අවුල් වන්නට පෙර………1 කොටස

by aඅවුල් වන්නට පෙර මෙයද ලියා තැබිය යුතුයැයි සිතුවෙමි.මා ජීවත්වෙන පලාතේ මගේ යහලුවන් අතර මම මචංය.උන්ගේ දරුවන්ද එම වයසේ අයද අරූව අමතන්නේ මචං අන්කල් නමින්ය.අරකී නම් මචං ඇන්ටීය.නමට වඩා අපව අඳුරන්නේ එලෙසය.නුදුරේදී මචං සීයා කියා අමතන බවද නොඅනුමානය.ඒ නිසා මට මචං යැයි ඇමතීමේ අවුලක් නැත.අරකී නොසිටියානම් මා වල දැමු තැනක සලකුනක්වත් හොයාගැනීමට නොහැකි වේ යැයි කියන්නේ මගේ දෙමව්පියන් සහ පවුලේ අයත් මා පිලිබඳ හොඳින්ම දන්නා මගේ අනිකුත් මචංස්ලාත්ය.එය සහසුද්ධයෙන්ම ඇත්ත බව ඇයට ගෞරවයක් ලෙස ලියා තබමි.මට මේ බ්ලොග අටවා දුන්නේ මගේ බාලම මල්ලීය.ඔහුද “මට හිතෙන හැටි” නමින් බ්ලොගක් අතීතයේ සිට ලියාගෙන ආවත් මෑතකදී සිට අප්ඩේට් කර නැත.අරූගේ අඩවියේ හෙඩිමේ ඇති සංඛේතය වන්නේ අරූ,අරකී සහ අපේ දෝණියැන්දෑ බව ඔහු මට පැවසීය.මගේ කතාව ලියා තැබිය යුතු යැයි නිතරම පවසන ඔහුටද ගරු කරමින් මගේ කතාව පටන් ගන්

                           මීට වසර පනහකටත් පමන පෙර මා ඉපදුනේ කොළඹ දිස්ත්‍රික්කයේ නුගේගොඩ,ගංගොඩවිල දෙල්කඳ ඉරිදා පොලට මුහුණලා ඇති නිවසකය.උපත කාසල් රෝහලේ වුවත් මගේ මුල් ගෙය ඔතනය.ගංගොඩවිල මවගේ උපන් ගමය.තාත්තා පහත්ගම,හංවැල්ලය.මා ඉපදෙන දිනයේත්,තාත්තා ඔහුගේ ගමේ නාට්‍යයක වීදිය බංඩාරගේ චරිතය නිරූපණය කරමින් සිටි බව පරණ උදවිය කියති.ඔහු ශ්‍රී ලංකා රක්ෂණ සංස්ථාව,සමාගමක් කාලයේ පටන්ම ආරම්භක සේවකයෙකි.ගමේ සමාජ වැඩ කටයුතුවලදී උරදී කරදී ඇති පදමට වියදම් කරපු මිනිසෙක් බව අසා ඇත.අම්මා ගෙදර වැඩ කටයුතුවලට සීමාවිය.
                              ගංගොඩවිල නම් එවකට ඉතා මනරම්,සුන්දර ගම් ප්‍රදේශයකි.ජීවත්වීමට ඉතාමතම යෝග්‍යයවු පිහිටීම අතින් අර්ධ නාගරීකවුද සුන්දර තැනිතලාවකි.කොළඹ සිට එනවිට ගංගොඩවිල හයිලෙවල් පාරට වම්පසින් ඈතට වන්නට තිබුනේ කොළඹ සිට ඕපනායක දක්වා ගමන් ගත් පුංචි කෝච්චියේ රේල් පාරය.මේ දෙකටම මැදිව උඩහමුල්ල දෙසට ගමන්ගත් පරණ පාර විය.රේල් පාරට ඔබ්බෙන් තිබුනේ සුන්දර වෙල්යායය.කුඩා දිය පාරවල්,ඒදඬු.හබරල යායත් මට අද මෙන් මතකය.හයිලෙවල් පාරට දකුණු පසින් වනාත පාර මැද්දෙන් යනවිට ඉතා සොඳුරු ගම්බිම් සහ වෙල්යාය පිහිටා තිබුනේය.                                                                                           

                                       ගංගොඩවිල ග්‍රාමය වටා පිහිටා තිබූ සුවිශේෂ ස්ථානවන්නේ පැඟිරිවත්ත,දෙල්කඳ හංදිය,රත්තනපිටිය හරහා ගලා බසිනා ඇල,ජපුර විශ්ව විද්‍යාලය,ශ්‍රී විජයාරාම රජමහ විහාරය සහ අපේ සරුංගල් චාරිකාවන්හී තවත් ගමන් කෙලවරක්වු නාවින්න ආයුර්වේද පරිශ්‍රයය.අද කාගෙත් කතාබහට ලක්වන අපේ ගේ ඉදිරිපිට විශාල බිම්කඩක පිහිටි ඉරිදාපොල,එවකට ගමේ සැමට විවෘතවූ නිලනොලත් ක්‍රීඩාපිටිය විය.සඳුදා සිට සෙනසුරාදා දක්වාම ක්‍රිකට් ගහන,ජිල්බෝල ගහන,සරුංගල් අරින ගමේ තරුනයිනුත් කොලු කුරුට්ටනුත්,සෙනසුරාදා රාත්‍රියේ සිට අවටින් පැමිනෙන වෙළඳුන්ට මේ බිම් කඩ බාරදෙන්නේ තදබල අකැමැත්තෙන්වුවද,ඉරිදා දවසද ඇඟිලි ගනිමින් බලාසිටිනා දවසකි.පොල දවස එතරම්ම දැකුම්කළුය.
                         මේ භූමිය සහ අවට ඉඩකඩම් සමහරක් අයිතිව තිබුනේ රජ්ජුරුවෝ නමින් හඳුන්වන ගම්වාසි ධනවත් ව්‍යාපාරිකයකුටය.ඉරිදාපොලට පැමිනෙන වෙලෙන්ඳන් සහ වෙලෙන්ඳියන්ගෙන් ලබාගන්නා සොච්චම් මුදලකින් ඔහු ඒ දිනවල සෑහීමකට පත්විය.එය ඔහුට ව්‍යාපාරයකට වඩා පොල අයිතිකාරයා යන ගරුනාමය රැකගැනීමට පවත්වා ගෙනගිය පොදු කටයුත්තක් බව මට හිතේ.                                                                                                    

                    අවට ගම්වාසීන්ද සොඳුරු මිනිසුන් විය.හයිලෙවල් පාරට මුහුණලා තිබු නවීන පන්නයේ ගෙවල් කිහිපයක් හැරෙන්නට අන් බොහොමයක් ගෙවල් සිංහල උළු ඇහිරූ 60-70 දශකයේ ගෘහ නිර්මාණයන්ට අනුරූපවු ඒවාය.අපේ ගෙයි දොරකඩ සරුවට වැඩුනු දෙහි ගසක් සහ රත්මල් ගසක්ද විය.එක් පසකින්වූ ලොකු අම්මලාගේ ගෙදර විශේෂිත රතු පැහැයකින් ගෙඩි හටගන්නා අඹ ගසක්ද පිටුපසින් විශාල කිතුල් ගසක්ද විය.මෙම කිතුල් ගස පසු කාලයකදී කපා දැමු පසු නැෂනල් මුදලාලිගේ ගෝලයකු සමග ඔහුගේ අලියා පැමින රැගෙන යනවා අදත් මතකය.මෙම ඉඩම දැන් ජපන් ලංකා හෝ ටොයොටා ලංකා සමාගම සතුව ඇතිබව සිතමි.අනිත් පසින් දුල්ලාවතී නැන්දාලාගේ නිවස ඉදිරිපිට ගමම සුවඳ කෙරූ සේපාලිකා ගසක්ද,විශාල සමන් පිච්ච වැලක්ද,ගේ පිටුපසින් විශාල කොස් ගස්ද ජම්බු,ලාවුළු,වෙරළු වැනි පලතුරු ගස්ද වීය.නැන්දා මල් කැඩීමට පෙර සමන්පිච්ච සහ සේපාලිකා මල්වලට අත තැබීම අන් අයට තහනම් විය.ගම්මු එය දැන සිටියහ.මගේ කුඩාකල ලඟම මිතුරන්වූ ජෝරිස් එදිරිසිංහ පවුලේ තිබු මහා දෙල් ගස අවට මිනිසුන්ගේ බතට නොමිලේම සම්මාදම් විය.අප නිවසට ඉදිරියෙන් හයිලෙවල් පාරේ එහා පැත්තේ ගෙඩි හටගන්නා කොස් ගසක්ද හතර පස් දෙනෙකුට බදන්න බැරි විශාල මාර ගසක්ද විය.මේවා මෙලෙස ලියා තැබුවේ එකල සුන්දර ගම් පියසක්වු ගංගොඩවිලට දැන් සිදුවී ඇති සංතෑන්සිය වටහාගන්නටය.
                     මිල්ටන් මල්ලවාරච්චි,වික්ටර් රත්නායක,රූපා ඉන්දුමති වැනි අයද සිබිල් වෙත්තසිංහ, ජෙනිටා සමරවීර,රෙක්ස් කොඩිප්පිලි වැනි ප්‍රවීනයන්ද එකල අප අවට ගම් වාසීන්ය.ප්‍රියා සූර්යසේන,රෝසි සේනානායක වැන්නවුන්ද පසුකාලීනව ගම් වැසියන් වූහ.අමරදේවයන්,ෆ්‍රෙඩී සිල්වා ඉරිදා පොලේ විශේෂ පාරිභෝගිකයෝය.ප්‍රවීන රාජ්‍ය පරිපාලකයෙකුවු කේ.එච්.ජේ.විජේදාසයන්ගේ මහ ගෙදර අප නිවසට ඉදිරිපසින්ය.නවරත්න ගමගේ නම් අති දක්ෂ සංගීතවේදියාද,සුසිල් ප්‍රේම්ජයන්ත නම් ප්‍රභල ඇමතිවරයාද මට වඩා වසරක් දෙකක් වැඩිමල් වුවද කොට කලිසම් ඇඳ ඉරිදාපොලේ ක්‍රිකට් ගහනවා අද වගේ මතකය.අපෙන් වියෝවු විශාරද ගුනදාස කපුගේයන් ඔහුගේ පලමු ගීතය”දෑස නිලුපුල් තෙමා”මුලින්ම වේදිකාවක ගායනා කලේ අපේ ගෙවල් ආසන්නයේ පොල් කොට වේදීකාවක් උඩ බවත් මතකය.                                                                        

මේ හා සම්බන්ධ තොරතුරු හෝ අවට වත්මන් තතු දන්නේනම් මා හා කමෙන්ටුවකින් හෝ එක්වෙන මෙන් ඉල්ලමි.

                    *****************නැවත හමුවෙමු***************************