස් මාලාවක්ද දෙසා බෑමෙන් පසුවය. සිනහවෙන්නටවත්, නැවත ප්රශ්න කිරීමකටවත් ගොසින්, කැස්බෑවට තැලූ බැටන් පොල්ලෙන්ම අපත් තලා ගත යුතු නැති නිසා නිහඬව සිටියෙමු. කෙසේ හෝ වේවා, වසර සීයකට වඩා ජීවත් වෙනවා යැයි කියන කැස්බෑවෙක් සයුරට අහිමිවීම වැලක්වූයේ අපේ මැදිහත්වීමෙන්ය.<br />
<br />
ගල්කිස්ස හෝටලය ළඟ සිටි ආතර් අයියා එවකට රටම දන්නා පුද්ගලයෙකි. ඔහුගේ රැකියාව ටුවරිස්ට් ගයිඩ් සහ ඩ්රයිවර් වැඩේය. ඒ ඔහුගේම රථයෙන්ය. මොහු ඉතා සුන්දර විනෝදකාමියෙක් විය. තමාගේ රැකියාව පිළිබඳවද අති දක්ෂයෙක් බැව් එදා සිටි අයට මතකය. වසරක් පාසා ලංකාවට එන සමහරක් විදේශිකයින් ආතර් අයියාගේ සේවය ලබාගැනීම අනිවාර්ය පුරුද්දක් කරගෙන තිබුණි. සරමත් ,කමිසයත් ඊට උඩින් කෝට් එකත් ඇන්ද මේ මැදිවියේ මිනිසාට ගල්කිස්සේ කවුරුත් සැලකූහ. ආතර් අයියා චණ්ඩියෙක්, පාතාලයෙක් නොවු අතර ගල්කිස්සේ මුල් පදිංචි කරුවෙක් විය. ඔහුට සැලකුවේ ඔහු ගල්කිස්සට ආභරණයක් වූ නිසා විය යුතුය. බයිලා චක්රවර්ති එම්.එස්.ප්රනාන්දුගේ මිතුරෙක් වූ ආතර් අයියා වෙනුවෙන් ඔහු ගී පබැඳිය. ආතර් අයියාගේ බිරිඳවූ ප්රේමක්කා ගැනද ගී ගැයුවේය. ඇයට 'ප්රේමා බතික්' නමින් සංචාරකයන් වෙනුවෙන් පවත්වා ගෙන ගිය බතික් සහ වෙස් මුහුණු කඩයක්ද විය. එම්.එස්.'ප්රේමක්කාගේ බතික් කඩේ' ගීතය ඇය වෙනුවෙන්ය. ආතර් අයියාගේ දරුවන්ගෙන් සමහරක් ගල්කිස්සට පැමිණි විදේශිකයන් හා විවාහවී ඒ රටවලට පදිංචියට ගිය බවත් මතකය.<br />
<br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=w-zs3iTj9uU">https://www.youtube.com/watch?v=w-zs3iTj9uU</a><br />
<br />
මේ 1981 වසරයි. ජේ.ආර්.ජයවර්ධන පාලනය විසින් ශ්රීලංකාවට තවත් අලුත් ගැලවිජ්ජාවක් හඳුන්වා දුන්නේය. ඒ දිස්ත්රික් සංවර්ධන සභා ක්රමයයි. දිස්ත්රික් ඇමතිවරුන් පත්කලේ මේ ඡන්ද ක්රමය හරහාය. මේ අත්හදා බැලීමේ ගුණ අගුණ ගැන යමක් ලියා තැබීමට මට මතකයක් නැත. මේ ක්රම වේදය එක් වාරයකට පමණක් සීමා විය. කෙසේ වෙතත් මේ ඡන්ද කාලය තුල ශ්රීලංකාවට නැවත මැකිය නොහැකි කළු පැල්ලමක්, අපකීර්තියක් නම් එකතු විය. අති දුර්ලභ පුස්තකයන් රාශියක් ගබඩා කර තිබූ ජාතික සම්පතක්වූ යාපනය මහජන පුස්තකාලය ගිනිබත් කෙරුණි. යාපනය දිස්ත්රික්කය එජාපය පරදින බව දැනගෙන, ඡන්ද ගණන් කිරීමේ මධ්යස්ථානයක්වූ යාපනය පුස්තකාලයට ගිනි තැබුවේ කොළඹින් ගිය ආණ්ඩුවේ මැරයන් බව කවුරුත් දැන සිටියෝය. ඒ කළු පැල්ලම ශ්රීලංකා ඉතිහාසයට තව තවත් නපුරු කාලයක් එකතු කිරීමට මූලික විය. අපි ගිනි නිවනවාට වඩා ගිනි තැබීමට දක්ෂයෝ වෙමු. ගිනි තබන්නට උපදෙස් දුන්නෝ අද ජීවතුන් අතර නැති නමුත් ඒ ගිනි තවමත් සංවේදී ජනතා හදවත් තුල නිවී හමාරවී නැත. අප කිසිදිනෙක පාඩම් ඉගෙනගන්නා මිනිසුන් නොවේ. අද අළුත්ගමදී ගිනි තියපන් යැයි අණ දුන්නෝ හෙට මියැදෙනු ඇත. නමුත් මතු දිනෙක හෝ අප පරම්පරාවන් සිහළුන්, දෙමළුන්, මුසොල්මානුවන් ලෙස අත්වැල් බැඳ ගත යුතුව තිබේ. පමාවීම පසුතැවිල්ලට හේතුවේ. අප ප්රමාද වැඩිය.Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com50tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-40708110607114173112014-06-16T23:30:00.000-07:002014-06-16T12:02:18.827-07:00අවුල් වන්නට පෙර (43)..ගල්කිස්සේ මුහුදු වෙරළේ….<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
දෙහිවල හන්දියේ සිට ගල්කිස්ස දෙසට පැමිණෙන විට ඇති අප්රමාණවූ අතුරු පාරවල් ඔස්සේ ගල්කිස්සේ මුහුදු තීරයට ඇවිද යා හැක. දකුණු වෙරළ තීරයේ උණවටුන, කිරින්ද,හික්කඩුව, බෙන්තොට ,වැල්ලවත්තටත් වඩා ගල්කිස්ස ජනප්රියව පැවතිණි. සංචාරක අත්පොත්හී, දෙහිවල-ගල්කිස්ස අතර මුහුදු තීරය හැඳින්වූයේ Golden Mile ලෙසිනි. බේරුවල- බෙන්තොටත් මුහුදුතීරයත් මෙසේ හැඳින්වූ බව මතකය. විදේශීය සංචාරකයින් විසින් මගනොහරිනා ගල්කිස්ස වෙරළ, කොළඹට ආසන්න නිසාම දේශීය සංචාරකයින්ගෙන්ද අඩුවක් නොවීය. ගල්කිස්ස සංචාරකයින්ගේ පාරාදීසයක් විය. එහි තිබු සෑම අතුරු පාරක්ම මුහුදු වෙරළට ආසන්න බොහෝ නිවාස සංචාරක නවාතැන් ලෙස පවත්වා ගෙන ගියෝය. ප්රසිද්ධම සහ විශාලතම හෝටලය වුණේ මවුන්ට්-ලැවිනියා බීච් හෝටලයයි. අනිත් කුඩා හෝටල් බොහොමයක් කාමර 20-50 සමන්විත කුඩා හෝටල සහ නවාතැන් පොළවල් විය. මේ වෙරළ තීරය තුළ දහස් ගණනින් විදේශීය සංචාරකයින් ගැවසුණා පමණක් නොව, ඉරිදාට දේශීය අමුත්තන්ගෙන්ද අඩුවක් නැත. ‘ගල්කිස්සේ මුහුදු වෙරළේ-ඉරිදාට ගිහිල්ලා බලන්න’ යැයි, ඇන්ටන් ජෝන්ස්-ෆ්රෙඩි සිල්වා ගී ගැයුවේත් ඒ නිසාවෙන්ම විය යුතු යැයි මම සිතමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ලංකාවේ සංචාරක කර්මාන්තයට වඩාත් ගැලපෙන්නේ, සියලු අංගෝපාංගයන්ගෙන් සමන්විත තරු හෝටල් කිහිපයක් සහ ඒ ආශ්රිත පෙදෙස්වල පවත්වාගෙන යන කුඩා Bed And Breakfast(B And B) නවාතැන් පොළවල් වැඩි ප්රමාණයකින් සමන්විත ක්රමයක් බව මගේ පෞද්ගලික අදහසයි. B and B සංකල්පය ක්රමවත්ව නියාමනය කිරීම සහ නීතිරීති පද්ධතියක් තුළ විධිමත් කල යුතුබව කිවයුතු නොවේ. එවැනි ක්රමයක් තුළ සංචාරකයා රට තුළට ගෙන එන මුදල, ඔවුන් ගැවසෙනා ග්රාමිය ප්රදේශයන්හී ආර්ථිකය තුළ සංසරණය වීම තුළින් ඒ ප්රදේශය පෝෂණයවීම අනිවාර්යවේ. රාත්රිය තම නවාතැනේ ගතකරන අමුත්තන්, උදේ ආහාරයෙන් පසු ඒ අවට සැරිසැරීමත්, තමන් කැමැති අවන්හල් සොයා යෑමත් තුළ ග්රාමීය සංස්කෘතිය, චර්යාවන් සහ ජනතාව සමග මානුෂීය හුවමාරුවන් ඉබේම සිදුවීම යහපත් ලක්ෂණයක් විය හැකිය. හෝටල් සමාගම් සහ හෝටල් හිමියන් බොහෝ දුරට බලාපොරොත්තුවන්නේ තම හෝටලයට පැමිණෙන සංචාරකයාගේ සියලුම අවශ්යතාවයන් සපුරා ඒ වෙනුවෙන් අයවිය යුතු මුදල් එකම බිලක් යටතට එකතු කර ගැනීමය. ඒ තුළින් ග්රාමීය ආර්ථිකය හා ඒ මුදල් මුසුවීම අවමවේ.B And B නවාතැන්හී අවන්හල් පවත්වා ගෙන යෑමට ඉඩ නොදී, අවන්හල් සඳහා වෙනම බලපත්රයක් තිබීම අනිවාර්ය කළයුතු වේ. මෙවැනි ලිපියකින් මෙය සාකච්ඡා කිරීමට ඇති ඉඩ අවමය. මා කිවු ක්රමවේදය යෝජනා කර ලංකාවට පැමිණ නිවාඩුවක් ගතකර ආපසු පැමිණි බොහෝ සුද්දන් ,අපේ ජනජීවිතයත්, සෞන්දර්යයත්, මානුෂික සම්බන්ධතාත්, ආගන්තුක සත්කාරයත් ගැන කියන්නේ ඉතාමත්ම සතුටිනි. ඒය අපගේද නෙතට සතුටු කඳුළු එකතු කරයි. රටට පැමිණ හෝටලයක සිට සියල්ලෙන් සන්තර්පනයවී නැවත පිටවන්නා රටට ඉතිරිකර යන්නේ මුදල් පමණි. මා දකිනා සංචාරක කර්මාන්තය ඉන් ඔබ්බට ගිය සංග්රහශීලී පැවැත්මක්ය.ඒ හරහා සංචාරක කර්මාන්තයේ මෙන්ම සමාජය, රට ගැනද සුබදායී පණිවිඩයක් ලෝකයට සන්නිවේදනය කරගත හැකිය. මේ සඳහා ඒ ඒ කොටස් නිවැරදිව දැනුවත් කල යුතුවේ. මේ මගේ පෞද්ගලික අදහස්වේ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ගල්කිස්ස මහා හෝටලය ලෙස ගම්වැසියන් හැඳින්වූ Mount-Lavinia Beach Hotelයට දීර්ඝ ඉතිහාසයක් ඇත. එය ආරම්භ කර ඇත්තේ 1800 මුල් යුගයේ යැයි කියවේ. ඒ හා සම්බන්ධ රසවත් ප්රේම වෘතාන්තයක් ලියැවී තිබේ. ඒය කියවා බැලීම වටී. මේ හෝටලයේ අතීතයේ සිට පාවිච්චියට ගත් දර ලිප්, අතින් රෙදි සේදීමේ කාමර වැනි දේ 1980 කාලයේත් තිබුණ බව මම දැක ඇත්තෙමි. නුවර Queens සහ ගෝල්ෆේස් හෝටලේයේද එවැනිම තැන් තිබූ බව වරක් දුටුවෙමි. ගල්කිස්ස මහා හෝටලයේ ලිට්ල් හට් රාත්රී සමාජ ශාලාව, කොළඹ තරු හෝටල්වල තිබු රාත්රී සමාජ ශාලාවන්ටත් වඩා ප්රසිද්ධියක් ඉසිලීය. ඔබ මේ හෝටලයට ගොඩවී ඇත්නම් එහි ඇති පෞරාණික ප්රෞඩත්වය මැනවින් දැක ඇතැයි මම සිතමි. Little Hut සමාජ ශාලාව තුළ නොයෙලින් හොන්ටර්, ඩෙස්මන්ඩ් ඩි සිල්වා වැනි අය ගී ගැයූහ. ඔබරෝයි හෝටලයේ Supper Club, ඉන්ටර්කොන්ටිනෙන්ටල් හෝටලයේ Cat’s Eye, හොලිඩේ ඉන් හෝටලයේ Al Hambra සහ ගෝල්ෆේස් හෝටලයේ Mascarilla වැනි රාත්රී සමාජශාලා හා එක පෙළට ලිට්ල්හට් ඉදිරියෙන් සිටිය බව හොඳින් මතකය. මහා හෝටලයේ පබිලිස් අයියා එකල තරමක් ප්රසිද්ධය. ඔහු සතු ප්රායෝගික දැනුම පොත පතින් උගත් සූපවේදියෙක් තරමටත් වඩා වටී. මේ සියල්ල ගැන ලියා තබන්නට මතකයක් ඇතත්, දැනට ඒ දේවල් අතපසු කිරීමට සිදුවේ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ගල්කිස්ස වෙරළ තීරය පුරාම පොල් අතු මඩු පේළියක් එක දිගට ඉදිකර තිබුණි. මේවායේ විදේශිකයිනට හිරු එළිය තැපීමේදි අවශ්ය දිගෑදෙන පුටු, රිජිෆෝම් පෙට්ටිවල අඩුක්කර ගත් සිසිල්බීම බෝතල් වැනි අඩුම කුඩුම සැපයීමට සුදානම්ව තිබේ. මේවා පවත්වාගෙන ගියේ අවට ගම්වැසියන් විසින්මය. රේල් පාරට නුදුරින් තැඹිලි කරත්තද, වෙරළේ අන්නාසි බේසම්ද, සිප්පි කටු ආභරණ, සැහැල්ලු බතික් ඇඳුම් වෙළෙන්දන්ද අඩුවක් නොවීය. වෙරළ සුදු ගැහැනුන්, මිනිසුන්ගෙන් ඉර බසිනා තෙක් පිරී ඉතිරි පැවතුණෝය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මා කලින් කීවා සේම මේ වනවිට මම ක්ෂේත්රයට ආධුනිකයෙක්මි. La Langousterie කළමනාකරුවූ ජයමාන්න, පීටර් පෙරේරා යන මහත්වරුන්ට අමතරව මෙහි පැරණිම සේවකයෙක් වූයේ නානායක්කාර අංකල්ය. පිටකෝට්ටේ කොටුබැම්ම පාරේ පදිංචිව සිටි මොහුගේ පුත්රයා ජූලියන්ද බාර්මන් කෙනෙක් ලෙස මෙහි සේවයේ යෙදුණේය. මම අංකල් යටතේ සේවය උගත්තෙමි. ගුණවර්ධන, පාලිත පෙරේරා, සාලිය වැනි අය මට තවමත් මතකය. නානා අංකල් ඉතාම ක්රමවත් සහ නීතිගරුක සේවකයෙක් විය. ඔහු ඉගැන්වූ දෑ මම තදින් සිතට ගත්තෙමි. වැඩිපුර කතා බහක් නැති මොහු මට තමන්ගේ දරුවෙකුට මෙන්ම සැලකීය. අනිකුත් උදවිය මොහුගේ කීමට එතරම් අවනත නොවුයේ, මොහු තුළ තිබූ පැරණි සම්ප්රදායික ගති පැවතුම් නිසා විය යුතුය. ඔහුගේ පුත්රයා ජූලියන් පවා පියාට ගෞරව කළත් වැඩියෙන් අවනත වූයේ නැත. මම සති දෙක තුනක් තුළ මේ කර්මාන්තය තුළ සේවකයෙකු සතුව තිබිය යුතු මූලික අවශ්යතා මැනවින් වටහා ගත්තෙමි. හැන්දක්, ගෑරුප්පුවක් නිවැරදිව පාවිච්චි කිරීම මුල්වරට ඉගෙනගත්තේ ඔතනින්ය. ටික කලකින් මමත් අන් අය හා කරට කර වැඩ කිරීමට සමත් වුණෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
අප අවන්හල් සේවකයින් වූයෙමු. හෝටලයක් හෝ විශේෂයෙන් අවන්හලක් පවත්වාගෙන යෑමේදි පාරිභෝගිකයින් පිනවීමේ වැදගත්ම සහ ඒත් නොපෙනෙනා වැඩ කොටස සිදුකරන්නේ මුළුතැන්ගෙය හෙවත් kitchen staff එකය. රැකියාවක් හා කර්මාන්තයක් ලෙස ගත්කල මෙය තනිකරම, සාමුහික කංඩායම් ක්රියාවලියකි. බඩ පිරුණු සැණින් අප කාටත් කුස්සිය අමතකය. පාරිභෝගිකයින් මල් පුදන්නේ කෑම බීම ගෙනවිත් මේසයට පුදනා අප වැන්නන්ටය. අප මල්මාලා පැළඳ ගන්නෙමු. නමුත් ගල් වරුසාවන්ට මුවා වෙන්නෙමු. මල් වෙනුවට ගල් ලැබුණොත්, ඒ ගල් වදින්නේ කුස්සියේ සේවකයන්ටය. එහි වරදක් නැත. මනුෂ්ය වර්ගයා අන් සියල්ලටම වඩා ඉක්මනින් පැමිණිලි කරන්නට පෙළඹෙන්නේ, මිලදී ගන්නා හෝ නොමිලයේ ලැබෙනා අහාර ගැනය. මම කොතැනක කෑමකට ගියත් පළමුවෙන්ම ස්තූති කරන්නේ ඒ භෝජනය පිසු දෑත්වලටය. වේටර්වරයාට සංතෝසමක් පිරිනැමුවත්, අහාර පිසින්නන් වෙනුවෙන්ද යමක් පිරිනැමීමට කිසිදිනෙක අමතක නොකරන්නෙමි. මේ ගැන වෙනම කතා කල යුතුය. මෙවැනි චාරිත්රයක් මා අතින් සිදුවන්නේ, හෝටලයක අභ්යන්තර ක්රියාවලිය මැනවින් දන්නා කෙනෙක් නිසා මිස, අන් හේතුවක් නිසා නොවේ. ඔබ ඒ ගැන සිතිය යුතු නැත.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ අවන්හලේ ප්රධාන සූපවේදිව සිටි විජේවර්ධන හැරෙන්නට අන් අය විෂය සම්බන්ධව ලිඛිත දැනුමක් තිබු අය නොවේ. විධායක සූපවේදියා හෙවත් Executive Chef සිදුකරන්නේ පරිපාලනමය රාජකාරියක් සහ අධීක්ෂණයක් පමණි. මෙය මනාව පවත්වාගෙන යා හැක්කේ ඔහු සතු මිනිස් සම්පත නිසාමය. නමුත් සමහර අයට මේ ගැන වගේ වගක් නැත. අධික උණුසුම සහ කාලය සමග කරනා මේ සටන ලේසි පහසු කටයුත්තක් නොවේ. ලිඛිත දැනුමක් නොතිබුණත් දන්නා දේ පිළිවෙළට සහ වෙලාවට කිරීමට අර මිනිසුන් කඩිසර සහ කාර්යශීලී වූහ. මේ ක්රියාපටිපාටියන් ගැන පසුවට හෝ ලියා තබමි. ප්රෙමරත්න, තිලකරතන, වේලු, සුගතදාස, මොහොදීන් ඇතුළු ඒ සගයින් අමතක නොවන රසවතුන්ය. මම ඔවුන් හා ඇති පදමට කෑවෙමි. බිව්වෙමි. නැටුවෙමි. මගේ අන් සගයන්ද එසේම විය. අප අන්යෝන්ය අවබෝධයෙන් කටයුතු කෙරුවෙමු. ඒ අතරතුර හැකි සෑම විටකදීම, මගේ ප්රියතම විෂයවූ අහාර පිසීම ගැන ඔවුන්ගෙන් උගත්තෙමි. අපට ලැබෙන දිනපතා ටිප්ස් මුදල්, ඔවුන්ගේද බීම සහ සිගරට් වෙනුවෙන් වියදම් කෙරුවෙමු. ඔවුන් ලොක්කන්ට හොරෙන් අපට අවශ්ය ඉස්තරම් කටගැස්ම සපයන්නේ ඒ ගනුදෙනුවේම කොටසක් ලෙසය. නානා අන්කල් නම් කිව්වේ, අරූ අලුත් සංස්කෘතියක් අරඹා ඇති බවත්, මුදල් පරිස්සම් කරගන්නා ලෙසත්ය. එහෙම දේවල් සිදුවෙනවා අඩුවුවත්, මම ඉන් සතුටක් ලැබුවෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
බෙදා හදාගෙන කෑමේ අගය වැටහෙන්නේ, ඔබට තවකෙකු බෙදන විට මිසක, තමන් බෙදාගෙන තමන් බදාගෙන බුදින විට නොවේ. ලැබෙන දෙයක් බෙදාගන්නා හැටි ඉගැන්නුවේ මගේ දෙමාපියන්ය. එය ප්රගුණ කළේ මගේ බිරිඳගේ දෙමව්පියන් පෙන්වූ ආදර්ශයන්ගෙනි. අපද අපේ දරුවාට මේ කියා දුන්නෙමු. ඇයද බෙදා හදා ගන්නියක්වීම ආඩම්බරයකි. ඇයද මවක්වූ දිනෙක, ඔවුන්ගේ දරුවන්ද එසේ වේවී යැයි අප ප්රාර්ථනා කරන්නෙමු.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පාලිත, ජූලියන්, ගුණේ අප කංඩායමේ ප්රමුඛයන් විය. පාලිත එවකට ප්රසිද්ධම හෝටලයක්වූ Pegasus Reef Hotel එකෙන් ආපු කෙනෙක්ය. ඔහුගේ අයියා තිස්ස මහ හෝටලයේ ප්රධාන සූප වේදියෙක් විය. මල්ලි උදය ගුවන් විදුලියේ ඉංග්රීසි නිවේදකයෙක්ව සිටි බවත් මතකය. පාලිත උපතින්ම විනෝදකාමියෙක් යැයි කීවොත් නිවැරදිය. ජූලියන්ද ඊට නොදෙවෙනිය. කොට ගුණේ බොනවාද නානවාදැයි කියා දන්නේ ඌ පමණය. පාලිත පසු කලෙක ඕමානයේ ගල්ෆ් හෝටලයේ ආහාර සහ බීම කළමනාකරු (Food and Beverage Manager) ලෙස සේවය කල අතර දැන් එම රටේම සොහාර් හෝටලයේ Sales and Marketing Director ලෙස කටයුතු කරනා බව දැනගත්තෙමි. ඔහුගේ ඉස්සරහ එක් දතක කොටසක් අඩුවූයේ කොට ගුණේට පින්සිදු වන්නටය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
සේවා මුරය අවසන් වන්නේ රාත්රී 12 පසුවීය. මුදල් හදල් ගනුදෙනු අවසන්වූ පසු කැෂියර්ස්ලාද, මැනේජර තුමාද, සුපර්වයිසර් තුමාලාද ගෙවල් බලා පිටත්වෙති. ඉතිරිවන්නේ අප කිහිපදෙනා සහ කුස්සියේ සේවකයින්ය. රජ මගුල්ය. බාර් එකෙන් ඇති පදමටම සප්පායම් විය නොහැක. ඒවා යම්තාක් දුරට ලේඛනගත විය යුතුය. ගල්කිස්ස හංදියේ එළිවෙනකම් වුවත්, හෝටල් සේවකයින් වෙනුවෙන් හොර ස්පොට් විය. හන්දියේම නයිට් කඩයක්ද විය. අමතක කල නොහැකි එක් චරිතයක් වූයේ, ගල්කිස්ස හන්දියේ මහජන පුස්තකාලය ඉදිරිපිට තිබු පුංචි රෑ කඩේ හිමිකරු පබිලිස් අයියාය. වියපත් පුද්ගලයෙක්වූ පබිලිස් අන්කල් හොඳ බොන්නෙකි. කඩේ ආප්ප හදන කොලුවාත්, කෑම බෙදන එකාටත් අමතරව ඉන්නේ පබිලිස් පමණය. පබිලිස් අන්කල් ලබ්බෙකි. අපි බෝතලයක් දෙකක් බොනකම් මේ මනුස්සයාද අපිත් සමගම බොයි. කියන්නේ අමු කුණුහරුපය. ආප්ප කොල්ලාත්, පබිලිස් අයියාට හොරෙන් ඩෝප්ය. පබිලිස් අයියා ඊට කලින් ඩෝප්වී පුටුවේම ගොරවයි. බෝතල් තියෙන ලෑලි කබඩ් එකේ යතුර පබිලිස්ගේ ඉනේය. පාන්දර බස් එනකම් බොන අපි මදි පාඩු කබඩ් හැර සප්පායම් වෙමු. පබිලිස්ට පොල්ලෙන් ගැහුවත් නැගිටින පාටක් නැත. පාලිතලා සහ කට්ටිය පාන්දර බසයේම ගෙවල් බලා යන නිසා මම ඒ කෙටි දුර පොරෝලිස් මාමාගේ ගෙදරට ඇවිදින්නෙමි. කඩයේ අන්තිම ලෑල්ල වසා දමන්නේත් අපිමය. පහුවදා රෑට මුදල් පියවන්නෙමු. ඒ වේලාවට ගෙදර අයව කූද්දන්නට නොහැකිය. පොරෝලිස් මාමා අවධිවුවහොත් අම්බානකට ගුටි කෑමට සිදුවේ. මමත් ටේච්චීත් අතර රහස් ගිවිසුමක් විය. මුදල් වටිනාකමක් නොහඳුනනා ටේච්චීට මම මුදල් පොරොන්දුව මත පිටිපස්සා දොර හෙමින් ඇර ගන්නට යොදා ගත්තෙමි. ඔය කාලය ගැන ලිවිය යුතුදේ තව බොහෝය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ලංකාවේ බොහෝ නගර හෝ ගම්වටා ගීත සාහිත්යයට එකතුවූ ගී බොහෝය. ඒවා බොහොමයක් ශාස්ත්රීය හෝ අරුත් පිරි ගීත බැව් මම දනිමි. නමුත් ගල්කිස්ස, මොරටුව ගැන ඇත්තේ වේග රිද්ම ගීත පමණක්ද යැයි සිතේ. එය එසේනම් එයට හේතුව වන්නට ඇත්තේ ගල්කිස්ස හා ආශ්රිතවූ ජීවන රටාව විය යුතුය. අපි ඒවාට බයිලා යැයි කියමු. ඉන් කාටවත් අමතක නොවන ගීයක් වන්නේ ඇන්ටන් ජෝන්ස්/ෆ්රෙඩි සිල්වා ගැයූ’ගල්කිස්සේ මුහුදු වෙරළේ-ඉරිදට ගිහිල්ලා බලන්න’ ගීතයයි. ඒ හා අවට ගැන සහ චරිතයන් ගැන බයිලා සක්විති එම්.එස්.ප්රනාන්දු මහතා නොහොත් ඇම්. ඇස්.අයියා බයිලා ගැයුවේය. ‘ගල්කිස්සේ හෝටලේ ළඟ ආතර් අයියා’, ‘ප්රේමක්කගේ බතික් කඩේ’ ඉන් සමහරක්ය. මේ එදා ජීවත්ව හුන් චරිතයන්ය. ඒවා පසුවට ලියමි.<br />
<br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=pNxvzSugkkc">https://www.youtube.com/watch?v=pNxvzSugkkc</a></div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com258tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-19731547499483831312014-06-15T10:51:00.000-07:002014-06-16T12:02:50.732-07:00අවුල් වන්නට පෙර..(42)..පළමු රැකියාව..La Langousterie<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මම පාසැලෙන් ඉවත්වූයේ උසස් පෙළ විභාගය පෙනි පෙනී යැයි කීවොත් නිවැරදිය. රැකියාවක් සොයා ගැනීමට තිබු උනන්දුවත්, පාසැල් යෑම හුදෙක් පාසැල යාමක් මිස ඉගෙනුම සඳහා යන ගමනක් නොවීමත් නිසා එම තීරණයට එළඹෙන්නට ඇත. මට පාසැල් ගමන එපාවන්නට එක් හේතුවක් වන්නට ඇත්තේත් ස්ථිරවම එක් තැනක නැවතී සිටින්නට නොහැකිවීමත් නිසා විය හැක. හයවෙනි ශ්රේණියේ සිට උසස් පෙළ දක්වා කාලය තුළ නවාතැන් පොළවල් දහයකට මාරුවීම එසේ මෙසේ පීඩනයක්ද නොවේ. ඔබ අළුත් අළුත් පරිසරයන්ට ,වාතාවරණයන්ට හුරුවිය යුතුය. ඒ සියල්ලක්ම ඔබගේ ජීවිතයට නැවුම් අත්දැකීම් එකතුකළත්, ඒ වයසට දෙමව්පියන්ගෙන් ඈත්වී එම තත්වයන්ට මුහුණ දීමට පහසු නැත. කෙසේ වෙතත් මේවා නිදහසට කරුණු නොවේ. මීට වඩා කටුක අත්දැකීම් තුළින් සාර්ථකව පාසැල් අධ්යාපනය නිම කෙරුවෝද බොහෝය. නමුත් මා රැකියාවක් කිරීමට යෑම නිසා අප පවුලේ බාල සාමාජිකයින්ට නම් යම් තාක් දුරට හෝ සාර්ථක අධ්යාපනයක් ලබන්නට විශාල උපකාරයක් විය. මම මිතුරන්ටද නොදන්වා, පාසලටද නොදන්වා රැකියාව තෝර ගත්තෙමි.<br />
“බාහිරින් අප ලබාගන්නා දැනුම් සම්භාරය වැඩිවන්නට, වැඩිවන්නට ඒ හා සමානව සිතට මදි බවද දැනෙන්නට පටන් ගනී. පිරුණු සිතක් ලැබෙන්නේ නැත. මේ සියල්ල සිතින් බැහැර කර සිත හිස් කරද්දි සිත පිරුණු බව දැනේ. පිරුණු සිතක කිසිවක් නැත.” (අසම්මත විචාරය..ජයතිස්ස කුමාරගේ)</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ වනවිට අප පවුලේ වාසස්ථානයද සාමාජිකයින්ගේ වැඩකටයුතුද යම් යම් වෙනස්වීම් වලට භාජනය වෙමින් පැවතුණි. සියල්ලෝම හංවැල්ලට සමු දී නැවත අපේ උපන් ගමවූ දෙල්කඳ ඉරිදාපොළ ඉදිරිපසම තිබු ලොකුඅම්මාගේ නිවසේ පදිංචියට පැමිණ තිබුණි. බොහෝ පැරණි නිවසක්වූ මෙහි එක් පසකින්වූ කාමරයේ, ලොකු අම්මාත්, දියණියත් නැවතුණු අතර, ඇල්පින් බාප්පා පැමිණියේ සතියකට හෝ දෙකකට වරකි. අම්මාත්, තාත්තාත්, ආච්චීත්, අන් අයත් අනිත් කුඩා කොටසේ පදිංචිවූහ. මෙසේ දෙල්කඳට නැවත පැමිණීමට තීරණය කර තිබුණේ අම්මා සහ ආච්චීගේ මූලිකත්වයෙනි. තව දුරටත් හංවැල්ලේ සිට දරුවන්ගේ අධ්යාපනය අයාලේ යෑමට ඉඩ නොදීමට ඔවුන් සිතුවා විය හැක. එයට හේතුවන්නට ඇත්තේ ලොකු මල්ලි ඉගෙනීම අතහැර දැමීමත්, ලොකු නංගීද අධ්යාපනයට වඩා ගෙදර වැඩවලට දැක්වූ උනන්දුව නිසාත් විය හැකිය. මමත් හිතුමතේටම පාසැලින් ඉවත්වී රැකියාවකට උනන්දුවක් දක්වනවා යැයි අම්මා කිසිවිටෙකත් නොසිතන්නට ඇත. සියල්ල සිදුවන්නේ හොඳට යැයි මම අදත් තරයේ විශ්වාස කරන්නෙමි. එන දෙයකට මුහුණ දෙනවා හැර අප කිසිවෙකුටවත් ඉන් පලා යා නොහැක.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
තාත්තා අවිස්සාවේල්ලේ සිට රක්ෂණ සංස්ථාවේ ප්රධාන කාර්යාලයට මාරුවීමක් සාදාගෙන තිබුණි. රක්ෂණ සංස්ථාවේ කොටුවේ පිහිටි ප්රධාන කාර්යාලය, කොම්පඤ්ඤවීදිය වීදියේ අලුතෙන් ඉදිකෙරූ ‘රක්ෂණ මන්දිරයට’ රැගෙන ආවේ ඔය යුගයේය. එකල හැටියට එය විශාල ගොඩනැගිල්ලක් විය. ලලිත් ඇතුලත්මුදලි මහතා වෙළඳ ඇමති ලෙස සේවය කල යුගයේ සිදුවූ මෙහෙවරක් යැයි සිතමි. රක්ෂණ සංස්ථාව ඒ යුගයේ විශාල පිබිදීමක් ඇතිවූ යුගයක් යැයි තාත්තා කියනවා අසා තිබේ. නමුත් ඉන්පසු තවත් රක්ෂණ සමාගම් බිහිවෙන්නටද පටන් ගනී. රක්ෂණයේ පුරෝගාමියා සහ සක්රීය දායකයා, ශ්රී ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව නම්වූ ඒ යෝධ ආයතනය විය. අද එම ආයතනය කොතරම් දුරට මා කියූ සක්රීය දායකත්වය සපයනවා දැයි කියා මම නොදනිමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පවුලේ හතරවැනියාවූ මල්ලි පන්නිපිටියේ ධර්මපාල විදුහලටත්, ඊළඟ නංගි සහ මල්ලි ගංගොඩවිල ඩී.එස්.ජයසිංහ විදුහලටත් ඇතුළත් කෙරිණි. මේ විදුහල ගංගොඩවිල වනාත පාරේ පිහිටා තිබු ගමේ කුඩා කනිටු පාසලය. පසු කාලයක නංගී ශිෂ්යත්වය සමත්වී නුගේගොඩ අනුලා විදුහලටත්, එම පාසලේම ශිල්ප හැදෑරූ පුංචිම මල්ලී, මගේ පළමු පාසලවූ ශාන්ත ජෝන් විදුහලටත් ඇතුළත් විය. සුළු මානසික ආබාධයකින් පෙළුණු මද්දුම නැගණිය නැවත පාසැල් ගියේම නැත. නිවසට එහා වැටේ විසූ ජෝරිස් එදිරිසිංහ පවුලේ උදවිය හා ඇය බොහෝ හිතවත්ව ළමා කාලය ගත කළාය. ගෙදර දොරේ වැඩ කටයුතු ගැනත් ඇයට සාමාන්ය දැනුමක් ඇය සතුය. මා නැවතී සිටි පොරෝලිස් මාමාගේ ගෙදර දියණියන්ගේ ඇවටීල නිසා ,එවකටත් පාසැල් ගමන අතහැර තිබූ ලොකු නංගීද ගල්කිස්සේ නැවතීමට පැමිණියාය. එහි පැමිණීම නිසාම, ඒ අක්කලාගේ මග පෙන්වීම මත කේක්,ස්වීට්ස්, ඕනෑම කෑමක්, මැහුම් ගෙතුම්, මැක්රමේ, මල් සෑදීම වැනි බොහෝ දේ ගැන ලොකු හුරුවක් ලැබීය. ලොකු නංගි ඉතා කඩිසර යුවතියක් වන්නට ඇත්තේ ගල්කිස්සේ අක්කලාට පින්සිදු වන්නටය. ලොකු මල්ලි දෙල්කඳ අවටම තාත්තාගේ මිතුරෙකු ළඟ වෙල්ඩින් වැඩ කටයුතු පිළිබඳ අත් උදව් කරුවෙකු ලෙස සුළු වැටුපකුත්, ආධුනිකයෙකු ලෙස දැනුමකුත් ලබා ගත්තේය. ආච්චී පෙර ලෙසම අපත් සමගය. ලොකුඅම්මාටද දියණියටද දැන් පාළුවක් නැත. ඇය ඉගෙනුම ලැබුවේ නුගේගොඩ සමුද්රාදේවී විදුහලේය. තාත්තා වැඩය. නමුත් මාසේ ආන්තිමට ගෙදරට ගෙන එන මුදලක් නම් නැති බව අසා ඇත්තෙමි. තාත්තා සමග මගේ ඇති ඇයි හොඳැයිය සෙමින් සෙමින් දුරස්වෙන බව මට දැනේ. අම්මා සුපුරුදු පරිදිම දුෂ්කර ජීවන අරගලයේය. මම රැකියාවක් වෙනුවෙන් පළමුවෙනි අඩිතාලම දමා ඇත්තෙමි. අම්මාගේ පැත්තෙන් සිතා බැලූවිට එය මට මහත් අස්වැසිල්ලකි. නමුත් මගේ පාසැල් ගමන නැවතීම සම්බන්ධව ඇය කුමන ප්රතිචාරයක් දැක්වූවාදැයි මට නිශ්චිත මතකයක් නැත. ඒ ඇයගේ ප්රතිචාරයන් ගැන මම ඒ අවසථාවේ වැඩි උනන්දුවක් දක්වන්නට නැති නිසා විය යුතු යැයි සිතමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මගේ පළමු රැකියාව ආධුනික ආපනශාලා සේවක නම්විය. ඒ ගල්කිස්ස මුහුදු වෙරළටත් , රේල්පාරටත් මැදිව තිබු La Langousterie නම් ආපනශාලාවේය. මුහුදු වෙරළේම එවන් විශාල බිම් කඩක් අයිතිව තිබීම මල් මසුරන් විය යුතුය. මෙය ආපන ශාලාවක් වුවත් කාමර සහ අනිකුත් පහසුකම් තිබුණේ රේල්පාරේ ගොඩබිම දෙසට විශාල භූමි ප්රදේශයේය.Hotel එක සහ Restaurant එක වෙන වෙනම පවත්වාගෙන යෑමට එහි අයිතිකරුවන් උනන්දුවක් දැක්විය. හෝටලය නම් ඒ දිනවල ප්රසිද්ධව තිබුණේ SALTAIRE BEACH RESORT නැත්නම් MT.LAVINIA CABANAS නමිනි. මෙහි කබානා මාදිලියේ නැවතීමේ පහසුකම් ඒ භූමියේ තැනින් තැන පිහිටුවා තිබිණි. සාමාන්ය කාමරයකට වඩා කබානාවක ගාස්තු අධිකය. ඒවා කාමරවලට වඩා නිදහස් පරිසරයක තනා තිබේ. අවශ්ය සියලු පහසුකම්වලින්ද අඩු පාඩුවක් නැත. විදේශීය සංචාරකයින් අතර ඉමහත් ප්රසිද්ධියක් ලැබූ බවට මෙම ස්ථානය නාමගත කර තිබිණි. මෙම ව්යාපාරයේ අයිතිකරුවන් වූයේ එකල පුරාවිද්යා දෙපාර්තමේන්තුවේත් එම විෂය සම්බන්ධවත් උගතෙක් බුද්ධිමතෙක් වූ ශිරාන් දැරණියගල පවුලටය. මොවුන් ප්රභූ වලව්කාර පවුලක් යැයි පැරැන්නෝ කියති. මොහු විවාහවී සිටි මීරියම් නම්වූ බෙල්ජියම් ජාතික කාන්තාව මෙම හෝටලය සහ ආපන ශාලාව ඉතාමත් ක්රමවත් ලෙස පවත්වාගෙන ගියාය. ඇය ඉතාම විනීත සහ නීතිගරුක කාන්තාවක් විය. මගේ ප්රථම රැකියාව මෙතැනින් ආරම්භ කිරීම මට බොහෝ අත්දැකීම ගෙන දෙන්නක් විය. මෙම හෝටලයේ කබානා මාදිලියේ කාමර පහසුකම් දැන් නැතිව ඇතැයි මම සිතන්නෙමි. ඒ අය විසින්ම HOTEL RIVIRAS නමින් පවත්වාගෙන යන්නේ මේ හෝටලයයි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මට රැකියාව කරන්නට ලැබුණු LA LANGOUSTERI නම් අවන්හල අදත් එලෙසම පවත්වාගෙන යන බව මම දනිමි. මුහුද දෙසට බිත්ති ආවරණය නොකර විවෘතව තනාතිබු මෙම ස්ථානය එකල විදෙස් රටවල් අතරත් ඉමහත් ප්රසිද්ධියක් ඉසිලූ එකක් විය. ඉස්සන්, කකුළුවන්, දැල්ලන්, අළුත් මාළු, බෙල්ලන්, පොකිරිස්සන් අතරින් වැඩි ඉල්ලුමක් තිබුණේ ඉතාමත් මිල අධික ආහාර විශේෂයක්වූ පොකිරිස්සන්ටය. LANGOUST කියන්නේත් පොකිරිස්සන්ටය. අවන්හල නම්කර ඇත්තේ මේ නමින්මය. LANGOUST,CRAYFISH,SCAMPI එක් එක් පොකිරිස්සන් විශේෂයන්ය.LOBSTER කීවිට කවුරුත් දනී. වැල්ලවත්තේ ‘වාඩිය’ අවන්හල මුදල් ඇති නාගරිකයන්ගේ ප්රියතම ස්ථානයවූ අතර LA LANGOUSTERIE එක විදේශීය සංචාරකයන්ගේ ප්රියතම බොජුන් හලක් විය. කොළඹ කොටුවේ ‘පරණ පාස්පෝට් කන්තෝරුව’ අසලත් ANGLERS CLUB නමින් මෙවැනි අවන්හලක් තිබු බව මතකය. එය කොළඹට පැමිණෙනා විදේශීය නාවිකයින්ට හොඳ පුරුදු තැනක් බවත් මතකය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
1990 මුල් කාලය වනතෙක් ශ්රීලංකාවේ සංචාරක ව්යාපාරය ඉතා ඉහළ අඩියක පැවතීය. ලංකාවට පැමිණි සංචාරකයින් අතරින් ජර්මන් ජාතිකයින් මුල් තැන ගනී. ප්රංශ, බ්රිතාන්ය, ඉතාලි, ඇමරිකන් ජාතීන්ගෙන්ද අඩුවක් නොවීය. නැගෙනහිර යුරෝපීය ජාතීන් දක්නට සිටියේම නැත. චීනෙක් හිටියා නම් හිටියේ දත් සාප්පුවක,මරදානේ රෙදි කඩයක හෝ චීන අවන්හලක කුස්සියක පමණි. ඔවුන්ද පරම්පරාවෙන් පැවත ආ ලංකාචීනුන්ය. ජර්මන් ජාතික සංචාරකයින් මුදල් වියදම් කිරීමට අති ශූරයෝය. කෑමට, බීමට,විනෝදවීමට මොවුන් තරම් නොමසුරු ජාතියක් මම යුරෝපයේ දැක නැත. ඉතාලි ජාතික සංචාරකයින්ද යම් තාක් දුරකට එසේ හැසිරුණෝය. ජර්මන් ජාතිකයින් ලොකු ටිප්ස් දීමටද නොමසුරෝ වෙති. එකල සංචාරක ව්යාපාරයට ආශ්රිත රැකියා කිරීමට, ලංකාවේ ධනවත් පවුල්වල දරුවන් පවා මහත් උනන්දුවක් දැක්වීය. හෝටල් ක්ෂේත්රය තුළ එවැන්නෝ බොහෝ වූහ. ඒ කර්මාන්තය තුළ විනෝදය, ප්රේමය, ලිංගික අවශ්යතාවයන් සඳහා ඉඩකඩ සපයා ගැනීමට පාරාදීසයක්වූ නිසා බැව් කවුරුත් දනී. විදේශිකයින් හා මිත්රවී ප්රේම සම්බන්ධතා පැවැත්වූ හෝටල් සේවක සේවකාවියන් බොහෝ දෙනෙක් ඒ ඒ රටවලටම ගොස් විවාහවී එහිම පදිංචිවිය. සමහර විදේශිකයෝ ඒ අයුරින්ම දේපල මිලදී ගෙන මෙහිම පදිංචිවූහ. තාවකාලික ලිංගික ඇසුරු කිරීම් සඳහාද නොයෙකුත් ආකරයේ මාවත් සේවකයින් හට විවෘතව තිබුණි. මේ ගැන ලිවිය යුතුදේ බොහෝ ඇතත් අද ලිපියෙන් කීමට නොහැකිවේ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මම රැකියාවක් කිරීමට පටන්ගෙන ඇත්තේ 1980 ජූනි මාසයේ 2වැනි දින යැයි මගේ සහතික පත් කියා සිටී. ඒ අදට වසර 34කට පෙර දිනකය. ඔබ පුදුමයට පත් නොවන්න, මගේ පළමු මාසික වේතනය රුපියල් අසූවකි. එයිනුත් අතට ලැබුණේ රුපියල් 72ක් සහ ශත ගණනකි. රුපියල් හතයි ගණනක් අර්ථ සාධක අරමුදලට බැර කරනා බව දැන ගත්තෙමි. හෝටල් කර්මාන්තයේ සේවකයින්ට ලැබෙනා වැටුප අන් කර්මාන්ත සේවකයින්ට වඩා සාපේක්ෂව ඉතා අඩුය. එයට හේතුව වන්නේ තම ගනුදෙනු කරුවන්ගෙන් අය කරගන්නා සේවාගාස්තුව මාසයකට වතාවක් සේවකයින් අතර බෙදා දීමයි. මෙය ක්රමවත් ගනුදෙනුවක් විය. තම ගනුදෙනු කරුවන් වියදම් කරනා සෑම රුපියල් සීයකට තව රුපියල් දහයක් සේවා ගාස්තු ලෙස අය කර ගනී. මාසයකට වරක් බෙදෙනා මේ මුදල එක් සේවකයෙක් වෙනුවෙන් අගනා මුදලක් විය. හෝටල් සේවකයින් පඩි දිනයට වඩා උනන්දුවෙන් සිටින්නේ සේවා ගාස්තු හෙවත් සර්විස් චාජ් ගෙවන දවසටය. ආපනාශාලා සේවකයින්ට නම් මේ දින දෙක ගැන එතරම් උනන්දුවක් නැත්තේ, ඔවුන්ට දිනපතා ලැබෙනා තුටු පඬුරුද අධික අගයක් ගත් නිසා බැවින් යැයි අපි දනිමු. හෝටල් සේවකයින් අතර යහමින් මුදල් හදල් ගැවසිණි. ඒනිසාම ඔවුන් අතරින් බොහෝමයක්ම අතිශය විනෝදකාමී පුද්ගලයින් කොටසක් විය. ඒ ජීවිතය ගැන ලිවිය යුතුදේ බොහෝ ඇත. ඒවා පසු කොටස්වල ලියා තබන්නට ඉටා ගත්තෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ සියල්ලටම වඩා වැදගත් වූයේ , අපේ අම්මාගේ දෛනික අරගලයේ තිබු බොහෝ දුෂ්කරතාවලින් ඇය ගලවා ගැනීමට, ලොකු පුතා නම්වූ මහා ගැලවුම් කරුවාගේ ආගමනයයි. මම එය මැනවින් ඉටු කිරීමට පටන් ගත්තෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ප.ලි….පසුගිය සති එකහමාරකට අධික කාලයක් මම නොයෙකුත් වැඩවලට මිඩංගු විය. බ්ලොග් කියවීම තබා මේල් කියවීමටවත් කාලයක් නොවීය. ඊට අමතරව පාදයේ ශල්ය කර්මයකට රෝහල් ගත විය. ඒ හරියටම පසුගිය වසර 34පුරා මා කෙරූ රැකියාවල ප්රතිඵලය බැව් දොස්තරවරුන් පවසති. දැන් ඉන්නේ ගෙදර ඇඳේ නිසා, ඇවිද ගන්නට බැරිවුනත් බ්ලොග් කියවීමට හැකිය.</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-3851020421278155872014-06-14T10:49:00.000-07:002014-06-16T12:03:14.647-07:00අවුල් වන්නට පෙර..(41)…ඉගෙනීම හෝ පිටවීම<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br />
<span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
අධ්යාපනය ලැබීම සඳහා පාසැල් යාම තව දුරටත් ප්රයෝජනයක් නැති යැයි, මා නැවතී සිටි ගෙදර පොරෝලිස් මාමාද පැවසීය. මා පාසැල් යන්නේ ඉගෙනුමට නොවන බව ඔහුට වැටහෙන්නට ඇත. රැකියාවක් සොයාගත යුතු යැයි මම සිතන්නට පටන් ගතිමි. පුවත්පත්හී පළවූ ඇබෑර්තු සඳහා ඉල්ලුම් කිරීමටත් සිතාගත්තෙමි. අප පාසැලේ ආදී සිසුවන් බොහෝ දෙනෙක් සමාගම් හිමිකරුවන් හෝ ඒවායේ වගකිවයුතු නිලයන් දරන්නන් බැවින්, කොළඹ අවට ආයතනවල රැකියා ඇබෑර්තු ඇතිවූවිට, උසස් පෙළ අවසන් කරන්නට ආසන්නයේ සිටිනා අප පාසැල් සිසුන් බඳවාගන්නා ක්රියාපටිපාටියක් පාසැල හා එක්ව පවත්වාගෙන ගිය බව මතකය. අපේ උද්භිද විද්යා ගුරුවරුයවූ මාලති ප්රනාන්දු මහත්මිය මෙවන් රැකියාවක් සඳහා මට සම්මුඛ පරීක්ෂණයක් සුදානම් කිරීමට උනන්දුවිය. ඒ හයිඩ්පාක් අසල පිහිටි එකල සමර්විල් ගෲප්ස් නම්වූ ආයතනයයි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ සඳහා අවශ්ය විදුහල්පති සහතිකය ලබාගැනීමට නම් විෂයභාර ගුරුවරුන් අත්සන් තැබිය යුතු විය. සත්ව විද්යාව ඉගැන්වූ ඒ රූමත් ගුරුතුමිය මෙහි අත්සන් තැබීම ප්රතික්ෂේප කළේ මා බරපතල වරදක් කර ඇතැයි පවසමිනි. ඒ කාලයේ ගැහැනුන් බුරිය පෙනෙන්නට සාරිය ඇඳීම විලාසිතාවක් කරගෙන තිබුණි. කවුදෝ සිසුවෙක් විසින් ඇයගේ නිවසේ ලිපිනයට ලිපියක් යවා ඇත. ඒ සාරිය අස්සෙන් පෙනෙන බුරිය සහ අවට ප්රදේශය වර්ණනාවකට ලක්කරමින් බවත්, එහි යටින් මගේ නම ලියා ඇති බවත්ය. දැන් වැරදිකරු මමය. එවැනි වැඩක් කෙරූ කෙනෙක් තමන්ගේ නම ඊට යටින් ලියා යවනවාදැයි සිතීමට පවා ඇයට අවශ්ය නොවී ඇති හැඩය. මේ බව මාලති ප්රනාන්දු ගුරුතුමියද ඇයට පහදාදීමට ඉදිරිපත් විය. ඇය එම ගුරුවරියට කියා සිටියේ, එවැනි ලිපියක් ඇයට ලැබුණා නම් කියවාබලා විසිකරනවා හැර, අනවශ්ය ලෙස කලබල නොවනා බවයි. කෙසේ හෝ දින දෙක තුනකට පසු ඇගේ අත්සන ලබාදීමෙන් පසු මට විදුහල්පති සහතිකය ලැබිණි. නමුත් සම්මුඛ පරීක්ෂණයෙන් මා අසමත් විය. තව දුරටත් පාසැල් යාමට තීරණය විණි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
එම පාසැල් කාලයත් පෙර පුරුදු රස්තියාදුවම විනා කිසිම යහපතක් නොවීය. අප කංඩායම බම්බලපිටිය පැත්තට නොයා ඉන්නා දවසට, කොල්ලුපිටිය වාළුකාරාමය පිටුපස තිබු නානාගේ කඩයට රිංගා ප්ලේන්ටියක් බී, නානා විකුණන ගංජා මිටියක්ද ගෙන, ඔහුටම කියා ඔතා ගන්නටත් පුරුදුවී සිටියහ. මෙය දිනපතා සිදුවූ කරියක් නම් නොවීය. එතැනින් ගමන් ආරම්භ කර කොල්ලුපිටිය පැත්තෙන් ඇස්වාට්ටුව දෙසට ඇවිද යන්නෙමු. එවකට මහජන පුස්තකාලය පිහිටා තිබුණේ ශ්රාවස්ථිය අසල, අද කොළඹ නගාරාධිපති නිල නිවාසයේයි. පුස්තකාලයට රිංගා පැයක් දෙකක් පත්තර කියවීමද සිදුවුණි. කාලයකට පසුව මහජන පුස්තකාලය නව ගොඩනැගිල්ලට මාරුවිය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
වික්ටෝරියා පාක් එකේ කරක් ගැසීමත් කට්ටි පනිනා පාසැල් සිසුන්ගේ පුරුද්දක් විය. පෙම්වතුන් මෙන්ම හොරෙන් හමුවන ජෝඩුද ඒ කාලයේ විහාරමහා දේවි උද්යානයේ විශාල ගස් යට උකුළු මුකුළු කරමින්ද, තවත්දේ කරමින්ද ප්රේමයේ රස උරා බොමින් කල් ගත කරති. ගස්වලට මුවාවී ඒවා රසවිඳිමින් ස්වයං වින්දනයේ යෙදෙනා පිරිමින්ද මේ උද්යානයට අමුත්තක් නොවීය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
එතැනින් වෛද්ය සිසු නේවාසිකාගාරයක්වූ බ්ලොම් එක හරහා පුංචි බොරැල්ලටත්, එතනින් මරදාන දක්වාත් ඔහේ ඇවිදගෙන යෑම විඩාවක් නොවීය. මගේ පංතියේ මිතුරෙක්වූ ශ්රීනාත් ප්රේමරත්න පදිංචිව සිටියේ මරදාන ඩොනල්ඩ්ස් ස්ටුඩියෝව ඉදිරිපසට වෙන්නට ඇති නිවසකය. ඇට්ලස් හෝල් නම්වූ පොත් ප්රකාශන ආයතනයද ඒ අසලම විය. ඒ පැතිවල වඩාත් රස්තියාදුවුණේ ආනන්ද, නාලන්ද සිසුන්ය. ආනන්දයේ සිසුන්ද සමහර අවස්ථාවල අප හා එක්වේ. ආනන්දය අසලම ජීවත්වූ නිසා ශ්රීනාත්ගේ ආනන්ද මිතුරන්ද රාශියක් විය. මට ශ්රීනාත්ලාගේ ගෙදර හොඳට හුරු පුරුදුය. මම විටින් විට එහි ගොස් කාබී නැවතී ඇති තැනක්ය. ශ්රීනාත්ගේ මවගේ ඉල්ලීමකට අනුව පානදුරේ අරියධම්ම හිමිගේ සීල ව්යාපාරයකටද සහභාගි විය. ඒ මගේ පළවෙනි සිල් සම්මාදම බැව් මතකයේ තිබේ. ඉන් පසුව දෙවරක් මා දැන් සිටිනා රටේදි සිල් ගත්තා හැරෙන්න වෙන මතකයක් නම් නැත. පානදුරේ අරියධම්ම බෝධිපූජා වැඩසටහන් එකල දිවයින පුරාම ඉතා ජනප්රිය වැඩ සටහනක් විය. වික්ටර් රත්නායකයන්ගේ “ස” ප්රසංගයත්, අරියධම්ම හිමියන්ගේ “බ” වැඩසටහනත් අති මහත් ප්රසිද්ධියක් ඉසිලීය. ඒ කාලයේ අරියධම්ම හිමියන්ගේ බයන්න කියා කීවේ විහිළුවටය. මෙසේ කියා ශ්රීනාත්ගේ අම්මාගෙන් බැණුම් ඇසූ අවස්ථාවන්ද විය. ඒ කෙසේ වෙතත් පුංචි බොරැල්ල පසුකර මරදාන හරහා ,ඩීන්ස් පාරේ තිබු මගේ පන්තියේ මිතුරෙක්වූ අජිත් කුමාරලාගේ හෝටලයෙන් සමහර දිනයක නොමිලේම බත් වේලක්ද ගිල දමා ගල්කිස්ස බලා පිටත්වේ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පාසැල් කාලය තුල අමතක නොවන ක්රීඩා තරඟ දෙකක් විය. ඒ රෝයල්-තෝමියන් බිග් මැච් එකත්, රොයල්- ට්රිනිටි බ්රැඩ්බි ශීල්ඩ් තරඟාවලියන් වේ. රාජකීය-ශාන්ත තෝමස් සියවැනි ක්රිකට් තරඟය නැරඹීමට ගියේ පාසැල් සිසුවෙකුව සිටි අවධියේය. හැම වසරේම ක්රීඩා තරඟයට පෙරදින පාසැලේ සිට ක්රිකට් කංඩායමේ නායකයාගේ නිවසට වාහන, බයිසිකල් සහ පයින් ගමන්ගන්නා සතුටු පෙරහැරක්ය. “බිග් මැච් පැරේඩ්” කියා කිව්වේ මෙය විය යුතුය. නායකයාගේ නිවසින් තේ පැන් සංග්රයක් ලැබේ. බිග්මැච් දිනයන්හී ලොරි භාගයක් හෝ පපරා බෑන්ඩ් එකක් සෙට් කරගැනීමට මුදල් නැත. අපේ ගමන පයින්ය. දින දෙකකට සීමාවූ බිග්මැච් එක, දින තුනක් වූයේ ඔය කාලයේ බැව් යාන්තමට මතකය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
“හැට් කලෙක්ෂන්” යැයි හැඳින්වූ, පාසැල අවට නිවෙස්වලට තට්ටුකර මුදලක් කඩාගත්තේ බෝතලයක් දෙකක් මිලදී ගන්නත් දවල් කෑමටත් බව කිවයුතු නොවේ. සල්ලි එකතුකරන්නේ පොත්පත් ගන්න නොවන බව දෙන අයත් දනී. වරක් නොදැනුවත් කමින්, එකල විදුහල්පති තුමාවූ එල්.ඩී.එච්.පීරිස් මහතාගේ ග්රීන්පාත් නිවසටත් ගොසින් යාන්තම් ගැලවී ආවේ විදුහල්පති තුමාත් බිග්මැච් තෘප්තිය ලබන්නට ගොස් බැවිනි. පාසැල් ගුරු මංඩලයේ සහ සේවක මංඩලයේ බහුතරයක්ද තරඟය නැරඹීමට පැමිණේ. මින් අමතක කල නොහැකි චරිතයක් නම් කඩළේය. අනිකා, රසායනාගාර භාරව සිටි සේවකයෙක්වූ ඩැනී අයියාය. කඩලේ ගැන <a href="http://maathalan.blogspot.com/2011/10/kadale.html" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">මාතලන්ද</a> ලිපියක් ලියා ඇතිමුත්, මා යමක් නොලිව්වොත් මගේ කතාවට කරනා අඩුපාඩුවක් වේ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
කඩලේගේ නියම නම කුමක්දැයි මම නොදන්නෙමි. ඔහු නැවතී සිටියේ පාසැල් නේවාසිකාගාරයේම කොටසකය. මොහු ද්රවිඩයෙකි. මොහු පාසැලේ ආදී සිසුවෙක් බවත් මම අසා ඇත්තෙමි. මොහුගේ ආදායම් මාර්ගය වූයේ කඩල, වඩේ වෙළඳාමයි. බොහෝවිට පාසැල තුළ පමණි. පාසැල් විවේක කාලයේදී වීදුරු පෙට්ටිය පුරවාගෙන ගොඩනැගිල්ලක් අයිනටවී කඩලේ වෙළඳාමේය. මේ වටා සිසුන් මීමැස්සන් මෙන් පිරී ඇත. කඩලේගෙන් යමක් සොරාගැනීමට ඉතාමත් පහසුවුවත් අප එසේ නොකිරීමට වග බලා ගත්තෙමු. ඔහුට උදව් කිරීමටත් පසුබට නොවූ සිසුන් විය. කඩලේ අද සල්ලි නැහැයි කීවිට ඔහු ඇඹරුණේද නැත. ඉහළ ප්රමිතියකින් සහ රසවත් කෑම වර්ගවලින් පිරුණු පාසැල් කැන්ටිමට මෙන්ම කඩලේටද ඉහළ ඉල්ලුමක් විය. කඩලේට නොතිබුණේ මුදල්ය. නමුත් මනුස්සකම ඕනෑවටත් වඩා හිමිව තිබුණි</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
සුදු සරමත්, කමිසයත් හැඳි මේ කාලවර්ණ හැඩිදැඩි උතුම් සුන්දර මිනිසා අවිවාහකයෙක්ද නැද්ද කියා කීමට මම නොදන්නෙමි. හැන්දෑවට පොඩි අඩියක් පුඩියක් ගසා පාසැල් ක්රීඩාංගනයට පැමිණෙන මොහු අවිනීත ලෙස හැසිරෙන්නෙක්ද නොවේ. තරඟ නැරඹීමට ගොස් කරටි කඩාගෙන ඉන්නා අවස්ථා නැත්තේ නොවේ. භාෂා තුනම චතුරව හැසිරිවිය හැකි කඩලේට ආදරය නොකෙරූ කෙනෙක් නොවීය. ඔහු මගේ ලෝකයේ වීරයෙක් විය. බිග්මැච් දිනයට රාජ්ය නායකයාගේ සිට කුඩාම සිසුවා සමග කඩලේ විනෝදෙන්ය. රටේ ප්රබලයින් සමග එකට වාඩිවී අඩියක්ද ගසයි. කඩලේට අප පාසැලත්, කඩලේ අප පාසලටත් සම්පතක්ම විය. මේ සොඳුරු මිනිසා මිය ගියාට පසුවත්, ඔහු වෙනුවෙන් ස්මාරකයක් තැනීමටද කතිකාවක් තිබූ මුත්, කුමක් වූවාදැයි නොදනිමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ඩැනී අයියාද සුදු සරම සහ කමිසය හැඳි”ටොප් ක්ලාස් පොරක්” විය. ඔහු පදිංචිව සිටියේ කොල්ලුපිටියේය. අපේ සියලුම රසායණාගාරයන් භාරව සිටි ජ්යේෂ්ඨයා ඔහුය. ගුරුවරුන් මෙන්ම සිසුන් සමගත් ඉතාමත් සුහදශීලී ජීවිතයක් ගතකළ ඩැනී අයියා හොඳ විනෝදකාමියෙක් විය. ඔහුගෙන් “දඩයක්” දාගත් අවස්ථාද තිබේ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
බ්රැඩ්භි පලිහ වෙනුවෙන් පැවැත්වෙන රාජකීය-ත්රිත්ව වාර්ෂික තරඟාවලියද අප අමතක නොකරනා තවත් ඉසව්වක්ය. තරඟ දෙකකින් පසු පලිහ පිරිනමනු ලැබේ. එක් තරඟයක් මහනුවරත්, අනික කොළඹත් පැවැත්වේ. අප වැඩි උනන්දුවක් දක්වන්නේ මහනුවර තරඟය නැරඹීමට යාමටයි. එදින උදෑසනින් “රෝයල් එක්ස්ප්රස්” යැයි කියා දුම් රියක් කොටුවෙන් නුවර බලා පිටත්වේ. දැන් නම් ඒවා තියෙනවාද කියා නොදන්නෙමි. රාජකීය කොඩිවලින් දුම් රිය පිරී ඉතිරී ඇත. පපරා බෑන්ඩ්ස්ද ඇතුළත්ය. මහනුවර නගරයේ දහවල සැරිසරා, හැන්දෑවේ තරඟය නරඹා ආපසු කොළඹ එන්නේ නැත. මත්පැනින්ද, දුමෙන්ද සංතර්පණය වී කඩවල්වලින් කා, පදික වේදිකාවේ ගොඩනැගිල්ලක් අයිනටවී නිදාගන්නෙමු.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ඒ කෙසේ වෙතත් මගේ පාසල් කාලය නිමාකිරීමට කාලය පැමිණ ඇත. Disce Aut Discede යනු රාජකීය විදුහලේ උදෘත පාඨයයි. ලතින් භාෂාවෙන් එය ඉංග්රීසියට පෙරළූ විට Learn Or Depart යැයි කියවේ. මම පිටවුණෙමි. මා අයදුම් කල රැකියාවකට සම්මුඛ පරීක්ෂණයකට කැඳවා ඇත. ඒත් ගල්කිස්සේමය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මගේ ආදරණීය පාසැල් මිතුරන් හා සම්බන්ධ චරිත හා රසකතා ලිව්වා මදිය. විවේක ඇති විටක ඒවා කොහේ හෝ ලියා තබන්නෙමි. මේ බ්ලොගය කියවා දුරකථනයෙන් මා අමතා දිරිමත් කරන සහ තවත් කරුණු ගැන සාකච්ඡා කරන මගේ පාසැල් මිතුරු ඒ.එම්. රණසිංහට හදබැති ගෞරවය ලියා තබන්නෙමි. අදහසකින් හෝ මා දිරිමත් කරවන ඔබටත්, කියවන සැමටත් මගේ ගෞරවය!!</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-2706577112479543472014-06-13T10:45:00.000-07:002014-06-16T12:03:40.917-07:00අවුල්වන්නට පෙර (40)….SEE YOU AGAIN බම්බලපිටිය<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br />
<span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
බම්බලපිටිය හංදිය ආශ්රිත ප්රදේශය කොළඹ අවට පාසැල් සිසුන්ගේ ප්රියතම ස්ථානයක් වන්නට ඇත්තේ ඒ අවට තිබූ බොහෝ බාලිකා පාසැල් නිසා විය යුතුය. ලින්ඩ්සේ බාලිකා, විශාඛා, සේන්ට් පෝල්ස් මිලාගිරිය, මුස්ලිම් බාලිකා, හෝලි ෆැමිලි ඉන් කිහිපයකි. මගේනම් වැඩි කැමැත්තක් තිබුණේ මිලාගිරිය මානවිකාවන්ටය. ඒ ඔවුන්ගේ යුනිෆෝම් එක නිසාද යැයි සැකය. ඔය අවට පිරිමි පාසැල් තිබුණේ අතලොස්සකි. රාජකීය, තර්ස්ටන්, සේන්ට් පීටර්ස් ඉන් සමහරක්ය. සෙන්ට් පීටර්ස් සිසුන් බම්බලපිටියට උරුම කරුවන් මෙන් විය. මේ විදුහලේ සිසුන් බොහෝමයක් බම්බලපිටිය, වැල්ලවත්ත ආශ්රිත පදිංචිකරුවන්ය. බම්බලපිටිය තට්ටුනිවාස වාසීන්ගේ දරුවන් බොහෝමයක් සේන්ට් පීටර්ස් කොළුවන්ය. “බම්බා ෆ්ලැට්ස්”වාසීන් බම්බලපිටියේ වැඩකාරයින් යැයි අපි දන්නා නිසා ඔය පැත්තේ වැඩිය දඟලන්නට ගියේද නැත.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ පිරිමි පාසැල්වල සිටි රස්තියාදුකාරයන් බොහෝවිට බම්බලපිටියට එක්වේ. ලයන්හවුස් නම් ආපනශාලාව දීර්ඝ ඉතිහාසයක් ඇති ස්ථානයක් යැයි මම සිතමි. මෙහි ඉදිරිපස තිබු වීදුරු ආවරණය තීන්ත ආලේප කර තිබු නිසා සිගරට් බොන කොල්ලන්ට යම් ආරක්ෂිත කලාපයක් බඳුය. ලයන්හවුස් තේ එක තරම් රසවත් තේ එකක් අවට අනිකුත් හෝටල්වල නොතිබුණු බව සාමාන්ය මතය විය. එය අයිතිව තිබුණේ සිංහල ව්යාපාරිකයෙකුටය. කිරිබත්, ලුණුමිරිස්, ඉඳිආප්ප, කිරිමාලු, අලහොදි, බනිස්,මාළුපාන්, පාන් වීදුරු සෝකේස්වල පෙනෙන්නට තිබුණි. සේවය සැපයීමට සිටියේ ඈත පළාත්වලින් පැමිණි, සුදු සරම්, කමිස හැඳි මැදිවියේ මිනිසුන්ය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ලයන්හවුස් එකට යාබදව තිබු මේෆෙයාර් ආපනශාලාව මුස්ලිම් හෝටලයක් විය. බුරියානි, තක්කාලි, ලූණුපෙති,සලාද කොළ මත වැඩවිසූ රෝස්ට් කුකුළන්,බැදපු තෝර මාළු පෙති,වටලප්පන් දිහා හොරෙන් බලමින් ප්ලේන්ටියක් ගහනවා හැර තරුණ පාසැල් සිසුන්ට වෙන කළහැකි දෙයක් නොවීය. ඕනෑම වුණොත් බඩ පුරවාගන්නට සරස්වති ලොජ් නම්වූ සයිවර් කඩය සැම විටම විවෘතය. මා ඇතුළු කංඩායමේ යමක් කමක් ඇති කොලුවන් කිහිප දෙනෙක් ගැවසුනි. තෝසේ දෙකක් දැමු කෙහෙල් කොළය උතුරා යන තරමට සාම්බාරුව ඉල්ලා ගන්නටත්, ඒ සාම්බාරුව බාල්දියේ අඩියෙන්ම ගෙන බෙදන ලෙස කාරුණිකව ඉලා සිටීමටත් ලැජ්ජා නොවීය. හැන්ද පතුලටම යවා බෙදනා විට වට්ටක්කා කෑලී, වම්බටු කෑලි, මුරුංගා පොතුවලින් අඩුවක් නොවේ. උලුඳු වඩයක්, අල බෝණ්ඩාවක් ගන්න පුළුවන් වුණොත් බෝනස්ය. අත දමා හොරෙන් ගන්නට හැකි තැනක තිබුණොත් තෝසේ දෙකට යට කරගන්නා වඩය කාටවත් නොපෙනේ. එසේ යට කරගන්නා වඩය හෝ අලබෝලය අතින් තදකර මට්ටම් කෙරූවිට හොයනවා බොරුය. මේ මොන සෙල්ලම් දැම්මත් මුදල් නැති දිනයක කාබී කාටත් හොරෙන් මාරුවන අවස්ථාද නොතිබුණාම නොවේ. මෙවැනි අවස්ථාවලදි, පළමුවෙන්ම පිටවී යාමේ අවස්ථාව මට හිමිවුණේ, කිහිපවරක් අවසානයා ලෙස පිටවෙන්නට ගොස් අනාගත් බැවින්ය. ඒ අනාගත් කිසිම අවස්ථාවක වීදුරු සේදීමටවත්, කෙහෙල් කොළ බාල්දි අස්කිරීමටවත් සිදුනොවුයේ ,මොකක් හෝ කියා අනුකම්පාව ලබාගත් නිසා මිස වීරකමකට නොවේ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
බම්බලපිටියේ බුලර්ස් පාරට එක්වරම මුහුණලා පිහිටියේ ප්රසිද්ධ සිටි ඩිස්පෙන්සරි ගොඩනැගිල්ලයි. විශාල වීදුරු බොතල්වල නොයෙකුත් වර්ණයේ දියරයන් පුරවා පෙනෙන්නට තබා තිබුණි.අද මැජස්ටික් සිටි නොහොත් MC යැයි කියනා විශාල භූමියේ එදා තිබුණේ පහසුකම් සහිත ප්රධානතම සිනමා ශාලාවක්වූ මැජස්ටික් සිනමා ශාලාවය. එවැනිම පහසුකම් ඇති අනිකුත් ඒවා වූයේ සැවොයි-වැල්ලවත්ත, රීගල්-ලේක් හවුස් සහ ලිබර්ටි-කොල්ලුපිටිය පමණි. මේ ගොඩනැගිලි අතරින් වයින් ස්ටෝර්ස් එකක් තිබුණා මතකය. ඒ කාලයේ පාර අතුගාන ද්රවිඩ ජාතික වැඩිහිටි කාන්තාවන්, ඔතනින් කාලේ, බාගේ බෝතල් ගෙන කටේ තියාගෙන ඇදලා අරින හැටිත් අමතක නොවේ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මැජස්ටික් සිනමාහල පිහිටා තිබුණේ විශාල බිම්කඩකය. කෙටි තාප්පය දෙපසින්ම මෙයට ඇතුළුවිය හැක. සිනමාහල තුළට පිවිසීමට සිටිනාවුන් පාරට පෙනෙනා නිසා නවක පෙම්වතුන්ද, හොර කපල්ස්ද, පාසල් සිසුන්ද පරිස්සම් විය යුතුය. ඒ කාලයේ උදේ 10.30 දර්ශන වාරය පවත්වාගෙන යන්නට ඇත්තේ මේ කංඩායම් ඉලක්ක කරගෙන යැයි මට සිතේ. මැජස්ටික් සිනමාහල පිටුපස එම ඉඩමේම පරණ වලව්වක් වැනි විශාල නිවසක් විය. මේ නිවසේ පදිංචිය සහ අයිතිය තිබුණේ අපේ පාසැල් මිතුරෙකුවූ මිගාරගේ පවුලටය. පාසැල් වේලාවෙන් පසුව නම් අප එහිගොස් තේ බීමටත් පුරුදුව සිටියහ. ඔවුන් සංග්රහශීලි මිනිසුන් විය. රූමත් සහෝදරියන් දෙතුන් දෙනෙක්ද මිගාරගේ පවුලේ වූහ. අප ඒ පිළිබඳ කිසිවිටෙකත් ව්මසිලිමත් නොවීය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
බම්බලපිටිය හන්දියේම තිබු අමතක නොවන තැනක් නම් බම්බලපිටිය මාකට් බිල්ඩිමය. නගර මධ්යයේ පිහිටි මෙම ස්ථානය කොළඹ මහ නගර සභාව විසින් ක්රමවත්ව නඩත්තු නොකළ නිසා මස්, මාළු කුණු ගඳෙන්ද අඩුවක් නොවීය. එළවළු, පලතුරු, බිත්තර, මස්, මාළු කඩ රාශියක් ඒ තුළ තිබිණි. මේ ගොඩනැගිල්ල පිටුපස තිබු පැරණි විශාල නිවසේ සිටියේ පසුව මා හඳුනාගත් මිතුරියකගේ ඥාතීන්ය. මාකට් එකට මෙහායින් තිබුණේ, එකල පාරේ නිතර දැකිය හැකි දසුනක්වූ භූමිතෙල් කරත්ත සහ ගවයින් ගාල් කරතැබූ කරත්ත ගාලය. ඒ යුගයේ කොළඹ අවට පවා අත්යවශ්ය ද්රව්යයක්වූ භූමිතෙල් ඕනෑම සිල්ලර කඩයකින් තෙල් කරාඬියෙන් මැන බෝතලය, භාගය සහ කාල වශයෙන් මිලදී ගැනීමට ඉඩකඩ තිබුණි. ගොන් බැඳි කරත්තයට සවිකෙරූ රතු පැහැති ටැන්කියෙන් සිල්ලර කඩවලට භූමිතෙල් බෙදුවේ තොග මිලටය. සීනුවක් ගසමින් මොවුන් වීදි සැරිසරති. යහමින් මුදල් ඇති අයනම් ගැළුමක් දෙකක් එකවර මොහුගෙන් පුරවාගනී. මේ සේවකයන් බොහෝදෙනා ද්රවිඩ ජාතිකයින් විය. බම්බලපිටියේ මේ භූමිතෙල් ව්යාපාරය අයිතිව තිබුණේ මගේ පන්තියේ මිතුරු සුරාජ් ඇන්තනීස් පවුලටය. ඒ නිසාම සුරාජ්ට අප කිව්වේ භූමිතෙල් කියාය. තවත් මෙවැනි ව්යාපාරිකයින් කොළඹ විසූහ. පොල්තෙල් බෙදුවේ කහ පැහැති ටැංකි බැඳගත් ගොන් කරත්තයකින් බවත් මතකය. මාකට් බිල්බිම අසලම එක් කොනක දැල් ගැසු කුඩා කඩයක් තිබුණි. සිගරට්,බීඩි,බුලත්විට, සබන්, නිල් පැකට් වැනි එදිනෙදා අවශ්යතාවයන් මේ අහිංසක ද්රවිඩයා වෙළඳාම් කෙරුවේය. ජාතිආලයෙන් මඤ්ඤංවූ කාළකණ්ණීන් විසින් 1983දී මේ කඩය විනාශ කරලීමට තරම් සැහැසි විය. බම්බලපිටියෙන් රටට දායකවූ තවත් ව්යාපාරයක් නම් ඇල්බට් එදිරිසිංහ ඇස් කණ්ණාඩි ව්යාපාරයයි. ඇල්බට් එදිරිසිංහ මහතා බොහෝ කාලයකට පසුව දේවමිත්ත නමින් පැවිදිවියට පත්ව නිහඬ ජීවිතයක් ගෙනගිය අතර මෑතකදි අපවත්විය. ඒ අසලම වූයේ පොලිසිය සහ තැපැල් කන්තෝරුවයි. පොලිස් නිල නිවාස පිහිටියේ ඊට පිටිපසිනි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
බම්බලපිටියට සෙනඟ එක්වෙන තවත් තැනක් නම් කදිරේෂන් කෝවිල හෙවත් වැල්ලවත්ත කෝවිලයි. බම්බලපිටියේ පිහිටා තිබුණත් මෙය වැල්ලවත්ත කෝවිල ලෙස හඳුන්වයි. මේ අසල අශෝක ලොජ් සහ තවත් තෝසේ කඩයක් විය. බම්බලපිටිය හන්දිය පැත්තට වෙන්න තිබුණේ කදිරවේල් කෝවිල බව මතකයේ තිබේ. මේ කෝවිල් දෙක අසල පිච්චමල් මාලා, කපුරු, පොල්තෙල් වෙළඳාම ජයටම කෙරුණි. කුඩා බංකුවක් මත වාඩිවී කෙසෙල් කොළයක් මත තබාගත් සුවඳ හමන පිච්චමල් වලින් මල්මාලා ගොතන ඒ ද්රවිඩ ජාතිකයන්ගේ දසුන කිසිදින අමතක කල නොහැකිය. ඒ අසල අපි ඔහේ ගැවසෙන්නෙමු. මේ මල් වර්ග මාතලේ වැනි පළාත්වලින් මෙතැනට සැපයූ බවත් මම අසා ඇත්තෙමි. කොළඹ ජින්තුපිටියේ කෝවිලේ සිට බම්බලපිටිය කෝවිලට පැමිණෙන වාර්ෂික වේල් පෙරහැරද අමතක කල නොහැකිය. ඒ කාලයට කොළ පිටින් උක්ගස්, කඳු ගසා විකුණන මිනිසුන්ද මිහිරි අතීත මතකයන් අවුස්සා දමයි. මේ ප්රදේශයේ ප්රසිද්ධම සහ කලබලකාරීම ස්ථානය වූයේ බම්බලපිටිය ෆ්ලැට්ස් ආසන්නයේය. ඒ අසලම ලේඛා ස්ටුඩියෝ නමින් ප්රසිද්ධ ඡායාරූප ශාලාවක්ද පිහිටා තිබුනි.සියලුම කාන්තා පාසල්වල සිසුවියන් සහ අවට කොල්ලන්ගෙන්ද දහවල් 1.30-2.00 වනවිට අවට පිරී ඉතිරීයයි. හැම තැනම රස්තියාදුවී, ෆ්ලැට් එක ඉදිරිපිට බස් නැවතුමේත් කාලය කාදැමීම එදිනෙදා අංගයක් විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ඒ අසලම ගාලු පාරට මුහුණලා පරණ බෝතල් පත්තර එකතුකරනා කඩයක්දවිය. එය අමතක නොවන්නේ ඔතනින් ගුටිනොකා බේරුණ එක් සිද්ධියක් සිතේ ඇති බැවිනි. පරණ බෝතල් දැල් ගෝනිවල අසුරා ගොඩගසා තිබෙන්නේ ලොරිවල පටවා කොළඹ යැවීමට කියා අපි දන්නෙමු. දිනක් ඔය කඩය අසල පිස්සුවක් නටන්නට ගොස් ඔය ගෝනි කන්දක් බිමට කඩා වැටුණේ මහා ශබ්දයක්ද නගමිනි. වැඩේ වැරදුණු බව දැනගත් අපි හිස හැරුණු අතේ දිව යන්නට වුණෙමු. වාසනාවකට අප කිසිවෙක් අසුවුණේ නැත. මම දිවගොස් නැවතුණේ මුහුදු වෙරළේ බව තවමත් මතකයේ තිබේ. කෝච්චියට යටනොවී බේරුනේ පූරුවේ පිනකට යැයි සිතමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
බම්බලපිටිය ගැන කියනා විට සිරිසඳ හෝටලය ගැනත් නොලියා බැරිය. නමුත් ඒ අත්දැකීම් මා විඳින්නේ තරුණයෙක් ලෙස නැවත බම්බලපිටියට පදිංචියටම පැමිණි පසුවය. ඒ කාලය නම් මගේ ජීවිතයේ අමිහිරිම අත්දැකීම් ලැබු කාල පරිච්ඡේදයක් වේ. ඒ ගැන පසුව ලියමි. SEE YOU AGAIN බම්බලපිටිය කියා මාතෘකාවක් යෙදුවේ ඒ නිසා බව ඔබට වැටහෙනු ඇතැයි සිතමි. නොලියවුණු තැන් සහ අමතකවූ සිද්ධීන්ද බොහෝය. මතකදේ පවා නොලියා සිටින්නේ මාගලක් වෙනු දැකීමට අකැමති නිසා යැයි සඳහන් කරමි. ඩික්මන් පාර, කින්රෝස් ක්ලබ් එක, වජිර පාර, ඒ අවට පිහිටා තිබු ඩෝබි මඩුව, ඒ යුගයේ ලොන්ඩරි, වජිරාරාමය වැනි අවට පරිසරය ගැන ලියන්නට ගියොත් ගොඩ ඒමක් නැත. චීන හෝටල් ගැනද ලියන්නට අමතක විය. ටොලරම්ස්, ලක්ෂ්මිස්, බුලියන් එක්ස්චේන්ජ්, බෙයාර්ෆූට්, නවාවි, උණු උණු ගෝදම්බ රොටි කරත්තය, සයිකල් කඩය ගැන ලිව්වේම නැත.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
කෙසේ හෝ වේවා, බුලර්ස් පාර අසලින් පටන්ගෙන වැල්ලවත්ත හැමිල්ටන් ඇල අසලින් අවසන්වෙන බම්බලපිටිය කොළඹ 4 ගැන මෙසේ ලියා තැබුවෙමි. මේ ඇල අයිනෙන් තිබූ වැලි පාරේ දිගටම ගියවිට වැල්ලවත්ත රෙදිමෝල අයිනෙන් හයිලෙවල් පාරට පිවිසිය හැක. මගේ ජීවිතය යනු පුස්තකයක් නම් එහි පිටු බොහෝමයක්ම මේ බම්බලපිටිය නම්වූ සුන්දර පුරවරයට අයිතිවේ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ප.ලි.<br />
යොදාගත් වැඩ කටයුතු නිසා ඔබගේ බ්ලොග් කියවීමත්, පිලිතුරු ලබාදීමත් දින දෙක තුනකට මදක් අතපසු විය හැක.</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-52457158908841333812014-05-19T09:16:00.000-07:002014-06-16T10:58:18.046-07:00අවුල් වන්නට පෙර…(29) කොල්ලුපිටිය , කොළඹ 3<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br />
<span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
කොල්ලුපිටියේ වාළුකාරාමය අවට පදිංචිව සිටියේ හෝ හිමිකාරිත්වය තිබුණේ මුදල් හදල් ඇති, සමාජ සම්බන්ධතා බහුල මිනිසුන් කොටසක්ය. මේ අතර දේශපාලකයින්ද, ව්යාපාරිකයින්ද බොහෝ වූහ. ගාලු පාරෙන් වාලුකාරාම පාරට හැරෙන විටම තිබුණේ ඉතාම කුඩා නිවසකි. මේ පවුලේ උදවිය හා පන්සල අතර සුහද ගනුදෙනුවක් නොවූයේ පාර පළල් කිරීමට පන්සලෙන් කල ඉල්ලීමක් නිසා නිවසෙන් කොටසක් පාරට වෙන්වීමට නියමිතව තිබූ බැවින්ය. ගාලු පාරේ සිට ඩුප්ලිකේෂන් පාර දක්වා වූ අනිකුත් බොහොමයක් නිවාස එතරම් හානියකට ලක්නොවූයේ, එම නිවැසියන් සතුව ඇති පමණට මිදුල් ඉඩකඩ තිබු නිෂාවෙන්ය. කෙසේ නමුත් ඒ වකවානුවේදීම වාලුකාරාම පාර පුළුල් කිරීමකට ලක්විය. ඉහතකී පවුලේ උදවිය නායක හිමියන් සමග අඩදබරයකට ඒමට මැලිවුවත්, එහිමියන් මේ උදවියට පෞද්ගලිකවත් මූල්යමය ආධාරයක් කල බැව් මම අසා ඇත්තෙමි. ඩුප්ලිකේෂන් පාරෙන් වාලුකාරාමයට හැරෙන විට දකුණු පසින් පන්සල තෙක්ම දිගටම පැවතියේ කුඩා නිවාස පේළියකි. මේවා පැලපත් නොවූ මුත් අවම පහසුකම් වලින් පමණක් සමන්විත විය. වම් පසින් තිබුණේ තනි තනි ඉඩම්වල තනා තිබු විශාල දෙමහල් නිවාසයන්ය. ඔවුන් ධනවතුන් වූහ. දෙපැත්තේම සිටි කොල්ලෝ කුරුට්ටෝ ක්රිකට් ගැසූවෙත්, ටින් පෙරළුවේත් වාලුකාරාම පාර මැද්දේය. මෙම පාර පුළුල් කිරීමට හේතුව වූයේ 1963 සිට අද වෙනතුරුත් ආනන්ද හිමියන් විසින් පවත්වාගෙන පවත්වාගෙන එන වාලුකාරාම ඇසළ පෙරහැර ගමන් මාර්ගයේ ආරම්භයට පහසුවක් පිණිස විය යුතුය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
කුඩා නිවාස 20-25 කින් පමණ සමන්විත මේ ගෙවල් පේළියේ සිංහල, ද්රවිඩ, මුස්ලිම්, බර්ගර් සියලුම ජාතින්ගෙන් සමන්විත මිනිසුන් පදිංචිවී සිටි අතර පන්සලත් ඔවුනුත් අතර මනා සම්බන්ධතාවයක් පැවතිණි. පන්සල් භූමිය පිරිසිඳු කිරීම පවා ඔවුන් හෝ අප කවුරුන් අතින් ස්වෙච්ඡාවෙන් සිදුවූවත්, බෝ මළුව හා ආවාස ගෙය ඉදිරිපිට අතුගෑමත් ආනන්ද නායක හාමුදුරුවන් තමන්ටම පවරාගත් රාජකාරියක් විය.දිනපතාම හිමිදිරි උදෑසනත්, හැන්දැවරුවේත් ශාරීරික ව්යායාමයක් සේ සලකා මෙය සිදුකළා විය යුතුය. ඒක් රටාවකට මිදුල ඇමදීම බොහෝ සිත්ගන්නා සුළුය. මහා පාන්දර අවදිවෙන මෙහිමියන් ස්නානය කර දිනපතාම හිස සහ රැවුල බෑම පුරුද්දක් කරගෙන සිටියේය. ඒ සඳහා කදිම දැලි පිහි කීපයක් ඔහු සතු විය. පිරිසිඳුවත්, ප්රියමනාපවත් ආවාස ගෙය ඉදිරිපිට තබා තිබූ ලෑලි බංකුවේ වාඩිවී සිටීම පුරුද්දක් විය. ගාලුපාර අවට සහ වාලුකාරාම පාරේ මිනිසුන්ද, පාසල් සිසුන්ද තර්ස්ටන් පාර පැත්තට ගොස් හයිලෙවල් පාරට සම්බන්ධවීමට පයින් ඇවිදයන්නේ පන්සල් භූමිය හරහාය. බොහෝ මිනිසුන්ට උදෑසන මේ ප්රියමනාප මෙන්ම ගාම්භීර මිනිසා සමග වචනයක් හා දෙඩීම සතුටට කාරණයක් විය. වාළුකාරාමය අවට ජීවත්වූ බොහෝමයක් දුප්පත් හෝ පොහොසත් පවුල්වල දරුවන් රාජකීය විදුහලේ සිසුවන් විය. ඒ නිසා සියල්ලන්ම මගේ මිතුරන් විය. පන්සලක නැවතී සිට ඉගෙනුම ලැබූ එකම රාජකීයයා මම විය යුතුය. ගෙවල් පේළියෙන් පැමිණ පාසල් යන ළමයින් උදේට නායක හාමුදුරුවන් ළඟට විත් වැඳ ආචාර කරන්නේ අන් කිසිවක් නිසා නොව, ඒ වෙනුවෙන්ම ළඟ තබා ගෙන තිබූ ශත පනහක්, විසිපහක් ලබා ගැනීමට බව එතුමා දැන සිටියේය. පන්සල් පිං කැටවල ඒ වෙනුවෙන් ඇති පදම් මාරු කාසිවිය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මිදුල අතුගා ,මල් පහන් පූජා කර, බුඳුන් නමදින ආනන්ද හාමුදුරුවන් ඉන්පසු උදෑසන ආහාරයද ගෙන නොයෙකුත් රාජකාරීවල යෙදේ. මුළු පන්සල් භූමියත්, පාරේ මදක් දුරකට යන තෙක්ම හමන හඳුන්කූරු සුවඳත් මට අදටත් ගෙන එන්නේ මිහිරි මතක සටහන්ය. මමද අර කොලු රැළ සමගම පාසැල් ගියෙමි. මා කිවු පරිදි ගෙවල් පේළියේ සිටි බොහොමයක් කොලුවන් රාජකීයයන් වූ අතර කෙල්ලන් කොල්ලුපිටිය, බම්බලපිටිය කාන්තා පාසල්වල සිසුවියන් විය. උදය වරුවේම පන්සල තුළ ඇත්තේ විශාල ගාලගෝට්ටියකි. කැම්පස් යාමට සැරසෙන හාමුදුරුවරුන්ද, අනිකුත් අයද එක පිම්මට වැසිකිළි කැසිකිළි කටයුතු වලටත්, උදේ ආහාරය ගැනීමටත් පෝලිම් ගැසීය. හීල් දානය රැගෙන විත් සිටිනා අයවේ නම් ඒ චාරිත්රත් පැවැත් විය යුතුය. පැවිදි ජීවිතය තුළ මේ සියල්ලක්ම ඉවසා වදාරා සිටිය යුතුවේ. ලෙහෙසි පහසු කටයුත්තක නොවන්නේ අධ්යාපනයේ යෙදෙන හිමිවරුන්ටය. ඒව පසුව සාකච්ඡා කල යුතුවේ. වැසිකිළි හය හතක් සහ නෑම සඳහා හිරගෙදර වැනි වතුර ටැංකියක්ද විය. දාන ශාලාවද එකවර 15-20 අසුන් ගැනීමට හැකි ලෙස සකසා තිබුණි. මේ සියලු වැඩ කටයුතු මැද නායක හිමියන්ද සිංහයෙක් සේ විමසිල්ලෙන් බලා සිටී. කුස්සියට ගොස් විශාල තේ ජොග්ගුව හැදීමටත්, ඒ අතරතුර තවත් වැඩක් ඇත්නම් එයට උදව් වීමටත් කඩියෙක් සේ යුහුසුළු විය. වචනයේ පරිසමාප්තාර්ථයෙන්ම අපේ භාෂාවෙන් පුදුම පොරක් විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ඩුප්ලිකේෂන් පාරේ සිට වාළුකාරාමය පාරට හැරුණු තැනම තිබුණේ විශාල නාන බාල්දි 15-20 සහිත, අවට මිනිසුන්ට පැමිණ මුදල් ගෙවා ස්නානය කරගැනීමටත්, රෙදි සෝදා ගැනීමටත් තිබු ස්ථානයක්ය. මේ නාන බාල්දිය යැයි හැඳින්වූ තැන් ගැන බොහෝමයක් දෙනා නොදන්නවා යැයි මම සිතමි. නාන බාල්දි කොළඹ නගරයට පමණක් සීමාවූ සංකල්පයක්දැයි මට සිතේ. මෙවැනි ස්ථානයන් අන් කවර නගරයකවත් මම දැක නැත. කොම්පඤ්ඤවීදියේ මෙවැනි තැනක් තිබූ බව දැක ඇතත් මරදානේද එවන් තැනක් තිබූ බවත් අසා තිබුණි. මේ ස්ථානයන් පෞද්ගලික හිමිකරුවන් විසින් මුදල් අය කර ගැනීමෙන් පවත්වා ගිය තැන්ය. එක දිගට එකිනෙකට යාබදව සිමෙන්තියෙන් බැඳ තිබූ විශාල ටැංකි පේළි කිහිපයක් වේ. මේ ටැංකිවලට නිතරම විශාල වතුර පොම්ප මගින් ජලය පුරවනු ලබයි.මගේ මතකය නිවැරදි නම් එක් වතුර ටැන්කියක් ශත පනහක් හෝ ශත හැත්තා පහක් පමණ විය. එක් ටැංකියකින් ඇති පදමට නාගැනීමටත්, රෙදි සෝදා ගැනීමටත් ප්රමාණවත් විය. සමහරුන් තම කුඩා දරුවන් නාවා පිරිසිඳු කර ගත්තේත් එකම නාන බාල්දියකින්ය. වතුර හිසට වත්කර ගැනීම සඳහ කුඩා බාල්දි හෝ කම්බියක් ගැට ගැසූ විශාල ටින් තබා තිබුණා මතකය. ගැහැනුන් සඳහා කොටසක් වෙන්විය. මෙවැනි ස්ථාන මරදාන, කොම්පඤ්ඤවීදිය අවට තිබුණේ ඇයිදැයි සිතා ගත හැකි මුත් කොල්ලුපිටියේ මෙවැනි ස්ථානයක පවත්වා ගෙන ගියේ, වාලුකාරාම පාර පදිංචිව සිටි ගෙවල් පේළියේ මිනිසුන් ඉලක්ක කර ගෙන දැයි කීමට නොදනිමි. නමුත් ඔවුන් වෙනුවෙන් වැසිකිළි පද්ධතියක් සහ නාන කාමර පේළියක් එම පාරේම අයිනේ විය. ඒ කෙසේ වෙතත් මේ නාන බාල්දිය උදය වරුවේත්, හැන්දෑවේත් මිනිසුන්ගෙන් පිරී ඉතිරී තිබුණි. මේවා දියසෙවෙල, පාසි බැඳීමෙන් තොරව ඉතා පිරිසිඳුව පවත්වාගෙන යාමට සේවකයෙක් හෝ දෙදෙනෙක් විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ ප්රදේශය එවකට බොහෝ ප්රසිද්ධ දේශපාලකයින් පදිංච්වී සිටි යුගයකි. ඔවුන් බොහෝ දෙනෙකු අද ජීවතුන් අතර නැත. මේ බොහෝ දෙනා පන්සලේ ක්රියාකාරී දායකයින් නොවූවත්, මාසිකව හෝ යම්කිසි කාල සීමාවක් තුල නොවරදවා දානයක් පිරීනැමීය. බොහෝදෙනා පිසින ලද ආහාර වෙනුවට මුදල් පරිත්යාගයක් කිරීමට පුරුදුවී සිටියහ. නියමිත දිනයට දිනකට හෝ දෙකකට පෙර දානය මතක් කරදීමට යෑම පන්සලේ රාජකාරිය විය. මේ කටයුත්ත ප්රේමදාස හෝ බන්දුට පැවරී තිබුනි. මමත් ඔවුන් සමග පසුපසින් යෑමට කැමැත්තක් දැක්වූයේ සිගරට් බාග ගැසීමටත්, රවුමක් ගසා අවට තොරතුරු බලා ගැනීමටත්ය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
එවකට දේශපාලන ප්රබලයෙක්වූ රොනී ද මැල් මහතාගේ බගතලේ පාරේ නිවසින් සෑම මාසයකට වරක්ම ප්රණීත පිසූ අහාර, රසකැවිලි, පිටිකිරි සිට හකුරු මුල දක්වා සියල්ල සම්පාදනය කෙරුණි. දන්තාලේප, සබන් වැනි දේද මසුරු නැතිව සපයන ලදි. 15-20ට සෑහෙන මේ දාන වේල රැගෙන ඒමට දෙතුන් දෙනෙක්වත් එම නිවසට යායුතුය. ඔවුන් කිසි විටෙකත් පන්සලට පැමිණියේ නැත. විශේෂ අවස්ථාවකටවත් ආවාදැයි මතක නැත. පාසැල් නිවාඩු දිනයක නම් මමත් ඔය වැඩයට හවුල්වුණෙමි. කඩදාසි කවරවල සහ වෙනත් ආකාරයෙන් ඔතා තිබූ භාණ්ඩ පමණක් ඔසවාගෙන ඒමට මම සැමවිටම උත්සාහ කරේ, පාසල් මිතුරන් රාශියක් සිටින්නේත් ඔය අවට පාරවල් වල නිසා, ඔවුන්ගේ කතාබහට ලක්වේවි යන ලැජ්ජාව නිසාමය. අනික් එවුන් නම් පන්සලේම රාජකාරිවල යෙදුණු නිසා ප්රශ්නයක් නොවීය. වියළි භාණ්ඩ වලින් එකක් හෝ දෙකක් පන්සලට ගෙන ඒමට පෙර යටිමඩි ගසා ගත යුතුබව ප්රේමදාසත් බන්දුත් මට පැවසීය. මේවා පසුව මුදල් කර ගත හැකි බවත්, ඒවා සිගරට් බීමට වියදම් කරන බවත් දැන ගත්තෙමි. අන්තිම අමාරු අඩියක සිටීනම් දේවාලයේ පඬුරු ගැලවීමටත් මැලි නොවිය. බත්ගෙන ඒම සඳහා බාල්දියක් වැනි කදිම භාජනයක් තිබූ අතර වෑංජන සඳහා එකිනෙකට සම්බන්ධ කල හැකි ටිෆින් කැරියර්ස් වැනි විශාල මෙවලම් කිහිපයක්ද විය. මේ මොනවා ලැබුණත් පනසලේ අර්ක්කැමියාවූ කරෝලිස් අයියාට දිනපතාම තවත් බත් හැළියක් සහ හොදි මාළු පිනි උයා පිහා තබන්නට සිදුවූයේ පන්සලෙන් කන්නට සිටි අය බොහෝවූ නිසාය. ඉතිරිය රෑ කෑමටය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
රොනී ද මැල් බිරිඳ මල්ලිකා ද මැල් මහත්මිය ඉතා උවමනාවෙන් කුස්සියේ සේවිකාවන් සමග මේවා පිළියෙල කර බාරදෙන අයුරු කිහිප විටක්ම මම දැක ඇත්තෙමි. එම පවුලේ යම්කිසි ආබාධයකට ගොඳුරුවූ දරුවෙක් සිටි බවත් මතකය. රොනී ද මැල් මහතාත් සරමකින් සැරසී ,කණ්ණාඩි කුට්ටමේ පැත්තක් මුවග රඳවා කල්පනා කරමින් වත්තේ සක්මන් කරන සැටි අනන්තවත් දැක ඇති අතර, ඔහු වැඩිපුර කතාබහ කල පුද්ගලයෙක් නම් නොවීය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
වාලුකාරාමයේ පදිංචිව සිටි ගිහි පැවිදි උදවියත්, එහෙදී මට හමුවූ පන්සල හා සබඳකම් පැවැත්වූ දේශපාලකයින්, ව්යාපාරිකයින් ගැනත් පසුව ලියන්නට බලාපොරොත්තුවෙමි.</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-82934388573986238412014-05-15T10:29:00.000-07:002014-06-16T10:56:53.196-07:00අවුල් වන්නට පෙර (35)…1977 මැතිවරණ<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br />
<span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මගේ අටවැනි නවාතැන්පොළට පිවිසීමටත්, ඒ හා බැඳුණු තොරතුරු ලියා තැබීමටත් පෙර, මා පන්සලේ නැවතී සිටි කාලයේ රටේ සිදුවු තවත් එක් පෙරළියක පිළිබඳව ලියා තැබීම සුදුසු යැයි සිතුවෙමි. ඒ 1977 මහා මැතිවරණයයි. පැවති ශ්රිලනිප පාලනයට අති දැවැන්ත පරාජයක් හිමිකර දෙමින් එජාපය පාලන බලය ලබාගත්තේ මේ මැතිවරණයේදීය. ශ්රීලනිපය ආසන අටකට බස්සවමින් ආසන දහ අටක් දිනාගත් ද්ර.එවිපෙ පාර්ලිමේන්තුවේ විපක්ෂ නායකත්වය හිමිකර ගන්නා ලදී. ෆෙඩරල් පක්ෂයේ නායක එස්.වී. චෙල්වනායගම්ගේ මරණයෙන් පසු යම් යම් ද්රවිඩ කංඩායම් එකතුවී අප්පාපිල්ලේ අමිර්තලිංගම්ගේ නායකත්වයෙන් මෙම පෙරමුණ ගොඩ නගාගත් බව එදා සාකච්ඡා විය. මේ සිදුවූ මැතිවරණ ප්රතිඵලය තුළ රටේ අනාගතය පෙළගැසුණු ආකාරය පිළිබඳ විග්රහය දේශපාලන විචාරකයින්ට පවරා මම ඇසූ දේ සහ දුටු දේ ලියා තබන්නෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පාලන බලය හිමිකර ගත් පක්ෂයේ ආධාරකරුවන් විසින් පරාජිත විරුද්ධ පාක්ෂිකයින්ට ඒ තරම් අඩන්තේට්ටම් , මැර ප්රහාර එල්ල කෙරූ මෙවන් අවස්ථාවක් ගැන ශ්රීලාංකීය දේශපාලන ඉතිහාසය තුළ ඉන් පෙර හෝ ඉන් පසුවත් මම අසා නැත. ඒ තරම් අවිචාරවත් සමයක්වී නම්, ඒ 1983 කළු ජූලිය නම්වූ අප්රසන්න, මෘග, ම්ලෙච්ඡයන් නීතිය අතට ගත් සමය යැයි හැඳින්විය හැකිය. 1989 පිළිබඳව ලිවීම පසුවට තබාගතිමි. මේ යුග තුනේදීම සිදුවූ ඒ අවාසනාවන්ත තත්වයන් ඇසින් දැකීමට තරම් මිනිසුන් වීම පූරුවේ කල එක් එක්තරා පාප කර්මයක් යැයි මගේ සමකාලීනයෙක් මෑතකදී මා හා පැවසීය. සත්තකින්ම එය ඇත්ත යැයි මමත් සිතන්නෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
1977 පශ්චාත් මැතිවරණ අපරාධයන් සඳහා එක් හේතුවක් වූයේ 1972 ව්යවස්ථා සංශෝධනයත් සමගම වසර දෙකකට මැතිවරණය කල් දැමීමට සිරිමාවෝ රජය ගත් තීරණය මත විරුද්ධ පාක්ෂිකයන් තුළ ඇතිව තිබූ තෙරපුම සහ ක්රෝධය යැයි මම අනුමාන කරන්නෙමි. මැතිවරණ ප්රචණ්ඩත්වයන් සාධාරණීකරණය කිරීමට එය හේතුවක් නොවිය යුතුය. මෙම ව්යවස්ථාව යටතේ පැවැත්වූ එකම සහ අවසාන මැතිවරණය මෙයවේ. පොලිසියට සතියක් නිවාඩු දෙනවා යැයි මැතිවරණ වේදිකාවල ජේආර් ජයවර්ධන පොරොන්දු විය. ඇට රාත්තල් අටක පොරොන්දුවද අඩක් කුසගින්නේ සිටි ජනතාවට වැදගත් විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
අද බොහෝ දෙනෙකුට අමතකව ඇතත් 1977 මැතිවරණයෙන් පසු උතුරු පළාතේද යම් ප්රචණ්ඩත්වයක් ඇතිවිය. රාජ්ය මර්දනය යාපනයටද මුදා හැරිණි. එහිදී දෙමළ ජනයා දෙසීයකට අධික ප්රමාණයක් මිය ගිය බවද කියවිණි. මේ සිද්ධියට අදාළ නොයෙකුත් කතා ප්රචාරයවූ අතර මට ඒ පිළිබඳ මතකය අවුල්ය. කාලීනව වර්ධනයවූ දෙමළ ජාතිවාදී ගැටලුවලට මෙම සිද්ධියත් පදමට ලුණු ඇඹුල් සපයන්නට ඇතැයි සිතාගත හැක. මේවා ගැන ගැඹුරින් විග්රහ කිරීමට තරම් මගේ දැනුම ප්රමාණවත් නොවේ. කෙසේ හෝ වේවා මැතිවරණ ප්රතිඵල නිකුත්වීමෙන් පසු යුඇන්පී නොවූ බොහෝ ආධාරකරුවන්ගේ උන් හිටි තැන් පවා අහිමි විය. ජීවිත අහිමි විය. ගම්බිම් අත හැර පලා ගියෝය. ජේආර් ජයවර්ධන මොන පොරොන්දුව අමතක කළත් එක් පොරොන්දුවක් ටක්කෙටම ඉටු කළේය. පොලිසියට සතියක් නිවාඩු දෙනවා යැයි කියු නිසා පොලිසිය නිදි වැදුණේය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
අපි ඡන්ද ප්රතිඵල ඇහුවේ පන්සලේ ගුවන් විදුලි යන්ත්රයෙන්ය. එන්න එන්නම ඡන්ද ප්රතිඵල නිවේදනය කිරීම පරක්කු වෙන්නට විය. නායක හාමුදුරුවෝ කිවේ පරාජය ගැන මුලින් දන්නා බවත්, දැන්නම් වැඩේ හොඳටම ජූනියස් බාස්ට ගිහින් බවත්ය. සමහරක් නරක ආරංචි නිසා බොහෝ අය සිතුවේ ශ්රීලනිප බල කණුවක්වූ නායක හිමියන්ට කරදර විය හැකිද යන්නය. මම එදත් බය නැහැ, අදත් බය නැහැ යැයි කියු මේ යෝධ පුරුෂයා, ප්රතිඵල අසන්නට අවදි කරන්න යැයි කියා නිදන්නට ගියේය. මට අදත් හොඳහැටි මතක පළමුවන ප්රතිඵලය නිකුත්වුණේ සම්මන්තුරේ ආසනයේය (සුධීකගේ බ්ලොගයේ තවත් කවුරුන් හෝ මේ බව සඳහන් කර තිබුණී). කේවල ආසන ක්රමයට පැවැත්වූ අවසාන මැතිවරණය මෙය විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මට වඩාත් සමීපවු මැතිවරණ ප්රතිඵල වූයේ, මා නැවතී සිටි බටහිර කොළඹ ආසනයත්, කෝට්ටේ, මහරගම, අවිස්සාවේල්ල සහ ඇහැලියගොඩ ආසණයන්ය. අපේ ගම් පළාතත්, තාත්තාගේ සමසමාජ මිතුරන් තරඟකල ආසනයන් වුයේ ඔය පළාත්ය. බටහිර කොළඹ ජේආර් ජයවර්ධන ජයග්රහණය කළේ අති විශාල වැඩි ඡන්ද සංඛ්යාවකින්ය. ඔහුගේ ප්රතිවාදියා වූයේ පැරදෙන නිසාම දැමු අපේක්ෂකයෙක්වූ ලාල් සල්ගාදු නම් කෙනෙකි. බටහිර කොළඹ එදාත් අදත් යුඇන්පී බලකොටුවකි. මගේ උපන් බිමවූ දෙල්කඳ අයිතිව තිබුණේ කෝට්ටේ ආසනයටය. මේ මැතිවරණ කොට්ඨාසය මහරගම නමින් තවත් කොටසකට වෙන්වූ බැවින්, එදා කෝට්ටේ කොටා නමින් හැඳින්වූ හිටපු කතානායක ස්ටැන්ලි තිලකරත්න මහරගමින් ඉදිරිපත් විය. කෝට්ටේ ආසනයට ඉදිරිපත් වූයේ 1977 මැතිවරණයට කලින් යුඇන්පී ප්රබලයෙක්වූ ජිනදාස නියතපාලය. මොහු දේශපාලනයේ අවාසනාවන්තම මිනිසා කරමින් යුඇන්පියේ ආනන්ද තිස්ස ද අල්විස් කෝට්ටේ අසුන ජයගත් අතර, එම ආසනයෙන් කොමියුනිස්ට් පක්ෂයෙන් තරඟ කෙරූ අපේ ගමේ මිනිහා, තාත්තාගේ හිතවතා කේ.පි.සිරිවර්ධන ඉතා අඩු ඡන්ද ප්රමාණයක් ලැබීය. අති දැවන්ත දේශපාලන චරිතයක්වූ කතානායක ස්ටැන්ලි තිලකරත්නව මහරගමින් පැරදවූයේ යුඇන්පියේ ප්රේමරත්න ගුණසේකර නම්වූ නවකයාය. මොහු සිනමාශාලා සේවකයෙක් ලෙස රැකියාව කෙරුවෙක් බව මිනිසුන් පැවසීය. ජනතා කලකිරීම වටහා ගැනීමට හොඳම නිදසුනක් මෙය විය යුතුය. අවිස්සාවේල්ල ආසනයට මහජන එක්සත් පෙරමුණෙන් තරඟ කල දිනේශ් ගුණවර්ධන පරාජය කරමින් යුඇන්පියේ එම්.ඩී.ප්රේමරත්න නම් නවකය ජය ලැබීය. තාත්තාගේ මිතුරා සමසමාජයේ චන්ද්රා කුමාරගේ අන්ත පරාජයක් ලැබීය. ඇහැලියගොඩින් වාසුදේව නානායක්කාර පරදමින් කුලරත්න නම් කෙනෙකු ජය ගන්නා ලදි. අපේ තාත්තාගෙත්, නායක හිමියන්ගේත් දේශපාලන අදහස් හා එහි නායකයින් 1977 ජනතා කැමැත්ත මත දේශපාලන භූමියෙන් අතුගා දමන්නට විය. මමද තදින් කම්පාවුණෙමි. වාසනාවකට මේ දෙදෙනාගෙන් කිසිවෙක් මැර තර්ජනයන්ට ගොඳුරු නොවීය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මෙම මැතිවරණයෙන් පසු පාර්ලිමේන්තුවේදි ආර්.ප්රේමදාස අගමැති ලෙස පැවැත්වූ කථාවේදි “වලව්වක උපන් අවජාතක කුමාරයෙකුට වඩා. පිටකොටුවේ එළවළු බක්කියක උපන් ප්රේමදාස …..”යැයි කතාවක් පැවැත්විය. මට හරියටම එහි වචන මතක නැත. ඒ මැතිවරණ වේදිකාවේ ප්රේමදාසට එල්ලවු ප්රහාරයට,අනුර බණ්ඩාරනායක වෙත දුන් ප්රතිප්රහාරයක් විය. නමුත් මේ කථාවේ එම කොටස බොහෝ දෙනා පිළිකෙව් කරන්නට යෙදුණි. ඉදින් පසු අගමැති ප්රේමදාස ඔහුගේ කතා ශෛලිය වෙනස් කෙරූ බව මගේ මතකයයි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
අපේ තාත්තා, 1960 ගණන්වල සිට පැවත්වූ ඡන්දයන්හී ප්රතිඵල ,පුවත්පත් වලින් කපා අලවා තැබු වටිනා එකතුවක් විය. තාත්තා නැවැත්වූ 1977 මැතිවරණයේ සිට පුතා වැඩ පටන් ගත්තේය. මට ඕවා කට පාඩම් විය. එතැන් සිට 2000 මැද භාගයක් වෙන තෙක් පැවැත්වූ සියලු ප්රාදේශීය සභා, පළාත් සභා, පාර්ලිමේන්තු, ජනාධිපතිවරණ සියල්ලකම ප්රතිඵල (ආසන මට්ටමින් පවා)ලොකු සීආර් පොත්වල අකුරෙන් ලියා තබා ඇත (ප්රධාන පක්ෂවල නාමයෝජනා ලැයිස්තුද ඇතුළත්ය ).මා වරක් සමසමාජ පක්ෂයේ ප්රධාන කාර්යාලයට ගියේ යම් තොරතුරු රැස් කිරීමකටය. ඒත් එක් මැතිවරණයක් සඳහා සංධානගතව ඉදිරිපත්වූ සමසමාජ අපේක්ෂයන් කවුදැයි සොයාගැනීමටය. ඒද මගේ මේ එකතුවට අවශ්ය නිසාවු බැවින්ය. එහිදී මට හමුවූ එවකට සමසමාජයේ ප්රධාන ලේකම්වූ විමලසිරි ද මැල් මහතා, මා සතු මේ තොරතුරු ගැන පුදුමයට පත්විය. ඒ සියලුම පොත්පත් සහ තොරතුරු සමසමාජ ප්රධාන කාර්යාලයේ පුස්තකාලයට පරිත්යාග කරන ලෙස කාරුණිකව ඉල්ලා සිටියේය. නමුත් ඒවා නොදිසිටීමට තරම් මම මසුරු වුණෙමි. දුන්නා නම් ඒවා අදටත් සුරක්ෂිතව පවතී. මෑතකදී මට දැනගන්නට ලැබුණේ සියල්ලක්ම පුස් කා තෙත බරිතවී ඇති බවය. මීට වසර ගණනාවකට පෙර තිබූ තැන්වලම තිබෙන්නට දමා තිබූ නිසා මේ සිදුවී ඇතැයි සිතේ. මේ සමගම විනාශවූ තවත් ඉතාමත් වටිනා (මූල්ය නොවේ )යම් යම් එකතුවක් මා සතුව තිබුනි. නැතිවූ දේවල් ගැන මට දැන් කිසිම උනන්දුවක්ද නැත. ඒ ගැන ලියන්නට ගියොත් කතාව දිග වැඩිය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මැතිවරණ සහ එහි ප්රතිඵල විස්තරයන් ගැන මට ඇත්තේ පුදුම පිස්සුවකි. මට ඡන්ද අහන්නට ඇත්තේද එවැනි පිස්සුවකි. මම පසුගිය බස්නාහිර/දකුණ ඡන්දයද මුල සිට අග දක්වාම නොකඩවා සවන් දුන්නෙමි. මේවා ගොන් වැඩය. නමුත් සමහරක් ගොන් වැඩවලට මම තවමත් ආසා කරන්නෙමි. මේ පිස්සුව නිසාම මම අද අන්තර්ජාලයෙන් ලැබුනු තොරතුරු පහත අකාරයට සකස්කර ලියා තබන්නෙමි. මගේ පිස්සුව කියවා ඔබත් පිස්සෙක් වෙන්න.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මට වෙච්ච දේට පෙර 1977දී රටට වෙච්ච දේ ලියවුනේ ඔන්න ඔහොමය!!<br />
එදා සිටි සහ අද සිටිනා දේශපාලකයින් පිලිබඳ ඔබම සංසන්දනය කර බලන්න!!!!</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
1977 ආසණ මට්ටමින් ලැබු ප්රථිපල:<br />
UNP…….140<br />
TULF…… 18<br />
SLFP…….08<br />
CWC……..01 (Thondaman Sr)<br />
OTHERS…..01 (R.P.Wijesiri)</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ජයග්රහණය ලැබු යුඇන්පී සමහරක් (මොවුන් බොහෝ දෙනා නවකයින් විය )<br />
R.Premadaasa ….. MDH JAYAWARDHANA … RENUKA HERATH … AMARA PIYASEELI ….<br />
M.H.MOHOMED.. GAMANI JAYASURIYA .. RUPA KARUNATHILAKA … JAYAWICKRAMA PERERA…<br />
S.DE.S.JAYASINGHE .. TYRONNE FERNANDO … RONNIE DE MEL … DB WELAGEDHARA….<br />
WIJAYAPALA MENDIS…. BAKEER MARKER … MONTEGUE JAYAWICKRAMA… GM PREMACHANDHRA….<br />
JOSEPH MICHAEL … ALICK ALUWIHARE …. RANJITH ATHAPATTU… ELB HURULLE…<br />
SARATHCHANDHRA RAJAKARUNA … ACS HAMEED… PMB CYRIL…. AMS ADHIKARI….<br />
RANIL WIKRAMASINGHE …. EL SENANAYAKA… P DAYARATHNA …. HGP NELSON…<br />
CYRIL MATHEW .. DB WIJETHUNGA… HERALD HERATH… PERCY SAMARAWEERA…<br />
WEERASINGHA MALLIMAARCHCHI … GAMINI DISANAYAKA … FESTUS PERERA … WLM LOKUBANDARA ….<br />
NISSANKA WIJERATHNA … WIMALA KANNANGARA … GAMINI ATHUKORALA … NANDA MATHEW ….<br />
LALITH ATHULATHMUDALI … GD MAHINDASOMA … VINCENT PERERA … ARIYARATHNA JAYATHILAKA .</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පරාජය ලැබු ශ්රීලනිප සමහරක් (මොවුන් බොහෝ දෙනා ජ්යේෂ්ඨයින් විය )<br />
AHM FOWZIE …. THAMARA ILANGARATHNA … MAHINDA RAJAPAKSA…<br />
CV GUNARATHNA… RATHNASIRI WICKRAMANAYAKA… BASIL RAJAPAKSA…<br />
VIJAYA KUMARANATUNGA … MANGALA MUNASINGHA… KB RATHNAYAKA…<br />
LAKSHMAN JAYAKODI… TB TENNAKOON …. HB SEMASINHA…<br />
JRP SOORIYAPPERUMA … ANURUDDA RATWATTA … JAGATH BALASURIYA…<br />
SKK SURIYARACHCHI… DHIMU JAYARATHNA … RATHNA DESHAPRIYA SENANAYAKA…<br />
FELIX DIAS BANDARANAYAKA … HECTOR KOBBAKADUWA…. DHARMASIRI SENANAYAKA…<br />
TB ILLANGARATHNA…. ARIYA BULEGODA..</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පරාජය ලැබු වාමාංශික නායකයින් සමහරක් (මොවුන්ගෙන් බොහෝ දෙනා පාර්ලිමේන්තුවට පත්කරගතව තිබු අය බව මගේ විශ්වාසයයි )<br />
PIETER KEUNEMEN … NM PERERA …. SA WICKRAMASINHA … COLVIN R DE SILVA….<br />
BENARD SOYZA … WIMALASIRI DE MEL … CHOLMONDELEY GUNAWARDHANA…. BY THUDAWE…<br />
VIVIEN GUNAWARDHANA…. BATTY WEERAKOON…. MG MENDIS… DEW GUNASEKARA…<br />
LESLI GUNAWARDANA…. ANIL MUNASINGHA… EALIAN NANAYAKKARA … TB SUBASINGHA….<br />
NANDA ELLAWALA…. ATHAWUDHA SENEVIRATHNA …. SARATH MUTHTHETUWEGAMA.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
****<br />
රෙජිනෝල්ඩ් කුරේ….ඡන්ද 54යි…බේරුවල ආසණය…ස්වාධීන<br />
එස්. බී. දිසානායක…ඡන්ද 400යි…වලපනේ ???? කොමියුනිස්ට් පක්ෂය</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-33239248317130726612014-05-07T10:43:00.000-07:002014-06-16T10:44:17.753-07:00අවුල් වෙන්නට පෙර (39)වුනාට බම්බලපිටිය (01)<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /></h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /><span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මගේ පාසැල් කාලය කිසිසේත්ම එක්තරා ඉලක්කයක් කර ගමන් ගත් නිරවුල් මාර්ගයක් නොවීය. ඒ සඳහා බලපෑ නොයෙකුත් බාහිර සහ අභ්යන්තර සාධක බොහෝමයකි. අභ්යන්තර සාධක යැයි කිව්වේ, මා විසින්ම මට එරෙහිව නගාගත් බාධකයන්ය. ඒ මගේ දුර්වලකම්ය. මේ කාලයේ කොහේ හෝ අවස්ථාවක මම තවත් අකරතැබ්බයකට මුහුණ දුන්නෙමි. මගේ පාසැල් මිතුරෙකුවූ හේමමාල්ගේ ,වටිනා කැමරාවක් අළුත් වැඩියා කරනා තැනකට භාර දීමට මම ස්වෙච්ඡාවෙන් ඉදිරිපත් වුණෙමි. එම ස්ථානය පිහිටා තිබුණේ මා නැවති සිටි ගල්කිස්ස නිවස අසලමය. මොනයම් හේතුවක් මත හෝ එම කැමරාව ඔවුන් අතින් අස්ථාන ගත විය. මට කට උත්තර නැතිවිය. ටික දිනකින් මෙම කුඩා ව්යාපාරික ස්ථානයද වසා දමන ලදි. මගේ මිතුරාට මුහුණ දීම ඉතාමත් දුෂ්කර කාරියක් විය. හේමමාල් කිහිප විටක් ඒ පිළිබඳව විමසා සිටි බැවින් ඔහුව මඟ හැරීම අනිවාර්ය විය. කොහොමත් පාසලින් කට්ටි පැනීමට ඇල්මක් දැක්වූ මම, මේ කාරණයත් තවත් පිටිවහලක් කර ගන්නට ඇතැයි සිතමි. ටික කාලයකින් පසු හේමමාල් ඒ ගැන විමසීම පලක් නොවනු ඇතැයි සිතන්නට ඇත්තේ මා ගැන වරද සිතින් නොවේ යැයි අදටත් සිතමි. මීට කලකට පෙරත් අඩෝ ඒ.එන්. යැයි පණිවිඩයක්ද එවා තිබිණි. ඒවා එහෙමය. ඒ මිත්රයා අද එක්සත් ජාතින්ගේ සංවිධානයේ වගකිව යුතු තනතුරක් හොබවන මහාචාර්ය හේමමාල් ජයවර්ධනය. වෛද්යවරයෙක්ද වන “ජාවා”, පාසැල් කාලයේ දක්ෂ රගර් ක්රීඩකයෙක් මෙන්ම, හොඳ ඡායාරූප ශිල්පියෙක්ද විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
අප පාසැල පිහිටියේ එවකට අධ්යාපන ත්රිකෝණය යැයි කියූ භූමි ප්රදේශය තුළය. රීඩ් මාවතත්, රේස්කෝස් ඇවනිව් සහ රාජකීය පාරත් වටකරගත් මේ ත්රිකෝණය තුළ කොළඹ විවියත්, තර්ස්ටන් විදුහලත්, රාජකීය විදුහලත් හැර අන් ගොඩනැගිල්ලක් තිබුණේ නැත. රාජකීය විදුහලේ සිට මෙම වටිනා ආයතන තුන හරහා යම් අයුරකින් හෝ රහසින් පිටව යෑමට ස්ථානයන් සොයා ගැනීමට අප දක්ෂයින් වූවා සේම, ඒ මිල කල නොහැකි ඉගෙනුම කඩාකප්පල් කරගැනීමට තරම් මෝඩයන්ද වූහ. අප විදුහලේ ප්රධාන ගේට්ටුවෙන්, පාසැල් කාලය තුළම වුවද අවසර ඇතිව පිටව යාමට ක්රමවේදයක්ද විය. ඒ සඳහා ශිෂ්ය වාර්තා පොත හරහා මව්පියන්ගේ අත්සනින්, පාසැල් අවසන් වීමට පෙර පිටත්ව යෑම සඳහා අවසර ඉල්ලා සිටිය හැකිය. ඉන් පසුව අංශ ප්රධාණී ගුරුතුමාවූ ඉයුස්ටස් මහතා අනුමත කර අත්සන් තැබූ පසු, අති උත්තම හනීෆා නම්වූ ආරක්ශක නිළධාරියාගේ සියුම් පරීක්ෂාවෙන් පසු ගේට්ටුවෙන් පිටව යා හැක. මේ මිනිසුන් එදා අපට හිසරදයක් වුවත් ඉතා සොඳුරු මිනිසුන් නොවේදැයි අද හිතේ. හනීපා ඉංග්රීසියෙන් මිස කතා නොකරයි. තද නිල් පැහැ කලිසමත්, ලා නිල් පැහැ කමිසයත්, තද නිල් පැහැ ටයි පටියත් පලඳා සීරුවෙන් සිටී. කළු සපත්තු යුගල දීප්තිමත්ය, විදුහල්පතිතුමාගෙන් ගැලවුනත් හනීෆාගෙන් බේරිමක් නැත. නමුත් බිග් මැච්දාට ආදී සිසුන් සමග කුණු ඩෝප්ය. පහුවදා ආපහු පරණ හනීපාය. මම ඔහුට ගරු කරන්නෙමි. ඔවුන් සොඳුරු මිනිසුන්ය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
තාත්තාගේ අත්සන යෙදීම ඉතා අපහසුය. වේලාසනින් පිටවීම සඳහා මම ඉතා පහසුවෙන් අපේ අම්මාගේ සරල අත්සන යොදා ඉල්ලීම කරන්නෙමි. ඉයුස්ටස් මහතා වෙත මුලින් මුලින් මේ කටයුත්ත සඳහා ගියත්, පසුව එම ගමන අතහැර දැම්මේ , අපි පොඩි ඉයුස්ටස් නමින් හැඳින්වූ අපේ පංතියේ මිතුරා, ඉයුස්ටස් සර්ටත් වඩා හොඳින් ඔහුගේ අත්සන ගසා දීමට හපනෙක්වූ බැවිනි. අති උත්තම හනීෆාටවත් මෙය වෙනස් යැයි හඳුනාගත නොහැක. මේ පොඩි ඉයුස්ටස් අද ජනාධිපති නීතිඥවරයෙකි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ කොයි යම් ආකාරයෙන් හෝ පාසැලෙන් පිටවී යන අප කිහිප දෙනා, තර්ස්ටන් එක ඉදිරිපිට රහීමා හෝටලය අසලදී මුණ ගැසෙන්නෙමු. එතැනින් ප්ලේන් ගෝදම්බ රොටි සහ කෑලි නැති මස් හොදිත්, ප්ලේන්ටි භාගවලිනුත් සංතර්පනයවී, දුම්වැටි කිහිපයක්ද රැගෙන ඉබාගාතේ ඇවිදින්නෙමු. තර්ස්ටන්, පෙම්බ්රොක් කොල්ලෝද කිහිප දෙනෙක් එක්වේ. සමහර විට අප එවකට සුජාතා විදුහල තිබු පාරෙන් ගොස් ඩුප්ලිකේෂන් පාර හරහා බම්බලපිටිය, වැල්ලවත්ත පැත්තටත්, එසේ නැතිනම් වාළුකාරාමය පිටිපස මහානාමය අසල තිබු කුඩා කඩයේ ගංජා නානා හමුවීමෙන් පසු මහජන පුස්තකාලය, විහාරමහා දේවී උද්යානය පසුකර ඒ අවටත් සැරි සරසන්නෙමු. මේ කිසිම ගමනක අරමුණක් නොවීය. නමුත් සැබෑ මිනිසුන් හමුවිය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ඩුප්ලිකේෂන් පාර ඒ කාලයේ ඉතා සන්සුන් ප්රදේශයක් විය. පාර දෙපස විශාල ගස්ද, හිස් බිම් පෙදෙස්ද අරුමයක් නොවේ. අදත් මට අමතක කල නොහැකි එක් තැනක් ඇතනම් ඒ බම්බලපිටිය සහ කොල්ලුපිටිය අතරවූ විශාල මාර ගස් යට සෙවණේ එක් රැස්වෙන , බයිසිකල්වලින් කාර්යාලවලට කෑම බෙදන මිනිසුන් එක්වෙන ස්ථානයයි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
කොළඹ නාගරික ප්රදේශවල රජයේ කාර්යාලයන්හී රැකියාවේ නිරතවු බොහෝ අයගේ දහවල් ආහාරය තම නිවසින් පිඟානකට බෙදා ,තව පිඟානකින් ආවරණය කර සුදු රෙද්දකින් එය තදකර බැඳ ලේබලයක් ගසා උදෑසන දහය වනවිට සුදානම් කර තබයි. නගර අවට ප්රදේශවල නිවෙස්වලින් මේවා එකතුකර ගන්නා බයිසිකල්කරුවන් තම ලී රාමු පෙට්ටියේ ඒවා සුරැකිව එකලස් කරගනී. මෙය එකල ඉතා ජනප්රිය ක්රමවේදයක් විය. අද මෙන් කඩවල්වලින් කෑමට මිනිසුන් හුරු පුරුදු නොවීය. නුගේගොඩ, දෙහිවල වැනි පළාත්වලින් පවා මේ බයිසිකල්කරුවන් කෑම එකතුකර ගැනීමට පුරුදුවී සිටියහ. මෙය ක්රමවත් සේවා සැපයීම් ජාලයක් විය. බොහෝ කාලයකට පෙර අපේ තාත්තාටද දෙල්කඳ අප නිවසේ සිට කොළඹ කොටුවට දහවල් කෑම සැපයූවේ ඔය අයුරින්ය. අවට පෙදෙස්වලින් කෑම පිඟන් එකතුකර ගන්නා මොවුන් ඩුප්ලිකේෂන් පාරේ මේ ගහ යටට එකතුවේ. මෙවැනිම ස්ථානයක් කොළඹ එම්පයර් සිනමා ශාලාව අසලද තිබූ බව මතකය. කෑම පිඟානේ ඇති ලේබලය අනුව, කාර්යාල පිහිටා ඇති ඒ ඒ මාර්ගයන්ට අනුව නැවත මේවා බෙදාගන්න මොවුන් දහවල් කෑම පැයට පෙර ඒ ඒ කන්තෝරුවලට මේවා නිවැරදිව භාර දේ. අතපසුවීම් හෝ කෑම මාරුවීම් ඉතාම අවමවූ මේ ක්රමය ඉතා විශ්වාසනීයවූ ක්රමයක් විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ඒ මිනිසුන්ගේ කඩිසර ක්රියාකලාපය දෙසද ඔහේ බලාගෙන සිටිනා අපි, බුලර්ස් රෝඩ් එක හරහා බම්බලපිටියට පැමිණීම එක් චර්යාවකි. බම්බලපිටිය හන්දිය නම් අපූරු තැනකි. කොළඹ නගරයේ ඕනෑම දිශාවකට ගමන් ගන්නා බස් ,හන්දියේ නැවතුම් කිහිපයක නවත්වනු ලැබේ. බොරැල්ල, කිරිබත්ගොඩ, කඩවත දෙසට ගමන් ගන්නා බස් නැවැත්වූයේ බුලර්ස් පාරේ මුල් හරියට වෙන්නටය. තහඩු බස් හෝල්ට් දෙකත්, ඒ කාලයේ සිටම තිබූ පත්තර කඩයත් එදා අයට මතක ඇතැයි සිතමි. මුස්ලිම් පල්ලියක්ද එතනම තිබූ බවත් මතකය. ඔය බස් නැවතුම පිටුපස තිබූ කුඩා නිවාස දෙක තුනකින් එකක පදිංචිව සිටියේ අප පාසැලේ මිතුරු නලීන් ෆොන්සේකාගේ පවුලේ අයය. නලීන්ගේ නිවස අසලටවී කයිය ගැසීමද පුරුද්දක් විය. පසු කාලයකදී නලීන් ෆොන්සේකා, චන්ද්රිකා කුමාරතුංග යුගයේ ඉතාමත් ආන්දෝලනයට ලක්වූ ප්රබල කැසිනෝ ව්යාපාරිකයෙක් විය. පසුව මොහු රටින් පිටව ගිය බවද අසන්නට ලැබුණි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ගාලු පාරින් බුලර්ස් පාරට හැරෙන විට එක් කොනක තිබුණේ කිරි මංඩලයයි. පාරෙන් අනිත් පැත්තටවූ කොනේ තිබුණේ ඒ කාලයේ කවුරුත් දන්නා ELASTO බෝඩ් එකයි. මේ ඉලාස්ටෝ පුවරුව දිලිසෙන සහ සුළඟට ලෙලදෙන කුඩා ඇලුමිනියම් තහඩුවලින් නිර්මාණය කර තිබුණි. මිල්ක්බෝඩ් එක අපගේ තවත් නැවතුම් පොළක් විය. එකල මෙම මිල්ක්බෝඩ් සංකල්පය බොහෝ නගරවල ව්යාප්තව පැවතියේය. කල්කිරි සහ එදිනම පාවිච්චියට කිරි වර්ග මේවායේ විකිණීමට තිබුණි. කඩදාසි ඇසුරුම්වල බහාලු අයිස්ක්රීම්, කජු, රටකජු, පැකට්, කැන්ඩොස් චොකලට්ද පොඩි වීදුරු කබඩ්වල පෙනෙන්නට තිබුණි. තැඹිලි කරත්තයක්ද ඒ අසල විය. වසන්ති චතුරාණි නම් ඒ ප්රවීණ රංග ශිල්පිනිය පසු කාලයක විවාහවූයේ ඒ අසලම නිවසේ ධනවත් තරුණයෙක් සමගිනි. වීදුරු බෝතල්වල අසුරා, ඇලුමිනියම් වැනි අතින් ගලවා දැමිය හැකි ආවරණයකින් එදිනෙදා කිරි වෙළඳපොළට නිකුත් විය. වැනිලා, චොක්ලට් සහ ප්ලේන් වශයෙන් මේවා නිපදවූයේ ජාතික කිරි මංඩලය විසින්ය. පාසැල් ළමුන් අතර ඉතා ජනප්රිය බීමක් විය. කල්කිරි යනු ගෙදර ගෙන ගොස් උණු කිරීමෙන් පසු බීමට ගන්නා කිරි වර්ගයකි.(එසේ නොකර බීමේ ආදිනව අපේ මාතලන් දනී). අප පාසල තුළම මිල්ක්බෝඩ් එකක් විය. අප කුඩා කාලයේ පංතියට කිරි බෙදීම කළේ අපේ හේමන්ත හේරත්ය. ඒ නිසාම ඔහු කිරි හේරත් විය. පසුව කිරා විය. වෛද්යවරයෙක්වන මොහු දැන් සෞඛ්ය අමාත්යාංශයේ අධ්යක්ෂකවරයෙක් ලෙස අගනා සේවයක් නිහඬව කරමින් සිටී.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
බම්බලපිටිය නගරය සහ අවට පරිසරය සහ අත්දැකීම් මෙසේ ලියා නිම කල නොහැකිය. බම්බලපිටිය හන්දියේ අනිකුත් ස්ථාන ගැන පසුවට ලියන්නෙමි. ලයන් හවුස්, මේ ෆෙයාර් හෝටල් දෙක ඉදිරිපසින්වූ පෙට්රල් ෂෙඩ් එක තවමත් තිබේදැයි මම නොදන්නෙමි. එකල අප ලයන්හවුස් තේ කඩය අසල නිතර ගැවසෙන්නෙමු. තරුණයෙක් ලෙස මම පසුකාලයක බම්බලපිටියේ පදිංචිව සිටියෙමි. හැන්දෑවට ඔතැනට බොහෝ රසවතුන් එක්වේ. එතැනදී හමුවූ එක් බර්ගර් ජාතික වයසක මහතකු පැවසූයේ, BILL FORBES නම් 1960-1970 දශකයේ ලෝකයේ ඉතාම ප්රසිද්දවූ බටහිර ගායකයා , ශ්රීලාංකිකයෙක් බවත්, ඔහු මුලින්ම සේවය කළේ බම්බලපිටියේ පෙට්රල් ෂෙඩ් එකේ අත් උදව්කරුවෙකු ලෙස බවත්ය. මම බොහෝ කාලයක් යනතුරු මෙය විශ්වාස නොකළෙමි. නමුත් එය ඇත්තක්ය. වයස 17දී 1955 වසරේ එංගලන්තයට පැමිණ ඇති BILL FORBES ගේ සමකාලීනයන් අතර CLIFF RICHARDS ද සිටිනා බව අසා ඇත්තෙමි. ශාන්ත පීටර්ස් විදුහලේ ආදී සිසුවෙක්වු මොහු ගැන තොරතුරු සෙවීමට කාලය හරස්වේ. ඒ යුගයේ ගීත ඇසීමට ප්රිය උදවිය මේ ගැන යමක් දන්නවා විය හැක. ඒ කෙසේ වෙතත් බම්බලපිටිය එසේ මෙසේ තැනක් නොවේ. ඒ ගැන ලියන්නට තව බොහෝමයක් දේ ඇත.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ප.ළි…. මගේ හිතවත්ම පාසැල් මිතුරෙක්වූ ශ්රීනාත් ප්රේමරත්නගේ ආදරණීය බිරිඳ පිළිකා රෝගයට ගොඳුරුව අප හැර ගොස් ඇති බව දැනගන්නට ලැබුණි. මගේ පාසැල් මිතුරන් මෙය කියවනවානම්, මේ ඔවුන්ගේ දැන ගැනීම සඳහාය. අප ඇයට නිවන් සුව පතමු!!!</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-37730687802383158592014-04-30T10:38:00.000-07:002014-06-16T10:38:52.875-07:00අවුල් වන්නට පෙර (38)…..පොරෝලිස් මාමා<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /></h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /><span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පහත්ගම සිට පාසැල් යන කාලයේ අප බැහැදැකීමට ගල්කිස්සේ පදිංචිව සිටි අපගේ ඥාතීන් පිරිසක් පැමිණියෝය. සැපදුක් විමසීමෙන් පසු ඔවුන් කියා තිබුණේ මට ගල්කිස්සේ ඔවුන්ගේ නිවසේ නැවතී සිට පාසැල් යා හැකි බවය. දින කිහිපයකට පසු අම්මා සමගින් මම ගල්කිස්සේ නවතින්නට ගියෙමි. මෙය මගේ ජීවිතයේ එක් කඩ ඉමක් සලකුණුවූ ස්ථානයක්වූ අතරම පාසල් කාලය පුරාවට මගේ දසවෙනි සහ අවසාන නවාතැන් පොළද විය. අප පවුලේම කෙනෙක් ලෙස කුඩාකල සිට හැදී වැඩී තිබු ටේච්චී නම් වියපත් ගැහැනියවද මේ කාලයේ රැකබලා ගත්තේ මේ නිවසේ අප ඥාතීන්ය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ගල්කිස්ස ශාන්ත තෝමස් විදුහලේ ක්රීඩාපිටිය ඉදිරිපිටම ගාලු පාරට මුහුණලා පිහිටි මේ නිවස හිමි අප ඥාතීන් යමක් කමක් තිබූ ධනවත් පවුලක් විය. මේ පවුලේ ගෘහ මූලිකයාවූ පොරෝලිස් මාමා එවකටත් වයස 60-70ක් පමණවූ උස මහත දඩබ්බර පුද්ගලයෙක් විය. නමුත් මෑතක සිට අංශභාග රෝගයට ගොදුරුවී එක් අතක් සහ එක් පාදයක් අප්රාණිකව තිබුණත්, අනිත් අතින් නිවස ඉදිරිපිට කෙටි තාප්පය අල්ලාගෙන උස් පහත් වෙමින් ව්යායාම කරයි. යම් තාක් දුරට හෝ අඬු පඬු ගසා සිටින්නේ ඔය ව්යායාමවලින් බව කියමින්, කොහෙද ඩෝ උඹලා හරි කම්මැලියෝ යැයි අපිටත් බැණ වදී. අඩෝ, පඩෝ වචන පොරෙලිස් මාමාගේ ශබ්දකෝෂයේ ඉදිරියෙන්ම තිබූ වචනය. මොහුගේ වැඩිමහල් සොහොයුරා පාමංකඩ ජේමිස් සිල්වා නම්වූ ඒ කාලයේ ප්රසිද්ධ චණ්ඩියෙකි. පොරෝලිස් මාමා ඒ යුගයේ කොළඹ කොටුවේ සිටි ප්රසිද්ධ මැණික් බිස්නස් කාරයෙකි. ඒ කාලයේ නම් ඇන්දේ පලයකාට් කොටු සරමත් කලු කෝට් එකත් කළු පැහැති මහත රෙදි වැනි පටියක්ය. මේ කියන කාලයේ නම් සාලයේ හාන්සි පුටුවටවී කාලය ගෙවා දමයි. ඇස් පෙණීමද ඉතා දුර්වල වුවත් ,තනියම අතපත ගාගෙන ඇවිදින්නට හුරුය. මිදුලට බහිනවා නම් පමණක් කවුරුන් හෝ ළඟින් සිටිය යුතුය. වැඩිය අතපත ගානවාට කැමති නැත. මට පුළුවන් ඩෝ..පැත්තකට වෙයන් යැයි අහගන්නට හැකිය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
වැඩිමහල් පුතුන් දෙදෙනෙක් සහ දූවරු දෙදෙනෙක් සිටී පොරෝලිස් මාමාගේ බිරිඳ මියගියේ බොහෝ කාලයකට පෙරය. එකල ඔවුන් පදිංචිව සිටියේ දළුගම ටයර් සංස්ථාව අසල බව මම දනිමි. වයසට ගියත් ඒ කාලේ කොටුවේ කෙරූ චණ්ඩිකම් අදටත් හුරුය. ඕනෑම ජගතෙකුට කියන්නට තියෙනදේ මුහුණටම කියා දමයි. කටහඬද ගොරෝසුය. මොහු හමුවී කතාබහේ යෙදීමට නොයෙකුත් මාදිලියේ උදවිය පැමිණේ. ඒ බොහෝමයක් කොටුවේ, පිටකොටුවේ ඒ වනවිටත් එක් එක් ව්යාපාරයන්හී යෙදුණු අයය. සමහරුන් නම් ලෝක අංකූරයින් බව කතාබහෙන් වැටහේ. ගෙට ගොඩවෙන මිනිසුන් ..ආ මුදලාලි කොහොමද යැයි කියු සැනින්ම, දෑස් නොපෙනෙනා පොරෝලිස් මාමා, මේ බොහෝ දෙනෙක්ව කට හඬින්ම හඳුනාගනී. මොකක් හෝ කට කැඩිච්ච් වචාල කතාවකින්ම පිළිතුරුදී වාඩිවෙයන් යැයි කියයි. “අඩෝ.. මේ කොලු පියදාස නේද? උඹ අදත් දඩයක් දාන්නද ආවෙ” හෝ “මන්සූර් නානා නේද…දැන් උඹ ඇසිලින්ගේ රෙද්ද අස්සේ රිංගන් නැද්ද..කොහෙද උඹලා කිව්වට හැදෙන්නෙ නැහැනේ” වැනි කතා කාටත් හුරුය. ඒ පොරෝලිස් මාමාගේ හැටිය. ඔහුගේ පරණ ගෝලයින්, මිත්රයින්, ඇමතීමට ජංගි උස්මාන්, අබිං ජෝන් , මවුත් ඕගන් යැයි අන්වර්ථ නාම රාශියක් විය. ඔවුන් ගිය පසු එසේ කියන්නේ ඇයිදැයි කියා හිනාවෙමින් කෙටි පැහැදිලි කිරීමක්ද කරයි. විශ්වාස කල නොහැකි ගණයේ කෙනෙක් පැමිණියහොත් ගෙදර කාගේ හෝ නමක් කියා අඬ ගසා “ඇහ ගහගෙන හිටපන්…මූ ලෝක වෙදා…මොකක් හරි සරම අස්සේ ගහගෙන යයි” කියන්නේ ඒ මිනිහාටත් ඇසෙන්නය. නමුත් ඒ මිනිසුන්ද මෙයාගේ හැටි දන්නා නිසා සිනහවෙමින් දොඩමළුවේ. පොරෝලිස් මාමා නොම්බර එකේ ජොලි පොරකි. හැම තත්පරයක්ම විනෝදජනකය. රස්තියාදු භාෂාවෙන්ම කථාකරයි. අඩෝ කියනා වචනය නිතරම පාවිච්චි කළේය. ඉංග්රීසි භාෂාවද හොඳින් දන්නා මොහු ඒ කාලයේ හාබර් එකට ගොඩ බසිනා නැව්වල සුද්දන්ට මැණික් විකුණූ බවද කියයි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
එවකටත් දිනකට සිගරට් 10-15 වඩා බීමට පුරුදුවී සිටි මොහුගේ බ්රෑන්ඩ් එක නෙවිකට් විය. එක අතක් අප්රාණික නිසා ගිනිපෙට්ටියට වඩා ලයිටරය පාවිච්චි කිරීමට හුරුවී සිටියේය. නෙවිකට් නැති දවසට බ්රිස්ටල් වැනි ෆිල්ටර් සහිත සිගරට් එකක් ලැබී පත්තුකර ගතහොත්, අවසානයේ ෆිල්ටරයද පිච්චී කටත් පුච්චාගන්නේ නෙවිකට් එකේ පුරුද්දට අන්තිම අග්ගිස්සටම සිගරට් එක උරණා බැවින්ය. එවෙලෙට කුණුහරුප වැළකි. සිගරට් ගෙනාපු එකාත්, ළඟ වාඩිවී හිටිය එකාත් දෙදෙනාම වැරදිය. ළඟ හිටිය එකාට බණින්නේ “අඩෝ තොට කියන්න බැරිද **තෝ” කියාය. ඒ සැනින්ම ” මොනවා කරන්නද ඩෝ..මම දැන් පොට්ටයා වෙලානේ ” කියා මහා හයියෙන් හිනාවේ. පැකට් එකෙන් සිගරට් එකක් අරන් දෙන්න යැයි කීවිට එකක් අරන් දී එකක් මම ඉස්සු හැම අවස්ථාවකම ඔහුට හසුවී ඇත. ඇඟිලි තුඩින් පැකට් එක අතගා “උඹ එකකට කෙළියා නේ..අඩෝ මම කොටුවේ බිස්නස් කරපු එකෙක් හරිද…හා හා බීල මැරියන් “කියා කට වහ ගනී. ඇස් නොපෙනී ගියේ වයසට නොව, ඒ කාලයේ ඇති පදම් ගංජා බිවු නිසා යැයි කියා තොපි නම් කටේ තියන්න එපා යැයි අවවාදයක්ද දෙයි. නමුත් ඔය කොටුවේ සිට පැමිණෙන ගෝල බාලයින් එක්ක ඉඳහිට ගංජා උගුරක් දෙකක් ඇද බලා ගත්ත අතේ බලා ඉන්න එකත් අතහැරියේ නැත. මොහු නම් වචනයේ පරිසමාප්ත අර්ථයෙන්ම හෙණ දඩබ්බරයෙකි. වරක් මොහුගෙන් ගත් මුදලක් ආපසු නොදී විටින් විට කට්ටි පැනපු එකෙක් ගෙදර පැමිණි විටෙක , අතින් අල්ලා ළඟට කිට්ටුකරගෙන ඔළුවෙන් ඇන්නේ අර මිනිහාට බිම වැටෙන්නමය. අංශභාගය වැළඳී සිටියත් මොහු ශක්තිමත් මිනිසෙක් විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ගල්කිස්සේ මේ නිවස ඉතා සුන්දර ස්ථානයක් වූයේ එහි පැමිණෙන මිනිසුන් හා පොරෝලිස් මාමාගේ සංවාද නිසාමය. අක්කලාගේ යෙහෙලියන්ද අයියලාගේ මිතුරන්ද නිතර ගැවසේ. නිතරම විනෝදජනක සිදුවීම්ය. එවකට ඉතා ප්රසිද්ධ සංගීත කංඩායමක්වූ මවුන්ට් චයිම්ස් කංඩායමේ ඩයස් සොහොයුරන්ද නිතර ගැවසේ. මටම හරියන තැනක්ය. එම කංඩායමේ සිටි ලාල් නම් ගායකයෙක් අපූරු ගීත කිහිපයක් පටිගත කළේය. ඉන් එකක මුල් පදවැල් මට තවමත් මතකය. ” බොසා ගියා ෆයිල් වහමු- ඩාලින් අපි අයිස් ගහමු…එන්න මගේ ස්ටෙනෝ කුමාරි” නම් ගීතය සොයා ගැනීමට අපහසුය. එකල ස්ටෙනෝග්රැෆර්ස්ලා වැඩිපුර හිටියේ කෙල්ලන්ය. සෙන් තෝමස් ග්රවුන්ඩ් එක හැන්දෑවරුවේ අපේ වැනිය. එකල තාප්ප වලින් කොටුකර තිබුණේද නැත. සිංහල,දෙමළ,මැලේ, බර්ගර් ඔය කවුරුත් තරුණයෝ හැන්දෑවට සෙට් වෙන්නේ මේ නිවස ඉදිරිපිට තාප්පය උඩටය. රෑ බෝ වෙනකම් මේ කරච්චලය ඇදී යන්නේ නම් ,බිත්ති අල්ලාගෙන එළියට එන්නේ පොරෝලිස් මාමාය. “අඩෝ..ඔය බයිලා නවත්තලා ගෙවල්ව්ලට පලයල්ලා” යැයි කිවු සැණින් සියල්ල අහවරවේ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පොරෝලිස් මාමා ගැන නම් ලියන්නට ගියොත් ලියා අවසන් කල නොහැකි කතා රාශියකි.ඒ කාලයේ කොළඹ කොටුවේ සිදුවූ චණ්ඩිකම්,එක් එක් මගෝඩි වැඩ, ගුටි බැට හුවමාරු, පොලිස් කතා, නැව්වල සුද්දන්ගේ කතා ආදී බොහෝය. මට වඩා මේ කතා රසකර කියන්නට දන්නේත් මතකයේ ඇත්තේත් අපේ ලොකු නංගීටය. ඇයද බොහෝ කාලයක් මෙහේ නැවතී සිටියාය. ඒවා අහන් ඉන්නට ප්රියවන්නේ පොරෝලිස් මාමා කතා කෙරූ භාෂා ශෛලිය නිසා විය යුතුය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ඒ කෙසේ වෙතත් මම දැන් ගල්කිස්සේ සිට පාසැල් බසයෙන් යන්නෙමි එන්නෙමි. ඒ ගෙදර සියළුමදෙනා මට හිතවත්ය. අපේ ටේච්චිත් එම නිවසේම සිටි බැවින් ඇයද මා ගැන උවමනාවෙන් සලකා බලයි. ටේච්චී කුඩා කාලයේ සිටම යම්තාක් දුරට මානසික මට්ටමින් අඩු ගැහැනියක් වුවත්, පියකරු සිනහවකින් හෙබි රූමත් වියපත් තැනැත්තියකි. පොරෝලිස් මාමාගේ පොඩි පොඩි අත් උදව් කරන්නේත් ඇයයි. මොවුන් දෙදෙනා ඉතා කුළුපගය. අප නිවසේ සිටිනා කාලයට වඩා ටේච්චී දැන් වෙනස්ය. ඇයගේ සුදු කොණ්ඩය කොටට කපා ඇත. නොයෙකුත් මෝස්තරයේ දිග ගවුම්ද අඳී. ඇයව අමතන්නේ ටේච්චී කියා නොව ටේලා කියාය. ඒ ඇයගේ ටේලින් නෝනා නම් මුල් නම කෙටි කිරීමකි. පොරෝලිස් මාමා කාටත් හොරෙන් ටේච්චීට බ්රැන්ඩි වීදුරුවක් දෙනබවත් මම දනිමි. පොරෝලිස් මමාගේ හාන්සි පුටුවේ එහා පැත්තේ බ්රැන්ඩි බෝතලයක් විය. කෑමට පෙර ෂොට් එකක් ගැනීම මොහුගේ පුරුද්ද විය. ටේච්චීට බ්රැන්ඩි ෂොට් එක වැඩිවුනදාට බොරු සිංදු කියමින් ඩානස් කරන්නීය. අපි අත්පුඩි ගසන්නෙමු. මොහු බෙහෙත් බීමටද අකැමතිය. මළ බද්ධය වැනි වැසිකිළි යාමේ අපහසු තත්වයක් ඇතැයි කියූවිට ,කඩෙන් යම්කිසි බෙහෙතක් ගෙනත් දෙන්න දැයි මම වරක් විමසුවෙමි. වැසිකිළි ගියවිට පොල්තෙල් ටිකක් කෝප්පෙකට දාගෙන විත් ඔහුගේ දබරඟිල්ලේ ගාන්න යැයිද..එවිට ඔය බඩු ලූස් වෙනවා යැයි හිනාවෙවී කුප්ප කතාද කියයි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
අපේ අම්මා මාසයකට වතාවක් පමණ ගල්කිස්සේ පැමිණියාය. ඒ මා බැලීමටත් ,පොරෝලිස් මාමාගෙන් උදව්වක් ලැබෙන බවත් දන්නා නිසා බව මම දනිමි. අපේ අනිකුත් ඥාතීන් මෙන්ම මේ ගෙදර සියලු දෙනාත් අපේ අම්මා හෙවත් “දයා පුංචීට” පණ මෙන් ආදරේය. මෙහි සිටි අක්කලා දෙදෙනා කේක් සෑදීම, විශේෂ ආහාර සෑදීම, ඇඳුම්, පැළඳුම් මැසීම, මැක්රම්, එම්බ්රොයිඩර්, කොණ්ඩා කැපීම, බියුටි කල්චර් වැනි මේ සියල්ලක්ම මැනවින් ඉගෙනගත් අයය. අපේ ලොකු නංගීත් පසු කාලයක මෙහි නැවතුණේ ඔය නිසාමය. අම්මා පැමිණි දිනයට නොයෙකුත් කෑම සාදා, පොඩි පොඩි ඇඳුම් මසා දී මලු පුරවාදීම මොවුන්ගෙ විනෝදාංශය මෙන් විය. පොරෝලිස් මාමා හොඳ වචනයෙන්ද නරක වචනයෙන්ද මිශ්රවූ ඔහුට ආවේණික භාෂාවෙන්, අපේ තාත්තා විනාශකළ දේපොළ සහ මුදල් ගැන ලුණු ඇඹුල් ඇතිව දේශන පවත්වයි. ඕවා දැන් වැඩක් නැතැයි අර අක්කලා කියු පසු, අම්මාට ළඟට එන්නට කියා ඉනේ ගසා ගෙන සිටිනා මුදල් පසුම්බිය දෙයි. “අඩෝ දයා…උඹ දැනගනින්..මගේ ඇස් දෙක හොඳට පේනවා..මම බොරුව දාන්නේ. ඕකෙන් දෙසීයක් තුන්සීයක් ගනින්. වැඩිය ගත්තොත් උඹේ අත කඩනවා” යැයි කියා මහ හයියෙන් සිනහවෙයි. අම්මා රුපියල් දෙසීයක් ගෙන ගාන කියයි. පොරෝලිස් මාමා ඇඟිලි තුඩින් අතගා තව සීයක් අම්මා අත තබයි. ඒ කාලයේ රුපියල් තුන් සීයද ලොකු මුදලකි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මම ලියන්නට සිතාසිටියේ ඔය කාලයෙදීම මා කරක් ගැසු ඒ කාලයේ බම්බලපිටිය හා වැල්ලවත්ත ගැනය. නමුත් ලියවුනේ පොරෝලිස් මාමා පිලිබඳවය. සෙස්ස පසුවට බලමු!!</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-49707145782641320942014-04-16T10:35:00.000-07:002014-06-16T10:36:23.874-07:00අවුල් වන්නට පෙර ..(36)….කොස්ගස්හන්දිය ….<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /></h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /><span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ කාල වකවානුව අතර මම නැවත වෙනස්වීම් දෙකකට මුහුණ දුන්නෙමි. ඉන් පළමුවැන්න මගේ නවාතැන් පොළයි. මේ මගේ අටවැනි නවාතැනයි. දෙවැන්න, ජීව විද්යා අංශයෙන් උසස් පෙළ හැදෑරීමට සිදුවූනිසා අලුතෙන් ලැබූ පන්ති මාරුවයි. නුගේගොඩ ශාන්ත ජෝන් විදුහලේදී පස්වැනි පන්තිය තෙක් මා ඉගෙනුම ලැබුවේ එකම සිසුන් පිරිසක් සමගය. රාජකීය විදුහලේත් හයවසරේ සිට ජාපොසපෙ දක්වා ඉගෙනුම ලැබුවේ එකම කංඩායමක් සමගිනි. දැන් තවත් අළුත් පිරිසක් සමග අළුත් අත්දැකීම්වලට මුහුණ දෙන්නට සිදුවන කාලය පැමිණ තිබේ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මුලින් කතා කරගත් පරිදිම මම සෝමපාල අයියා හමුවීමට තර්ස්ටන් පාරේ රහීමා හෝටලය අසලට පැමිණියෙමි. පාසල් පොත්පත්ද, ඇඳුම් කිහිපයක්ද බෑගයකට දමා ගත් මා ගෙදර අයටත් සමුදී, නවතින්නට යන්නේ කුමන ආකාරයේ තැනකටද යන දෙගිඩියාවෙන් යුතුව ඔහුව හමුවුණි. අළුත් නවාතැන් පොළ ,කොළඹ කොස්ගස් හන්දියේ ජනාකීර්ණ ප්රදේශයක පේළි ගෙවල් සමූහයක දෙවෙනි හෝ තුන්වෙනි නිවසයි. මෙය පිහිටියේ නයින්හාට්ස් නමින් එවකට පවත්වාගෙන ගිය ඡායාරූපාගාරය ඉදිරියෙන් පිහිටි පාරේය. මට මතක හැටියට මේ අව්වල් සාවියා නම්වූ කලබලකාරී අතුරු මාවතය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ජීවිතයේ පළමු වතාවට මෙවැනි පරිසරයක නැවතී සිටීමට පැමිණීම අළුත් අත්දැකීමක් නිසාම බොහෝ දිනක් යනතුරු කුතුහලයෙන් හා තිගැස්සීමෙන් සිටියා නේදැයි මට දැනුත් සිහිවේ. අව්වල් සාවියා පාරෙන් වමට හැරුණු විට තිබු කුඩා ඉඩම් තීරුවක මේ නිවාස දහය පහළොව එකිනෙකට යාබදව පිහිටා තිබුණි. මේවා මුඩුක්කු නිවාස යැයි වර්ගීකරණය කිරීමට නොහැක්කේ, මා නැවතී සිටි නිවස ඉතා කුඩා කාමර දෙකකින් හා පොඩි ඉස්තෝප්පුවකින්ද සමන්විතවූ නිසාය. එහි පදිංචිව සිටි ගැබ්බර තරුණ කාන්තාවට මා හඳුන්වා දුන් සෝමපාල අයියා, කෑම බීම ඒ අක්කා ලබාදෙන බව පවසා යන්නට පිටත්විය. ඉස්සරහින් තිබු කුඩා කාමරයේ කලාල පැදුරක්, කොට්ටයක් සහ කුඩා මේසයක්ද, කබල් පුටුවක්ද විය. වෙන දෙයක් වුණාවේ යන සිතුවිල්ලෙන් සිටි මා, ලැබුණු රාත්රී බත්පතද කෑමෙන් පසු, පිඟාන සෝදා තැබීමට බැලූවිට දැන ගන්නට ලැබුණේ, ජල සහ වැසිකිළි පහසුකම් ඒ සියලුම නිවාස සඳහා එක් පොදු ස්ථානයක පිහිටා ඇති බවය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පසුදා පාසල් යාමට ඇති බැවින් නින්දට වැටුණු මා අවදිව තිබුණේ පාන්දර හතර හමාරට පහට පමණ වන්නට ඇතිය. ඒ වන විටත් නගරය උණුසුම්ය. ගෙවල් පේළියත් අවධියෙන්ය. එතරම් උදෑසන අවදිවන්නේ වැසිකිළි ,කැසිකිළි පහසුකම් සපුරාගතව ඇත්තේ පෝලිම් ක්රමයට බැවින්ය. එම නිවෙස්වල පදිංචිකරුවන් වූයේ අවට කර්මාන්තශාලාවන්හී සේවය කල කම්කරුවන් සහ පදික වේදිකාවේ බඩු කරගැසීම හෝ සුළු සුළු වෙළඳාමේ යෙදුණු උදවියයි. උදෑසන හය වෙනවිට පළාතම එකම ගාලගෝට්ටියකි. පාසල් යන වයසේ ළමුන් සිටියත් රාජකීය විදුහලට යන එකෙක් නම් නොපෙනුණි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මා පාසැල් යන්නට සුදානම්වෙන විට ඇය නින්දේය. තේ කෝප්පයක් සාදාගැනීමට ඔතන කලබලයක් නොකර වහාම දොරද වසා තබා පිටත්ව ගියෙමි. ගෙදරින් රැගෙන ආ මුදලින් ඒ අසලම තිබු “පලතුරු බීම, ෆලූඩා සහ ස්පැසල් ටී” නම් කඩයකින් ස්පැසල් ටී එකක් බිව්වෙමි. මෙය නම් ස්පැසල්ම ටී එකක් විය. එහි තිබුණේ අමුතුම රසයකි. එකල එම කඩය මේ තේ එක නිසාම ප්රසිද්ධ තැනකි. ලොකු වීදුරුවකට වැනිලා හෝ යම් රසකාරකයක් එකතුකර සෑදු උණු කිරි වීදුරුවකි. ඇස්වාට්ටුවෙන් බැස පාසලට පයින් ඇවිදගෙන ගියෙමි. පසුව එය පුරුද්දක් විය. උදෑසනම අවධිවෙන්නට සිදුවෙන නිසා රස්තියාදුවීමට කාලය බොහෝය. පසුදාම අත තිබු මුදලින් බස් සීසන් එක මිලදීගත් මම කෙමෙන් කෙමෙන් මෙම කාල සටහනට හුරුවූවෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පාසැල් ඇරී මට කැමති වේලාවකට ගෙදර ඒමට හැකිය. ඒ පිළිබඳ ඇය විමසන්නේ නැත. ඇය ගතකළේ මහා ගුප්ත ජීවිතයක් නේදැයි මට දැන් සිතේ. මමද බඩගිනිවූ පසු නවාතැනට ඒමට හුරුවුණෙමි. දහවල් බත් පිඟාන මේසය මත විය. ඇඳුම් සෝදා ගැනීමත් , නා ගැනීමත් සිතුවාටත් වඩා අපහසු කාරියක් විය. කොයි වේලාවේ බැලුවත් එතන පෝලිම්ය. මෙහිදී මට සහයට පැමිණියේ මගේ පාසල් මිතුරෙකුවූ විමල් රත්නසිරිය. ඔවුන් පදිංචිව සිටියේ සේදවත්ත කළුපාලම අසල නිවසකය. සති අන්තයේ විමල්ගේ ගෙදර යන මම, ඔවුන්ගේ අම්මා විසින් සාදා දෙන රස බොජුන්ද සප්පායම්වී, කැලණි ගඟට ගොස් නාගෙන රෙදි සෝදාගන්නටත් පුරුදුවී සිටියෙමි. රෙදි වේලාගෙන නැවත පැමිණෙන්නේ ඉරිදා දිනයේදීය. අප පාසල් හැර ගිය පසුවත් මේ මිතුදම පැවතුණි. පසුව ඇමරිකාවේ සිට පැමිණි විමල් සංචාරක ක්ෂේත්රයට අදාළ සාර්ථක ව්යාපාරයක් පවත්වා ගෙන ගියේය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
කොස්ගස් හන්දියේ සිටී කාලයේ නොවූවත් මම පාසැල් මිතුරන් රාශියකගේ නිවෙස් හී සැරිසරා ඇත. මා සමග ඉගෙනගත් අප කංඩායමේ සමහරක් මිතුරන්ගේ නිවෙස්වල රාත්රියද ගතකර තිබේ. මට ඒ සඳහා බොහෝ නිදහස හා ඉඩකඩ තිබුණි. ඔය වයසේදී එතරම් නිදහසක් ලැබෙන්නේ නැත. මට එය ලැබුණු හේතුව ඔබ දනී. හේමමාල් ජයවර්ධන, චම්පාල් කොස්තා, පී.යු.රාමනායක, ප්රසන්න ගුලසේකරම්, ජී.ඩබ්.ඇඩම්ස්, ආර්.ඩබ්. උඩවත්ත, හර්ෂ සූරියාරච්චිගේ නිවෙස් මින් සමහරක්ය. මොවුන්ගේ දෙමාපියන්ද මට බොහෝ කාරුණික වූහ. මේ සියල්ලෝම අද වනවිට වගකිව යුතු තනතුරු දරමින් ලංකාවේත් පිටරටත් රැකියාවන්හී යෙදේ. ආර්.ඩබ්.උඩවත්ත මෑතකදී හමුදාවේ මේජර් ජෙනරාල් ධූරයකට උසස් කළබව පුවත්පත් වලින් දුටුවෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
දැන් ලියන්නට ඇත්තේ පාසලේදී සිදුවු වෙනස්වීම්ය. මා තේරී පත්වූයේ ජීව විද්යා අංශයෙන් උසස් පෙළ හැදෑරීමට බව කලින් ලියා ඇත්තෙමි. දිවයිනේ සතර දිසාවෙන් පැමිණි අප හතළිස් දෙනාගේ කංඩායම, වසර හතරක කාලයක් ඉතාම සහෝදරත්වයෙන් අධ්යාපනයේ යෙදුණෝ වෙමු. උසස් පෙළ හැදෑරීමට යෑමේදි අප කංඩායම, ජීව විද්යා,හෝ ගණිත විෂයධාරාවන් හැදෑරීමට පන්ති නවයකට හෝ දහයකට බෙදී වෙන්වී ගියෝය. වාණිජ විෂයන් හැදෑරීමටත් තව දෙතුන් දෙනෙක් හෝ වෙන් විය. අප පංතියේ සියල්ලෝම උසස් පෙළ හැදෑරීමට වරම් ලැබීය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ජීව විද්යා පන්ති 4ක් සහ ගණිත පන්ති 4ක් විය. මේ විෂයධාරා දෙක මිශ්රව ඉගෙනීමට එක් පංතියක් විය. මම ඇතුළුවූයේ එතරම් දක්ෂයින් සිටි පංතියකට නොවේ. අප පංතිය හැඳින්වූයේ “වල” නමින්ය. වල පන්තියේත් තාර මුඩුක්කුව නමින් සෙට් එකක් විය. මමද එහි ප්රධාන සාමාජිකයෙක් විය. මේ කංඩායමේ සිටි බොහෝ දෙනෙක් අපූරු මිතුරන් විය. මොවුන් සියල්ලක්ම කොළඹ අවට නාගරික වැසියන්ගේ දරුවන් වූහ. ශ්රීනාත් ප්රේමරත්න (පුංචි බොරැල්ල )අජිත් කුමාර (මරදාන )ලලිත් චන්ද්රරත්න (කොල්ලුපිටිය )කපිල පීරිස්, අරෝස ජයසිංහ (ගල්කිස්ස ) ධම්මික අගලවත්ත (ජාවත්ත )අප කංඩායමේ ප්රබලයන් විය. අප තරම්ම දඩබ්බර වැඩ නොකළත් තවත් සුවිශේෂ චරිත කිහිපයක් අප පන්තියේ විය. කාලිංග ඉන්දතිස්ස, ඉන්දීර උක්වත්ත, නිලූ ෆිලිප්ස්, ජෙරමි බෝලින්ග්, අජිත් දේවසුරේන්ද්ර, ඩී.එස්.ගුණරත්න, ජගත් අබේසිරිගුණවර්ධන ඉන් සමහරක් අයවේ. මින් බොහෝමයක් ක්රිකට්, රගර්, පාපන්දු,ඔරු පැදීම වැනි ක්රීඩාවන්හී ඉහළ දස්කම් දැක්වූවන් විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
අප පංතිය පිහිටා තිබුණේ රාජකීය විදුහලේ ප්රධාන ගොඩනැගිල්ලේ උඩු මහලේ, ක්රීඩා පිට්ටනිය පැත්තට වෙන්නටය. අන් කිසිම පංති කාමරයකට නොතිබූ සුවිශේෂ පහසුකමක් මේ පන්තියේ විය. ඒ බැල්කනියකි. ක්රීඩා පිට්ටනිය පැත්තට තිබු දොර විවෘත කල විට බැලකනියට පිවිසෙන්නට හැකිය. පිටතින් අගුළු දැමීමටද හැකිය. පන්තියේ උගන්වන ගුරුවරයෙකුටවත් නොපෙනෙන එම කොටසේ බිම වාඩිවී, සමහර විෂයන් උගන්වන කාල පරිච්ඡේදයන් නිකරුණේ ගෙවා දැමීමටත් යම් අවස්ථාවන් අපි කිහිප දෙනෙක් ප්රයෝජනයට ගත්තෙමු.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
රාජකීය විදුහලේ ඒ වන විට අති දක්ෂ ගුරු මංඩලයක් වූහ. ඔවුන්ගේ කැපවීම සහ දක්ෂතාවය මතම එවකට වෛද්ය විදුහලටත්, ඉන්ජිනේරු පීඨයන්ටත් බොහෝ රාජකීයයන් ඇතුළුවූහ. අපේ පන්තියේ සිටිවුන් බොහෝ අය ඉගෙනීමට එතරම් උනන්දුවක් නොදැක්විය. භෞතික විද්යාව වෙනුවට කෘෂි විද්යාව තෝරා ගැනීමට ඉඩක් ලබා දුන්නේය. මමත් ඇතුළුව තවත් 7-8දෙනෙක් පමණක් මේ අවස්ථාව තෝරා ගන්නට යෙදුණි. කෘෂි විද්යා ආචාර්යවරිය වූයේ පේරාදෙණියේ විවියේ සිට පැමිණි ඉතාමත්ම තරුණ ගුරුවරියක්වූ පුෂ්පා අබේසිරිගුණවර්ධන මෙනෙවියයි. මම මේ කංඩායමේ හොඳම සිසුවා විය. නමුත් මේ සියල්ලක්ම කෙමෙන් කෙමෙන් ඇත හැර දමන්නට මම පටන් ගතිමි. උද්භිද විද්යා විෂය ඉගන්වූ පී.එච්.නෝනිස් මහතාද අපූරු චරිතයකි. මොවුන් සියල්ලන්ම ගැන ලියන්නට ගියහොත් කාලය හරස්වනු නොඅනුමානය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
කොස්ගස් හන්දියේ නවාතැනේ මා නැවතී සිටියේ මාසයක් හෝ දෙකක් වැනි කාලයක් පමණය. සෝමපාල අයියා එම ගෙදරට පැමිණියේ ඉඳහිට දවසක් දෙකක් පමණි. මේ ඔහුගේ විවාහක බිරිඳ දැයි මට තවමත් සිතාගත නොහැක. මට එය දැනගත්තා යැයි ලැබෙන හොඳක් හෝ නරකක්ද නැත. නමුත් ඇය මගෙන් බෝඩිම් ගාස්තු සහ කෑම ගාස්තු ඉල්ලා සිටියේ මාසයකට එක හමාරකට පසුවය. ගාස්තු කතාවක් මම දැන සිටියේත් නැති නිසා තදබල අපහසුතාවයකට පත්වුණෙමි. මේ පිළිබඳව විමසන්නට සෝමපාල අයියාත් නැත. වරක් දෙවරක් ඇය මගෙන් මුදල් ඉල්ලා සිටි නිසා, ඕන දෙයක් වුණාවේ යැයි සිතා, ඇය නිදි අතරේ මම කාටත් හොරෙන් මගේ අටවැනි නවාතැන් පොළෙන් පලාගියෙමි.</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-85932111675159259022014-04-09T10:31:00.000-07:002014-06-16T10:32:21.301-07:00අවුල් වන්නට පෙර මේ බල්ලා බැඳ දමනු!!!!<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /></h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /><span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ලියන්නට සිටි දේ පසකට දමා බල්ලෙක් ගැන ලියන්නට වුණේ…ඌ සමග ලගිනා බල්ලන්ට නැගිටීන්නට වෙන්නේ මැක්කෝ සමග නිසාමය. මේ වල් බල්ලා ලගින්නේ කොයි බල්ලා සමගද යන්න බල්ලෝ නොවෙන හැම සතෙක්ම දනී. මුන් ගැන ලියන්න බොහෝදේ ඇතිමුත්, මේ බල්ලා අයිති නිකායක් තිබිය යුතුය. ඒ නිකායේ මහ තැන්, මේවා වෙනුවෙන් ගත යුතු තීරණ සහ ක්රමවේද තිබිය යුතුය. එක්කෝ මේ බල්ලාට නිකායක් නැති, තාත්තෙක් නැති අවජාතකයෙක් විය යුතුය. මේ පාහරයාට මස් කටු වැටෙන්නේ කොයි පාත්තරයෙන්ද කියා දන්නා මුත්, උන්ට ගිය රටක අනිත් හැම එකාම බල්ලෝ වී සිටි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
කිසිත් නොලියා අද දුටු දේ ගැන කම්පා වෙමි. නානසාර නම්වූ අවජාතක සුනඛ පුත්රයාට, බුද්ධ පුත්රයෙක් යැයි කීමට සිදුවීමම අප මහා ගෞතම බුදු රජාණනන් වහන්සේට කරනා විශාලතම අසාදරණය යැයි මම සිතමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මෙවැනි බල්ලන්ට කියන්නට ඇත්තේ …තොපි වැනි එවුන් කාලකට වඩා ගැහුවොත් ඩෝප් වෙන වගය. බල්ලන් භාගයක් ගහන්නට පෙර සිතා බැලිය යුතුය. නැත්නම් තොපේ ඩෝප් ඉවසා වදාරා සිටීමට මිනිසුන් අකැමතිය. තොපිට කුණු වෙන්නටම බොන්න දෙන මහ බල්ලෝද මෙය තේරුම් ගත යුතුය. බල්ලෝ ඩෝප් වෙන හැටි පහතින් බලන්න.</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-76895657453525693742014-03-27T10:19:00.000-07:002014-06-16T10:23:13.650-07:00අවුල් වන්නට පෙර (34)….කොහේ යන්නද?<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /></h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මමත්, අම්මාත් පන්සලෙන් පිටත්වී නිවෙස් බලා යාමට තීරණය කෙරුවෙමු. මගේ පළමු නවාතැනින් පිටත්වීමට සිදුවූයේ මගේ කුඩාකමට සිදුවූ නොදැනුවත්කම නිසාම යැයි මම හිතමි. නමුත් අද මේ පිටත්වන්නේ නොදන්නාකම නිසා නොව වගකීම් අමතක කර හුදු ආත්මාර්ථකාමය නිසාම හුරුවූ රස්තියාදුකාර ජීවිතයට හැඩගැසීම බැවින් යැයි කීමට මම මැලි නොවෙමි. මට වඩා බොහෝ දුෂ්කර ගමන් මාර්ගයන්හී ඇවිදගොස් ජීවිතය ,අධ්යාපනය තුළින් ගොඩ නගාගත් ඇත්තෝ බොහෝවූහ. පන්සලේ නේවාසිකව සිටි තරුණ හිමිවරුන් බොහෝමයක් ඊට නිදසුන්ය. දෙමව්පියන්ගෙන් ඈත්ව ජීවත්වන්නට සිදුවීම කිසිසේත්මනිදහසට කාරණයක් නොවේ. මම වගකීම් සහ හුදු වින්දනය අතර අතරමංවූ ගැටවරයෙක් යැයි කීම නිවැරදිවේ. දහසක්දේ හිත තුළ වදයක් වෙන්නට පටන් ගති. සියල්ලක් දෙස උපේක්ෂාවෙන් බලන්නට හුරුපුරුදුවී සිටි අම්මා, මාද කැටුව තර්ස්ටන් පාරේ රහීම හෝටලයට ගොඩවී උණු තේ කෝප්පයක් බොමින් ආගිය තොරතුරු විමසන්නට යෙදුණි. අම්මාගේ තිබු ඒ උපේක්ෂාසීලි යහගුණය අදත් එලෙසම පවති. කුමන කරුණක් හෝ අරභයා දුකක් කනස්සල්ලක් ඇතිවී ඇය හා කතාකළොත්, ඔන්න ඔය කට්ටියම ඇවිත් මෙහේ වැටිලා ඉන්න..පුළුවන් විදිහට කාලා බීලා ඉමු..ඒ ඇයගේ පිළිතුරය. ඇය මෙසේ පවුලේ අනිකුත් අයටත් කියාසිටිනා බව ඔවුන් මට පවසා ඇත. ඇය කවදාත් අප සියල්ලකගේම අයෝමය ශක්තිය විය. ඇය ගැන ලිවීමට නිදසුන් බොහෝමයකි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
වසර එක හමාරකට ආසන්න කාලයක් නිදහසේ පයින් ඇවිදගෙන ගොස් පාසලට ගොඩවීමට තිබු පහසුතම නවාතැන පන්සල විය. මට එය තදින්ම දැනුණේ, පන්සලට යාබදම පාරේ විශාල නිවසක නවාතැන් ගෙන ඉගෙනුම කෙරූ බැසිල් නානායක්කාර ඒ අසලින් නිවෙස් කරා ගමන් කරනු දුටු විටය. මට නවාතැනක් සොයා ගත යුතුය. බස් ගාස්තු වෙනුවෙන් මුදල් තිබිය යුතුය. නවාතැන් පොළ කවර ආකාරයේ විය හැකිද, කොපමණ මුදලක් ගෙවිය යුතුද ආදී වශයෙන් ප්රශ්න රාශියක් සිහියට නැගුණේ, අම්මා සමග තේ බොමින් පැවති සතුටු සාමිචිය අතර තුළය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ වනවිටත් තාත්තා රැකියාව කරගෙන යනමුත්, මාසිකව ගෙදර නඩත්තු කිරීමට මහා මුදලක් ඉතිරි නොවන බවත්,තවමත් අපේ මුලු පවුලේම ස්ථිර ආදායම් මාර්ගය ආච්චීගේ විශ්රාම වැටුප පමණක් මම දන්නෙමි. තාත්තා තවමත් ණය උගුලෙන් ගොඩවී නැත. අම්මා කිසිවිටෙකවත් තාත්තාගේ දොසක් කියන්නේද නැත. තැන තැන දොස් කිය කියා පසුතැවිලි වීමෙන් පලක් නොවන බවත්, ඒ නිසාම තාත්තා වැරදි හදා ගන්නේ නැති බවත් අම්මා දැරූ අදහස විය. තම පුරුෂයා ගැන නිවැරදිම තක්සේරුව කරන්නේ එම බිරිඳ හැර වෙන කවුරුන්ද? අප පවුලේ උදවිය මේ වනවිට පදිංචිව සිටියේ හංවැල්ල, තුන්නානට නුදුරින් ඊරියගොල්ල ගමේ කුඩා කඩ කාමරයක් බඳු නිවසකය. තාත්තාගේ පියාවු හංවැල්ලේ සීයාද හිටියේ ඒ නුදුරේම වුවත් ඔහුගෙන් රැකවරණයක් පැතීම ,අම්මාට ගෝචර නොවීය. කෙසේ වෙතත් සීයාද ඒ වනවිට පොඩි නැන්දාගේ තොවිල්, බවිල් වලට අනවශ්ය ලෙස වියදම් කර බොහෝ මුදල් නාස්තිකර ගෙන තිබුණු අවධියකි. ඒ මදිවාට දීගදෙන වයසද ඉක්මවා යමින් සිටි නැන්දලා දෙදෙනාද තවම ගෙදරය. ඔවුන් මේවා කෙසේ ඉවසා සිටින්නට ඇද්ද..අම්මා මේ ගැනද සිතයි. තාත්තාට වගේ වගක් නැති බව ඇයත් මමත් දනී. අපි දෙදෙනා තවමත් තේ කඩය තුළ කතා බහේය. අම්මාට මේ සියල්ලක්ම කියා ඉවර කල ගත යුතු බව සිතේ. ඒ තම ලොකු පුතන්ඩියාටය. නමුත් ඔහුටද පාරක් ඇති නැති ගානය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ කටුක ජීවන තත්වය අම්මාගේ ඇඳුම් පැළඳුම් තුළින්ද, විඩාබර මුහුණින්ද කදිමට පැහැදිලිවේ. ඇයට තවත් දරාගත නොහැකි විශාල බර පොදියක් ඒ හිස මතම පැටවීම මට කිසිසේත්ම කල හැක්කක් නොවීය. මේ සියල්ලෙන් මිදී කොහේ හෝ පලා යන්නට සිත බලකරයි. මගේ සිත තුළ කැකෑරෙමින් තිබු සිතුවිලි ඇය තේරුම් ගත්තා මෙන් තේ බිලද ගෙවා කඩයෙන් පිටත්වූයේ , ඕවා ගැන ඕනාවට වඩා සිතන්නට උවමනා නැතිබව ඉඟිකරමින් මෙන්ය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
දෛවය යනු කොතරම් පුදුමාකාර දෙයක්දැයි මට විග්රහ කල නොහැක. මට එවැනි ඥානයක් නැත. කඩයෙන් පිටව පාරට බහිනාවිට, දුම්වැටියක්ද දල්වාගෙන බැබළෙන මෝටර් රථයකට පිටදී සිටින්නේ ජැන්ඩි පහේ සෝමපාල අයියා බව දැක්කෙමි. එදා ඔහුට පන්සලේ රැකියාව අහිමිවී පිටව ගියාට පසු දැක්කේ මේ මොහොතේය. මම ඔහු වෙත ගොස් කථාකෙරුවෙමි. පන්සලේ සියල්ලන්ටම බැණ වැදුණු සෝමපාල අයියා, අප දෙදෙනාව කාර් එකෙන් පහත්ගමට ගොස් ඇරලවන්නට පොරොන්දු විය. සිදුවූ අකරතැබ්බය ගැන සිතා කලබල නොවන ලෙසත්, ඊළඟ සතියේ දිනක තර්ස්ටන් පාරේ රහීම හෝටලය අසළදීම හමුවෙන ලෙස දන්වා අපව ගෙදර අසලින් ගොඩ බැස්සවිය. ඔහු දැන් සේවය කරන්නේ ධනවත් ව්යාපාරිකයෙකුගේ රියැදුරු ලෙස යැයි කීවේය. තවමත් ඔහුගේ පෞද්ගලික වැඩ කටයුතු සඳහා හාම්පුතාගේ වාහනය යොදා ගනි. අපව ගෙනත් ඇරලුවේත් එසේය. තවමත් පාඩමක් ඉගෙනගෙන නැති හැටිය. කෙසේ වෙතත් මගේ අටවැනි නවාතැන් පොළ ගැන මට අපැහැදිලි චිත්රයක් මැවී පෙනෙන්නට පටන් ගති.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ගෙදර ආර්ථික තත්වය අන්ත අසරණ තත්වයට පත්ව තිබේ. ආච්චීගේ පැන්ෂන් එක මාසයෙන් අඩක්වත් පියවා ගැනීමට නොසෑහෙන බවක් කියවේ. අපේ ගෙදර සිටි ඉන්ද්රක්කා ,අම්මාට ලිපියකින් දන්වා තිබුණේ මාසයකට වරක්වත් ඇය නැවතී සිටි නන්දක්කාගේ ගෙදරට ගොඩ වැදෙන ලෙසය. ඉන්ද්රක්කාද නන්දක්කා සමග හැකි විටක අම්මාට උදව් කළෝය. නුගේගොඩ, දෙහිවල පැත්තේ නැදෑ ගෙවල්වල රවුමක් ගසන අම්මා ඒ අයගෙන් ලැබෙන දෙයක්ද දරුවන්ගේද, ගෙදර අයගේද බඩ කට පිරවීමට යොදවයි. ඒ වනවිට අප ගම් පළාතේ නිතර නිතර ශ්රමදාන සහ සමාජසේවා කටයුතු සංවිධානයවූ යුගයක් විය. ෆිලිප් ගුණවර්ධනගේ මහජන එක්සත් පෙරමුණේ ඡන්ද ගබඩාවක් වූ අවිස්සවේල්ල ආසනයෙන් ඔහුගේ පුත් දිනේෂ් ගුණවර්ධනයන්ව යූ,එන්.පියේ එම්.ඩී.ප්රේමරත්න විසින් වැඩි ඡන්ද විශාල ප්රමාණයකින් පරදවා තිබුණි. අපේ තාත්තාගේ සමසමාජ සහෝදරයා චන්ද්රපාල කුමාරගේ ලබා තිබුණේ ඡන්ද දෙදාහක් හෝ තුන් දාහක් පමණි. තාත්තා එදාත් පරාදය. ඒ කෙසේ වෙතත් යූ.එන්.පී.මන්ත්රීගේ ළඟම හිතවතෙක්වූ හසන්ත අයියා අපේ ගම් පියසේ සමාජ සේවා සහ ශ්රමදාන කටයුතු වලින් ප්රසිද්ධ වූයේ මිනිසුන් හා එක්ව ඔහුගේ ගමන සාදා ගැනීමට විය යුතුය. මේ ශ්රමදාන වැඩ කටයුතුවලට අම්මාද දහවල් වරුවේ සහභාගිවන බව මම දැනගත්තෙමි. ඒ අන්කිසි දෙයක් නිසා නොව, එතනින් ලැබෙන හාල්, පරිප්පු වියළි සලාකය ගෙදර ගෙන එන්නට බව රහසක් නොවේ. ගමේ බොහෝ ගැහැනුන් මෙසේ සහභාගි විය. තාත්තාට හොරෙන් මේ වැඩේ සිද්ධ වුණේ තාත්තාගේ දේශපාලන අදහස් හා ගැටෙනා නිසාය. නමුත් හසන්ත අයියා, අපේ තාත්තාට ගෞරවයෙන් සැලකීය. බොහෝ කාලයකට පෙර ගමේ අවුරුදු උත්සව, සමාජ සේවා වැඩ බොහොමයක් කර තිබුණේ තාත්තාගේ මූලිකත්වයෙනි. විශේෂත්වය වන්නේ ඒ වියදම් තනිකරම තාත්තාගේ පෞද්ගලික මුදල්වීමය. ඒ එක් යුගයක් පමණි. තාතාගේ දේශපාලන න්යායන්ටත්, සීයගේ පුහු මානයටත් වඩා ගෙදර දරුවන්ගේ බඩගින්න වඩා බලවත් බව අම්මා දන්නා නිසා ඇය මහත් උනන්දුවෙන් මේවාට සහභාගි විය. ඇය කැත්ත උදැල්ලේ වැඩ දැන සිටි ගැහැනියක් නොවීය. නමුත් අන් කෙනෙකුගේ බඩගින්න මැනවින් හඳුනගත් අති උතුම් ගැහැනියක් විය. තාත්තාට දරුවන්ගේ බඩගින්නට වඩා දේශපාලනයත්, මිතුරු ඇසුරත් වඩා වැදගත් වූයේ වැඩට ගෙනියන්නට අම්මා බත් මුලක්ද බැඳ තබා දෙන නිසා විය හැකිය. කෙසේ වෙතත් මම ඔහුට දොස් නොකියමි. ඔහු නරක මිනිහෙක් නොවීය. අපේ අම්මා මේ සියලු දුක්ඛ දෝමනස්සයන් කෙසේ ඉවසා සිටින්නට ඇද්දැයි මගේ බිරිඳ නිතර විමසා සිටියි. මගේ මෑණියන්ගේ හොඳම මිතුරුය වීමට මා බිරිඳ සුදුසුකම් ලැබීම මට ඔටුනු පළඳනවාට වඩා වටිනේය. අදත් ඒ මිතුදම එදාටත් වඩා ප්රබලය. අම්මා කියන්නේ ඇය අප පවුලේ වැඩිමහල් දියණිය කියාය. බොහෝ කාලයක් රටින් බැහැරව සිටි නිසා ගමේ බොහෝ අය සිතන්නේ මම ඇයගේ බෑනා ලෙසය. මට මුණ ගැසෙනා සමහරක් තරුණ ගැහැණු දරුවන්ට තව තවත් ඉගෙනගත යුතු දේ බොහෝ ඇති බව මම හිතමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
අප පවුලේ දෙවැනියාවූ ලොකු මල්ලි පාසැල් වැඩ කටයුතු කෙරෙහී කිසිම උනන්දුවක් නොදක්වන බව අම්මා මට කීවාය. මගේ පාසැල් වැඩ කටයුතුත් එසේම යැයි ඇය හීනෙකින්වත් නොසිතන්නට ඇත. ලොකු මල්ලී හංවැල්ල රාජසිංහ මධ්ය මහා විදුහලේ ඉගෙනිමින් සිටියේය. පාසැල් යනවා යැයි කියා රස්තියාදුවේ යන බවත්, පොතක් පතක් කියවීමටවත් උනන්දුවක් නැති බවත් ඇය කියා සිටී. නිහඬව අසා සිටිනවා හැර මමත් එසේම යැයි කියා ඇයගේ බලාපොරොත්තු බිඳ දැමිය නොහැකිය. මට වරදකාරී හැඟීම්ද අනිවාර්යයෙන්ම දැනෙන්නට ඇත. ලොකු මල්ලී කාර්මික වැඩවලටත්, බර වැඩ කිරීමටත් බොහෝ කැමැත්තක් දැක්වීය. මා ගෙදර සිටි දිනෙක මොහු ගෙදරින් අතුරුදහන් විය. සොයාගැනීමට කල උත්සාහයේදි දැනගන්නට ලැබුණේ, අප නිවස ඉදිරිපස පිහිටි නිවසේ මල්හාමි මාමා නම්වු අයගේ පුතා සමග එකතුවී රත්නපුර පැත්තේ මැණික් පතලක වැඩට ගොසින් බවය. තවත් අකරතැබ්බයකි. තාත්තා, මල්හාමි මාමා සමග ගොස් ලොකු මල්ලීව ගෙදර රැගෙන ආවේය. කිසිම කලබලයක් නොවීය. අම්මාත්,ආච්චීත් හඬන්නට විය. පසුදා ඔහු නැවත පාසැල් යාමට පටන්ගත් නමුත් එය දින දෙකකට සීමා විය. දහවල් පාසැල් ඇරී ගෙදර ඒම කෙසේ වෙතත් පැමිණියේ රාත්රී බෝවී ගෙදරින් සොයන්නටත් පටන් ගත් පසුවය. පසුදා පාසැල් ප්රධානීන් හමුවු තාත්තාට දැන ගැනීමට ලැබී තිබුණේ පාසැල් එනවාට වඩා නො එනා ළමයින්ගේ ගොඩේ මල්ලී පළවෙනියා බවය. මේ සියල්ලටම මූලික හේතුව ගෙදර නිසි කළමනාකරණයක් නැති බව ඕනෑම කෙනෙක් වටහා ගන්නා බව නිසැකය. ආර්ථිකය බිඳ වැටුණු තැන අන් සියල්ලක්ම කඩා වැටීම වලක්වාලිය නොහැක. නොයෙකුත් අකටයුතුකම් සිදුවේ. මේ සියල්ලටම තාත්තා වගකිව යුතුය. නමුත් කිසිදිනෙක ඔහු වැරදි සාදා ගත්තේ නැත. වියපත්වූවිට පසුතැවිලි වීමෙන් පලක් නැත. දොස්කීමෙන්ද පලක් නැත. ලොකු මල්ලී කියා සිටියේ ඔහුට මෝටර් රථ අලුත්වැඩියාව පිළිබඳ ඉගෙනගත යුතු බවය. ඊට පසු දින තාත්තා දන්නා අවිස්සාවේල්ලේ ගැරෙජ් බාස් කෙනෙක් හමුවීමට දෙදෙනාම පිටත් විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
එදා පටන් කාලයක් යනතෙක්ම ඔහු එම ස්ථානයේම නැවතීසිට වැඩ උගත්තේය. පසුකාලීනව මෝටර් රථ කාර්මිකයෙකුට වඩා දක්ෂ වැද්දුම් ශිල්පියෙක් විය. ඒ පිළිබඳ හසළ දැනුමක් ඔහු සතුවිය. අවාසනාවන්ත එක් කුරිරු කාලයකින් පසු ඔහුගේ ජීවිතය අති දරුණු උඩු යටිකුරු වීමකට ලක්විය. ඒ සියල්ලක් නැවත නිවැරදි කර ගැනීමට අප සියල්ලෝම අති මහත් මැදිහත් කිරීමක් සිදුකළ මුත් ඔහුද අපේ තාත්තා මෙන්ම වැරදි හදාගත්තේ නැත. ඒ නිසාම ඔහුගෙන් අප සියල්ලටම සිදුවු බොහෝ අකටයුතුකම් විය. ඒ මිනිස් ජීවිතවල හැටිය.බොහෝ කාලයක් අංක එකේ බේබද්දෙක් ලෙස ජීවත්වූ ලොකු මල්ලි දැනටත් අවිවාහක මුත් මත්පැන් සහ සූදුවෙන් තොර සාමන්ය ජීවිතයක්, අප සියල්ලකගේම ආදරය සහ රැකවරණය මැද ගෙවා දමයි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ 2010 වසරේ මම ඔහු ගැන ලියූ බ්ලොග් සටහනකි. <a href="http://arugeadaviya.wordpress.com/2010/09/26/109/" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">නොමළ නුඹට</a></div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-77088996627091280152014-03-10T10:11:00.000-07:002014-06-16T10:12:15.079-07:00අවුල් වන්නට පෙර (32)….. කොල්ලුපිටියේ ඇසළ පෙරහැර<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<a href="http://arugeadaviya.wordpress.com/2014/03/10/%e0%b6%85%e0%b7%80%e0%b7%94%e0%b6%bd%e0%b7%8a-%e0%b7%80%e0%b6%b1%e0%b7%8a%e0%b6%b1%e0%b6%a7-%e0%b6%b4%e0%b7%99%e0%b6%bb-32-%e0%b6%9a%e0%b7%9c%e0%b6%bd%e0%b7%8a%e0%b6%bd%e0%b7%94%e0%b6%b4/" rel="bookmark" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: black; margin: 0px; padding: 0px; text-decoration: none; vertical-align: baseline;">අවුල් වන්නට පෙර (32)….. කොල්ලුපිටියේ ඇසළ පෙරහැර</a></h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /><span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
වාලුකාරාමයේ ඇසළ පෙරහැර 1963 වසරේ සිට නොකඩවා පවත්වා ගෙන එන බව කියති. මෙය නිවන්තිඩියේ ආනන්ද නායක හිමියන්ගේ අප්රතිහත දහිරියේ ප්රතිඵලයක් බව අදටත් කියති. ඒ දින දෙක තුන තුළ පන්සල් භූමිය යුද පිටියක ස්වරූපය ගනී. මෙහි සේනාධිනායකයා ආනන්ද හිමියන්ය. අදටත් මට සිතාගත නොහැකි කරුණක් වන්නේ, මේ සියලු දේ සංවිධානය කර හසුරුවා ගත්තේ කෙසේද යන්නය. අපටවත් පන්සලේ නේවාසික භික්ෂූන්ටවත් වෙන් වෙන් වශයෙන් පැවරූ රාජකාරියක්ද නොවීය. අලි ඇතුන් කිහිප දෙනෙක්ද පන්සල් භූමියේ ගැට ගසා සිටී. පොල් අතුද, කොස් අතුද පටවගත් ට්රැක්ටර්ද පැමිණේ. නැටුම් කංඩායම්ද, බෙර වාදකයින්ද, කාවඩි කරුවන්ද, ගිනිබෝල ශිල්පීන්ද, බණ මඩුව සහ අවට අරක්ගෙනය. බුදු මැදුර ඇතුලේද නොයෙක් පිරිස් රැස්ව සිටී. ආනන්ද හිමියන් කාර්යශූර ලෙස සියල්ල මෙහෙයවයි. ඇත් රජකු මෙන් ගාම්භීරවත්, කඩියෙකුසේ යුහුසුළුවත් මේ සියල්ලක්ම කෙරුවේ කෙසේදැයි අදටත් මට පුදුමයකි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
දසනායක කපු මහතාද ඊට නොදෙවෙනිය. උපතිස්ස හාමුදුරුවෝත් පණ්ඩිත හාමුදුරුවෝත් විදුලි කාර්මික වැඩවලවලට දායකවේ. ඒ දින කිහිපය තුළ, පන්සලේ ඉන්නා ප්රේමදාසට නම් වැඩ රාශියකි. ඔහු පන්සලේ උදය වරුවේත්, හැන්දෑවරුවේත් දෛනික තේවා මුරය භාරව සිටියා පමණක් නොව අනිකුත් සියලුම වැඩ කොටස්වලට සම්බන්ධවූ, සුදු සරමත්, කමිසයත් ඇඳි තරුණයෙක්ය. මාවනැල්ල ප්රදේශයේ නැටුම් හා බෙරවාදන පරම්පරාවකින් පැවති ආ මොහුගේ, පියාද, සොහොයුරන්ද ඇතුළු විශාල කංඩායමක් අනිවාර්යෙන්ම පෙරහැරට සහභාගිවේ. ඒ ආභරණ, ආයිත්තම් පැළඳු පසු, මේ අපිත් සමග හොරෙන් සිගරට් බොන ප්රේමදාස දැයි හඳුනාගැනීමටත් නොහැකිය. අපි කවුරුත් ඔහු ගැන ආඩම්බර වූවෙමු. පසු කාලයකදි ඔහු බෙල්ලන්විල රජමහා විහාරයේ තේවා වැඩ කටයුතු භාර ගන්නා ලදි. ඉන්පසු කිහිප විටක්ම මට ප්රේමදාසව එහිදි මුණ ගැසුණි. මම,බන්දු,සමන්, ජයවීර අයියා, තිලකේ, වික්රම ආදීවූ ගිහි උන්දෑලාට පැවරූ නියමිත රාජකාරීයක් නොතිබූ මුත් අපිද සංවිධාන ලාංජන පැළඳගෙන එහේ මෙහේ ඇවිදින්නෙමු. දායක මංඩලයේ අයද නොයෙකුත් වැඩවලය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
කරෝලිස් අයියා හෙවත් කිලුටු කරෝලිස් පන්සලේ අරක්කැමියා විය. පන්සලේ නැවතී සිටිනා එක් එක් කංඩායම් වෙනුවෙන් කෑම පිසීම ඔහුගේ රාජකාරිය විය. මේ දිනවලට ඔහු ගෝලයින් කිහිප දෙනෙක් රැගෙන එයි. කොහොමත් මල පැනගෙන ඉන්නා කරෝලිස් අයියා, ඒ දවස්වලට යකෙක් මෙන්ය. කොයි වෙලාවෙත් බුලත් කමින් කළු සුරුට්ටු උරණා මොහු හැබෑ කිලුට්ටෙකි. නායක හාමුදුරුවෝ හිටපු ගමන් කරෝලිස්ගේ පිටුපසින් ගොස් වතුර බාල්දියක් ඇඟට ගසා, බණ මඩුවේ කුළුණකට මුවාවී හැංගී බලා සිටී. අමු තිත්ත කුණුහරුපයෙන් කෑගහනා කරෝලිස්, ඒ නායක හාමුදුරුවන්ගේ වැඩක් යැයි දැනගත් විට, නායක හාමුදුරුවෝත් පිස්සු කෙළිනවා යැයි කියා නාගන්නට යයි. එයද කපුටු නෑමකි. මෙය මසකට වරක්වත් සිදුවේ. වෙන කවුරුහරි අතින් මේය සිදුවූවා නම් විසුමක් නැත. කේන්තිය ඉහවහා ගිය දවසක නම් ඇඳුම් මල්ලත් රැගෙන පන්සලෙන් පිටවී යයි. නැවත මාසයකට දෙකකටවත් සොයාගන්නට බැරිය. පසුව ඔහුම නැවත පැමිණ මුකුත්ම සිදු නොවුවාසේ වැඩට බහී.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පන්සලේ සිටි බන්දුද මගේ මිත්රයෙකි. කොට කලිසම් අදින ඉදිරියට නෙරා ආ දත් දෙපළක් හිමි, ඉතාම අනර්ඝ මිනිසෙක්වූ බන්දුගේ නිවෙස් පිහිටා තිබුණේ එඬේරමුල්ල, රාණිමඩම ප්රදේශයේ කනත්තට ඉදිරියෙන් ඇති පාරේ කෙළවරය. මම බොහෝ වාරයක් එහි ගොස් ඇති අතර, බන්දුගේ නිවෙස් අසල ඩොරීන් නම් ගෑනු ළමයෙක් සමග පොඩි සම්බන්ධයක්ද විය. ඒ බන්දුට පින් සිදුවන්නටය. වරක් මමත්,ඇයත්, බන්දුත්, ඔහුගේ දෙමව්පියනුත් අවට අයත් සමග පිටකොටුවේ වෙසක් බලන්නට ගිය බව අමතක නොවේ. මම ඩොරීන්ගේ අතින් අල්ලන් ගිය බවත් හොඳට මතකය.මට එවිට වයස අවුරුදු 16ක් හෝ 17ක් වූවා විය යුතුය. ඒවා එදා වේල ආදර කතා මිස ඉන් එහාට ගිය දේවල් නොවේ. බන්දු අද කොහේ සිටිනවාදැයි මම නොදනිමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ජයවීර අයියාද, ඔහුගේ අයියා විජේද නැවතී සිටියේ පන්සලේය. පාසල් ගියේ තර්ස්ටන් විදුහලටය. පොල්ගහවෙල පළාතේ දුෂ්කර පවුලක ඉපිද, හදිසි අනතුරකින් දෙමව්පියන් වියෝවු පසු නායක හිමියන් පන්සලේ රඳවාගෙන බොහෝ උදව් පදව් කල බව කවුරුත් දනී. ඒ කාලයේදීම ජයවීර අයියාට ඩොක්යාඩ් ආයතනයේ රැකියාවක් සොයාදෙනු ලැබුවේ නායක හිමියන්ය. ඔහුව මට අහම්බයෙන් ඕමානයේදී හමුවී,අපේ ගෙදර ගෙනවිත් සැලකුවෙමි. ජේමිස් ලබ්බා යනු දසනායක කපු මහතාගේ අත් උදව්කරුය. විශාල ලබ්බකට හිමිකම් කියූ ජේමිස් අයියා වැඩිහිටි මිනිසෙකි. ලබ්බ මදිවාට ඇඟට අත තිබ්බොත් කිචිය. ඇඟට අත තිබ්බොත් *කනවා යැයි කියවෙයි. ජේමිස් උඹ අද ගෙදර ගිහින් මොකද කරන්නේ යැයි අසමින්, ජේමිස්ගේ ඉනට අඟිල්ලෙන් ඇනීම නායක හාමුදුරුවන්ගේ සිරිතය. *කනවා යැයි ජේමිස්ට කියවෙයි. නායක හාමුදුරුවෝ ඔවැනි ජොලි වැඩවලට රුසියෙකි. ජයසේන ජයකොඩිගේ පොත්වල එන පන්සලේ සිඤ්ඤප්පු මට මතක් කරන්නේ ජෙමිස් අයියාවය. නමුත් සිඤ්ඤප්පු අයියා මෙන් නොව ජේමිස් ලබ්බා අපතයෙකි. කේලමෙකි. මගේ සිගරට් බීම, රස්තියාදු ගැසීම් නායක හිමියන්ටත්, අර එදා කියූ මෑණියන්ටත් කනට දෙන්නේ ඔය ජේමිස්ය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පෙරහැර සංවිධානය කර පාරට දැමීමට පෙර නායක හාමුදුරුවන් මෝටර් රථයෙන්, පෙරහැර ගමන් මාර්ගයේ එක් වටයක් ගොස් ඒම සිරිත විය. කුමන හේතුවක් මත එය කරාදැයි මම නොදනිමි. ඉන් පසු මේ දර්ශනීය පෙරහැර ආරම්භවී සියලු වැඩ කටයුතු අවසන් කර නැවත පන්සලට ළඟාවේ. නායක හාමුදුරුවන් පෙරහැරේ ඒ කෙළවරටත් මේ කෙළවරටත් නිරතුරුවම ඇවිදින් වැඩ කටයුතු නිරීක්ෂණය කළේය. සැම විටම තව දෙතුන් දෙනෙක් ඔහු පිටුපසින් යන්නට වගබලා ගනී. නැටුම් කංඩායමක ගැහැණු ළමයින්ට අතදමා අනවශ්ය ගොබ්බ වැඩක් කෙරූ කොල්ලුපිටියේ මදාවියෙකුට එක පහරින් හතරගාතෙන් ඇද වැටෙන්නට, ලොකු හාමුදුරුවෝ සලකපු හැටි මට අදත් මතකය. නිවන්තිඩියේ ආනන්ද හිමියන් යනු යෝධ පුරුෂයෙකි. ගරු කටයුතු සංඝ නායකයෙකි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
කොල්ලුපිටිය අවට තරුණයින් හැම විටම පෙරහැරේ අවසාන අංගයවූ කාවඩි නැටුමට එකතුවී නටමින් ගමන් කරති. අපත් බොහෝ විට කැමතිවූයේ කාවඩි වාදනයත් සමග ඒ අංගයටය. නමුත් මට නිතරම යන්නට සිදුවූයේ වේවැල් නැටුම් කංඩායමත් සමගය. වේවැල් නැටුම් පෙරහැරවල් සඳහා එකතුවීමේ ඉතිහාසය මම නොදනිමි. මා මේ කියනා 1977-78 යුගයේ නම් එය පෙරහැර සම්ප්රදායන්ට එකතුවූ අළුත් අංගයක් යැයි මතකය. මෙය සංවිධානය කළේ වනාතමුල්ලේ සර්දානන්ද නම් තරුණයෙකි. ඔහු දක්ෂ පිනුම් කරුවෙකි. වනාතේ සර්දයියා කිව්වාම ඒ දවස්වල නොදන්නා කෙනෙක් නැත. ඔහුගේ අක්කාගේ පුතා නිහාල්ද මෙම කංඩායමේ සාමාජිකයෙක් විය. නිහාල්ලාගේ පවුලේ අයද පන්සලට නිතර පැමිණි උදවියය. ඔවුන් පැමිණියේ අර මෑණියන්ගෙන් සාස්තර ඇසීමට බැව් මතකය. නිහාල් මගේ මිතුරෙක් වූයේ එලෙසින්ය. මේ අය සමග වනාතමුල්ලේ යෑමට ඒමට මමත් ප්රිය කළෙමි. වනාතේ ජීවිත ගැන මටත් අත්දැකීම් බොහෝමයක් ඇත. ඒ අතරතුර වනාතේ මට වඩා වැඩිමහල් කෙල්ලක් සමග තවත් පුංචි යමක් කමක් ඇතිවිය. ඇයද මේ කංඩායම සමග පැමිණෙයි. පෙරහැර පවත්වා අවසන්වූ එක් රාත්රියක, ඒ කෙල්ලව කාටත් හොරෙන් පන්සල පල්ලෙහා ළිඳ පැත්තට අරන් ගියේ, වාළුකාරාමය පාරේම හිටි තවත් ජයවීර නම්වූ කෙනෙක්ය. ඔහු යුද හමුදාවේ සේවය කෙරූ තරුණ සාජන්ට් කෙනෙක් බැව් මතකය. ගැටවරයෙක්වූ මම ලැජ්ජාවටත්, දුකටත් පත්වුණා මිස වෙන කුමක් කරන්නද? ඇය පසුව කිසිත් නොවූ ලෙස මට සමීපවීමට උත්සාහකළත් මට ඇය අප්රසන්න විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
තවත් රසවත් සිදුවීම් වෙන්නේ “පොන්න ඩාන්ස්” කංඩායම ගැවසෙන තැන්වලය. (පෞද්ගලිකව මම මේ මිනිසුන්ට පොන්න යන වචනය භාවිතා කිරීමට කැමති නැත. නමුත් ඒ නැටුමට කිව්වේ පොන්න ඩාන්ස් කියාය.) පෙරහැර අවසන්වී ඔවුන්ට ඇඳුම් මාරුකර ගැනීමටත්, පසුවදාවන තෙක් නැවතී සිටීමටත් බණ මඩුව කෙළවරේම කුඩා කාමරයක් සපයා තිබුණී. ඔය අවට තරුණ කොල්ලෝත්, තරුණ හාමුදුරුවරුත් එහා මෙහා ගැවසීම අරුමයක් නොවීය. ඒ ඒ කාලයන්ට තම ලිංගික අවශ්යතාවයන් නොයෙකුත් අයුරින් පිරිමසා ගැනීම සාමාන්ය නිරෝගී මනුෂ්යයන්ගේ හැටිය. ඕවා හරිද වැරදිද කියා කතා කරනවාට වඩා, ඒවා සිදුවූවා යැයි පමණක් ලියා තබමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මට පන්සලෙන් පිටව යෑමට මූලිකවූ හේතු සහ පන්සලේ පෙරහැරෙන් පසු පැවැත්වෙන ගම්මඩු උත්සවය ගැනද යමක් ලියා මේ කොටස අවසන් කරන්නට සිතූ මුත් අදත් කතාව දිග වැඩි විය. ඊළඟ වාරයේවත් පන්සල් ස්ටෝරිය ලියා අවසන් කරන්නෙමි.</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-81402473492103074272014-03-05T10:16:00.000-08:002014-06-16T10:21:43.688-07:00සුනිල විලක් දුටු ඩොනමෝර්<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මගේ බ්ලොග් පෝස්ට්වලට අමුතු ආරක අදහස් දක්වන කෙනෙක් හමුවුණි. ඔහු හෝ ඇය, මා ලියු සංගීතේ රසේ වෙලී පෝස්ට් එක හා සම්බන්ධවත් අදහස් පල කර තිබුණි. අද මට හමුවුණේ ඔහු මා විසින් චේ ගුවේරා නමින් ලියු පෝස්ට් එකට දැමු අදහසකි. මෙයද අපූරු නිර්මාණයක් බව මට හැඟේ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ඔහුට/ඇයට තව දුරටත් මෙවැනි නිර්මාණ කිරීමට ශක්තියක් ලැබීම පිණිස…ඔහුගේ අවසරයෙන් තොරවම මම එය මෙහි පළකරමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මා ඔබට යෝජනා කරන්නේ ඔබ තව තවත් නිර්මාණකරණයේ යෙදිය යුතු බවය. ඔබට බ්ලොගක් ආරම්භ කිරීමට අවශ්ය නම් සියලු උපදෙස් දීමට කැමැත්තෝ මේ බ්ලොග් ලොව තුළ සිටී.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
සුනිල විල….ඔබට යමක් ලියා පළකිරීමට අවශ්ය නම් (ඔබට බ්ලොගක් නැතිනම් ) මගේ ඉඩකඩ ඔබට විවෘතය. මම ඔබ අගය කරමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පාඨකයනි……මෙය කියවා බලන්න. මෙහි අන්තර්ගතය පිළිබඳ ඔබට නොයෙකුත් අදහස් තිබිය හැක. අදහස් දක්වන්න.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මම අවුල් වන්නට පෙර තුළින් නැවත ඔබ හමුවන්නෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ සුනිල විල හා ඩොනමෝර්ය……..<br />
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
සෑම දෙයක්ම සිදුවන්නේ අප නොසිතූ පරිදිය. …</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මමද පළි ?…..<br />
මම කරපු කෙහෙල්මලක් නෑ ඕයි…..<br />
දුම් නැවෙන්.. A ක්ලාස් රූම් එකක, සැපත් උනේ කොලොම් තොටට…<br />
ටේල් කෝට්, ටොප් හැට්…..පොහ්..Aristocratic status …….රාජකීය පිළිගැනීම්……හමුදා සැලියුට්….<br />
ඒ විතරද ? locals ලගෙ යටහත් පහත් කම….<br />
එහෙට වඩා පුංචි ආඩම්බර කමක් නොදැනුනා නොවේ…<br />
ඒත්, මගෙ ජවනිකාවට අරූ පිටපත ලියල තිබ්බෙ….මම එන්නත් කලින්…….<br />
වෙන කවුද Labour secretary of state for the colonies..මිසක් ….<br />
මට තිබ්බෙ amendment ටිකකට දාතම දාල යටින් අත්සන් කොරන්ට……අහ්, මෙහේ හාමුලට බර ඉංග්රීසියෙන් පොල් ටෝක් ටිකක් දෙන්න…..<br />
ඒත් නුවර Queens එකේදී මම සෝල්බරීට කිව්වා…Universal Sufferage…..මුන්ට මේක බර වැඩියි,,,,තේරෙන එකක් නැහැ කියල..<br />
මෑන්ට එදා ටිකක් වැඩි උන,,,හැබැයි මෙහෙම දෙයක් කිව්ව..<br />
තව අවුරුදු 10-15 කින් විතර මෙව්ව දාල යන එකේ,,අපි මොකටද බාල්දි පෙරලන්නෙ,,, අනික HMට උඩින් ගිහින් හිර ගෙවල් වල තපින්නද ……<br />
ඒකත් ඇත්ත……</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Democracy….?<br />
මුන් මේකට ***න් හිනාවෙන්නෙ</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
Majority ? අම්මගෙ රෙද්ද තමයි….<br />
බහුතරය වැඩක් නෑ යකෝ…..සොත්ති උපාලි වගෙ අහිංසක, තණ පිඩැලි අල්ලල ජීවත් වෙච්ච මිනිහෙක්ට ඕන විදියට තිබ්බම ඇති …….<br />
ඒක නෙවෙයි…<br />
තුම්මුල්ලෙ මලයයි,,,බැද්දගානේ මලයයි මට බැනල එවල තිබුන…..<br />
උන්ට අපාගත වෙන්න උනේ මම හින්දලු…..<br />
ප්රජතන්තරේ අස්සේ ජිල්මාට් දාළලු උන්ට එහෙ යන්න උනේ,,,,,<br />
මේක ගෙනාපු මමද පළි ?<br />
අඩුම තරමේ චන්ද ඩියුටි ඉවර වෙලා චෙක් එක සාක්කුවේ දාගන්නකොට වත් මාව මතක් වෙනවද ? උඹලට ජොබ් ගෙනාවෙ අපි කියල….<br />
චන්ද නැති කාලෙක වත්,,,,දේශප්රිය මහත්තයො,,, පිරිත් ටිකක් කියල දානයක් දෙන්ට….<br />
කතන්දරේ මොකක් උනත්,<br />
මම ඒ අතරේ කුහක සතුටක් ලබනව…..<br />
ඔය වෙස්ට්මිනිස්ටරේ අපි කොලාට…<br />
මේ වැදී රංචුවට මහත්තුරු වෙන්ට<br />
තව අවුරුදු 200ක් වත් යාවි…..<br />
හැබැයි…<br />
වැරදිලා හරි…<br />
අපි මේක උඹලට පුරුදු කරලා නොතිබුණා නම්……<br />
හමුදා කුමන්ත්රණ අම්බානක…<br />
කැරළි ?…හෙහ් හෙහ්…එහෙනං තල කැරලි ගානට…..<br />
මිනී ඔළු දාස් ගනං තියෙන සමූහ මිනි වලවල්……<br />
රටට කියන්න ඕන නම උඹලම දා ගනිල්ලා…..</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මීට<br />
එලොව සිට තැවෙන….<br />
ඩොනමෝර්</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-32905513910401384892014-02-27T09:23:00.000-08:002014-06-16T09:26:04.527-07:00අවුල් වන්නට පෙර (31)…පන්සලේ කාලි මෑණියෝ<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
</h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
නිවන්තිඩියේ ආනන්ද නායක හිමියන්ට ගෝල හිමියන් තුන්දෙනෙක් සිටි බව මම දන්නෙමි. ඔවුන් කිසිවෙක් තව දුරටත් පැවිද්දන් නොවේ. විශ්ව විද්යාල ජීවිතය අවසන්වූ පසු ඔවුන් සිවුරු හැර පියා දමා ගිහි ජීවිතයට පියමන් කලවූහ. අද මහාචාර්ය්ය චන්දිම විජේබංඩාරයන් එදා ආනන්ද හිමියන්ගේ පැවිදි ගෝලයෙකි. ජ’පුර උප කුලපතිව සිටි මෙතුමා පසුව නවක වධයට විරෝධය පෑමක් ලෙස තනතුරෙන් ඉල්ලා අස්වූ බව අසා ඇත්තෙමි.ප්රේමරත්න තිරාණගම නමින් පසුව දක්ෂ නීතිවේදියෙක් වූයේ ආනන්ද හිමියන්ගේ පැවිදි ගෝලයෙකි. කල්යානන්ද තිරාණගම නීතිවේදියා හා පටලවා ගත යුතු නොවේ. විශ්ව විද්යාල අධ්යාපනයක් නොලැබූ හිරණ සීවලී නම් වූ පැවිදි ගෝලයාද අවසාන වශයෙන් තිලකරත්න නමින් උපැවිදි විය. ඔහු එතරම් සාර්ථක ලෙස ගිහි ජීවිතයට අනුයුක්ත නොවූවා යැයි හිතන්නේ, පසු කාලයේදීත් නායක හිමියන්ගේ උදව් පදව් සහිතව කාලයක් ගත කල නිසාය. ගිහියෙකු ලෙසත් පන්සලේ කාලයක් ජීවත් විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ප්රසිද්ධ ගල්ලෙන රජමහා විහාරධිපති සහ එම පිරිවනේ පරිවේනාධිපති රාජකීය පණ්ඩිත පෝරුවදණ්ඩේ සුමන හිමියන්ද සිවුරු හැර නොගිය, වාලුකාරාමයේ නැවතී සිට විශ්ව විද්යාල අධ්යාපනය ලැබූ හිමි නමකි. අදටත් පරිසර හිතකාමි ජීවිතයක් ගෙවමින් ශාසනික සහ ශාස්ත්රීය වැඩ කොටසක්ද ඉටු කරමින් ජීවිතයේ සැඳෑ සමය ගෙවයි. දැනට ප්රංශයේ සංඝනායක ආචාර්ය්ය පරවාහැර චන්දරත්න හිමියන්ද එකල නේවාසිකව වැඩ සිටි හිමිනමකි. එදා වාලුකාරාමයේ වැඩ සිටී අදත් පැවිදි ජීවිත ගෙවන තවත් හිමිවරුන් දෙදෙනෙක් සිටී. නුවර එළිය නිල්දණ්ඩාහින්නේ පණ්ඩිත හාමුදුරුවන් ඉන් එක් අයෙකි. එදා කාලයේ මෙහිමියන් ඉගෙනීමට අමතරව ගුවන් විදුලි යන්ත්ර අලුත්වැඩියා කිරීමට හපනෙක් විය. ඒ දිනවල රූපවාහිනි නොවීය. නරාවල සුධම්ම නම් වූ අනිත් හිමියන් ගාල්ලේ පෝද්දල පැත්තේ විහාරාධිපති කෙනෙක්ය. විච්ත්ර ධර්ම දේශකයන් කෙනෙක් වූ මෙහිමියන්, පිණ්ඩපාතයේ යෙදී අහාර පාන සොයා ගත් කෙනෙක් විය. මෙහිමියන්ගේ වැඩිමල් සොයුරාගේ විවාහ මගුලට මමත් නරාවල නිවසට ගිය බව මතකය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ පන්සල හා සම්බන්ධකම් පැවැත්වූ අවට විහාරාස්ථාන අතරින් නුගේගොඩ නාලන්දාරාමය, කිරුළපොන බලපොකුණේ පන්සල, බෙල්ලන්විල රජමහා විහාරය, මරදානේ මහාබෝධි විහාරය මුල් තැන ගනී. මෙකී විහාරයන්හී වැඩ විසූ බොහෝ ස්වාමින් වහන්සේලා ගැන මට අදත් මතකය. නාලන්දාරාමාධිපතිව වැඩ විසු නායක හිමියන්ගේ පැවිදි ගෝලයෙක් වූ තීනියාවල පාලිත හිමි නිතර වාළුකාරමය ඇසුරු කෙරු කෙනෙක් විය. වර්තමානයේ නාලන්දාරාමාධිපති පාලිත හිමියන් එජාපයේ ප්රබල චරිතයක්ය. මෑතකදී සනත් ගුණතිලකට තාවකාලික පැවිද්ද ලැබුණේ මෙතුමන් අතින්ය. තීනියාවිල පාලිත හිමියන්ගේ පැවිදි සොහොයුරා ඉහළ කරගහමුණේ උපතිස්ස නම් විය. මොහු රජ වැඩ කාරයෙක් බව කිව යුතුමය. ආනන්ද නාහිමියන්ගේ ගෝලයින් සියල්ලම උපැවිදිවූ නිසා උපතිස්ස හාමුදුරුවෝ ,වාලුකාරාමයට සින්නක්කර විය. ආනන්ද හිමියන් ඔහුව තමන්ගේම ගෝලයෙක් ලෙස සැලකිය. ආනන්ද හාමුදුරුවන්ටත් වඩා දක්ෂ කැරම් ශූරයෙක් විය. මමද අපේ තාත්තා මෙන්ම කැරම් ක්රීඩාවට ඇල්මක් දැක්වූයේ ඔය පන්සල නිසා බැව් කිව යුතුය. උපතිස්ස හිමි මෝටර් රථ, විදුලි කාර්මික වැඩ, රේඩියෝ රෙපයාර් වැඩ ආදි නොයෙකුත් දේ කෙළ පැමිණියෙකි. පන්සලේ කාර් එකේ පොඩි පොඩි අලුත් වැඩියාවන් කළේ මෙහිමියන්ය. රියැදුරු සෝමපාල අයියාට ඕවා කියා දුන්නෙත් එයාමය. හැබැයි පාරේ වාහන පැදවුයේනම් නැත. තදින් දුම් පානයට ඇබ්බැහිව සිටි ඔහුගේ සිගරට් වලට විදීමට මමත් ප්රේමදාසත් මැලි නොවූහ. පසු කාලයක සිවුරු හැර ගොස් ජපානයේ පදිංචිව සිටි බවත්, එයින් පසු අදටත් ලංකාවේ සිට මෝටර් රථ ආනයනයේ ඉහළින් සිටිනා බවත් මම අසා ඇත්තෙමි. දැන් ජපානයේ සංඝ නායක තනතුර දරන බානගල උපතිස්ස හිමි වෙන අයෙකි. එහිමියන්ද වාළුකාරාමය හා සබඳකම් පැවැත්වූයේ, ඉන්දියාවේ මහබෝධි සමාගම වෙනුවෙන් අනගි දායකත්වයක් සැපයූ හැඩිගල්ලේ නායක හිමිගේ මුල්ම ගෝලයෙක් නිසාම බව මතකය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පන්සල් භූමියේම, මහානාම විදුහලේ පුංචි ගේට්ටුව අසල ලැලි වලින් ආවරණයවූ, ලෑලි මේස සහ ලෑලි බංකු වලින් සෑදු තේ කඩයක් තිබුණි. මෙය පවත්වාගෙන ගියේ පන්සලේ බහුබූත දේවාල වැඩ කටයුතු කල පෙරේරා මෑණියෝ යැයි හැඳින්වු ගැහැනියයි. බොරු ආරුඩයකින් දේව විස්මයන් සහ නොයෙකුත් සෙප්පඩ විජ්ජාවන් කල ඇය මේ යුගයේදී පන්සලේ පරිපාලන කටයුතු වලටත් අත පොවන කාලයක් විය. ඇය කිරුලපන ප්රදේශයේ පදිංචිව සිටි මැදීවියේ කාන්තාවක් වුවත් නැවති සිටියේ පන්සලේමය. පසුකාලයකදී මැයගේ දරුවන් මගේද යහළුවන් විය. ඔවුන් මට වඩා වැඩිමහල් නමුත් මම ඔවුන්ව ඇසුරු කළෙමි. ඇයගේ වැඩිමහල් දියණිය මට නැවතත් හමුවූයේ මම රමාඩා හෝටලයේ ඉන්නා අවදියේය. එවකට බෙල්ලන්විල රජ මහා විහාරයේ අධිපතිවූ සෝමරත්න නායක හාමුදුරුවන්, ආනන්ද හාමුදුරුවන්ට දොස් පැවරුවේ…කෑවාට කමක් නැහැ බෙල්ලේ එල්ලා ගෙන කෑම එතරම් සුබ නැතැයි කියා…යම් කිසි හේතුවක් නිසා විය යුතුය. මේ උද්ධච්ච ගැහැනියගේ ක්රියා පටිපාටියන් දැනගත් විය යුතු නිසාමය. සෝමරත්න නායක හිමි යනු, අද බෙල්ලන්විල රජමහා විහාරයේ නායක හිමියන්ගේ ගුරුතුමන්ය. මේ මගේ අත්දැකීම්ය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පන්සල පල්ලෙහායින් තිබු මේ ලෑලි කඩය, හැන්දෑවේ පහෙන් හයෙන් පසු අඳුරු වටපිටාවක ආරූඪය ගනී. මෙය රස්තියාදු ගුබ්බෑමයක් වන්නේ නායක හාමුදුරුවන් ඒ පැත්ත පළාතටත් නොපැමිණෙන නිසාමය. ගංජා බොන අයත්, රීඩ් මාවතේ රාත්රිය මුදලින් සංසිඳුවා ගන්නා අයගේ රසය පිනවනා ඒ අහිංසක ගැහැනුන්ගේ පෙර සුදානම සිදුවුණේත් ඔතැනය. තේ කඩයේ වැඩ කිරීමට නානා නමින් හැඳින්වූ මුස්ලිම් මිනිසෙක් විය. නානා නොදන්නා මහානාමයෙක් එදා නොවීය. ඒ නරක යැයි හංවඩු ගැසූ නානා නිතරම ගංජා ගැසූ, කායිකව අපිරිසිඳු මිනිසෙකු වුවත් ඔහු කාගෙත් සිත් ඇදගන්නා සුළු මිනිසෙක් විය. කකුලේ තිබු තුවාලයට නායක හාමුදුරුවෝ බෙහෙත් දැමූ බවත් මතකය. පන්සලේ දේවාලයට ලැබෙන පළතුරුත්, රස කැවිලිත් කඩේට ගෙන ගොස් විකුණා මුදල් කර ගැනීමටත් මෑණියෝ යුහුසුළු විය. නායක හාමුදුරුවෝ නොදැක්කා සේ සිටියේ ඇයි දැයි සිතාගැනීම අපහසු නොවේ. මේ කඩයට යාබදව පන්සල් ඉඩමේම අතින් ඇද ගෙන නෑමට හැකි ළිඳක් විය. එවැනි තැනක් කොල්ලුපිටියේ තිබුණා දැයි අට මතක නැත. සිමෙන්තියෙන් බැඳි බිත්ති හතරකින් මෙය වට කොට තිබුණි. කළුවර වැටීමෙන් පසු මේ අවට නොයෙක් දේ සිදුවිණි. තරුණ හාමුදුරුවරුද රහසින් මේවාට හවුල් වූ අවස්ථා නැත්තේද නොවේ. එහායින් තිබු ධනවත් නිවසක බිෂොප් කෙල්ලක හා තිබූ මුකුළුව මට අහිමි වුණේත්, මමත් ඔය වැනි තාරුණ්යයේ රසයක් අත් විඳීම උඩුමහලේ සිට ඇය දැක තිබුණු බැවින්ය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මා කලින් කියු බොරු ආරුඪ මෑණියන්ගේ ක්රියාකලාපයන් නිසා පන්සල නොයෙකුත් අපවාදවලට ලක්වූ අතර, නායක හිමියන්ගේ ගතිගුණ නිසා බොහෝ අය ඒවා නිර්භයව හාමුදුරුවන්ට කීමට මැලිවූහ. වරක් ඉතා අප්රසන්න සිදුවීමක කොටස් කරුවෙක් වීමට මටත් සිදුවිය. ඉංදියාවේ මහබෝධියේ හිටි චන්ද්රරත්න නම් තරුණ හිමිනමක් සති දෙකක කාලයක් වාලුකාරාමයේ වැඩ සිටීමට පැමිණියේය. කඩවසම් තරුණයෙක්වූ මේ හිමියන්ට, මේ මෑණියෝ බොහෝ ඇලුම් කෙරුවාය. මේ අප්රසන්න හැසිරීම පන්සලේ සිටි කාටවත් ගෝචර නොවීය. දසනායක අයියා යනු පන්සලේ සිටි කපු මහත්තයා විය. මොහු හොරණ පළාතේ ප්රසිද්ධ කපු පරම්පරාවකින් පැවත ආ සම්ප්රදායික කපු මහතෙකි. ප්රිය මනාප මිනිසෙකි. ආරූඪ, ආවේශ සාස්තර බයිලා නැත. කරොත් කරේ දේවාශීර්වාද, සෙත් කවි වැනි සුභාවිත ගීත පමණි. මොහු පැමිණියේද සතියකට දින තුනක් පමණි. ඒ දින තුන පන්සලේ ගත කරනා දසේ අයියා නැවත ගම් බිම් බලා යයි. දේවාල රාජකාරීවලින් පසු හන්දියට ගොස් හීනියට අඩියක් පුඩියක් නෙලාගැනීමටත් පසුබට නොවෙයි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
එක් මහා රාත්රියක දසේ අයියාත්, නේවාසික හාමුදුරු දෙපලකුත් කාටත් හොරෙන් වහලට නැග , දඹදිවෙන් පැමිණි චන්ද්රරත්න හාමුදුරුවන්ගේ කාමරයේ සුළං කවුළුවෙන් එබී බලා ඇත. මෑණියොත් චන්ද්රරත්න සාධුත් වැඩ අල්ලා තිබෙනු දුටු දසනායක කපු මහතා, කවදාවත් නැති ආරූඪයක් ගෙන මුළු පළාතටම ඇහෙන්න “මෙන්න චන්දරත්න හාමුදුරුවෝ මෑණියන්ට ***වෝ” යැයි මහ හඬින් කෑගසන්නට විය. කාමරවලින් එළියට පැනගත් අනිකුත් හාමුදුරුවරුන් මේ සිද්ධිය දෙස විපරමින් බලා සිටියා හැර අන් කිසිවක් සිදු නොකළේ මේ ඔවුන්ගේද අනුදැනුමෙන් සිදුවූ ක්රියාවක් නිසා විය යුතුය. වහලෙන් බැස ගත් දසේ අයියා ගාණ්ටාරය නාද කරන්නට පටන් ගත්තේය. මිනිහෙක් මැරුවත් ලොකු ගෙවල්වල උදවිය එළියට බැසීම එදා තිබුණේත් නැත. දැනගන්නේ හෙට පත්තරයෙන්ය. වාලුකාරාම පාරේ ගෙවල් පේළියේ උදවිය පන්සල දෙසට ඇදී එන්නට පටන් ගති. මේ සියල්ලක්ම නායක හාමුදුරුවෝ සාවධානව අසා සිටින්නට ඇතැයි අපි පසුව කතා වුණෙමු. එළියට පැමිණි එහිමියන් කෙළින්ම ගියේ පන්සලේ කවදාවත් නොවැසුණු ගේට්ටුව ළඟටය. එය වසා දැමු ඔහු. මේක මම බලා ගන්නම් කියා සියල්ලන්වම ආපසු හැරවිය</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
දසේ අයියාව මෙල්ල කරන්නට කිසි කෙනෙකුට බැරිවිය. ඒ ඔහුගේ බොරු ආරුඪය නිසා විය යුතුය. චන්දරතන සාධු ඇඳ යටය. මෑණියෝව අතින් ඇදගෙන ගොස් කාලි මෑණියන්ගේ දේවාලයේ ඇතුළට දමා දොර වැසුවේ ප්රේමදාස සහ මමය. කාලි දේවාලය තිබුණේ පන්සලේ කුස්සිය අසල මුල්ලකය. නායක හාමුදුරුවෝ දශනායකට කනට ළංව යමක් කීවේ තදබල කෝපයෙන් විය යුතුය. පාන්දර යාමය තෙක් ගමක් හිනැහූ මේ නාඩගම අතරතුර දසේ අයියා පන්සලේ පිටුපස පැත්තෙන් පස්වැනි පටුමග හරහා යන්නට ගොසින්ය. මමත් ප්රේමදාසත් බන්දුත් ඔහුව අල්ලා ගත්තේ රීඩ් ඇවනිව් එකේදීය. නැවත කැඳවා ගෙන ඒමට උත්සාහ කළත් ඔහුව කිසිදිනෙක අද දක්වා මට හමුවී නැත. මට ඇති ආරුඩයක් නැහැ බන් …සිගරට් එකක් දියන් යැයි කිවූ දසේ අයියා ප්රෙමදාසගෙන් සිගරට් එකක්ද අරන් බිබී, අපිත් සමගම රේස්කෝස් එක අසල 120 පාන්දර හොරණ බස් හෝල්ට් එකට ගියේ වීරයෙක් ලෙසිනි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මමත් බන්දුත්, ප්රේමේත් නැවත පන්සලට එනවිට දසේ අයියා පිටවගොස් ඇතිබව දැන සිටි කාලි මෑණියෝ, හැංගී සිටි දේවාලයෙන් එළියට විත් බංකුවක් උඩ හඬමින් සිටි බව මතකය. අප තිදෙනා දුටු සැණින් කාලි මෑණියෝ අපේ ඇඟට පැන්නේ තොපි දෂයාව එක්කන් එන්න ගියා නේදැයි බැණ වදිමින්ය. එදා පටන් මේ උමතු ගැහැනිය අප තිදෙනාට වෛර කිරීමට පටන් ගත් අතර, චන්දරත්න ටික කාලයකට පසු උපැවිදි විය. මෑණියෝ නම් මියයන තෙක්ම මේ පන්සලේම සිටි බවත් මම අසා ඇත්තෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
දසේ අයියා එදා කළදේ මගේ තරුණ හිතට ජවයක් ගෙනදිය. මම අද ඒ දේ ගැන වෙනත් ඇසකින් දකිමි. ඒ මම වයසින් මුහුකුරා ඇති නිසා විය යුතුය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ සියල්ලක්ක්ම දෙස බැලිය යුතුවන්නේ නිරුවත් දෑසින්ය. කෙසේ වෙතත් මම එදා රස විඳි ඒ යෞවනයේ චමත්කාරයට අදත් පෙම් බඳිමි. පුහු බොල් තාරුණ්යයට වඩා අදත් සමහර තරුණයින් රස විඳිනා චමත්කාරයට මම ලොල් වෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ප.ළි……සින්දුවා, වයලීනුවා, අයාල් සිත්, වගේ අය හැම පෝස්ට් එකකම ගීතයක් අපිට දෙන නිසා මමත් ගීතයක් දාන්නට සිතුවෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ඒ නිරුවත් දෑස් යන වචනය මතක්වූ නිසාමය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ගැයුවේ…අමරසිරි පීරිස්<br />
සංගීතය….කේමදාස මාස්ටර්<br />
ලිව්වේ….ලූෂන් බුලත්සිංහල ( මා නිවැරදි කරන්න )<br />
චිත්රපටිය….සිරි මැදුර<br />
<br />
<a href="https://www.youtube.com/watch?v=j8E9COU4wPs">https://www.youtube.com/watch?v=j8E9COU4wPs</a></div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-6313336990090576052014-02-17T09:21:00.000-08:002014-06-16T09:22:14.889-07:00අවුල් වන්නට පෙර..(30)..පන්සල අවට සිටි ලොක්කෝ<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /></h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /><span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
වසර එකහමාරකට ආසන්න කාලයක් මා නැවතී සිටි වාළුකාරාමය අවට, ලාංකීය දේශපාලන ඉතිහාසය තුළ නොමැකෙන සටහන් තැබූ චරිත කිහිපයක් පදිංචිවී සිටියෝය. රොනී ද මැල් මහතාට අමතරව එවකට එජාප දේශපාලනයේ ප්රබලයන් වූ ගාමිණි දිසානායක ඒ අසල ඇල්ෆ්රඩ් හවුස් පාරේද, ලලිත් ඇතුලත්මුදලි ඉනර් ෆ්ලවර් පාරේද, රනිල් වික්රමසිංහ පස්වැනි පටුමගේද පදිංචි කරුවන් බව මතකය. මොවුන් වාළුකාරාමය හා එතරම් සම්බන්ධකම් නොපවත්වා, කොල්ලුපිටියේ පොල්වත්තේ පන්සල හා ගනුදෙනු කරේ නිවන්තිඩියේ ආනන්ද හිමියන්ගේ දේශපාලන ඉතිහාසය ශ්රීලනිපය හා තදින් බැඳී තිබූ නිසා විය යුතුය. නමුත් ඒ අවටම පදිංචිව සිටී ගාමිණි ජයවික්රම පෙරේරා මහතා නම් මාසිකව දහවල් දානයක් සැපයීමට බැඳී සිටියා මතකය. කුරුණෑගල ප්රදේශයේ දේශපාලනයේ යෙදී සිටියත් ,කොල්ලුපිටිය ඔවුන්ගේ පදිංචිය විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ අයට අමතරව වාමාංශික දේශපාලනයේ පතාක යෝධයන්වූ ලසසපයේ කොල්වින් ආර් ද සිල්වා, බර්නාඩ් සොයිසා වැනි අයද, කොපයේ පීටර් කෙනමන් මහතාද ඒ අවට පදංචිකරුවන් විය. මා මේ කියන 1977 යුගයේ මහා මැතිවරණයට පෙර ඔවුන් පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කල මන්ත්රීවරුන් නිසා ඔවුන් කැපීපෙනෙන පුද්ගලයින් විය. ඒ නැති වුවත් ලාංකීය සමාජය තුළ ඔවුන් කෙරෙහී යම්කිසි ගෞරවයක් විය. ඒ ඔවුන්ගේ දැනුම සහ උගත්කම නිසාත් ඔවුන් රට තුළ සිදුවූ නොයෙකුත් අරගල සහ සමාජ ක්රියාකාරකම් වල පෙරමුණ ගත් අයත් බැවින්ය. මොවුන් සතුව තිබූ ධනය දේශපාලනය වෙනුවෙන් වියදම් කළා මිස ඒ තුළින් උපයා ගත් අය නොවන බව නායක හාමුදුරුවන් නිතරම පැවසූ දෙයක් විය. 1977 මැතිවරණයෙන් ලැබූ අන්ත පරාජයෙන් පසුව වුවත්, මොවුන් බොහෝමයක් දෙනා මිය යන තෙක්ම දේශපාලන ක්රියාකාරකම්වල බැඳී සිටියහ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
කොල්වින් ආර් ද සිල්වා පවුල පදිංචිව සිටියේ ඩුප්ලිකේෂන් පාරට යාබදව අබ්දුල් ගෆූර් මාවත අසලම පැරණි පන්නයේ විශාල නිවසකය. මෙම නිවස පිහිටි වත්තේ ජම්බු, පිනි ජම්බු, පේර, අඹ වැනි ගස් රාශියක්ද තිබුණි. කොල්වින් ආර් ද සිල්වා මහතාගේ දේශපාලනය ගැන ශාස්ත්රීය වශයෙන් කරුණු ලියා තැබීමට මා සතු දැනුම අල්ප වුවත්, මෙවැනි මිනිසුන් ලාංකීය දේශපාලන ඉතිහාසයේ නොමැකෙන චරිත විය. පන්සලත් සමග විශාල ගනුදෙනුවක් නොතිබුණත් මෙම නිවසෙන්ද මාසිකව දානමය කටයුතු සඳහා මුදලක් වෙන්විය. මෙම මුදල් එකතුකර ගැනීමට මමද කිහිප වරක් එහි ගොස් ඇත්තෙමි. සුදු සරමකින් හා සුදු අත්කොට මේස් බැනියමකින් සැරසී කළු පැහැ රාමුවකින් යුතු උපැස් යුවළක්ද පළඳා, ආලින්දයේ තිබු හාන්සි පුටුවේ දිග ඇදී පුවත්පතක් හෝ යම් ලියකියවිල්ලක් අධ්යනයේ යෙදී සිටිනවා දැකීම සුපුරුදු දසුනකි. මොකද ළමයා යැයි ඇමතීම පුරුද්දකි. ඔහු පෙනුමෙන් සහ ආමන්ත්රණයෙන් යම්කිසි රෞද්ර පෙනුමක් ගත්තත්, ගතිගුණ එසේ නොවනා බව දන්නෝ දනිති. මේ මහතා කොළඹ රාජකීය විදුහලේ ආදි සිසුවෙක් බවද ලියා තබමි. කොල්වින්ගේ, දියණිය මනෝරි විවාහවූයේ කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ ප්රබලයෙක්වූ සරත් මුත්තෙටුවෙගම මහතා සමගය. තවත් දරුවන් සිටිබවත් අසා ඇත. සරත්-මනෝරි යුවළ නම් මේ නිවසේදීම මම දැක ඇත්තෙමි. මේ නිවස මනෝහාරි(?) නමින් හැඳින්වූ කුඩා නාම පුවරුක්ද තිබූ බවත් මතකය. 1980 කාලයේදි කඳුළු ගෑස් බෝම්බයකට පාදයක් පිළිස්සී බොහෝ දුක්විඳි බවත් පුවත්පත්වල පළවිය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
බර්නාඩ් සොයිසා මහතා නියෝජනය කළේ දකුණු කොළඹ ඡන්ද කොට්ඨාශයයි. එය අද බටහිර කොළඹ වේ. කිසිම විටෙක පන්සලට පැමිණෙනවා නම් නොදැක ඇති මුත් බොහෝවිට ඔහුගේ නිවසේ ගේට්ටුව අසල රැඳී සිටිනවා දැක ඇත්තෙමි. බර්නාඩ් සොයිසා මහතා ලංකා සම සමාජ පක්ෂයේ ප්රධාන ලේකම් වශයෙන් විශාල දායකත්වයක් ලබාදී ඇති අතර, මේ අය ගැන අපේ තාත්තාද ඒ අවධියේ කතාකළේ මහත් රුචියකිනි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පීටර් කේනමන් මහතා බොහෝ කාලයක් මැද කොළඹ බහු මන්ත්රී ආසනය නියෝජනය කල කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ දැවැන්ත චරිතයකි. ජැක් නිකල්සන් නම් අපූරු හොලිවුඩ් නළුවා මට මතක් කරන්නේ පීටර් කෙනමන් මහතාගේ රූපයයි. මොහු පදිංචිව සිටියේ කොල්ලුපිටියේ මහනාම විදුහලේ පිටුපස ගේට්ටුවට නුදුරු නිවසකය. නායක හාමුදුරුවන්ගේ දැන හැඳුනුම්කම් හැර පන්සල හා සම්බන්ධකමක් නොවීය. ඒ වනවිට ඊඩා කෙනමන් මහත්මිය හා විවාහවී සිටි පීටර් කෙනමන් මහතාගේ නිවසින් පියාණෝ වාධනයන්ගේ හඬ අසන්නට ලැබිණි. කෙනමන් මහත්මිය දක්ෂ චිත්ර ශිල්පිනියක් සහ කලාකාරිනියක් බව පන්සලේ නායක හාමුදුරුවන්ද කතාබස් වලදී කියා තිබේ. කොළඹ රාජකීය විදුහල බිහිකෙරූ දහසකුත් එකක් ජාතික හා විදේශීය දේශපාලකයින් අතරින් පීටර් කෙනමන් මහතාද අති විශිෂ්ටයෙක් බැව් ඉතිහාසය සාක්ෂි දරයි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පන්සලේ දායකයින්වූ මුත් නිතර පන්සලට නොයෙන විශාල ව්යාපාරිකයින් රාශියක්ද ඔය අවට විසූහ. මැලිබන් බිස්කට් සමූහ ව්යාපාරයේ නිර්මාතෘ හින්නි අප්පුහාමි මුදලාලි පදිංචිව සිටියේත් වාළුකාරාමය අසලය. පන්සලේ බොහොමයක් වැඩ කටයුතුවලට නොමසුරුව දායකවූ මැලිබන් මුදලාලි නම්වූ ඔහු ගැන, නායක හාමුදුරුවෝ බොහෝ වැදගත් සහ රසවත් විස්තර පන්සලේ උදවිය හැන්දෑවරුවේ යෙදෙන සතුටු සාමිචීවලදි පවසා ඇත. කොළඹ කොටුවේ මැලිබන් හෝටලය නමින් කුඩා තේ කඩයක් අරඹා ඉන් පසුව ලංකාවේ අංක එකේ ව්යාපාරීකයක්වූ බව පමණක් ඒ කතාබහේ මට මතක ඇති සටහනක්ය. මා කියන ඒ කාලයේත් ඩුප්ලිකේෂන් පාර පාම්ග්රෝව් ආසන්නයේ පිහිටි, මැලිබන් මුදලාලිගේ නිවස විශාල මන්දිරයක් වැනි යැයි යාන්තමට මතකය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ජේ.පී.අයි.පියදාස ව්යාපාරයේ නිර්මාතෘ පියදාස මුදලාලිද එවකට විශාල ව්යාපාරිකයෙකි. ශ්රීලනිපයත් සමග පියදාස මුදලාලිගේ බොහෝ බැඳීම් තිබී ඇති අතර ඔවුන් පදිංචිව සිටියේත් ඉනර් ෆ්ලවර් රෝඩ් හී විශාල නිවසකය. පියදාස මුදලාලි නායක හාමුදුරුවන්ගේ ළඟම හිතෛෂියෙක් විය. දාස සමූහ ව්යාපාරය හිමිව තිබු ගුණදාස මුදලාලි සහ ජේ.පි.අයි.පියදාස යනු දෙදෙනෙක්ය. එය පටලවා ගතයුතු නැත. ඒ කෙසේ වෙතත් මේ දෙදෙනාම එවකට ශ්රිලනිපය හා ළඟින් ඇසුරු කල උදවියය. මේ අයගේ නම් දාස-පියදාස නමින් 1977 එජාප මැතිවරණ වේදිකාවේ පට්ට ගැසිණි. මැලිබන් මුදලාලිගේ නම නම් දේශපාලනයට ඈඳී තිබු බවක් මතක නැත. වාලුකාරාම පාරේම විශාල නිවසක පදිංචිව සිටි සාගරසිරි මුදලාලිත් පන්සලේ හොඳ දායකයෙක් විය. ඔහු සතුව තිබු සාගරසිරි හෝටලය පිහිටා තිබුණේ ගාලු පාර කොල්ලුපිටියේ ෆැබ් එක අසල ලොකු ගොඩනැගිල්ලකය. එකල ෆැබ් එකක් නොතිබුණි. මීට අමතරව තවත් බොහෝ ධනවත් ව්යාපාරිකයන් සහ තවත් දේශපාලකයින්ද ඒ අවට පෙදෙස්වල පදිංචිව සිටියත්, මේ සියල්ලන් ගැනම මතකය අවදිකර ගැනීම එතරම් ලෙහෙසි පහසු කටයුත්තක් නොවේ. මොනවා වුණත් පන්සලේ කටයුතු සඳහා මේ නිවෙස්වලට යාමට ප්රේමදාසත්, බන්දුත් වැඩි කැමැත්තක් දැක්වූයේ ,එම නිවෙස්වල කුස්සිය පැත්තේ සිටිනා සේවිකාවියන් එක්ක උකුළු මුකුළු කිරීමටය. පසුකාලයක පන්සලේ සිටි සමන් නම් තරුණයා ඒ ගෙදරක වැඩට සිටි තරුණියක් හා රහසේම පැනගොස් විවාහ විය. ඒ මහානාමයේ පිටුපස ගේට්ටුවේ බිත්තියට යාබදව තිබූ තට්ටු දෙකේ ගෙදර වැඩට සිටි ළමයා සමගින්ය. මට ඒ සිද්ධිය අදටත් මතක මම එයට උදව් කරපු නිසාත්, එම නිවසේ සිටි බිෂොප් විදුහලට ගිය හැඩකාර ගැටිස්සිය සමග මගෙත් පොඩි උකුළුවක් තිබු බැවිනුත්ය. මගේ මුකුළුව මාස කිහිපයකට සීමා විය. ඒ ගැන පසුව ලියන්නෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
නිවන්තිඩියේ ආනන්ද හිමියන් අධිපතිත්වය දැරු විහාරස්ථාන තුනක් පැවතිණි. කොල්ලුපිටියේ වාළුකාරාමය, නිවන්තිඩියේ මහෙන්ද්රාරාමය සහ කිරුලපන ශ්රී සිද්ධාර්ථ අඩිපාරේ තිබු කුඩා පන්සලක්වූ ශ්රී සිද්ධාර්තාරාමය නම්වු ,කිරුලපන ඇල අයිනේ පන්සලත් මේ ස්ථාන තුන විය. පිළියන්දල, නිවන්තිඩියේ තිබු පන්සල විශාල ස්ථානයකි. මසකට වරක් හෝ දෙවරක් එහි යනවා එනවා හැරෙන්නට, ආනන්ද හිමියෝ මෙය පවත්වාගෙන යෑම එහිසිටි ස්වාමින්වහන්සේටම පවරා තිබුණි. එය ආනන්ද හාමුදුරුවන්ගේ උපන් ගම නිසා, වැඩිහිටි දායකයින් කොල්ලුපිටියට පැමිණ යම් යම් සිද්ධීන් ගැන සාකච්ඡාද පවත්වති. එදිනට පසුදාම ඒ පැත්තට යන්නේ යම් යම් ප්රශ්න විසඳීම සඳහා වියයුතුය. එකල කොල්ලුපිටියේ පන්සලට දුරකථනයක් තිබුණත්, නිවන්තිඩියට නොවීය. මම පළමුවෙන් දුරකථනයකින් කතා කළේත් ඒ අවදියේය. කිරුලපනේ පොඩි පන්සලට නම් මාස තුන හතරකටවත් යන බවක් මතක නැත. ඒ කාලයේදීම සිද්ධාර්තාරාමය වෙනත් හිමිනමකට සහමුලින්ම පවරා දෙන ලදි. මේ පවරාදීම් තුළ යම්කිසි මූල්යමය ගනුදුණු සිදුවූවා දැයි කීමට මම නොදනිමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ සියලු ගමන් බිමන් යාමට ඒමට නායක හිමියන් සතුව ෆෝඩ් කොන්සල් නම් , ඒ කාලයේ වටිනා මෝටර් රථයක් තිබුණි. එහි රියැදුරු සෝමපාල නම් තරුණයෙක්ය. නායක හාමුදුරුවන්ගේ ගමන් බිමන් සියල්ලක් සිදුවූයේ මෝටර් රථයෙන් බැවින්, මේ හැම ගමනකටම හවුල්කරුවෙක් වීමට පන්සලේ නැවතී සිටි හාමුදුරුකෙනෙකු හෝ ගිහියෙකු සහභාගි කරවා ගැනීමට නායක හිමියෝ කැමැත්තක් දැක්විය. ඒ ගමන් අතරතුර කතාබහ කර කර යෑමටය. ඒ කතාබහද, යන ස්ථානයන්ද, මටත් ජීවිතයේ අත්දැකීම් පුළුල් කරගැනීමට ඉවහල් විය. දුර බැහැර ගමනක් යනවානම් මෝටර් රථයේ අසුන් ගත හැකි උපරිමයද හවුල් කරගැනීමට වගබලා ගනී. කතරගම, මහනුවර, මාතලේ, අ’පුර, පොලොන්නරුව, මොනරාගල වැනි පාලත්වලටද එවැනි ගමන් යොදා ගැනේ. පන්සලේ නැවති සිටි භික්ෂූන් බොහොමයක් ඔවැනි පළාත්වලින් පැමිණි අය නිසා, ඒ අයද මේ ගමන් වලට වැඩි කැමැත්තක් දැක්වූයේ, තම විහාරස්ථානවලට ගොඩ වැදීමට හා තම දෙමව්පිය සොයුරු සොයුරියන් දැක බලා ගැනීමේ අවස්ථාවක් හැටියටය. නායක හිමියන්ද ඒ සඳහා නොමසුරුව කැමැත්ත පළකළේ, මේ විශ්ව විද්යල අධ්යාපනය ලබමින් සිටි හිමිවරුන් සතුව තිබු සීමිත පහසුකම් සලකා බලා විය යුතුය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
සිදුවීම් සහ පුද්ගලයින් ගැන ලිවිය යුතු දේ බොහෝය. වාළුකාරම ඇසළ මහා පෙරහැර ගැනත් ,පන්සලේ සිටි ගිහි පැවිදි උදවිය ගැනත් පසුවට ලියන්නෙමි.</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-83494103982452593632014-02-01T09:15:00.000-08:002014-06-16T09:15:42.850-07:00අවුල් වන්නට පෙර..(28) වාළුකාරාමය<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /></h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /><span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මගේ සංගීත සංදර්ශන නැරඹීමත්, වාද බයිලා, පික්චර් පිස්සුවටත් තිත වැටුණේ මේ අවදියේය. මේ සියල්ල නිමාවිය යුතු බවත්, මට දෙල්කඳ ලොකු අම්මා සහ ආච්වී සමඟ නැවතී සිටීමට තවත් අවසර නැති බවත් තීරණය වී අවසන්ය. ආච්චී මා ගැන දුක් වන බව සීතූවත් එය එසේ නොවීය. මම ආදරය ලබා ගන්නට බලාපොරොත්තු වෙන්නේ අනුකම්පාව තුළින්ය. එය නම් ගොන් පාට් එකක් බව අදටත් හිතමි. මේ 1977 කාලය යැයි හොඳින්ම මතක ඇත්තේ ඒ මහා මැතිවරණයේ ප්රතිඵල ඇසීමට වූයේ මගේ අලුත් නවාතැන් සිටි කාලයේ බැවින් විය යුතුය. අනිත් කාරණය නම් මම උසස් පෙළ පන්තියටද ඇතුළු වූයේ එම වසරදේදීමය. නොයෙකුත් දුෂ්කරතා මැද අප පවුලේ උදවිය මේ වන විටත් පදිංචිව සිටියේ පහත්ගම ඊරියගොල්ලේ කඩ කාමරයක් බඳු කුඩා නිවසයකය. ආර්ථික ප්රශ්න ඉහවහා ගොස් ඇති බැව් පෙනුණේ බොහෝ කාලයකට පසු මට ගෙදර යන්නට ලැබුණ බැවින්ය. මා යහළුවන් සහ ගත කල කාල පරිච්ඡේදය තුළ මේ සියල්ලක්ම මට අමතවක ගොස් සැටිය. මට කල හැකි දෙයක්ද නොතිබුණි. 1977 මැතිවරණ පෙරළියත්, මගේ උසස් පෙළ පන්තියත්, පවුලේ තත්වයත් පසුව ලියන්නට තබා මගේ අලුත්ම නවාතැන් පොළ ගැන ලියා තබන්නෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
1973- 1977 කාලය අතරතුර මේ මගේ හත්වැනි නවාතැන් පොළයි. මෙය මහා අපූරු අත්දැකීමකි. කොළඹ නගරයේ පිහිටි පැරණිතම විහාරාස්ථානයක් වන කොල්ලුපිටියේ වාලුකාරාම පන්සල මගේ මේ නවාතැනයි. මෙහි විහාරාධිපති වූයේ නිවන්තිඩියේ ආනන්ද නායක හාමුදුරුවන්ය. පිළියන්දල නිවන්තිඩියේ පදිංචිව සිටි ජිනදාස අන්කල් නම්වූ තාත්තාගේ කාර්ය්යාල සගයාගේ හිතවතෙක්වූ නායක හාමුදුරුවෝ නිසා මෙතැන නවාතැන් ගැනීමට ලැබිණි. ඒ කාලයේ කොළඹ විශ්ව විද්යාලයේ ඉගෙනීමට දුර බැහැරින් පැමිණි භික්ෂූන් වහන්සේලා නවාතැන් ගත්තේ මේ විහාරස්ථානයේය. දහ පහළිස් දෙනෙක් පමණ භික්ෂූන්ද, විශ්ව විද්යාලයීය සිසුන් හතර පස් දෙනෙක්ද, පන්සලේ වැඩ කිරීමට තවත් හය හත් දෙනෙක්ද, රාත්රී කාලයේ බණ මඩුවේ නිදා ගැනීමට තවත් අසරණයෝද බොහෝ වූහ. මේ වට පිටාව මට අළුත් අත් දැකීම රාශීයක් ජීවිතයට එකතු කරදෙන ස්ථානයක් බවට පත්විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
කොල්ලුපිටිය වාළුකාරාමය පිහිටා ඇත්තේ ගාලු පාරෙන් පටන් ගන්නා වාලුකාරාම පාරේ කෙළවරේමය. මෙය විශාල භූමි ප්රදේශයක් පුරා පැතිරී ඇත. වාලුකාරාම පාරෙන් පන්සලට ඇතුළුවූවිට එහි අනෙකුත් මායිම් තුන වූයේද , ලංකාවේ ඉතා ප්රසිද්ධ මායිම් බිම් කඩ කිහිපයක්ය. එක මායිමක් වූයේ කොල්ලුපිටියේ මහානාම විදුහලේ දිගු තාප්පයයි. එම විදුහලේ උන්නතිය වෙනුවෙන් ආනන්ද නායක ස්වාමීන් වහන්සේත්, වාළුකාරාමය දායක සභාවත් මහත්සේ ඉවහල්වී ඇතැයි මම අසා ඇත්තෙමි. මහානාම විදුහලේ ආරම්භයේදි පන්ති පවත්වා ඇත්තේ වාලුකාරාම බණ මඩුවේ යැයි මම අසා ඇත්තෙමි. මා එහි නැවතීමට යන අවධීයෙත් මහානාමය කුඩා පාසැලකි. ක්රීඩංගනයක් නොවීය. පංති කාමර පේළි කිහිපයකට පමණක් සීමා විය. පන්සල් භූමියේ වම් පසින් මායිම් වූයේ කොල්ලුපිටිය පස්වැනි පටුමගේ ධනවත් නිවැසියන්ගේ ඉඩම් පිටුපස තාප්පයන්ය. පන්සලේ පිටුපස මායිම විවෘතව තිබුණි. ගේට්ටු තාප්ප කිසිවක් නොතිබුණි. එහි පෙනෙන මායිම කොළඹ කාන්තා විදුහලේ පිටුපස තාප්පයට නුදුරින්ම විය. පස්වැනි පටුමගින් , කොල්ලුපිටිය, ෆ්ලවර් රෝඩ් දෙසට ඇවිදගෙන යාමට කොන්ක්රීට් අතුරු පාරක් විය. මෙහි වාහන පැදවීමක් නොතීබු අතර , මහානාම විදුහලේ ඉතා කුඩා පිටුපස ගේට්ටුව පමණක් එතැනට විවෘත විය. ගලා යන කුඩා වතුර ප්රවාහයකින් රෙදි සෝදා වේලා දීමේ අහිංසක වැඩ පිළිවෙළක් ද්රවිඩ ජාතික යුවලක් පවත්වා ගෙන ගිය බව මතකය. තවත් බෝතල් පත්තර එකතු කරමින්, පන්සල් භූමියේම රැකවරණ ලැබු ද්රවිඩ මිනිසුන්ද වූහ. ගාලු පාරටත්, රාජකීය විදුහලටත් මැදිවන මානයේ වාළුකාරාමය පිහිටා තිබුණේ යැයි කීවොත් යම් තාක් දුරට නිවැරදිය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
නිවන්තිඩියේ ආනන්ද ස්වාමීන් වහන්සේ ඉතා තදින්ම ශ්රිලනිප දේශපාලනයේ යෙදුණු අයෙක් බව කවුරුත් දනී. 1956 සමාජ වෙනස්වීම් වෙනුවෙන් නිවන්තිඩියේ ආනන්ද හිමියන් විශාල මෙහෙවරක් කර ඇති බව ශ්රීලනිප ඉතිහාස පොත් තිබේ නම් සාක්කි ඉතිරිව තිබිය යුතුව ඇත. වාළුකාරාමය ඒ අරගලයේ තෝතැන්නක් බවද මම අසා ඇත්තෙමි. කොල්ලුපිටිය හන්දියට ආසන්නව තිබූ පොල්වත්ත පන්සල ඩඩ්ලිලාගේ, ජේ ආර්ලගේ පන්සල් බවද මම අසා ඇත්තෙමි. පසු කාලවලදී එය දෑසින්ද දුටුවෙමි. නිවන්තිඩියේ හිමි බංඩාරනායකගේ ඉතා හිතෛෂී පුද්ගලයෙක් බව පන්සලේ තිබූ පුරාණ ලියකියවිලි , ඡායාරූප දුටුවිට මට සිතා ගත හැකිවිය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
බණ්ඩාරනායක ඝාතන සිද්ධිය හා බැඳුණු නඩුවේ පැමිණිලි පාර්ශවයේ ප්රධාන සාක්ෂිකරුවෙක්වී ඇත්තේ නායක හාමුදුරුවන්ය. ඒ අවස්ථාවේ ඔහු බණ්ඩාරනායක අගමැති හා සමග සිටිබව එදා මා දුටු වාර්තාවල ලියවී තිබුණි. ඒ හා බැඳුණු අනිකුත් කාරණා ගැන කීමට මට එතරම් දැනීමක් නැත. මෙහිමියන්ට එම සිදුවීමෙන් පසුවත් මරණ තර්ජන තිබූ බවට හොඳම නිදසුන වූයේ 1977 යුගයේත් ඔහුගේ නිදන කාමරයේ ජෙනෙල් වට කර තිබූ යකඩ දැල් අවාරණයන් යැයි පැහැදිලිය. ආනන්ද හාමුදුරුවන් යකෙකුටවත් බිය නොවූ, ඉතාමත් දැඩි ,ස්ථාවර පෞරුෂත්වයකින් හෙබි , කට හඬින් පවා කෙනෙකුට නොදෙවෙනිවූ, කඩවසම් දේහධාරියෙක් විය. කටවාචාල වදන් හෝ පුහු ගෝරනාඩු ඒ ශබ්දකෝෂයේ නොවීය. එක් බැල්මකින් හෝ යම් වචන පේලියකින් මදාවියෙක්. දාමරිකයෙක් හෝ බල පුළුවන්කාර ධන කුවේරයෙක් මෙල්ල කිරීමේ හැකියාව ඔහු සතු විය. එහිමියන් සතුව තිබු සැබෑ නායකත්ව ලක්ෂණයන්ය. නාගරික විහාරස්ථානයක් මැනවින් පාලනය කරගෙන යෑමට නම් යම් කිසි හෝ ගිහි ගති පැවතුම්ද ආරුඪ කර ගත විය යුතුවේ. ඒවා මෝඩ චණ්ඩිකම් නොවන බව මම පසුව පහදා දෙන්නෙමි. මෝඩ චණ්ඩි පිස්තෝල පොඩි සාධුලා බොහෝය. ඒ සෙල්ලම් පටන් ගත් තැන ගැනත් බය නැතිව මට පසුව විස්තර කල හැක. මට මේ හා කිව හැකි කාරණා බොහෝමයකි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මම “අවුල් වන්නට පෙර…දේශපාලනික සටහනක් නොවේ” යැයි ලියූ පෙරවදනේ සටහන් කෙරූ පුද්ගල නාමයන් තුල මෙතුමා එක් චරිතයකි. ඒ ලියා තිබු අය අතරින් අද ජීවතුන් අතර ඇත්තේ චාල්ස් කුමාරයා පමණි. මගේ ජීවිත ගමන ගලායන මේ කතාවේ නිවන්තිඩියේ ආනන්ද නම්වූ මහා පුරුෂයා ගැන ලිවිය යුතු දේ බොහෝය. මෙතුමන් මහා ගැඹුරින් ශාස්ත්ර හැදෑරු මහා පන්ඩිතයෙක් නොවීය. අප මහා ගෞතම බුදු රජාණන් වහන්සේටත් වඩා ඉහලින් දෙසුම් පැවැත්වූයේත් නැත. සිවුරු වෙනුවට සිල්ක් සාරි පැලඳුවේත් නැත. තුනුරුවන් සරනයි කියා හාදු දුන්නේත් නැත. විය යුතු දේ සිදුවිය. නිවන් දකින්නට පාරමි පිරුවේ නැති බව අවට දායකින්ද මැනවින් වටහා ගෙන සිටි බව නම් ඉතා පැහැදිලිය. මෙය පොන්න උපාසක උපාසකාවියන් පෝයට සිල් ගන්නා ෆැන්සි පන්සලක් නොවීය. මා හා උරන වීමට වඩා සිදුවිය යුත්තේ ඔබේ ගැහෙන හදවත හා චූටි තට්ටුවක් දමා ඔබ කවුද යන්න සිතා බැලීම පමණි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මා ඉහළ ලියා තැබු ලෙසම ,ආනන්ද වූ නම් එතොමෝ ප්රායෝගික මිනිසෙක් විය. ශාස්ත්රීය ඉගෙනුමක් නොලැබුවා වුණත් ඔහු අනිකුත් ආගමික සංකල්පයන් පිළිබඳව සංයමයෙන් හා විචක්ෂණශීලීව සමාජ අධ්යයනයක් ලැබුවේක් යැයි මට හිතෙන්නේ ,එවන් බෞද්ධ විහාරස්ථානයක් පවත්වා ගෙන යාම සඳහා අවට සිටී , අන්යාගමිකයින් (කොල්ලුපිටිය ගල් පල්ලිය ,මුස්ලිම් දේවස්ථානය, හින්දු භක්තිකයන් )මෙන්ම , ඒ අවට විසූ පහළම ආදායම් ලාභීයාගෙ සිට මහ එකා පවා ගෙන්වා ගැනීමට තිබු ප්රායෝගිකත්වයයි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පන්සල් භූමිය නම් හැමදාමත් ඉතා පිරිසිඳු , මහා දැකුම්කළු භූමියක් විය. ඒ සඳහා දායක වූවෝ බොහෝය. ඒ ගැන මම පසුව ලියමි. බෝධිය, බණ මඩුව. ඝාන්ඨාර කුළුන, බුදුගෙය මේවා අති විශිෂ්ඨ ලෙස පවත්වා ගෙන ගියමුත් පන්සලට චෛත්යයක් නොවීය. හැබැයි මහා විශාල දේවාලයක් නම් විය. මේ අඩුපාඩුව ආනන්ද හාමුදුරුවන් ඒ ගැන කතා කලේ නේවාසික භික්ෂූන් සමග මිස පන්සලේ ගැවසෙන මුදලාලිලා සමග නොවේ. ඔහු තුල සැඟවුනු වානිජ අරමුණු නොතිබුනා නොවේ. මම ඔහු බුදුන් කල සිටි ආනන්දයන් කියනවාද නොවේ. ඉතා සැහැල්ලුවෙන් ජීවිතය ගත කල එක් සංඝයා වහන්සේ කෙනෙක් පමනක් බව කීම වටී.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
එදාත් වාළුකාරාමය බොහෝමයක් පහසුකම් තිබූ විහාරස්ථානයකි. මූල්යමය වශයෙන් උදව් කිරීමට බොහෝ දායක කාරකාදීන් සැදි පැහැදී සිටියත් ,ආනන්ද නම්වූ ඒ හිමියන් ඒ පසුපස හඹා ගිය පුඟුලෙක් නොවීය. වාලුකාරාම පාරේ පිහිටි කුඩා නිවෙස් හිමියන් සහ ඒ අවට ජීවත්වූ කොල්ලුපිටිය මධ්යම පාන්තිකයෝ ගැන මොහු විශ්වාසය තැබීය. මා මේ ලියන්නේ උඹ අපවන් ගිහියෙක් ගැන නම් මට මෙය වඩා විසිතුරු බසකින් මෙවලම් කල හැක. ලියන්නට වෙලා තිබෙන්නේ හිමි නමක් ගැනය. මට පරිස්සම් වෙන්න වෙන්නේ ඇත්තෙන් නොව වචන වලින්ය. මම ලියන්නේ බුදුන් ගැන නොවන නිසා නුඹලා මා හා සමග උරණ නොවිය යුතුය. අපි තව දුරටත් වාළුකාරමයත් ආනන්ද නායක හාමුදුරුවෝ ගැනත් අපි පසුව කතා කරමු.</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-91414576385033816202014-01-25T08:48:00.000-08:002014-06-16T08:49:48.497-07:00අවුල් වන්නට පෙර (27) සංගීතේ රසේ වෙලී…..<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiVceRf_QDX2qR3yg_JVWW5CfeNu17WCtsISRqFf5ct6N0lCqS85sg4sk3uR8HhSZ8ghZqRGDVCY6FRG4PDXaORGpScsL8ijRhjeSCVmDNefikgghyr8_u0oLqYCqirC27Ewoxin6WlqjJ/s1600/sweep-ticket.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiVceRf_QDX2qR3yg_JVWW5CfeNu17WCtsISRqFf5ct6N0lCqS85sg4sk3uR8HhSZ8ghZqRGDVCY6FRG4PDXaORGpScsL8ijRhjeSCVmDNefikgghyr8_u0oLqYCqirC27Ewoxin6WlqjJ/s1600/sweep-ticket.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /></h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /><span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ලයිව් ෂෝ” කියන්නේ කණ පැලෙන්න අහන්නට සලස්වන සංගීත ඝෝෂාවත්, ශිල්පීන්ගේ හූ තැබීමත්, වේදිකාව උඩි යටිකුරු වෙන දැඟලීමත්, නළඟනගේ රැඟුම්ද ඇතුළත් විකාර රූපි තත්වයක් බව දැන ගත්තේ පසුගිය දශක කිහිපයකට පෙර සිටය. මා කියන්නට උත්සාහ කරන 70-80 යුගයේ “ලයිව් ෂෝ” යැයි කියා දෙයක් තිබුණේ නැත. සංගීත සංදර්ශනයක් නැත්නම් අපේ භාෂාවෙන් “සංගීතයක්” කියා කිව්වේ ගායක ගායිකාවියන්, නිවේදකයන් සහ වාදක මංඩලයක් එකතුවී කාටත් දොරවල් විවෘතවු සංගීත සන්ද්යාවන්ටය. මෙවැනි සංදර්ශන උත්සව සමයන්ට අමතරව නොයෙක් නොයෙක් හේතුන් මත පැවත්වුණි. ඒ යුගයේ මේවා සංවිධානය වුණේ ගමේ තරුණ සමාජ හෝ ඒ වෙනුවෙන්ම එකතුවූ අයගේ මූලිකත්වයෙන්ය. මේ හැම සිදුවන්නේ ගමේ මිනිස්සුන්ගේ එකඟත්වත්වයෙන් සහ උදව් පදව් තුළින්ය. එක් එක් ගායක ගායිකාවන්ට ගෙවීම් සිදුවූයේ , ඒ ඒ ශිල්පීන් ගෙන්වීමට මූල්ය අනුග්රාහිකත්වය දැරු අවට ව්යාපාරික ගොන්න නිසා විය යුතුය. මෙවැන්නක් සංවිධානය කිරීම ලෙහෙසි පහසු කටයුත්තක් නොවීය. නුගේගොඩ, මහරගම, කොහුවල, කළුබෝවිල, ඇඹුල්දෙණිය මේවාට ප්රසිද්දවූ අප අවට ගම් පළාත්ය. මිරිහාන පොලීසිය අනුග්රාහයෙන්ද මෙවැනි දේ සිදුවිය. යම් තරමකට හෝ මහජන සම්බන්ධතා පවත්වා ගැනීමට පොලීසිය කල්පනාකාරී විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
1970-1980 යුගයේ සිංහල සංගීත සංදර්ශන වේදිකාව තුළ අතිශයින්ම ජනප්රිය වාදක කංඩායම වූයේ ජයතිස්ස හෙට්ටිආරච්චි ප්රමුඛ සත්සර වාදක මංඩලයයි. මෙහි දක්ෂ වාදක ශිල්පීන් රැසක් විය. පැට්රික් දෙණිපිටිය කොම්බෝ, සියැක් යනු තවත් එවැනිම වාදක කංඩායම් දෙකකි. අර්නස්ට් සොයිසා, සරත් අල්විස්, ස්රීකාන්ත් දසනායක, සුසිල් පෙරේරා, උපාලි කන්නගර එවැනි මතක හිටිනා චරිතයන්ය. තවත් එවැන්නෝ බොහෝමය. ඉතාමත් චාම් වේදිකාවක් සහ සංගීත භාණ්ඩ කිහිපයකින් පොල් කොට වේදිකාව සැරසිනි. ලීඩ්, බේස්, රිදම් ගිටාර්ස්, විදුලි ඕගණය, ඩ්රම් සෙට් එක යන දේවලට මෙය සීමා විය. පැට්රික් දෙණිපිටිය නම් දක්ෂ සංගීත සංයෝජකයා , හවායියන් ගිටාරයේ අති දක්ෂයෙක් නිසා, ඔහුගේ කංඩායාම ඇති තැනක එයද අපි දුටුවෙමු. බේස් ඩ්රම් එක නම් වූ මහා බෙරයේ ප්රේක්ෂකයාට පෙනෙන පැත්තේ තම වාදක මණ්ඩලයේ නම පෙනෙන්න්ට ලියා තිබුණි. වේදිකාවට ශිල්පීන් ගොඩවූයේත් එක්තරා අනු පිළිවෙළකට යැයි කිවහොත් එය වැරදි නොවේ. එය සාමාන්ය ගීතවලින් පටන් ගෙන බයිලාවලින් අවසන්වෙන ඉසව්වක් කර ඇදී ගියේය. වේදිකාව ඉදිරිපිට නටා විනෝදවීමට යුහුසුළුවූ අපට වඩ වයසින් වැඩි තරුණයෝද බොහෝ වූහ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
සියැක් වාදක මංඩලය බොහෝ දුරට වාදනය මෙහෙය වූයේ ජාතික ලොතරැයි මංඩලය විසින් පැවැත්වූ සංගීත සැඳෑවන් සඳහාය. මෙය ලොතරැයි දිනුම් ඇදීම හා සමගාමීව පැවැත්වුණි. ඒ කාලයේ ලොතරැයි මුල් දිනුම වූයේ මෝටර් රථයකි. ලොතරැයි පතේ එම දිනුමට අදාළ මෝටර් රථයේ දළ රූප සටහනක් මෙන්ම, වර්ගයත්, අනිකුත් විස්තරත් මුද්රණය කර තිබුණී. මට මේ ගැන එතරම් මතකයක් තිබෙන්නේ, අපේ බන්දුල අයියා සතුව, ජාතික ලොතරැයි මණ්ඩලයේ ආරම්භයේ සිටම 70-80 දශකය දක්වාම නිකුත් කරන ලද සෑම ලොතරැයි පතකම එක ටිකට්පතක් ඔහු එකතු කිරීමට පුරුදුවූ සිටි නිසාමය. <a href="http://arugeadaviya.files.wordpress.com/2014/01/sweep-ticket.jpg" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><img alt="sweep ticket" class="alignnone size-full wp-image-816" height="480" src="http://arugeadaviya.files.wordpress.com/2014/01/sweep-ticket.jpg?w=640&h=480" style="background: transparent; border: none; height: auto; margin: 0px; max-width: 100%; padding: 0px; vertical-align: baseline;" width="640" /></a>” (<a href="https://www.facebook.com/OldeCeylon/photos_stream" rel="nofollow" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">https://www.facebook.com/OldeCeylon/photos_stream</a>)</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
සංදර්ශන වේදිකාවේ තවත් වැදගත් කොටසක් ඉටුකරේ නිවේදකයින්ය. මට හොඳින්ම මතක ඇති ගුණසේකර කේ පතිරණ, ධර්ම ශ්රී වික්රමසිංහ, නෙල්සන් අබේකෝන් මේ යුගයට අයිතිවේ. නෙල්සන් අබේකෝන් වේදිකා නිවේදනය වෙනත් ඉසව්වකට ගෙන ගිය නිවේදකයෙක් විය. සංදර්ශන සඳහා ඇලවෙන ප්රචාරක දැන්වීම් තුළ නිවේදකයා කවුද යන්න ලොකු අකුරින් සඳහන් වී තිබුණි. හේමසිරි හල්පිට, තිලක් කුමාර රත්නායක පසුකාලයකදි ජනප්රිය සංගීත සංදර්ශන නිවේදකයින් වූ බව සඳහන් කිරීම වටී.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
වාදක මණ්ඩලය හඳුන්වා දීමත්, සංවිධායකයින්ට ස්තූතිය පලකිරීමත් සමගම වේදිකාවට කැඳවන්නේ අවට ගම්වාසී ආධුනික ගායන ශිල්පීන්ය. මොවුන්ට අතහිත දීමත්, ප්රසිද්ධ ගායකයින් පැමිණෙන තෙක් ප්රේක්ෂකයාට යමක් ඇසීමට සැලැස්වීමත් මෙහි මූලික අභිප්රාය වන්නට ඇත. ඉන් පසු නැගී එන නවක ශිල්පීන්ගෙන් පසු අනිකුත් ගායක ගායිකාවියන් වේදිකාව ආක්රමණය කිරීමට පටන් ගනී. සිසිර-ඉන්ද්රානි සේනාරත්න, සනත්-මල්කාන්ති නන්දසිරි, ලක්ෂ්මන් රුද්රිගු- රූපා ඉන්දුමති, අබේවර්ධන බාලසූරිය- නිරන්ජලා සරෝජනි වේදිකාවේ ගී ගැයු යුවලයන් විය. ධර්මදාස වල්පොල වේදිකාවේ ගී ගැයූ නැති නිසා පසු කාලයකදී ලතා වල්පොල තනිවම ගී ගැයු බව මතකය. පළමුව ගායකයා විසින් ගීත දෙකක් හෝ තුනක්ද, දෙවනුව ගායිකාව ගීයක් හෝ දෙකක්ද, ඉන්පසු යුග ගීයක් ගැයීමද සිරිතක් ලෙසින් පැවිතිනි. මිල්ටන් මල්ලවාරච්චි, ප්රියා සූර්යසේන, වික්ටර් රත්නායක, හරූන් ලන්ත්රා, පුන්සිරි සොයිසා වැනි ගායකයින් නැති සංගීත සංදර්ශන නොතිබුණා විය හැක. ඇන්ජලින් ගුණතිලක, ලතා වල්පොල, සුජාතා අත්තනායක, චන්ද්රිකා සිරිවර්ධන, නැතුවම බැරි ගායිකාවන් විය. සී.ටී.ප්රනාන්දු ගායකයා , මා ඉතාමත්ම කුඩා අවධියේදි එක්වරක් වේදිකාවේදි දුටුවා මිස ඉන් පසු දැක නැත.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ඉන්ද්රානි පෙරේරා ප්රමුඛ ත්රී සිස්ටර්ස් වේග රිද්මයට හුරු පොප් ගීත කලාවක් බිහි කිරීමට දායක වූවන්ය. ඇය ගී ගැයීමෙන් පසු ක්ලැරන්ස් විජේවර්ධන, එච්.ආර්.ජෝතිපාල, මිල්ටන් පෙරේරා, ක්රිස්ටි ලෙනාඩ්, ක්රිස්ටෝපර් පෝල්, මොහිදීන් බේග්, ඒ.එම්.යු.රාජ්, ෂෙල්ටන් පෙරේරා, ෆ්රෙඩි සිල්වා වැනි එදා වේදිකාව බැබළවූ පරපුර නොසිටියේනම් සංගීත සන්දර්ශන කලාව ඒ වන විටම මියැදී යාමට ඉඩ තිබුණි. ජෝතිත්, මිල්ටන් පෙරේරාත් ගීගැයුවේ බොහෝ විට එකම අවස්ථාවක පළමුව හෝ ඉන් පසුවය. අනංග වාදය නම්වූ ඔවුන් දෙදෙනා ගැයු ගීත දෙක නිසා විය හැකිය. ඔවුන් සබැඳි මිතුරෝ වූහ. ඒ වන විටත් ඇන්ජලින් හෝ ලතා වේදිකාව අසල සිටියානම් , මිල්ටන් හෝ ජෝති සමග යුග ගීයක් ගැයීමටද නිවේදකයා ආරාධනය කර සිටී.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මිල්ටන් මල්ලවාරච්චි ඉතාමත් නිහඬ පුද්ගලයෙක්වූ අතර, එක් අතකින් මයික් එක රඳවාගෙන එක එල්ලේම නරඹන්නන් දෙස බලාගෙනම ගීත තුන හතරක් ගයා වේදිකාවෙන් පිටව යයි. ජෝති එසේ නැත. ඔහු නරඹන්නා කුල්මත් කිරීමට වචන කිහිපයක් කතාකිරීමත් අපට මහත් සැනසීමක් විය. ක්ලැරන්ස් වේදිකාවට එන්නේ ඔහුගේ ගිටාරයත් රැගෙනය. මේ වනවිට රාත්රී එක දෙක පසුවූවත් පැමිණ සිටින ජන ගඟ නම් ආපසු ගෙවල් බලා යන්නට සුදානමක් නැත්තේ , තවමත් ඇම් ඇස් අයියලා වේදිකාවට ගොඩ බැස නැති නිසා විය යුතුය. දැන් පැමිණෙන්නේ හොඳම කාලයයි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
එම්.එස් ප්රනාන්දු, ඇන්ටන් ජෝන්ස්, පෝල් ප්රනාන්දු, වෝල්ටර් ප්රනාන්දු, ඒ.ඊ.මනෝහරන්, ඩෙස්මන්ඩ් සිල්වා, ඩෙස්මන්ඩ් රුද්රිගු, මැක්සි ලෙනාඩ්, මැක්ස්වල් මෙන්ඩිස්, නිහාල් නෙල්සන් කැතක් නැතිව ඉතුරු වැඩ කොටස එළිවෙන ජාමය තෙක් ගෙනියන්නට වග බලා ගනී. මේ අතර තුර සුසිල් පෙරේරා නම් දක්ෂ ඩ්රම් වාදකයා පැය කාලක පමණ ඒකල ඩ්රම්ස් වාදනයක් ඉදිරිපත් කිරීමටත් වග බලාගනී. මොහු විශාරද සුජාතා අත්තනායකගේ මලනුවන්ය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
බයිලා චක්රවර්තී එම් එස් ප්රනාන්දු වේදිකාවට ගොඩවෙන්නේ ඔහුගේ අතිජාත මිත්රයා මෙන්ම වේදිකා ප්රසංගවල අත්වැලවු සෙබා සමගය. සෙබා නොහොත් සෙබස්ටියන් ට්රම්පට් වාදකයෙකි. ඔහු වාදනය කරන්නේ එම් එස්ට පමණය. සෙබා නැත්නම් එම් එස් හිටියත් වැඩක් නැහැ යැයි කියූ වැඩිහිටියෝද සිටියෝය. දෙදෙනාම සිටින්නේ හොඳට පදම්වී බැවු දන්නෝ දනිති. එදා වේදිකාවේ සිටියවුන් එසේ පදම්වු සැබෑ දක්ෂයින්ය. දාහක් දෙනාගේ අත් පොළසන් මැද සෙභාව වේදිකාවට හඳුන්වා දෙන එම් එස් බෝල බෝල මැටිවලින් පටන් ගෙන අවසන් කරන්නේ නිවේදකයා විසින් අතින්ද ඇදගෙන විත් තව එකක් ගැයීමට පෙරැත්ත කිරීමෙනුත් පසුවය. ඇන්ටන් ජෝන්ස් තවත් සුවිශේෂ චරිතයක්ය. වාදක මණ්ඩලයේ සියල්ලන්ම සහ නිවේදකයාවත් හිටිවන බයිලා රැසකින් නැවත හඳුන්වාදී ඔහු වේදිකාවෙන් සමු ගනී. පෝල් ප්රනාන්දු වේදිකාවේ ඒ කොනටත් මේ කොනටත් ගායනා කරමින් ඇවිදින්නේ ඔහුටම ආවේණික රංග ශෛලියකිනි. මැක්ස්වල් මෙන්ඩිස් වේදිකාවට ගොඩවෙන්නේ ආම්පන්න ගොඩක් සහිතවය. මම බොහොම බයවුණා ගීතය ගයන විට මිනී ඔළුවක් පෙට්ටියක් තුළින් එළියට ඇදෙන්නේ කවුරුත් නොසිතූ වෙලාවකය. මේ එක් එක් ශිල්පියාගේ ඔවුන්ට ආවේණික ශෛලීන් ගැන ලියන්නට ගියොත් එය දීර්ඝ පුස්තකයක් වනවා නොඅනුමානය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ඒ.ඊ.මනෝහරන් ද්රවිඩ සම්භවයක් ඇති, ලාංකීය සංගීත වේදිකාව ඉදිරියට තල්ලු කල රසවතෙකි. මොහු එකල ඉතාම ජනප්රිය ශිල්පියෙක් විය. සූරියකුමාර් මුත්තලඝා, කලාවතී පසු කාලයක වේදීකාවට ගොඩවිය. ෆ්රෙඩී සිල්වා- කලාවතී යුගයත් අමතක කරනු නොහැකිය. තව කියාගන්නට උවමනා සහ අමතක වූවන්ද බොහෝය. මේ සියල්ලක් අතරේම වේදිකාව පිනවු තවත් අංගයන් රාශියක් විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
1970 -1980 සංගීත සන්දර්ශන වේදිකාව තුළ වාදක මණ්ඩලයට විටින් විට සුළු විවේක කාලයන් ලබාදේ. ඒ කාලය තුළ වේදිකාවෙන් පිටුපසත් වේදිකාව මතත් බොහෝ අපූරු දේ සිදුවිය. ඉන් අප වැඩිපුරම දුටුවේ වේදිකාව මත සිදුවූ දෑය. මෙවැනි අවස්ථා සඳහා සංවිධායකයින්ට අපූරු සම්පත් රාශියක් හිමිව තිබුණි. කුමුදිනි ෆයර් ලිම්බෝ ඉන් එක් විශේෂාංගයකි. ඇය ඉතා දක්ෂ නළඟනකි. බිකිනියක් වැනි ඉතාම කෙටි ඇඳුමකින් සැරසී, හරස් අතට සවි කර තිබු දණ්ඩකට ගිනි දල්වා ඒ යටින් දෙපා ඈත්කර රිංගා ඒමේ දර්ශනය අපට මහත් ආස්වාදයක් ගෙන දුන්නකි. රත්නසිරි මාවද ඇදගෙන වේදිකාව අසලට රිංගාගන්නේ ඒ අවස්ථාව මැනවින් ග්රහණය කරගන්නටය. දක්ෂ නැටුම් ශිල්පියෙක්වූ රෝලන්ඩ් පෙරේරා මෙවන් නැටුම් සංවිධායකයෙක් විය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
නවනන්දන විජේසිංහ, ෆ්රෙඩී සිල්වා ගීත ගායනයට අමතරව නොයෙකුත් විකට රංගනයන්හී යෙදුණි. කාට කාටත් අමතකවී ඇති නවනන්දන විජේසිංහ දක්ෂ නළුවෙක් මෙන්ම ගායනා හැකියාවක්ද තිබූ අයෙක්ද බව මතකය. මංගල ප්රේමදාස තවත් විශේෂ චරිතයකි. කුරුල්ලන්, සතුන්, වාහන ආදියෙන් පිටකරනා ශබ්දයන් මොහුට ඒ ලෙසින්ම කර පෙන්වීමේ හැකියාව තිබුණි. ඒ නැරඹීම සඳහාම පිරිසක් පැමිණෙති. මොවුන් ඒ යුගයෙන් පසු කොහේ ජීවත්වනවා දැයි දන්නේ නැත. මුවන් පැලැස්ස ආශ්රිතව විනාඩි කිහිපයක වැඩ සටහනට විජේරත්න වරකාගොඩ, රත්නාවලි කැකුණවෙල, ගැමුණු විජේසූරිය සහභාගි විය. විනෝද සමයද සංගීත වේදිකාවට ආලෝකයක් ගෙන දුන් බවත් කිව යුතුමය. සැමුවෙල් රුද්රිගු, බර්ටි ගුණතිලක, ඇනස්ලි ඩයස් වැනි මහා කලාකරුවෝ අතරේ ධර්ම ශ්රී මුණසිංහයන්ද විටින් විට සහභාගි විය. විස්ලින් නිහාල් නම්වූ නිහාල් ජයවර්ධන විස්ලින් කරනා අවස්ථාවන්ද මේ ගොන්නේම අංගයක් බැව් සිහිපත් වේ.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
සංගීත සංදර්ශන නැරඹීමත් 70-80 දශකයේ ජීවත්වූ මිනිස්සුන්ගේ ප්රධාන විනෝදාංශයක් විය. මේවා ගැන ලිවිය යුතු දේ පර්යේෂණ ග්රන්ථයක් ලෙස හෝ එළිදැක්වීම ,උවමනාවක් සහ වගකීමක් ඇති කෙනෙකුගේ අතට පත්කරවීම නම් මේ යුගය හදාරන කෙනෙකුට පසු කාලයකදී හෝ ප්රයෝජනයක් විය හැක.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ප.ළි.<br />අසමි දකිමි සොයමි බ්ලොගය ලියන විචාරක මහතාද මෙවැනි ලිපියක් බොහෝ කලකට පෙර ලියා ඇති බව දුටුවෙමි. <a href="http://jangun.wordpress.com/2012/04/" rel="nofollow" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #743399; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">http://jangun.wordpress.com/2012/04/</a></div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-55638617665783440982014-01-20T08:56:00.000-08:002014-06-16T08:57:41.478-07:00අවුල් වන්නට පෙර ..(26)…බයිසිකල් රේස්..<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /></h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /><span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
“කරුණාකර පාරෙන් ඉඩ දෙන්න. ඉදිරියෙන් එන වාහනය පාරෙන් ඉවත් කරන්න. ඔව්..තව ස්වල්ප මොහොතකින් ඔබ ඉදිරියට ඇදෙන්නේ කහවත්තේ ගුරුගේ මැණික් සංවිධානය කරන දීපචාරිකා මහා බයිසිකල් ධාවන තරඟයයි. කරුණාකර පාරෙන් ඉඩ දෙන්න “<br />ඒ දිනවල මෙවැනි නිවේදන නොඇසුණු කෙනෙක් හයිලෙවල් පාර අසබඩ පදිංචිවී සිටියා නම් , ඒ ශ්රවණාබාධිත පුරවැසියෙක් විය යුතුය. හයිලෙවල් පාරත් බයිසිකල් ධාවන තරඟත් අතර තිබුණේ ළබැඳි සම්බන්ධයකි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මෙවැනි ධාවන තරඟ වසරකට කිහිප වතාවක් දක්නට ලැබේ. බොහෝමයක් සිංහල අවුරුදු කාලයට සංවිධානය කරන අතර ඉන් නොකඩවාම පැවැත්වූයේ කළුබෝවිල ලකී ක්රීඩා සමාජය මෙහෙයවූ බයිසිකල් ධාවන තරඟය සහ බක්මහ උළෙලය. එය අවසන් වන්නේ මහා සංගීත සංදර්ශනයකින්ය. අනිකුත් ධාවන තරඟ වාර්ෂිකව පැවත්වූ දැවැන්ත ව්යායාමයන්ය. ලේක් හවුස් ආයතනය, ජාතික ලොතරැයි මංඩලය, ගුරුගේ මැණික් මින් ප්රධාන ඉසව් මෙහෙය විය. ලංකාවේ පළමුවෙනි බයිසිකල් ධාවන තරඟය පවත්වා ඇත්තේ 1950 වසරේ යැයි අසා තිබේ. ලේක් හවුස් ආයතනය විසින් ජනතා සවාරිය, ලංකා සවාරිය වැනි දේ සංවිධානය කෙරුණි. පුවත් පත් මූලික කරගෙන සයිකල් සවාරි පැවැත්වීම එදා දක්නට ලැබුණු විශේෂ ලක්ෂණයකි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ඇන්තනි සිමන්ස් ධාවන ශූරයා මේ වනවිට තරඟ පිටියෙන් ඉවත්වෙමින් සිටියේය. හයවරක් ලංකා ශූරයෙක්වූ මොරිස් කුමාරවේල් එවකට සිටි දක්ෂතමයා වූ අතර බොනිපස් පෙරේරා වැඩ පෙන්වන කාලයද විය. A.M.සුමනවීර,G.H.හෙන්ඩර්සන්, A.A.සුගතපාල ලෙස්ලි රූපසිංහ බයිසිකල් තරඟ පිටිය ආක්රමණය කරමින් සිටි අති දක්ෂයින් වූවා මෙන්ම N.කරුණාරත්න,B.J.සුමනසේකර,L.H.සරත්, කමල් පාලිත පසුකාලීනව පිටියට පැමිණි තරඟකරුවෝය. කාන්තා ඉසව්වද ඒ හා තරමටම ජනප්රිය මුත් පැදීමට ඇති දුර ප්රමාණයෙන් අඩුවිය. වසන්තා කහපොළ ආරච්චි, ඇලෝමා සිල්වා, P.L.රංජනි, කුමාරිහාමි දිසානායක වැනි සයිකල් සූරියන් මහත් ජනප්රිය විය. මේ සියලු ක්රීඩක ක්රීඩිකාවන් කොස්, දෙල්, බත්, පොලොස් වලින් ගොඩ නැගුණු පරපුරක් මිස උත්තේජක, විටමින් වලින් යැපුණු මිනිසුන් හෝ ගැහැනුන් නොවීය. මෙවැනි බොහෝ අය ගැන ලියන්නට බොහෝ දේ ඇති මුත්, මේවා කාලයේ වැලි තලාවෙන් වැසීයාම අභාග්යයකි. ත්රිවිධ හමුදාවත් පොලීසියත් පාපැදි ක්රීඩක ක්රීඩිකාවන් බොහෝමයක් අපට දායාද කර දුනි. ඉන් යුද හමුදාවත්, ගුවන් හමුදාවත් ප්රධාන තැනක් ගතී.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ අය අතරින් මා වඩාත්ම සිත්ගත් ක්රීඩකයා වූයේ රත්නපුරේ සුමනවීරය. ක්රීඩිකාව වූයේ පාදුක්කේ වසන්තා කහපොළ ආරච්චිය. කහවත්ත, රත්නපුර, ඇහැලියගොඩ ප්රසිද්ධ වූයේ මැණික් වලට පමණක් නොවේ. අපිට ඒ අවටින් ආ ඇන්තනි සිමන්ස්, සුමනවීර, සුගතපාල වැනි ක්රීඩකයින් මැණික්වලටත් වඩා වටිනා බව එදා මෙන්ම අදත් කිව යුතුව ඇත. සුමනවීරගේ ක්රීඩා ජීවිතයට රත්නපුරේ ලොකු කුඩා සියලුම ව්යාපාරිකයින්ගෙන් ලැබුණේ පුදුම සහයෝගයකි. ඒ බව එකල ඕනෑම කෙනෙක් දැනගෙන සිටියා මෙන්ම, කාර් වෑන් පුරවාගත් අය තරඟ පිටුපසින් කෑගසමින් ආවේත් ඒ ගැම්මටය. මොහු තරඟ දාහකට ආසන්න ප්රමාණයකට තරඟ වැදී ඇති අතර ඉන් හත්සීයකට වඩා පළවැනි දෙවැනි හෝ තෙවැනි ස්ථානයන් ලබා ගෙන ඇත. ඉන් තරඟ පන්සීයකට ආසන්න ප්රමාණයකින් පළවෙනි තැන ගෙන තිබේ. රත්නපුරයේ සිට කොලොන්නාව තෙල් සංස්ථාවට වැඩට ආවේත් ගියේත් බයිසිකලයෙනි. පුදුම නොවන්න. මේ සත්යයයි. ඔහු මන්නාරම සිට රත්නපුරට බොහෝ වතාවක් බයිසිකල් පැද ඇති බව මම අසා ඇත්තෙමි. හැතැප්ම 250ක් පමණ , එකල ඒ දුෂ්කර මාර්ගය, උදේ 5.30ට අරඹා හවස 6.00ට අවසන් කරන බවත් මම අසා ඇති තවත් කතාවක්ය. අද මම ලෝක පූජිත පාපැදි ශූර බ්රැඩ්ලි විගින්ස්ට ඇල්මක් ඇත්ද ,ඊට වඩා බොහෝ සේ A.M.සුමනවීර නම්වූ අපේ මිනිසාට ඇළුම් කලෙමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ඒ කාලයේ රේස් තිබුණේ ස්ටෑන්ඩර්ඩ් බයිසිකල් වලින් පමණි. දැන් මෙන් රේසින් වර්ගයේ ඒවා තිබුණේ නැත. බොහොමයක් තරඟ අවසන් වූයේ ගෝල්ෆේස් පිටිය අසලින් හෝ ලේක් හවුස් ආයතනය ඉදිරිපිටින්ය. මේ තරඟ සඳහා ලේක් හවුස් ආයතනය, ගුරුගේ මැණික්, පොහොර සංස්ථාව බෙහෙවින් දායක විය. ලේක් හවුස් ඉන් ප්රදානය. මේ දුප්පත් මිනිසාගේ දුප්පත් ක්රීඩාවක් විය. බොහෝ සයිකල් කරුවෝ අතින් වියදම් කරගෙන මේවාට සහභාගී වී ලැබෙන ත්යාගයද ,කුසලානයද උස්සාගෙන ආපසු ගෙදර යති. අපි කොල්ලෝ කට්ටිය තරඟ අවසානය හෙවත් “ෆිනිෂ්” එක බලන්නට දැක්වූයේ තදබල පෙරැත්තයකි. බසයේ නැගී ලේක් හවුස් හෝ ගෝල්ෆේස් අසලට වේලාසනින්ම යන්නේ ඔය උණ නිසාමය. හරි තැනක් අල්ලා ගැනීම එතරම් ලෙහෙසි පහසු නොවීය. වරින් වර ගුවන් විදුලියෙන් විස්තර ප්රචාරය කරන ලදි. හෙන්ඩර්සන් සයිකලයෙන් ඇද වැටුණු බවත්, සුමනවීරගේ ටයර් එකේ පැච් එකක් බවත්, බොනිපස් දැන් ඉදිරියෙන් සිටිනා බවත් කියන්නේ ගුවන් විදුලියයි. මේ වේලාවට තරඟය අවසන් විය හැකි බව අපි ගණනය කර ගන්නෙමු.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
හෙන්ඩර්සන් සහ බොනී sprint එකට දක්ෂය. සුමනවීර සමග කඳු පැදීමට සමතෙක් නොවීය. එක් ප්රධාන තරඟයකදී අවසානය පෙනි පෙනී බොනිපස් සහ හෙන්ඩර්සන් කඟවේණුන් මෙන් ඉදිරියට ඇදුනෝය. අවාසනාවකට හෙන්ඩර්සන්ගේ පාපැදියේ ඉදිරි රෝදය ගැලවී විසිවුනි. බිම ඇද වැටුණු හෙන්ඩර්සන් බයිසිකලයත් කරගසාගෙන අවසන් සීමාව කරා ඇදුණේ පිටුපසින් ආ සුමනවීරට දෙවැනි තැන හිමිකරදෙමිනි. වාසනාවකට අනිකුත් තරඟ කරුවන් සිටියේ බොහෝ ඈතින්ය. හෙන්ඩර්සන් තුන්වැන්නා විය. තරඟය නිම කිරීමට ආසන්නයේදී පාපැදිය අඩපන වුවත්, තරඟකරු පාපැදිය සහිතවම තරඟ නිමාවේ මායිම් රේඛාව පසුකල යුතු බව මම පළමුව දැන ගත්තේ එදාය. එය ඉතා සංවේදි දසුනක් යැයි කිව යුතු නැත. බයිසිකල් ධාවන තරඟ වලදී ෆිනිෂ් එක ආසන්නයේ සිට නැරඹීමේදි ඇතිවන තිගැස්ම සහ අතපය හසුරුවා ගැනීමට නොහැකිවීම, ඔබත් දිනක අත්විඳ රසවිඳිය යුතුය. සුමනේ එක් තරඟයක් නිමකෙරුවේ දෙවැනියාවූ හෙන්ඩර්සන්ට වඩා පැයකුත් විනාඩි තිස් පහකට කලින් බවත් මට මතකය. තවත් තරඟයකදී සුමනවීර ලේක් හවුසිය අසලින් නිමා කරන විට තවත් තරඟ කරුවන් පිරිසක් තවමත් කොග්ගල පසුකර නැති බවත් ගුවන් විදුලියෙන් පැවසුවේ ප්රේමසර ඈපාසිංහයන්ය. බොනිෆස්, සුමනවීර සහ හෙන්ඩර්සන් යුගය ශ්රීලංකාවේ පාපැදි තරඟ ඉතිහාසයේ මා දුටු ස්වර්ණමය යුගයයි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පාරෙන් අයින්වෙන්න යැයි හඬ ඈතින් ඇසෙන විට මම, ජෝරිස් ආනන්ද, රත්නේ ඇතුළු පිරිවර බාල්දිද, හිස් නෙස්ප්රේ ටින්ද පුරවාගෙන මග දෙපසට වී සිටින්නෙමු. ඒ ධාවකයින්ට වතුර ගැසීමටය. ප්ලාස්ටික් බෑග් එදා නොතිබු නිසා ඒවාට වතුර පුරවා, දමා ගැසීමක් නොවීය. වරක් අපූරු මෙන්ම බිහිසුණු වැඩක් සිද්ධවූයේ අපේ මිත්ර ජෝරිස් ආනන්දට පිංසිදුවෙන්නටය. මහා බයිසිකල් තරඟය වේගයෙන් කොළඹ දෙසට යාමට නියමිතය. ජෝරිස් ආනන්ද පාර අයිනේ උලාකමින් සිටි ගවයෙකුගේ නැට්ට කැරකුවේ හිතා මතා නම් නොවේය. ගවයා පාර මැද්දට පැන්නේ, ඉතා වේගයෙන් පොකුර පිටින් එන සයිකල් කරුවන් දෙසටමය. එකම ජංජාලයකි. තරඟකරුවෝ දහ පහළොස් දෙනෙක් එක ගුලියට පර මැද ඇද වැටිලාය. හරකා සතර අතේ දුවයි. ජෝරිස් ආනන්ද පේන තෙක් මානයක නැත. දවස් දෙකක් උණ ගැනී ගෙදරටමවී සිටියේ බයවුණු භයවිල්ලට යැයි වැඩිහිටියෝ කියන්නට ගති. තැළුණු සහ ඇදවැටුණු බයිසිකල් මොහොතකට ප්රමාද විය. බේරුණු උදවිය ෆිනිෂ් එක සොයා කොළඹ දෙසට හමා යන්නට විය. සම්පූර්ණ දෝෂාරෝපණය අහිංසක හරකාටය. නැට්ට කැරකවපු බව දන්නේ මමත් ආනන්දත් පමණි. අද රත්නේත්, ජෝරිස් ආනන්දත් ජීවතුන් අතර නැත.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
බයිසිකල් ධාවන තරඟ වර්තමානයේ පවත්වන්නේ කෙසේද කොහේද කියා මම නොදනිමි. සුමනවීරගේ දියණියන් දෙදෙනා නම් අන්තර් ජාතික තරඟයන්ට සහභාගිවී ජයග්රහණ රැගෙන ආ ඇති බවත් පුවත්වලින් දැක ඇත්තෙමි. එවැනි දක්ෂයින්ටත් තවමත් රැකියා අවස්ථාවක් නැති බව කනගාටුවට කරුණකි. පුතුන් දෙදෙනාද සයිකල් ශූරයන් බව අසා ඇත්තෙමි. බොනිපස් පෙරේරා පසුකාලයකදි අපේ කළමනාකරු ලෙස ජපානයේ සංචාරයකට සහභාගිවූ නමුත් ඔහු සහ තවත් දක්ෂ ක්රීඩකයින් කීප පලක් නැවත පැමිණියේ නැත. මොරිස් කුමාරවේල් ඕස්ට්රේලියාවේ පදිංචියට ගොස් පසුකාලයකදී අභාවප්රාප්ත විය. සුමනවීර තවමත් නිරෝගී ජීවිතයක් ගත කරන බව මිතුරෙක් පැවසීය. ඇන්තනි සිමන්ස්ද එසේම යැයි අසා ඇත්තෙමි. ඔහු පාපැදි සවාරි ඉතිහාසය ගැන ඉංග්රීසියෙන් සහ සිංහලෙන් පොතක් ලියා ඇති බව කිව්වේ ,තවත් මම වැනිම බයිසිකල් රේස් පිස්සෙකි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
අදත් මම මේ සටහන ලියන්නට ගත්තේ සංගීත සංදර්ශන සහ බයිසිකල් රේස් ගැන ලියන්නට සිතාගෙන වුණත් අවසානයේ බයිසිකල් රේස් වලටම සීමා විය. ඒ කියන්නේ සංගීත සංදර්ශන ගැන ලියන්න වෙන්නේ වෙන දවසකය. දෛවය කියන්නේ මේකට විය යුතුය. මා උපන් ගමෙන් පිටව වෙනත් තැනක් ගැන සහ වෙනත් සිදුවීම් රාශියක් ගැන ලිවීමට උවමනා වුණත් මට තවමත් දෙල්කඳින් පිටව යෑමට බැරිව ඇත. මගේ ජීවිතයේ මතක හිටින සිදුවීම් වැඩියෙන්ම ඇත්තේ මේ භූමියේ විය යුතුය. ඊළඟ ලිපියෙන් පසුව වත් මම මගේ ගමනේ අනිකුත් ඉසව් කරා පිය නගන්නෙමි .</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-80183112817299210352014-01-14T09:02:00.000-08:002014-06-16T09:04:54.184-07:00අවුල් වන්නට පෙර (25)….වාද බයිලා…<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /></h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /><span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මම ඒ වෙනවට විටත් දෙල්කඳ ගංගොඩවිල ලොකු අම්මාගේ නිවසේ පදිංචිව සිටියෙමි. රාජකීය විදුහලට ඇතුල්වු දින සිට වසර 4-5ක් ඇතුළත මගේ හයවැනි නවාතැන් පොළ එතැනය. මට හත්වැනි නවාතැනටත් යන්නට සිදුවන බව කණින් කොනින් ඇසේ. මගේ රස්තියාදුකාර ජීවිතය එයට වග කිව යුතුය. ලොකු අම්මාත් ආච්චීත් මට පණ මෙන් ආදරයේය. මේ තීරණය ගන්නට යන්නේ ඒ නිසාය. සාකච්ඡා මූලික අවදියේය.</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මහාචාර්ය්ය සුනිල් ආරියරත්නයන් වටිනා ශාස්ත්රීය කරුණු ඇතුළත් කර බයිලා කලාව ගැන පුස්තකයක් ලියා පල කල ඇත. එම පොත කියවීමට නොලැබුණත් එහි අඩංගු සමහර කරුණු පුවත්පත්වල පළවිය. බයිලා කලාව ගැන ලියවුණු පොත්පත් ඇස ගැටී නැත. නමුත් මා මේ ලියන්නේ මහාචාර්ය්ය තුමා ලියු ශාස්ත්රීය කාරණා නොව , මම මගේ ගැටවර යුගයේ දුටු වාද බයිලා කලාව ගැනය.</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
අදටත් වාද බයිලා සංදර්ශන නැරඹිය හැක. දැන්නම් බොහෝ විට ඇත්තේ රූපවාහිනි මැදිරිවල සිදුවන රූ ගත කිරීම්ය. පොල්කොට හිටවා ඒ මත ලෑලි අතුරා, තහඩුවලින් හෙවිලිකල වේදිකාව මත සියල්ල සිදුවිය. මේවා සංදර්ශන කියනවාට වඩා වාද බයිලා තරඟ යැයි කීම නිවැරදිය. හැමෝම තරඟ වැදුණේ කුසලානයක් ඇතුළු යම් මුදල් ප්රමාණයක් සඳහාය. ඒය කීයක්ද කියා කිසිවෙකුත් නොදනී. නුගේගොඩ අවට ගම්වැසියන් මේ වාද බයිලා තරඟ නැරඹීමට දැක්වූයේ පුදුම උනන්දුවකි. මගේ ප්රියතම විනෝදාංශයක් වූයේ වාද බයිලා නැරඹීමයි. මේ තරඟ නුගේගොඩ , මහරගම, දෙහිවල ප්රදේශවල නිතර සංවිධානය විණි. අපේ කට්ටිය සමහර අවස්ථා වලදී දෙහිවලට පයින් ගොස් නැවත පයින්ම පැමිණෙන්නේ මේ පිස්සුව තදින්ම වැළඳී සිටි නිසා යැයි සිතේ.</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
වාද බයිලා වේදිකාවේ ඉදිරියෙන්ම විශාල කුසලානය පෙනෙන්නට තබා තිබේ. ඒ හැර අනිකුත් කුසලානද වට කර ඇත.පොල්කොට වේදිකාවේ මැද්දට වන්නට අර්ධ වක්රාකාර ලෙස පුටු තබා ඇත්තේ ශිල්පීන් සඳහාය. 12-14 වැනි ගායකයින් ප්රමාණයක් මේ වැඩේට හවුල්වේ. ඔවුන්ටත් පිටුපසින් ප්රේමදාස කළු ආරච්චි ප්රමුඛ වාදක මංඩලයේ තිදෙනා හෝ හතර දෙනාය. මැණ්ඩලින්, වයලින්, බොන්ගෝ වැනි වාදක භාණ්ඩ හතරක් පහක් පමණි. එදා සිටි ජ්යේෂ්ඨම වාද බයිලා ශිල්පියා වූයේ මරදානේ රූබන්ය. වොලි බැස්ටියන්, එම්.එස්. ප්රනාන්දු වැනි අය වාද බයිලාවලින් ඉවත්වී කෝරස් බයිලා ගායනයට පිවිස තිබුණි. නමුත් එම්.එස් ගේ ගෝලයා රත්මලානේ මිල්ටන් සිල්වා වාද බයිලා පිටියේ කප් ගැසූවෙකි. මරදානේ රූබන්ගේ ප්රසිද්ධ ගෝලයා වූයේ තොටළඟ කුසුමපාලය.</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
එදා බයිලා ගායකයින් බොහෝ විට දෙහිවල, ගල්කිස්ස්, මොරටුව වැනි වෙරළබඩ පෙදෙස්වලින් සහ මරදාන, කොම්පඤ්ඤ වීදිය, තොටළඟ වැනි නාගරික ප්රදේශවලින් බිහිවූවන්ය. බොහෝ විට බයිලා කලාව හැර මොවුන්ගේ ප්රධාන විනෝදාංශය වූයේ මත්පැන සහ දුම්බීම යැයි කිවහොත් ඒ පරපුරේ උදවිය මා සමග අමනාප නොවෙනු ඇතැයි කියා සිතමි. ඒ ඇත්තමය. පාන්දර තුන හතර වෙනකම් විවෘත වේදිකාවේ ,නොකඩවා නොයෙකුත් මාතෘකා සහ තාල රාග අනුව එ සැණින් පද නිර්මාණය කර ගැයීම ලේසි ඵාසු කටයුත්තක් නොවේ. අඩියක් පුඩියක් නොගසා ඔය වැඩේ කරන්නට නම් ඔහු විශ්වකර්මයෙක් විය යුතුය. මොවුන් අනිකුත් ශිල්පීන් මෙන් කඩවසම් නළු ස්වරූපයක්වත්, දිලිසෙන ඇඳුම් පැළඳුම් වලටත් ලොල්වූ අය නොවීය. ඔවුන් අප ඔබ වැනි ඉතාමත් සාමන්ය ජීවිත ගතකළ පහළ මධ්යම පාංතිකයන් හෝ ඊටත් පහළින් සිටි උදවියයි. මුන් බොහෝමයක් සුන්දර නිර්ව්යාජ මිනිසුන් විය. ඔවුන් ගැන යමක් සඳහන් කිරීම වාද බයිලා පිස්සෙක් වූ මගේ යුතුකම යැයි මම සිතමි.</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
වොලී බැස්ටියන්ගෙන් පසු වාද බයිලා ගුරු පරපුරු දෙකක් විය. මරදානේ රූබන් ගුරුවූ තොටළඟ කුසුම්පාල, කොම්පඤ්ඤ වීදියේ ආනන්ද තිස්ස වැනි අයත්, එම්.එස්.ගේ ගෝල මිල්ටන් සිල්වා ගුරුවූ, රත්මලානේ ටිඩි ගුණතිලක, මොරටුවේ ඒසිරි, පර්සි වැනි වෙරළබඩ උදවියත් ඒ පරපුරු දෙක විය. සිරිවර්ධන නම් ගුරුට ගෝලවූ කිරිබත්ගොඩ පවුලිස් අමතක නොකළ හැක. ඒසිරි , පර්සි ,වසන්ත මදුරාවල යන අය ආධුනිකයෝ වූහ. මොවුන් සියල්ලම එකෙනෙකට බැඳුණු යහළුවන් රැළක් විය. බයිලා පිටියේ වාද කරගත්තෝ වූහ. නමුත් ඔවුන් අතර සුන්දර වදන් මාලාවක් විය. එකිනෙකා තුළ සුහද ආමන්ත්රණයක් විය. අද අපට නැත්තේද එයයි.</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
රූබන් අයියා ඉතා උස මහත පුද්ගලයෙකි. සුදු සරමත්. සුදු කමිසයත් හැඳ කළු කෝට් එකක් උඩින් පළඳින මොහුගේ මුහුණ මධුවිත නිසාමද නිතරම පිම්බී තිබුණි. මරදානේ චොප්පෙලාගේ මිතුරෝ විය යුතුය. ඇත්තටම රූබන් අයියා මරදානේ හොඳ කකුලකි. මොහුගේ ප්රධාන ගෝලයාවූ තොටළඟ කුසුම්පාල අපට සිටි සුපිරි ගණයේ වාද බයිලා ශිල්පියෙකි. මොහු වාද බයිලා කලාව වෙනුවෙන් බොහෝදේ ඉතිරි කරන්නට වෙර දැරුවේය. මොහු වාද බයිලා සංගමයක්ද ආරම්භ කළේය. ඉතාමත් පිරිසිඳුව හැඳ පළඳින මේ ශිල්පියා සුදු සරමත් කමිසයත් සුදු බඳ පටියත් බඳියි. “කොණ්ඩේ බාම්” ගල්වා මැනවින් හිස පීරා සිටියෙය. අපූරුම ශිල්පියා වූයේ කිරිබත්ගොඩ පවුලිස්ය. මොහු හැබෑවටම තට්ටයෙකි. සිහින් සිරුරක් හෙබි පව්ලිස් ඇන්දේ කලිසම සහ කපටි සූට් එකට වඩා සරල, එවැනි සුදු කමිසයකි. පැල්ඳුවේ රබර් සෙරෙප්ප්ය. කිරිබත්ගොඩ තට්ටයා නම්වූ මොහු නැති වාද බයිලා තරඟයක් වැඩක් නැත. මොහුගේ වදන් සහ අංග චලනයන් ඉතාමත් උපහාසාත්මකය. අපේ කට්ටියගේ වීරයා වූයෙ පව්ලිස් උණත් මම ඇලුම් කළේ කුසුම්පාලටය.</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
වාද බයිලා තරඟයකදී පළමු වටය වෙන් වන්නේ බුදුගුණ ගැයීමේ අවස්ථාවටය. දෙවනුව තම තමන්ගෙ අනිකුත් ආගම් සම්බන්ධවය. මොවුන් අතර ක්රිස්තු භක්තිකයින්ද බොහෝ විය. ඉන් අනතුරුව දෙමව්පිය වරුණයි. ඉන් පසුව තම බයිලා ගුරුවරුන් සිහිකොට ගැයෙන ඉතාම සංවේදි වටයයි. වේදිකාවේම එකට ගයනා තම ගුරුන්ටත් කපිරිඤ්ඤා තාලයෙන් ගුණ වැයීමත්, ආසනයෙන් නැගිට ගුරුන් සිටිනා පුටුවට ගොස් නමස්කාර කිරීමත් ඉතා සංවේදිජනකය. ඉන් අනතුරුව අවට ප්රදේශයත්, සංවිධායක මඩුල්ලත් අළලා ගායනයේ යෙදී තරඟය අරඹයි. ඒ කාලය තුළ පහළට ගොස් අඩිපුඩු ගසන්නේත්, සිගරට් බොන්නේත්, විහිළු තහළු කරගන්නේත් ගුරු ගෝලයන් එකටමය. ඒ ඔවුන් සියල්ලෝම වැඩිහිටියන් නිසාය. බොරු සෝ නැත. මා අදටත් ඔවුන් සිකරන්නේ නිර්ව්යාජ කලාකරුවන් ලෙසය. ඔවුන්ට නොතිබුණේ මුදල් පමණය. හැම හොඳ එකාටම අඩුවෙන්ම ඇත්තේ ඔන්න ඔය සල්ලිය.</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
බයිලා තාල කිහිපයක්ම විය. අප කවුරුත් දන්නා කපිරිඤ්ඤා වලට අමතරව ආයම්මා, මිඥ්ඥමායි, ආතර් සිංඤෝ, උසි උසී යනුවෙන් තාල බොහෝමයක් විය. හතරකොන, අටකොන, දහසය කොන වැනි භාශාව උරගා බලන තාලද විය. නොයෙකුත් තාල, රාග සහ මාතෘකා මත ඇදීයන වාද බයිලා තරඟත් පාන්දර දෙක තුන වෙන විට අවසන්ය. අපි පයින්ම නිවෙස් කරා ඇදෙන්නෙමු.</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
පසුවදාට ඩයස් මුදලාලිගේ තේ කඩේ මේස වලට තට්ටු කරමින් අපේ කට්ටියගේ වාද බයිලා තරඟ පැවැත්වේ. සමාජයේ සමහරක් උදවියට නිකම්ම නිකම් බයිලා කාරයන්වූ මේ දක්ෂ ශිල්පීන්ව අපට නම් එසේ නොවීය. අප ඔවුන් අනුගමනය කරමින් විනෝද වූහ. අනිකුත් කලාකරුවන් පවා මොවුන්ට බෙදුවේ අමුතු හැන්දකින්ය. ඒ අපේ එවුන්ගේ නොදන්නා කම විය යුතුය. කොන්ඩ සමන් සහ ජෝරිස් රංජි මේසේ දෙපැත්තේ සිට වාද බයිලාවලින් ගසා ගනී. අපි අත්වැල් අල්ලන්නෝ වෙමු. නැතහොත සක්ක ගසන්නෝය. පසු කාලයකදී මමත් ඔවුන් හා උරෙන් උර ගැටී වාද බයිලා හරඹයේ යෙදුනෙමි. වැඩිහිටි තරුණයෝ අඩිපුඩි ගැසුවත් අපේ වයසේ අයට කිසිදිනෙක නොලැබුනි. අපි හොරෙන් සිගරට් ඉරුවෙමු. ඒ සොඳුරු මතකයන් කෙසේ ලියා අවසන් කරන්නද?</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මගේ මේ ගමන් බිමන් සහ දඩාවතේ යෑම ගෙදරට ආරංචි වී අවසන් බව මට හොඳ හැටි වැටහේ. වෙනස් කම් කිහිපයක් සිදුවෙන්නට නියමිතය. මම උසස් පෙළ පංතියට යෑමට සුදානම් විය යුතුය. කොට කලිසමෙන් දිග කලිසමට මාරුවීමට කාලය හරිය. වසර හතරක් එකම පන්තියේ සිටි අයගෙන් වෙන්ව වෙනත් වෙනත් විෂය ධාරාවන්ට ඇතුළත්වීමටත් නියමිතය. අළුත් නවාතැනක් ගැනත් කතාබහය. ඒ අතරතුර රටේ පාලනයේද උඩි යටිකුරුවීමක් නියමිත බව මැතිවරණයට උනන්දුවූ අය කථාවෙති. මම විමසිල්ලෙන් බලා සිටියෙමි.</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ප.ළි.<br />මගේ ආදරණීය බිරිඳ අසන්නේ මගේ කතාව නොලියා වෙනත් වැල් වටාරම් ලියන්නේ ඇයි කියාය. ඒ වටපිටාව නොලියා මගේ කතාව ලිවීමට නොහැකිය. මම ඒ අතීතය රස විඳිමි. ගංගොඩවිලින් පිටව යාමට පෙර ලියා තැබිය යුතු තවත් රසවත් කළා සහ ක්රීඩා අංගයන් දෙකක් ඇත. ඒ මගේ කාලයේ සංගීත සංදර්ශන සහ බයිසිකල් රේස්ය. එය අද ලිවීමට ගියහොත් දිග වැඩිවෙනවා නිසැකය. ඊළඟ කොටසින් ඒ ගැන ලියා මම ගංගොඩවිලෙන් පිටව යන්නෙමි.</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
කැමති නම් මෙයට සවන් දෙන්න..පළවෙනි ක්ලිප් එකේ තියෙන වචණ වලට නිවැරදිව සවන් දෙන්න!!! අපිට අහුලා ගත යුතු දේ බොහෝ ඇත. ඒවා කොයි කාගෙත් බුද්ධි වර්ධනයට ඉවහල් වේ.</div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="color: #333333; font-family: Georgia, Bitstream Charter, serif;"><span style="line-height: 24px;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=gDjfhu9Q-nw">https://www.youtube.com/watch?v=gDjfhu9Q-nw</a></span></span></div>
<div style="background-attachment: initial; background-clip: initial; background-color: transparent; background-image: initial; background-origin: initial; background-position: initial; background-repeat: initial; background-size: initial; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<span style="color: #333333; font-family: Georgia, Bitstream Charter, serif;"><a href="https://www.youtube.com/watch?v=TYrDhy-I0s0">https://www.youtube.com/watch?v=TYrDhy-I0s0</a></span></div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-5163448356151303967.post-11804704213612269582014-01-08T09:05:00.000-08:002014-06-16T09:06:20.961-07:00අවුල් වන්නට පෙර (24)……යු.ඩි.රත්නසිරි<h2 class="entry-title" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 21px; line-height: 1.3em; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /></h2>
<div class="entry-meta" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; color: #777777; font-family: 'Helvetica Neue', Arial, Helvetica, 'Nimbus Sans L', sans-serif; font-size: 12px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
<br /><span class="by-author" style="background: transparent; border: 0px; clip: rect(1px 1px 1px 1px); margin: 0px; padding: 0px; position: absolute !important; vertical-align: baseline;"><span class="sep" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">by</span> <span class="author vcard" style="background: transparent; border: 0px; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;"><a class="url fn n" href="http://arugeadaviya.wordpress.com/author/arugeadaviya/" rel="author" sl-processed="1" style="background: transparent; border: 0px; color: #777777; margin: 0px; padding: 0px; vertical-align: baseline;" title="View all posts by aruge adaviya">aruge adaviya</a></span></span></div>
<div class="entry-content" style="background: rgb(255, 255, 255); border: 0px; clear: both; color: #333333; font-family: Georgia, 'Bitstream Charter', serif; font-size: 16px; line-height: 24px; margin: 0px; padding: 12px 0px 0px; vertical-align: baseline;">
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මගේ ජීවිතයේ බොහෝ විනෝදකාමි හෙවත් ජොලිබර වැඩ කටයුතු බොහෝමයකට මුල පිරුවේ මා මිත්ර යු. ඩි. රත්නසිරි නොහොත් රත්නේ සමගය. පසුකාලීනව ඔහු හා සමග තිබු සියලු සම්බන්ධකම් ගිලිහී ගියේ මට දෙල්කඳින් බැහැරව නැවතීසිට පාසැල් යාමට සිදුවූ නිසාය. ඇවිද්ද පය බ්ලොග් සටහන ලියන අපේ සුධීක, මගේ පසුගිය ලිපියට දැක්වූ අදහස අනුව රත්නේ ජීවිතයෙන් සමුගෙන ගොස් අවසන්ය. ඔහු කියන තෙක් මම ඒ ගැන නොදැන සිටියෙමි. ජීවිතයේ හැටි එසේමය. මතක පමණක් ඉතිරිකර නැවත යා යුතුමය. ආදරණීය රත්නේ….මම ඔබට නිවන් සුව පතමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
1970-1980 දශකය තුළ සිංහල චිත්රපටි 300ට ආසන්න ප්රමාණයක් ප්රේක්ෂකයා වෙත තිළිණ කර තිබේ. මමත් රත්නේත් චිත්රපටි නරඹන යුගයේදීත් නිතර නිතර අළුත් සිනමාපට මුදාහැරිණි. මින් බොහොමයක් කොල්ලා-කෙල්ල, දුෂ්ටයා, විහිළු, ෆයිට්, සිංදු අඩංගු වාණිජ රැල්ලේ චිත්රපට විය. රත්නේ මහත් ඇල්මක් දැක්වූයේ මෙවැනි නිර්මාණ නැරඹීම සඳහා පමණය. මේ අතර තුර වරින්වර කලාත්මක සිනමා කෘති බිහිවූ අතර, මෙවන් වෙනස් ආකාරයේ චිත්රපට රස විඳීමටත්, එම චිත්රපට මොනවා දැයි හඳුනා ගැනීමටත් ඒදා පටන්ම මට පුංචි ඉවක් තිබිණි. ඒයට හේතුව වන්න ඇත්තේ රාජකීය විදුහලේ නවරඟහල විය යුතු යැයි මම සිතමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
සමස්ත ලංකා පාසැල් නාට්යය තරඟ පැවත්වූයේ නවරඟහලේ නිසා පාසැල් අහවරවී එක දිගටම මෙම නාට්යය නැරඹීම අප පුරුද්දක් කරගෙන සිටියෙමු. මා මිත්ර මහනාම රණසිංහ මතක් කරදුන් පරිදි මේ තරඟ විනිශ්චය කිරීමට පැමිණියේ මහගම සේකර, හෙන් රි ජයසේන, ආචාර්ය ප්රේමදාස උඩුගම වැනි බොහෝ ඇසූ පිරූ තැන් ඇති උදවියය. මොවුන්ගේ දේශන, සාකච්ඡා මට වෙනස් ආකරයේ නිර්මාණ හඳුනාගැනීම සඳහා ඉවහල් වන්නට ඇත. මේ යුගය සියලු කළා කටයුතුවල ස්වර්ණමය යුගය යැයි මට හැඟේ. පසු කාලයකදී නාට්ය නැරඹීම අතහැරිය නොහැකි පුරුද්දක් බවට පත්විය. ඒ නම් අමරබන්දු රූපසිංහ නම් ඒ ශ්රේෂ්ඨ වැඩිහිටි මාධ්යවේදියාගේ ඇසුර නිසා යැයි සිතමි. සමාජය තුළින් මා ලැබූ දැනුම එකතු කරගත්තේ, කාලයෙන් කාලයට ඇසුරු කිරීමට ලැබුණු ඔවැනි පුද්ගල චරිත හරහා බව නම් නිසැකය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
අප ගම් ප්රදේශය අවට සිනමාහල් පහක් විය. මින් ලැවීනියා සිනමාහල ඉංග්රීසි චිත්රපට හෝ නැවත ප්රදර්ශනය කෙරෙන සිංහල චිත්රපට සඳහා වෙන්විය. චිත්රපට බෙදාහැරියේ සිනමාස් සහ සිලෝන් තියටර්ස් ආයතන දෙකෙන් පමණක් බැව් මතකය. මෙය සියයට සියයක් නිවැරදි දැයි මම නොදනිමි. සිනමාස් සමාගමේ චිත්රපට, නුගේගොඩ කුයින්ලන් සහ මහරගම අනුෂා සිනමාහල් වලත්, සිලෝන් තියටර්ස් චිත්රපට නුගේගොඩ මෙට්රෝ සහ මහරගම නැෂනල් සිනමාහල් වලත් ප්රදර්ශනය කෙරිණි. දෙමළ චිත්රපට පාමංකඩ ඊරෝස් සිනමාහලේදි නැරඹිය හැක. පසුකාලීනව 1983 මූසල ජූලියේදී ඊරොස් ඇතුළු සිනමාහල් කිහිපයක් මුග්ධ මිනිසුන්ගේ අතින් ගිනිබත් කෙරිණි. බොහෝ සිනමාහල්වල ගැලරියේ ආසන මකුනු රජ දහන් විය. ගැලරියට යනවා නම් කාඩ්බෝඩ් කෑල්ලක් අරගෙන යන්නේ සීට් එක උඩින් තබා වාඩිවි මකුණන්ගෙන් බේරිමටය. එසේ නොමැතිනම් ආසනය උඩ යටි පතුලෙන් ඉඳගෙන චිත්රපට නැරඹූ අවස්ථාද තිබේ.ඒ තුල නොයෙක් අකටයුතුකම් සිදුනොවුනාද නොවේ. ගැලරි සංස්කෘතිය ගැන වෙනමම ලිවිය යුතුය. කෙසේ වෙතත් මේ මිහිරි මතකයන්ය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
රත්නසිරිලාගේ තේ කඩයට හේත්තුකර ,චිත්රපට දැන්වීම් ඇලවීමට ලෑලි පුවරු දෙකක් විය. අවට සිනමා ශාලා දෙකකින් මේවා සපයා තිබු අතර මේ වෙනුවෙන් මාසයකට වරක් හෝ දෙවරක් අදාළ සිනමාහලේදී දෙදෙනෙකුට නොමිලයේ චිත්රපට නැරඹීමේ පහසුව සලසා තිබුණි. ළැලී පුවරු දෙක රැක බලා ගැනීම අපගේ රාජකාරියකි. එකල පුවත්පත්වල චිත්රපට දැන්වීම් එකම පිටුවක පලකිරීමත්, මිනිසුන් ඒවා කියවා බැලීමත් ජනප්රිය අංගයක් විය. මෙම දැන්වීම්වල අදාළ චිත්රපටියේ නමට යටින් වරහන් තුළ “පාස් සහ පහසුකම් අත් හිටුවා ඇත” යනුවෙන් වදන් පේළියක් ලියවී තිබුණා, මගේ යුගයේ අයට මතක ඇති යැයි සිතමි. ඒ සිනමා පටය ප්රදර්ශනයට නිකුත්කර සති දෙක තුනක් වෙන තෙක් පමණය. එවිට රත්නේගේ අර මා මුලින් කියු පාස් පාවිච්චි කර නොමිලේ චිත්රපට නැරඹිය නොහැක. සිනමාහල් පිරී ඉතිරී යන්නේ මුල් සති දෙක තුන අතර බැවින් පාස් සහ පහසුකම් අත්හිටවනු ලැබේ. පහසුකම් යනු හමුදාවට සහ පොලිසීයට චිත්රපට නැරඹීම සඳහා ලබා දී තිබු සහනයක් යැයි යාන්තමට මතකය. අපේ විචාරක තුමා මේ ගැන දැනුවත්ව ඇතැයි මම සිතමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
චිත්රපටයේ පළමු දිනයේ දර්ශනය නැරඹීම සඳහා තිබුණේ ගුටිබැට, රණ්ඩු සරුවල් දක්වා දිවෙන තදබදයකි. ශත 55 ගැලරියේත්, 1.10 දෙවැනි පංතියේත් ටිකට් පෝලිම් හැසිරවීමට පොලිසිය කැඳවූ අවස්ථාත් නැතුවා නොවේ. සිනමාහල් සේවකයෙක් ඔබගේ මිතුරෙක් නම් එය විශේෂ වරප්රසාදයක් විය. පළවෙනි දර්ශනය නැරඹීමේ පිස්සුව රත්නසිරීට තදින්ම වැළඳී තිබුණි. අපි දෙදෙනා “අළුත් පිචැර් එකේ ෆස්ට් සෝ” එක නැරඹූ අවස්ථා බොහෝය. වේලාසනින් ගොස් පෝලිමටවී ඉන්නේ මමය. රත්නසිරිගේ මුදල් නිසා මට මගේ ශ්රමය මුදාහැරීමට සිදුවේ. චිත්රපටයක් බලන්නට තියෙනවානම් පැයක් දෙකක් පෝලිමේ සිටීම මට එතරම් ගැටලුවක් නොවීය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මේ කාලය වනවිට සිංහල සිනමාවේ ජනප්රිය තරුවූ වූ ආනන්ද ජයරත්න, ජීවරානි කුරුකුලසූරිය, සන්ධ්යා කුමාරි, අනුලා කරුණාතිලක වැනි අය සිනමාවට සමුදෙන යුගය. ගාමිණි ෆොන්සේකා රජ කරන යුගයත් විජය කුමාරණතුංග, තිස්ස විජේසුරේන්ද්ර ස්ථාපිත වෙමින් තිබූ කාලයත් කීවාට වරදක් නැත. ඔස්වල්ඩ් ජයසිංහ, සුදේශ් ගුණරත්න, බැප්ටිස්ට් ප්රනාන්දු, සේනාධීර රූපසිංහ, රෝයි ද සිල්වා වැනි අයද ක්ෂේත්රයේ ප්රවීණයන් වූහ. මාලනි ෆොන්සේකා එදාත් රැජිනම විය. ගීතා කුමාරසිංහ, ස්වර්ණා මල්ලවාරච්චි, සෝනියා දිසා, ජෙනිටා සමරසිංහ,අනෝජා වීරසිංහ කරළියට පැමිණෙන කාලයය. නීටා ප්රනාන්දු, ස්වර්ණා කහවිට, සුමනා අමරසිංහ, ශ්රියානි අමරසේනද හරි ප්රසිද්ධය. දුෂ්ටයින් රාශියකි. ඩොමී ජයවර්ධන, අශෝක පොන්නම්පෙරුම, පියදාස ගුණසේකර, එච්.ඩි.කුලතුංග, පියදාස විජේකෝන් වැනි අය ඒ ගොන්නේය. සටන් නළුවන් සිනමාවට දුන් දායාදය අදත් කිසිවෙක් සැලකිල්ලට නොගනී. රොබින් ප්රනාන්දු, ඇලෙක්සැන්ඩර් ප්රනාන්දු, බන්දු මුණසිංහ, රෙක්ස් කොඩිප්පිලි ප්රධාන පෙළේ සටන් නළුවෝය. විලසන් කරූද සිනමාවට අවතීර්ණ විය. ඔහු කිරුලපන වැසියෙකි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
සිංහල සිනමාව ඒ තරම් දුරක් ඔසවා තබන්නට දායකවූ තවත් රංගන ශිල්පීන් කොටසක් විය. ඔවුන් හැඳින්වූයේ විකට නළුවන් ලෙසය. ඒ යෙදුම කොතරම් සාධරණ දැයි මට නොවැටහේ. හියුගෝ ප්රනාන්දු, දොන් සිරිසේන, ඩී.ආර්.නානායක්කාර, බි.එස්.පෙරේරා, ඇන්තනි සී පෙරේරා, ජෝ අබේවික්රම ඉන් ප්රමුඛයෝය. ප්රෙඩි සිල්වා ජනප්රිය වෙමින් සිටියේය. ක්රිස්ටි ලෙනාඩ්, එල්.එම්.පෙරේරා යුගය අවසන් වෙමින් පැවති අවධියය. ලිලියන් එදිරිසිංහ, පර්ල් වාසුදේවී, දෙනවක හාමිනේ, ශාන්ති ලේකා චිත්රපටවලට නැතුවම බැරි විය. මාක් සමරනායක, ඩේවිඩ් ධර්මකීර්ති, වින්සන්ට් වාස් වැඩිහිටි චරිත රඟ පෑ ප්රවීණයන් විය. මේ අතර සමාජශාලා නළඟනන්ගේ චරිතයකුත් චිත්රපටයට රිංගවීමට අධ්යක්ෂකවරයා වග බලා ගනී. හෙලන් කුමාරි, ෆරීනා ලායි එවැනි සුරූපි නිලියන්ය. ඒ පැද්දිලි, නැළවිලි රත්නසිරිලාගේ අපේ ලෝකය පද්දන්නට මෙන්ම නලවන්නටද බොහෝ ඉවහල් විය. මට අමතක නම් බොහෝය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ජෝ අබේවික්රම, ටෝනි රණසිංහ, සිරිල් වික්රමගේ, සෝමසිරි දෙණිපිටිය, අමරසිරි කලන්සූරිය,රවීන්ද්ර රන්දෙනිය,ස්වර්ණා මල්ලවාරච්චි,අනෝජා වීරසිංහ දෙනවක හාමිනේ වැනි ප්රවීණයන් වෙනම කුලකයකට දමා වෙනම්ම කතා කල යුතුය. මේ කොටසට අයත් තව බොහෝ අය ඇත. ඒවා ගැන ලියන්නට ගියොත් මගේ කතාව පසෙක දමා වෙනම ලිපි පෙළක් ලිවිය යුතු වෙනවා නිසැකය. සිංහල සිනමා වංශ කතාව බොහෝ රසවත්ය. මේ සම්බන්ධව ඒ.ඩි.රංජිත් කුමාරයන්ගේ පුත් නුවන් නයනජිත් ලියූ සාරගර්භ පුස්තකය මට පරිත්යාග කළේ මගේ ආදරණීය රංගන ශිල්පී මස්සිනා නිමල් පල්ලෙවත්තය. ඒ තවත් කතාකළ යුතුම පුද්ගල චරිතයකි. අවාසනාවකට මගෙන් මේ වටිනා පොත ඉල්ලාගත් හාදයා මට එය නැවත ලබා නොදුන්නේ පට්ටපල් බොරුවක්ද ඇද බාමිනි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
ගාමිණි-මාලිනි, ඔස්වල්ඩ්-ශ්රියානි, රෝයි-සුමනා, විජය-ගීතා, රවීන්ද්ර-නීටා වශයෙන්වූ ඒ ඒ සතුටු සාගරවල කිමිදුණු අපෙ කොල්ලන්ගේ සහ කෙල්ලන්ගේ ලෝකයේ කප් ගැසූ චිත්රපටි රාශියකි. තුෂාරා , හතර දෙනාම ශූරයෝ, ඇතුළු සමහරක් චිත්රපට නැරඹූ වාර ගණන මතකවත් නොමැත. හුලවාලී, දෑස නිසා, දුහුළු මලක්, බඹරු ඇවිත්, අහස් ගව්ව වැනි සිනමා නිර්මාණ ගැන කතා කල යුතුමය. අභිමාන්, ගීත්, සංජීර් වැනි වසරකටත් වඩා නොකඩවා ප්රදර්ශනය වූ හින්දි චිත්රපට එක පැත්තකින්ය. චිත්රපට අධ්යක්ෂකවරුන්, සංගීත නිර්මාපකයින්, පසුබිම් ගායක ගායිකාවන්, කැමරා ශිල්පීන්, ඒවායේ තිබු අමතක කල නොහැකි ගීත කෙසේ ලියා අවසන් කරමි දැයි මට නොවැටහේ. බැරිය…කිසිසේත්ම බැරිය. කුඩා බ්ලොග් සටහන්කින් මගේ කාලයේ සිනමාව ගැන ලියා අවසන් කල නොහැකි නිසාත්, මගේ කතාව වෙනම පැත්තකට ගලාගෙන යන නිසාත් චිත්රපට කතාව අවසන් කරමි.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
මගේ මිත්රයා රත්නසිරි මේ හැම කෙනෙකුටම වඩා ආදරය කළේ විල්සන් කරූටය. කරූට වඩා ටිකක් මිටි වුවත් රූපය ඔහු හා සමානය. රත්නේ විල්සන් කරූ අනුගමනය කරමින් රැවුලද කොණ්ඩයද වැවීය. පසු කාලයකදී චිත්රපට දෙක තුනක සුළු චරිත රඟපෑමට අවස්ථාව හිමිවූ බවත් අසා ඇත්තෙමි. මා කලින් කියූ පරිදිම රත්නේ, වෙනස් ආකාරයේ කලාත්මක චිත්රපටයක් බලන්නට කිසිසේත්ම කැමති වූයේ නැත. චිත්රපට තෝරන්නේ මම වුණත් බලන්නේ අපි දෙදෙනාමය. ෆයිට්, සින්දු, විහිළු නැති චිත්රපටයක් බලන්නට ගියොත් ටික වේලාවකින් මූ බොරුවට නිදාගන්නේය. ඒ උගෙ අකමැත්ත පළකිරීම සඳහාය. එදාට ඉන්ටවල් එකට අයිස් චොක්, බීම, සිගරට් මුකුත් නැත. විවේක කාලයටවත් නැගිටින්නේ නම් නැත. ගෙදර එනකම් බැණුම්ය. ගහන්න පුළුවන් නම් ගහන සයිස්ය.</div>
<div style="background: transparent; border: 0px; margin-bottom: 24px; padding: 0px; vertical-align: baseline;">
බොහෝ විට රාත්රී 9.30 දර්ශනය අවසන් වෙන්නේ රෑ 12ත් පසුවී නිසා ගෙදර එන්නේ පයින්මය. මේ වෙනකොට ළඟ පාත බේකරිවල රෝස්පාන් වඩිය පුළුස්සා අවසන් වෙන වේලාවය. රත්නේට අමතරව සමහරක් විට අපි කට්ටිය පිටින්ම චිත්රපට බැලීමට යාමත් සිදුවේ. එදාට නම් රෝස්පාන් රසවත් වෙන්නේ අවට ගසකින් කඩාගන්නා කලටි පොලුත් එක්කමය. සිගරට් ඇදිල්ලද ගජරාමෙට සිදුවේ. මේ මොනවා කළත් සිනමාශාලාවෙන් ගන්නා ටිකට් එකේ ඉතිරි කොටස ළඟ තබා ගැනීම තම තමන්ගේ වගකීමවේ. හිටපු ගමන් මගදී පොලිසියෙන් ප්රශ්න කෙරුවොත් එය පෙන්විය යුතුය. එසේ නොතිබුණොත් වෙන්නේ, එළිවෙනකම් මිරිහාන පොලිස් ක්රීඩාංගණයේ රාජකාරී කටයුතුවල යෙදීමටය. මිරිහාන පොලිස් ක්රීඩංගණය විශාලය. වරින් වර මෙහි තුතිතිරි ගැලවීම කල යුතුය. පොලිසිය විසින් සිදුකර ගත යුතු දේවල් අප පිට පැවරෙන්නේ ටිකට් එකේ ඉතිරි කොටස නැතිකර ගත් දවස් වලටය. විශාල ෆ්ලෑස් ලයිට් දමා ආලෝකමත් කරන ක්රීඩා පිටියට ඒ කාලයට අප වැන්නවුන් අල්ලා ගෙන දමන්නේ තුත්තිරි ගැලවීමටය. ඒ කාලයේ නම් බනිස් ගෙඩියක්, ප්ලේන්ටියක් දීමට තරම්වත් පොලිසියට මුදල් තිබුණි. සමහරවිට ඒවාත් අවට බේකරි කාරයින්ගෙන් ලබා ගන්නා ඒවා විය යුතුය. එදාත් අදත් පොලිසිය හිතන් ඉන්නේ ඔවුන් අපේ ස්වාමීන් කියාය. නමුත් ඒ තුත්තිරි මතකය වහකදුරු මෙන් තිත්ත නැති බවත් කිව යුතුය.</div>
</div>
Aru-ගේ අඩවියhttp://www.blogger.com/profile/16137254411279088580noreply@blogger.com0